2.docx

Robert Ambroziak                                                                                                                                18.11.2011r.
Kaja Fac
Jacek Kamiński
Paulina Krzemińska
Łukasz Pączek
Mateusz Pęgier

Sprawozdanie z doświadczenia 2:
Wyznaczenie dwóch stałych równowag ustalających się równocześnie w układzie eksperymentalnym: stałej równowagi reakcji I2 + I- <-> I3- i stałej podziału jodu pomiędzy CCl4 i H2O.

Opis doświadczenia:

Po podzieleniu na dwie grupy jedna przystąpiła do wytrząsania niemieszającej się mieszaniny jodu w KI z CCl4, a druga jodu w CCl4 z H2O.

Pierwsza grupa po wytrząsaniu przez 40 min i po ustaleniu się równowagi pomiędzy fazami pobrała po 10 ml cieczy do czterech erlenmajerek (do dwóch warstwę organiczną i do dwóch warstwę wodną), po czym do każdej kolbki dodaliśmy po 10 ml KI i po 10 ml HCl. Następnym etapem było zmiareczkowanie każdej kolbki do niemal całkowitego zaniku barwy, a następnie dodanie niewielkiej ilości skrobi (wskaźnika zawartości jodu) i miareczkowanie do pozbycia się granatowego zabarwienia.

Tutaj jest miejsce na opis Waszej części

Równania reakcji zachodzących w roztworach:

1.       W fazie wodnej (mamy jony I3-, I- oraz cząsteczkę I2):

I3-+2e3I-

I2+2e2I-

2S2O32-S4O62-+2e

I3-+2S2O32-3I-+S4O62-

I2+2S2O32-2I-+S4O62-

2.       W fazie organicznej (mamy tylko cząsteczkę I2 oraz jony I-):

I2+2e2I-

2S2O32-S4O62-+2e

I2+2S2O32-2I-+S4O62-

Obliczenia stałej podziału:

Tutaj trzeba policzyc z Waszych danych, więc do dzieła J

Obliczenie stałej równowagi reakcji:

Miareczkowane przeprowadzone przez pierwszą grupę dało następujące wyniki:

Stężenie używanego do miareczkowania tiosiarczanu wynosiło 0,025M, więc aby obliczyć liczbę moli, która wzięła udział w reakcji posłużymy się wzorem:

n=c*V

Gdzie:
n – liczba moli,
c – stężenie tiosiarczanu,
V – objętość zużytego titranta.

W tabeli zestawiamy obliczone wartości po podstawieniu do wzoru oraz stężenia analitów przeliczone na ich objętość (10 [ml]):