Kinsella Sophie - Pani mecenas ucieka.pdf - Kinsella Sophie - Limera

SOPHIE KINSELLA

PANI MECENAS UCIEKA

Młoda prawniczka, bez pojęcia o pracach domowych, przypadkowo zostaje gosposią

Samantha - świetna prawniczka z londyńskiego City - popełnia fatalny błąd, ucieka w szoku z

biura i przypadkowo zostaje... gosposią! Jej pracodawcy nie mają pojęcia, że obsługuje ich

absolwentka Harvardu z ilorazem inteligencji 158, a ona sama nigdy by nie przypuszczała, że

łatwiej wskazać klientowi, jak oszczędzić miliony funtów, niż przyszyć guzik i uruchomić

piekarnik...

Czy uważasz, że jesteś zestresowana?

Nie, nie jestem.

Jestem... zajęta. Mnóstwo ludzi w dzisiejszym świecie jest zabieganych. Tak to już jest.

Mam bardzo odpowiedzialną pracę, moja kariera jest dla mnie bardzo ważna i lubię robie to, co

robię.

No dobrze. Czasem rzeczywiście czuję się nieco spięta. Trochę jakby pod presją, ale

przecież w końcu jestem prawnikiem w City. Czego niby miałabym oczekiwać?

Naciskam długopisem na kartkę tak mocno, że przedzieram papier. Cholera.

Nie szkodzi. Przejdźmy do kolejnego pytania. Przeciętnie ile godzin dziennie spędzasz w

biurze?

To zależy.

Czy gimnastykujesz się regularnie?

Pływam regularnie

Od czasu do czasu chodzę na basen

Zamierzam zacząć regularne sesje pływania, kiedy będę miała czas. Ostatnio jestem

bardzo zajęta w pracy, ale to tylko okres przejściowy.

Czy pijesz 8 szklanek wody dziennie?

Tak

Czasami

Nie.

Odkładam długopis i chrząkam. Maya spogląda na mnie z drugiego końca pokoju, gdzie

akurat ustawia naczynka z woskiem i lakiery do paznokci. Maya będzie dzisiaj moją

kosmetyczką. Ma zebrane w warkocz długie czarne włosy z jednym białym pasemkiem i malutki

srebrny kolczyk w nosie.

- Jakieś kłopoty z kwestionariuszem? - pyta miękko.

- Jak już wspominałam, nieco się spieszę - odpowiadam uprzejmie. - Czy to naprawdę

konieczne?

- Musimy uzyskać jak najwięcej informacji, aby ocenić twoje potrzeby pielęgnacyjne i

zdrowotne - odpowiada łagodnie, lecz stanowczo.

Zerkam na zegarek. Za piętnaście dziesiąta.

Nie mam na to czasu. Naprawdę nie mam, ale to mój prezent urodzinowy i obiecałam

cioci Patsy, że z niego skorzystam.

Właściwie to zaległy prezent za zeszłe urodziny. Ponad rok temu ciocia Patsy wręczyła

mi kupon na „Doskonałą kurację relaksującą”. Ciocia Patsy to siostra mojej mamy. Zawsze

bardzo się martwi o kobiety, które robią karierę. Przy każdym spotkaniu chwyta mnie za ramiona

i przypatruje mi się zaniepokojona. Na kartce okolicznościowej, którą przysłała wraz z kuponem,

napisała: „Znajdź trochę czasu dla siebie, Samantho!!!”.

Co zresztą zamierzałam zrobić, tyle że po drodze mieliśmy w firmie kilka bardzo

pracowitych okresów i tak się jakoś złożyło, że minął cały rok, a ja nie znalazłam ani jednej

wolnej chwili. Jestem prawniczką w firmie Carter Spink i, niestety, akurat jesteśmy zawaleni

robotą. To tylko faza przejściowa. Będzie lepiej, po prostu muszę jakoś przebrnąć przez

najbliższe kilka tygodni. W każdym razie w tym roku ciocia Patsy wysłała mi kolejną kartkę

urodzinową i nagle zdałam sobie sprawę, że niedługo wygaśnie data ważności kuponu. Dlatego

dziś, w dniu moich dwudziestych dziewiątych urodzin, siedzę tu, na kanapie, ubrana w biały

szlafrok frotte i surrealistyczne papierowe majtki. Mając do dyspozycji pół dnia. Najwyżej.

