Justyna skowyra
KL. III FL
Motyw pokory w Biblii
i w wybranych utworach literackich różnych twórców.
Przedstaw i omów jego funkcjonowanie.
Tematem mojej pracy jest motyw pokory w Biblii i w wybranych utworach literackich różnych twórców. Warto więc wyjaśnić czym jest pokora. Jest to uznanie własnej ograniczoności oraz nie wywyższanie się ponad innych. Biblią nazywamy natomiast zbiór 66 ksiąg i listów uznany przez Żydów i chrześcijan za natchniony przez Boga. Biblia jest źródłem kultury moralnej. Prezentuje wzorce postępowania. Kodeks dobra i zła.
Pierwszą prezentowaną przeze mnie postacią przejawiającą pokorę jest Abraham. Został on wystawiony na próbę nie zwykle ciężką. Bóg kazał złożyć mu w ofierze swojego pierworodnego syna Izaaka. Patriarcha pokornie podjął tą trudna decyzję. Narąbał drzewa do spalenia ofiary i posłusznie wyruszył w trzydniową drogę która wiodła do góry Moria. Skonstruował tam ołtarz ofiarny i położył na nim ciało swojego potomka. W momencie gdy sięgnął on po nóż, by dopełnić dzieła, usłyszał głos Anioła który rzekł mu by tego nie czynił lecz złożył w ofierze baranka który zaplątał się w pobliskie zarośla. Abraham dał tym dowód swojej wiary i bezgranicznego zaufania. W pełnej pokorze i uniżeniu oddał się woli Boga dając tym samym wzór postępowania następnym pokoleniom
Drugą prezentowaną przeze mnie postacią biblijną cechującą się pokorą jest natomiast Hiob. Był on człowiekiem prawym i sprawiedliwym, unikał zła. Miał 3 córki i 7 synów. Jak wielce pokorny był Hiob możemy dostrzec gdy Bóg pozwolił wystawić jego wiarę na próbę. Szatan twierdził iż Hiob chwali Pana tylko dlatego, ze ma tak wiele bogactw, jest szczęśliwy i nie męczą go żadne smutki. Tak więc Hiob stracił cały swój majątek, zmarły jego wszystkie ukochane dzieci, a całe jego ciało pokrył trąd. Wobec tych wszystkich prób Hiob nie postąpił tak jak oczekiwał tego Diabeł. Nie zamierzał odwracać się od Bóg, uważał iż zawsze z pokorą powinien przyjmować decyzje boskie, bez względu czy będzie to radość czy nieszczęście. Miał świadomość, że wszystko co zostało mu dane kiedyś i tak zostanie odebrane. Zatem Stwórca postanowił zakończyć próbę której Hiob był poddany. Znowu był majętny. Narodziły mu się kolejne dzieci, a jego ciało było zdrowe jak kiedyś. Hiob to wzór niesamowitego zawierzenia swojego życia wyrokom boskim. Był człowiekiem niezwykłej wiary. Chwalił Boga zarówno w szczęściu jak i gdy spadły na niego straszne nieszczęścia. Miłość do Pana była dla niego najważniejszą wartością której nic nie było w stanie przesłonić.
