klen.rtf

Krępe, mocne ciało, w przekroju poprzecznym prawie okrągłe. Duża głowa z tępym pyskiem i dużym, końcowym, głęboko wyciętym otworem gębowym, który sięga prawie do oka. Długość 30-40 cm, rzadziej do 70 cm. Łuski duże. Tylna krawędź płetwy odbytowej wyraźnie wypukła. Grzbiet od brązowozielonego po oliwkowobrązowy. Boki jaśniejsze, jasnobrązowe lub żółte. Brzuch biały. Krawędzie łusek obrzeżone ciemnym barwnikiem, przez co cała ryba wygląda, jakby była pokratkowana. Płetwy brzuszne i płetwa odbytowa czerwone.
Wzdłuż linii nabocznej 44-46 łusek. Liczba promieni w płetwach: grzbietowa 11-12, odbytowa 10-12, piersiowe 17-18, brzuszne 10, ogonowa 19. Zęby na kościach gardłowych 2.5-5.2, końce zębów haczykowato zagięte.

Klenie są mocnymi wszędobylskimi rybami, które żyją zarówno w bystrych rzekach krainy pstrąga i lipienia, jak i w dolnych biegach dużych rzek, zbiornikach zaporowych, a nawet jeziorach. Często występują także w wodach krainy pstrąga, aż do wysokości 1500 m n.p.m.. Młode klenie prowadzą podobnie życie jak jelce. Łączą się w niewielkie stada blisko powierzchni wody i polują tam na małe zwierzęta planktonowe oraz na płynące powierzchnią owady. Duże klenie chętnie przebywają w pobliżu brzegów pod zwisającymi nad wodą gałęziami krzewów, czatując na owady i inne niewielkie zwierzęta, które wpadną do wody. W miarę dorastania stają się samotnikami, zajmując nie zmieniane przez długi czas stanowiska, z których przepędzają inne ryby. W niewielkich strumieniach pstrągowych wybierają miejsca o spokojniejszej wodzie niż pstrągi, toteż może się zdarzyć, że stanowiska pstrągów i kleni znajdują się bardzo blisko siebie. Duże klenie są drapieżnikami, polują na niewielkie ryby, żaby, a nawet na małe ssaki. W okresie tarła, między kwietniem i czerwcem samce dostają wysypki tarłowej, którą tworzą bardzo małe guzki. Klenie składają ikrę na kamieniach, rzadziej na roślinności wodnej. Jedna samica wytwarza około 200 tyś. jaj.
Kleń jest jedną z najpospolitszych ryb w naszych wodach. Uważa się go za rybę inteligentną, która szybko uczy się rozpoznawać nowe zagrożenia. Dlatego stosunkowo trudno łowi się duże osobniki. Połknięcie przynęty poprzedzone jest jej gruntownym sprawdzeniem, i często zdarza się iż ryba porzuca podejrzaną zdobycz. W wodach pstrągowych duże klenie nie są pożądane, gdyż polują na narybek pstrągów. Zwykle jednak do zdominowania pstrągowych wód przez klenie dochodzi tam ,gdzie liczebność pstrągów jest ograniczana przez inne czynniki.

Okres ochronny: brak
Wymiar ochronny: 25 cm
Rekord Polski: 3,43 kg (Wiadomości Wędkarskie),
66 cm ? (Wędkarski Świat).