Palisz?

Nie.

Pijesz alkohol?

Tak.

Czy spożywasz regularnie domowe posiłki?

Spoglądam sponad kartki odrobinę defensywnie. Co to ma wspólnego z czymkolwiek?

Dlaczego niby jedzenie domowej roboty jest najlepsze?

Jem odżywcze, zróżnicowane posiłki, piszę wreszcie.

Co jest zdecydowanie prawdą.

Wszyscy przecież wiedzą, że Chińczycy żyją dłużej niż my, więc czy może być coś

zdrowszego niż ich kuchnia? Z kolei pizza, jako potrawa śródziemnomorska, prawdopodobnie

jest znacznie zdrowsza niż posiłki domowe.

Czy uważasz, że twoje życie jest zbalansowane?

Tak Ni Tak.

- Skończyłam - oznajmiam i wręczam kwestionariusz Mai, która zaczyna odczytywać

moje odpowiedzi. Jej palec wskazujący wędruje po kartce w ślimaczym tempie, zupełnie

jakbyśmy mieli mnóstwo czasu.

Może zresztą ona go ma, ale ja naprawdę muszę wrócić do biura na pierwszą.

- Przeczytałam uważnie twoje odpowiedzi. - Maya patrzy na mnie przenikliwie. - Jesteś

bardzo zestresowaną kobietą.

Co takiego? Skąd ona to wyczytała? Przecież wyraźnie napisałam, że nie jestem

zestresowana.

- To nieprawda - mówię, prezentując uśmiech w stylu „zobacz, jak bardzo jestem

rozluźniona”. Maya nie wygląda na przekonaną.

- Twoja praca bardzo cię obciąża psychicznie.

- Presja zawodowa mi sprzyja - wyjaśniam.

To prawda. Wiem o tym, od kiedy... cóż, od kiedy powiedziała mi o tym moja matka.

Miałam wtedy osiem lat. „Rozkwitasz pod presją, Samantho”. Napięcie służy całej naszej

rodzinie. To takie nasze rodzinne motto albo coś w tym stylu.

Oczywiście z wyjątkiem mojego brata, Petera, który przeszedł załamanie nerwowe. Ale

reszcie rodziny presja zdecydowanie sprzyja.

Kocham moją pracę. Uwielbiam satysfakcję, jaką odczuwam, gdy znajdę lukę prawną w

kontrakcie, podnieca mnie uderzenie adrenaliny, gdy zamykam kontrakt, dreszcz emocji podczas

negocjacji. Kocham dyskusje i chwile, gdy mam rację. To prawda, że od czasu do czasu - choć

niezbyt często - czuję się, jakby ktoś zwalił na mnie kupę kamieni, ogromnych betonowych

bloków, które muszę utrzymać bez względu na to, jak bardzo jestem wyczerpana... ale każdy

pewnie ma podobne odczucia. To normalne.

- Twoja skóra jest odwodniona - Maya potrząsa głową. Przesuwa wyćwiczoną dłonią po

moim policzku i opiera palce pod szczęką, wpatrując się we mnie z niepokojem. - Masz

przyspieszony puls. To niezdrowy objaw. Czy czujesz się w tych dniach szczególnie spięta?

- Mam teraz mnóstwo pracy - wzruszam ramionami. - To chwilowe. Wszystko w

porządku. Możemy już z tym skończyć?

- No tak. - Maya wstaje, naciska guzik wbudowany w ścianę i w pokoju rozlega się

łagodna muzyka fletni Pana. - Mogę jedynie powiedzieć, że przyszłaś w odpowiednie miejsce,

Samantho. Naszym celem tutaj jest relaksacja, rewitalizacja i detoksykacja.

Cudownie - odpowiadam, na wpół słuchając. Właśnie przed sekunda, przypomniałam

sobie, że nie oddzwoniłam do Davida Elldridge’a w sprawie kontraktu na ukraińską ropę

Kinsella Sophie - Pani mecenas ucieka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: