MĹ‚ode_kino_niemieckie.doc

NOWE KINO NIEMIECKIE

NOWE KINO NIEMIECKIE:

·         Wy­rosło na gruncie odnowy niemieckiego kina po manifeście w Oberhausen 1962

·         Zdobyło mię­dzynarodowe uznanie dzięki nazwiskom debiutują­cych na przełomie lat 60. i 70. R.W. Fassbin­dera, W. Wendersa, W. Herzoga, M. von Trotty, oraz wyróżniającej się grupie feminizujących reży­serek, m.in. U. Ottinger, Helke Sander, Helmy Sanders-Brahms.

·         Razem z pojawieniem się grupy wybitnych reżyserów do głosu doszło nowe pokolenie wszechstronnych aktorów: E. Clever, A. Winkler, E. Mattes, B. Ganz, R. Vogler, oraz operatorów o międzynarodowej renomie: J. Jurgens, J. Schmidt-Reitwein, T. Mauch, D. Lohmann, M. Ballhaus.

·         Manifest Oberhausenski® 1962:

Ø      Ten nowy film potrzebuje nowych swobód. Wolności od kon­wencji branżowych. Wolności od presji komercyjnych wspól­ników. Wolności od skrępowania przez grupy interesu.

Ø      Jeśli chodzi o produkcję nowego filmu niemieckiego, dyspo­nujemy konkretnymi duchowymi, formalnymi i ekonomicz­nymi rozwiązaniami. Wspólnie jesteśmy gotowi ponosić ryzyko gospodarcze.

·         Sy­gnatariusze Manifestu z Oberhausen wzywali do odrodzenia niemieckie­go kina artystycznego, krytykowali preferowane wówczas tandetne melo­dramaty i gatunki sensacyjne, ganili bawarską tradycję Heimatfilmów i politykę niemieckich instytucji kulturalnych.

·         Młode kino niemieckie® debiuty w drugiej połowie lat 60:

-          Kluge Pożegnania z dniem wczorajszym

-          Schlondorff Niepokoje wychowanka Torlesa

·         Nowe kino niemieckie® debiuty na początku lat 70:

-          Rainer Weiner Fassbinder Handlarz czterech pór roku

-          Werner Herzog Aguirre,gniew boży

-          Wim Wenders Strach bramkarza przed rzutem karnym

·         Trzy nurty:

1)     Nurt brechtowski, zaangażowanie polityczne, pastisz kina amerykańskiego® Fassbinder

2)     Nurt metafizyczny, wychodzący poza politykę® Wenders, Herzog

3)     Kino kobiet® Magarette von Trotta, Urlike Ottinger

·         Jest to zjawisko niespójne stylistycznie opiera się głównie na twórczości poszczególnych reżyserów o k zróżnicowanej stylistyce:

Ø      Pełen dezynwoltury, łączący brechtowską insceniza­cję z pastiszem kina gatunków Fassbinder

Ø      Intelektualizujący i eksperymentujący z formą Kluge

Ø      Metafizyczny Herzog

Ø      Refleksyjny Wenders

Ø      Znajdujący inspirację w literaturze Schlóndorff

Ø      Uciekający się do surrealistycznej poetyki Achternbusch.

·         Wspólne cechy:

Ø      Koncepcja Autorenfilm filmu autorskiego

Ø      Od­rzucenie bezosobowego nurtu produkcji

Ø      Eks­presja własnej osobowości twórczej

Ø      Bezkom­promisowa analiza „niemieckiej duszy" po do­świadczeniach II wojny światowej i gospodarczej stabili­zacji

Ø      Elementy autotematyczne

·         Wraz z artystyczną emigracją czołowych twórców: Wendersa, Herzoga, Schlóndorffa, którzy stali się obywate­lami świata  i realizowali filmy w USA lub w kopro­dukcjach, ożywcza fala kina niemieckiego zaczęła zamie­rać. Za jej symboliczny koniec uważa się śmierć Fassbindera w 1982.

VOLKER SCHLÓNDORFF:

·         u r.1939

·         W wieku 15 lat przeniósł się do Francji, w Paryżu studiował ekonomię polityczną i reżyserię w IDHEC. Pracował we francuskiej TV, był asystentem u A. Resnais, J.P. Melville'a, L. Malle'a, tam też zrealizował niedopuszczony do dystrybucji film krótkometrażowy Kogo to obchodzi, o Francuzach we Frankfurcie.

·         Jego debiut fabularny Niepokoje wychowanka Tórlessa wg powieści R. Musila był pierwszą z jego licznych i twórczych adaptacji klasyki literackiej® m.in. M. Prousta, H. von Kleista, H. Bólla, G. Grassa, A. Millera i M. Frischa

Ø      Film zawierający metaforę społe­czeństwa rządzonego nietolerancją i zamiło­waniem do dominacji, a tym samym przenikli­wą analizę źródeł faszyzmu skrywającą się pod kostiumem Niemiec kajzerowskich, był jednym z pierwszych, które zwróciły uwagę na kino zachodnioniemieckie

·         Po debiucie reżyser zwrócił się ku tematyce historycznej

·         Ugruntował sławę udaną ada­ptacją wielowarstwowej powieści G. Grassa Bla­szany bębenek, zdobywając Złotą Palmę w Cannes.

·         Dwa lata później powrócił do współczesności Fałszerstwem, o dziennikarzach (B. Ganz i J. Skolimowski) podczas wojny domowej w Bej­rucie.

·         W latach 80 najgłośniejszym jego przedsięwzię­ciem była Miłość Swanna, ekranizacja frag­mentów dzieła M. Prousta W poszukiwaniu straconego czasu z J. Ironsem w roli tytułowej

·         Od 1992  jest szefem produkcji powstałe­go na bazie DEFA Studia Babelsberg

q         Niepokoje wychowanka Tórlessa (1966)

q         Morderstwo i zabójstwo (1967)

q         Nagłe wzbogace­nie się biednych ludzi z Kombach (1970)

-          Film Schlóndorffa jest ważnym wkła­dem w rozwój nowego niemieckiego Heimatfilmu, w którego tworzeniu bio­rą udział między innymi dzieła Reinharda Hauffa i Uwe Brandnera

-          Film na pierwszy plan wysuwa paupe­ryzację i ucisk społeczny.

-          W wywiera­jących silne wrażenie scenach filmu reżyser pokazuje przygnębiającą sytuację biednej ludności wiejskiej.

-          Fabuła: Miejscem akcji kry­tycznych filmów ojczyźnianych jest niemiecka prowincja, tu wieś Kom­bach w Górnej Hesji. Schlóndorff opiera się na protokole sądowym doty­czącym rabunku przesyłki pocztowej z Subach. Mówi o pięciu biednych chłopach, którzy w 1821 roku napadli na dyliżans pocztowy wiozący pienią­dze zebrane od podatników, żeby spła­cić długi. Po wielu próbach napad uda­je się. Nagłe bogactwo organizatorów napadu wzbudza jednak podejrzenia wśród mieszkańców wioski, którzy wydają ich, chcąc otrzymać nagrodę.

q         Moralność Ruth Halfbass (1971)

q         Słomiany ogień (1972)

q         Nocleg w Tyrolu (1974)

q         Utracona cześć Katarzyny Blum (1975)

q         Strzał z litości (1976)

q         Blaszany bębenek (1979)

q         Fałszerstwo (1981)

q         Miłość Swanna ...