Allen Louise - Tajemnicza ukochana.pdf - A ROMANSE HISTORYCZNE - chomciomania

L ouise A llen

Tajemnicza

ukochana

Rozdział pierwszy

Miasto Korfu, kwiecień 1817

Ktoś najwyraźniej próbował popełnić morderstwo niemal na schodach jej domu!

Odgłosy nie pozostawiały wątpliwości - szuranie skórzanych butów o bruk, głuche uderzenia

kijem, brzęk metalu, czyjś głośny oddech.

Alessa westchnęła ze znużeniem, poprawiła na biodrze kosz i cofnęła się, by skryć się

w mroku. O jedenastej wieczorem uliczki miasta tylko z pozoru były opustoszałe, bo właśnie

o tej porze wychodzili na łów miejscowi bandyci.

Przynajmniej jeden z nich grasował teraz na placyku, ograniczonym z jednej strony

tyłem kościoła św. Stefana, z drugiej piekarnią Spira, a z pozostałych - dwoma domami na

tyle wysokimi, że słońce operowało tu najwyżej przez kilka godzin dziennie. Alessa wyjęła

zza cholewki nóż i skręciła w wąskie, mroczne przejście prowadzące na dziedziniec, który z

kolei był całkiem widny, bo oświetlony latarnią umieszczoną nad drzwiami Spira, światłami

padającymi z okien kościoła oraz lampką olejową, którą Kate stawiała przed wejściem do ich

domu zaraz po zapadnięciu zmroku.

Nie widziała jednak, co się działo na skwerku, bo widok zasłaniały jej szerokie, męskie

bary. Ich właściciel opierał się o ścianę wąskiego przejścia i dłubał w zębach. Alessa

skrzywiła się, gdy dotarł do niej zapach ryb, czosnku i niemytego ciała. No, oczywiście - to

Georgi, poławiacz kałamarnic, który zawsze zjawiał się tam, gdzie mógł coś zyskać.

Alessa podkradła się do niego bezszelestnie i przyłożyła zimne ostrze noża do nagiej

skóry pomiędzy skórzaną kamizelką i pasem. Mężczyzna znieruchomiał.

- Herete , Georgi - przywitała go po grecku. - Chyba powinieneś być teraz całkiem

gdzie indziej. - Skrzywiła się, słysząc ordynarne przekleństwo i mocniej ucisnęła nożem fałdę

tłuszczu. - Chcesz, żeby ludzie lorda komisarza dowiedzieli się, po co naprawdę wypływasz

swoją łodzią w bezksiężycowe noce, Georgi? Pewnie chcieliby to wiedzieć.

Tłuścioch zmiął w ustach kolejne przekleństwo i zniknął w mroku. Alessa poczekała,

aż umilknie echo jego kroków, po czym zajęła jego miejsce.

Dwaj mężczyźni walczyli ze sobą na niewielkim placyku. Jednego z nich rozpoznała

natychmiast: był to Duży Petra. Powszechnie znany potężny bandzior w jednej ręce ściskał

drewnianą pałkę, a w drugiej długi nóż. Jego przeciwnik, zupełnie jej nieznany, robił uniki.

W pierwszej chwili Alessie wydawało się, że bronił się długim, wąskim rapierem, ale szybko

zrozumiała, że jego jedyną bronią była laska, którą umiejętnie parował pchnięcia noża,

uskakując równocześnie przed masywną pałką.

Widać, że ćwiczył szermierkę, pomyślała Alessa, śledząc błyskawiczne ruchy dłoni

trzymającej laskę i znakomitą pracę nóg. Gdyby ten wytworny dżentelmen w stroju

- 1 -

wieczorowym miał do czynienia z jakimś innym rzezimieszkiem, a nie z Petrem, uznałaby

zapewne, że da sobie radę, i zostawiłaby go własnemu losowi. Ale wymuskany Anglik,

najwyraźniej niedawno przybyły na wyspę, nie miał szans w walce z zawodowym mordercą.

Alessa przemknęła pod murem do schodów swojego domu, coraz bardziej zirytowana

bójką, która rozgrywała się pod oknem jej dzieci. Petro cofał się teraz pod naporem Anglika.

Wkrótce zrozumiała, że był to odwrót taktyczny: na środku placyku, wokół obmurowanej

studni, biegła niewidoczna w mroku rynna odprowadzająca wodę. Była to prawdziwa pu-

łapka dla stóp. Alessa nie mogła ostrzec nieznajomego, bo jej krzyk odwróciłby jego uwagę,

ułatwiając zadanie bandziorowi. Już wydawało się, że Anglik uniknie pułapki, gdy nagle jego

stopa zsunęła się z kamiennej krawędzi. Upadł na jedno kolano, ale zdążył jeszcze unieść

laseczkę, by osłonić głowę przed ciosem Petra. Bandyta zmiażdżył laskę jednym ciosem

pałki. Następnym trafił ofiarę w skroń. Mężczyzna padł bezwładnie na obramowanie studni, a

Petro, z odgłosem satysfakcji, ruszył ku niemu z nożem.

