5. Spedycja w procesie międzynarodowej wymiany handlowej
– podstawowe pojęcia polityki spedycyjnej w handlu międzynarodowym,
– narzędzia polityki spedycyjnej w handlu międzynarodowym,
– politykę transportowo-spedycyjną państw Unii Europejskiej,
– polską politykę transportowo-spedycyjną w aspekcie przewozów międzynarodowych.
Handel międzynarodowy to odpłatna wymiana towarów, usług i dóbr niematerialnych pomiędzy partnerami mającymi stałą siedzibę w różnych krajach. Do podstawowych pojęć związanych z polityką transportowo-spedycyjną w handlu międzynarodowym należą: eksport, import, Incoterms, gestia transportowa. W dalszej części każde ze wspomnianych pojęć zostanie szczegółowe omówione.
Eksport to dobra, które zostały wytworzone w danym kraju, a następnie sprzedane za granicą. Dla krajów należących do Unii Europejskiej eksport dotyczy sprzedaży towarów lub usług poza UE. Sprzedaż towarów w obrębie państw należących do Unii Europejskiej to tzw sprzedaż wewnątrzwspólnotowa.
Zgodnie z zapisami ustawy o podatku od towarów i usług eksport towarów to potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, jeżeli będzie on dokonywany przez:
– dostawcę lub w jego imieniu,
– nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub w jego imieniu.
O eksporcie towarów można mówić wtedy, gdy spełnione będą łącznie 3 warunki:
– wywóz musi być potwierdzony przez urząd celny wyjścia (urząd celny graniczny terytorium celnego Wspólnoty Europejskiej); nie jest więc w rozumieniu ustawy o podatki od towarów i usług np. nielegalne wywiezienie towaru z terytorium UE, nie jest również wystarczające posiadanie przez podatnika dokumentu odprawy celnej potwierdzającego przez wewnętrzny urząd celny (znajdujący się na terytorium Wspólnoty Europejskiej);
– wywóz musi nastąpić poza terytorium Wspólnoty Europejskiej, co oznacza, że nie wystarczy go dokonać poza granice Polski, z wyjątkiem tej części granicy lądowej, która stanowi granicę celną Wspólnoty Europejskiej bądź granice morskie i powietrzne;
– wywóz musi być dokonany w ramach realizacji następujących czynności: odpłatnej dostawy towarów, bądź czynności z nią zrównanych (np. przekazanie towaru na cel osobiste podatnika); wywóz dokonany na innej podstawie prawnej, np. umowy użyczenia lub będący wyłącznie czynnością faktyczną nie jest eksportem w rozumieniu ustawy.
Import to przywóz towarów, usług lub kapitału z zagranicy w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym, czyli jest to zakup towarów i usług produkowanych za granicą. Podobnie jak w przypadku eksportu dla krajów należących do Unii Europejskiej import dotyczy zakupu towarów lub usług spoza UE. Zakup towarów w obrębie Unii Europejskiej nie jest importem - jest to tak zwany zakup wewnątrzwspólnotowy.
W przypadku prowadzenia handlu zagranicznego bardzo ważna jest realizowana polityka transportowo-spedycyjna, która jest częścią polityki gospodarczej państwa, ale odnoszącą się do jego międzynarodowych stosunków gospodarczych. Jej głównym podmiotem jest władza państwowa. Nie zawsze jest ona jednak w swoich bieżących poczynaniach i decyzjach w pełni niezależna i autonomiczna. Jeżeli dany kraj zgodził się być częścią określonego, regionalnego ugrupowania gospodarczego państw (np. Unia Europejska), wówczas jego działalność w sferze polityki gospodarczej, a w tym i transportowo-spedycynej winna być podporządkowana założeniom i wymogom głoszonym i egzekwowanym przez władze tego ugrupowania. Na całokształt polityki transportowo-spedycyjnej danego państwa wpływają również międzynarodowe: rządowe oraz pozarządowe organizacje transportowe. Ponadto zasady i kierunki polityki transportowej państwa muszą uwzględniać postanowienia międzynarodowych konwencji dotyczących transportu i spedycji.
Ogólne cele polskiej polityki transportowej sprowadzają się do realizacji takich zadań, jak: modernizacja transportu, harmonijny jego rozwój z funkcjonowaniem gospodarki państwa, tworzenie efektywnych struktur sprzyjających rozwojowi gospodarczemu.
Te ogólne cele polityki transportowej realizowane są z reguły długofalowo i mają charakter strategiczny. Składają się na nie działania mające za zadanie m.in.:
- rozwijanie infrastruktury liniowej (sieć dróg, linie kolejowe, drogi wodne itp.) oraz punktowej (przejścia graniczne, centra logistyczne, lotniska, stacje kolejowe),
- osiąganie większego bezpieczeństwa ruchu poprzez stosowanie nowoczesnych rozwiązań technologicznych,
- ochrona środowiska naturalnego,
- przeciwdziałanie tendencjom monopolistycznym w transporcie - poprawa konkurencyjności,
- sprzyjanie konkurencji wewnątrz i międzygałęziowej przez zapewnianie równych szans.
Jednym z najpopularniejszych zadań w realizacji polskiej polityki zrównoważonego rozwoju jest opracowanie strategii integracji Polski z krajami Unii Europejskiej, która powinna doprowadzić do uzyskania przez Polskę wysokiej pozycji w ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Wymaga to jednak stworzenia silnych strukturalnych podstaw wzrostu gospodarczego, w tym sprawnego systemu transportowego. Z punktu widzenia celów rozwojowych Polski jest istotne, by w okresie realizacji Strategii Lizbońskiej transport nie tylko przestał być barierą hamującą rozwój gospodarczy kraju, lecz poprzez stworzenie właściwej infrastruktury i zapewnienie wysokiej jakości usług na wolnym, konkurencyjnym i niedyskryminacyjnym rynku stał się elementem w istotny sposób rozwój ten współtworzącym
...
karolinawalasek