Do innych utworów literackich zawierających motyw pokory możemy zaliczyć ‘Legendę o Św. Aleksym’. Aleksy był potomkiem książęcego rodu rzymskiego. Cnotami chrześcijańskimi przewyższał swoich rodziców. Ożenił się z królewną, jednak opuścił ją w dziewictwie w dniu ślubu opuszczając dom zamożnych rodziców. Zabrał ze sobą tyle srebra i złota ile mógł unieść. Podążył na brzeg morza i tam wsiadł na okręt. Gdy dobił do brzegu dając nam wzór pokory i uniżenia rozdał wszystko co miał ubogim, nawet ubranie. Sam żył odtąd z jałmużny jako żebrak pod kościołem, spędzając noce i dnie na modlitwach i rozmyślaniach o Bogu. Gdy pobożność Aleksego wzbudzała zainteresowanie ludzi chcąc uniknąć rozgłosu zmieniał miejsca pobytu. Po latach tułaczki wrócił do Rzymu i trafił do ojcowskiego dworu jako żebrak nie rozpoznawany przez nikogo. Żywił się resztkami, przebywał w komórce pod schodami, a służba dokuczając mu wylewała na niego pomyje. Żył tak pokornie przez 16 lat znosząc liczne cierpienia i upokorzenia Czując zbliżającą się śmierć napisał list w którym opisał całe swoje życie. Po śmierci Aleksego działy się rzeczy nie zwykłe. Dzwoniły same dzwony we wszystkich rzymskich kościołach. Dopiero mały chłopiec powiadomił ludzi o jego śmierci, a do ciała zmarłego zaczęły wyruszać procesje, a z nimi biskupi, kapłani, a nawet sam cesarz. Przy zwłokach zmarłego działy się cuda. Ktokolwiek z chorych zbliżył się do ciała zmarłego natychmiast wracał do zdrowia. A kiedy zauważono kartkę w jego dłoni wielu próbowało ją wyciągnąć. Powiodło się to jednak żonie zmarłego, a wszyscy dowiedzieli się kim był żebrak. Jego asceza i śmierć były ciche, ukryte przed oczami najbliższych. Mimo, że w każdej chwili mógł powrócić do rodziny z pokorą wybrał biedę, upokorzenie i tułaczkę. A wszystko to czynił na chwałę Bożą. Historia Aleksego miała stać się dla współczesnych lekcją pobożnego życia, przykładem właściwej hierarchii wartości.
Motyw pokory możemy dostrzec również w ‘Kwiatkach Św. Franciszka z Asyżu’. Jest to zbiór 56 krótkich opowiadań o życiu Św. Franciszka. Był on synem bogatego kupca dlatego sądzono, że przejmie w przyszłości rodzinny interes. Stało się jednak zupełnie inaczej. Franciszek w skutek głębokich przeżyć zmienił swoją postawę życiową która cechowała się wielką pokora, miłością do świata, poszanowaniem innych, radością istnienia. Św. Franciszek był nie zwykle przywiązany do ludzi i przyrody. Uważał iż należy kochać nie tylko Boga, ale i każdą żywą istotę. Pokornie przyjął nakaz Chrystusa o porzuceniu wszystkiego i podążaniu za nim.
Do osób przejawiających pokorę możemy zaliczyć również ojca Paneloux z ‘Dżumy’ Alberta Camusa. Pochodził on z zakonu Jezuitów. Cieszył się dużym poważaniem w Oranie. Wygłaszał płomienne kazania w których mówił o moralności, złym postępowaniu, Bożych przykazaniach. Jednak na tym etapie swojego życia nie był jeszcze osobą pokorną. Wygłaszał kazania używając zaimka ‘WY’. Wytykając ludziom błędy traktował ich z góry. Cała postawa myślenia ojca Paneloux zmieniła się gdy zobaczył umierającego chłopca. Dziecko bardzo cierpiało, a doktor Rieux zauważył, że chyba tak mała istota nie popełniła, w życiu tylu grzechów, aby za nie umierać. Jezuita był tak wstrząśnięty tym widokiem, że od tej pory stał się bardziej ludzki, bliższy mieszkańcom Oranu. Wygłosił drugie kazanie w którym zalecił walkę z chorobą. Nie oskarżał już ludzi, ani nie traktował ich z góry. Pokora stała się motywem przewodnim jego życia. Uważał, że umierają również nie winni, a ból i cierpienie należy przyjąć, pogodzić się z nim i zaakceptować. Gdy zapadł na dżumę, nie pozwolił swojej gospodyni wezwać do siebie pomocy. Kiedy dostał się do szpitala nie było już dla niego ratunku. Umarł radosny i szczęśliwy trzymając w ręku krucyfiks. Przyjął śmierć z godnością. Jest on przykładem bohatera którego choroba zmieniła ponieważ zrozumiał, ze jego wiara była dotąd ułomna i daleka od problemów zwykłego człowieka.
Reasumując pokora jest fundamentem życia duchowego i prawdą o sobie i Bogu.
gumisx32