Nie, tego już za wiele! Alessa nie zamierzała dopuścić do morderstwa niemal na progu

swego domu! Wyszła z cienia i, jak ją uczono, z całej siły wbiła trzonek noża w miejsce, w

którym stykała się szyja z ramieniem Petra. Olbrzym padł jak podcięty kłos, wprost na

Anglika. Teraz Alessa miała już na progu dwóch nieprzytomnych mężczyzn. Jeden z nich

ocknie się zapewne w morderczym nastroju, natomiast drugi zacznie wzywać na pomoc lorda

komisarza, armię, marynarkę wojenną i swojego lokaja. Chyba że przed odzyskaniem

przytomności zostanie uduszony przez pierwszego, przechodzącego rzezimieszka. Zwyczajna

ludzka przyzwoitość nie pozwalała jej zostawić go na ulicy.

Alessa głęboko westchnęła i podeszła do masywnych, drewnianych drzwi.

- Kate! - zawołała w górę schodów prowadzących na piętro. - Jesteś tam, Kate?

Na górze rozległo się szuranie stóp i przez poręcz przechyliła się głowa z szopą

kędzierzawych, czerwonych włosów i obfity biust, który o mało nie rozsadzał stanika.

- Jestem, kochana. Mam ci pomóc wnieść kosz?

- Nie, masz mi pomóc wnieść człowieka - zawołała Alessa, zadzierając głowę do góry.

- Jest u ciebie Fred?

- Jest, właśnie kończy kolację. Ktoś ci się naprzykrza? Słyszałam jakiś rwetes na dole.

Fred!

Nad poręczą, obok głowy Kate, pojawiła się druga, ciemnowłosa.

- Dobry wieczór, Alesso.

Zeszli na dół. Sierżant Fred Court wyjrzał za próg i rzucił okiem na leżącą bezwładnie

plątaninę kończyn.

- I co my tu mamy? - mruknął bez emocji.

Kate, miłość jego życia, a zarazem przyjaciółka i sąsiadka Alessy, potrząsnęła głową,

przy czym jeszcze bardziej zrujnowała swoją fryzurę.

- 2 -

- Co to za ludzie, Alesso? Są martwi?

- Jeden to durny angielski turysta, który szwendał się tutaj po nocy i wpadł w łapy

Dużego Petra i jego kumpla, Georgiego. Bóg jeden wie, czy żyje, bo mocno oberwał w

głowę. A Petro będzie miał najwyżej sztywny kark i lekki ból głowy.

- Zabiorę tego Anglika do rezydencji lorda komisarza. - Sierżant Court przeciągnął

dłonią po szczecinie na podbródku.

- Nie wątpię, że dałbyś radę - stwierdziła Alessa, mierząc wzrokiem jego potężne

muskuły. - Ale droga zajęłaby ci pół godziny i pewnie nie wyszłaby temu nieszczęśnikowi na

zdrowie. Nie, lepiej wnieś go tutaj.

- Mam powiadomić Jego Wysokość? - zapytał Fred, zwalając Dużego Petra z Anglika.

- Nie warto, już późno. Rano poślę Demetriego z wiadomością. Pójdę teraz przynieść

kosz z praniem.

Zanim wróciła, Fred zdążył już wnieść po schodach nieprzytomnego Anglika,

przewieszonego przez ramię jak worek. Kate wzięła kosz od Alessy i skrzywiła się.

- Ile to waży? Czy zaczęli robić koronki z kamieni? Podtrzymaj głowę tego biedaka,

Alesso. Fred nie obchodzi się z nim delikatnie.

Alessa wbiegła za sierżantem po schodach i starała się uchronić głowę rannego przed

uderzeniem o ścianę. Skrzywiła się na widok plam krwi, które zapaskudziły drewniane

stopnie wyszorowane przez nią i Kate do białości. Jak ten bezmyślny głupek mógł szwendać

się o tej porze po ustronnych uliczkach? Nie dość, że napytał sobie biedy, to sprawił również

kłopot ciężko pracującym ludziom!

- Połóż go na kanapie. - Alessa pobiegła przodem, by zgarnąć ze zniszczonego

skórzanego obicia narzutę i szmacianą lalkę. - Dzieci już śpią, Kate?

- Jak kłody, zaglądałam do nich dziesięć minut temu.

Alessa wyjęła poduszkę i koc z komody, po czym spojrzała na nieprzytomnego

mężczyznę. Rana na głowie przestała już, na szczęście, krwawić, ale nie odzyskał jeszcze

przytomności.

- Trzeba go opatrzyć. Dostał potężny cios w głowę, a na dodatek padając, pewnie

skręcił nogę w kostce.

- No, to do roboty. - Kate podwinęła rękawy. - Na co się gapisz, Fred?

Jej ukochany obserwował ich poczynania spod okna.

- Potrzebujecie pomocy, dziewczyny? Bo powinienem już wracać do fortu.

- Damy sobie radę, kochany, ale dziękuję. - Kate odprowadziła Freda do drzwi i czule

się z nim pożegnała. Alessa została więc z rannym gościem sama i mogła mu się przyjrzeć.

Co sprawiło, że natychmiast poznała w nim Anglika? Przede wszystkim cera - był opalony,

ale jego skóra miała odcień złocisty, a nie oliwkowy jak u południowców. Włosy

nieznajomego przez długotrwały pobyt na słońcu składały się z pasemek jasnobrązowych,

- 3 -

Allen Louise - Tajemnicza ukochana.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: