plan pracy - taktyka - zachowanie się żołnierzy podczas alarmu opl i o skażeniach w polu w nocy.doc

l.p.

Czas i zagadnienie

Czynności

Instruktora

Szkolonych

1.

2.

Regulowany przez kierownika zajęć

Zachowanie się żołnierzy podczas napadu powietrznego

BACZNOSĆ! uczył Was będę działania żołnierza na sygnał alarmu o skażeniach i opl. 

SPOCZNIJ!

Ma to na celu nauczyć Was prawidłowego działania podczas alarmów

Na początku zajęć omawiam podchorążym zasady zachowania się żołnierzy podczas napadu powietrznego.

Pododdziały maszerujące pieszo na komendę swoich dowódców zajmują najbliższe ukrycia i przygotowują się do zwalczania  celów powietrznych.

Pododdziały w marszu nie mogą w zasadzie korzystać z rozbudowy inżynieryjnej terenu, co czyni je bardziej wrażliwymi na uderzenia statków powietrznych. W rejonach odpoczynków, i to zarówno dłuższych jak i krótkich można jedynie maksymalnie wykorzystać właściwości ochronne terenu takie jak: jary, wąwozy, przydrożne rowy i inne zagłębienia terenowe sztuczne i naturalne.

Po ogłoszonym alarmie lotniczym czołowe pojazdy kolumny pododdziału powinny zwiększyć prędkość marszu i tym samym powiększyć odległości pomiędzy pojazdami.

Jak więc widać szczególnego znaczenia nabiera zwłaszcza w marszu, odpowiednio wczesne wykrycie przeciwnika powietrznego i alarmowanie wojsk, przestrzeganie  zasad rozśrodkowania w kolumnie oraz odpowiednio sprawne działanie wszystkich dowódców i osób funkcyjnych może do pewnego stopnia zrekompensować niekorzystne warunki z punktu widzenia powszechnej obrony przeciwlotniczej.

Szczególną uwagę, na zagrożenie ze strony środków napadu powietrznego należy zwrócić w trakcie zbliżania się do rejonu walki, albowiem kolumny maszerujących i rozwijających się pododdziałów będą szczególnie opłacalnym celem dla samolotów i śmigłowców przeciwnika.

Cele powiterzne można podzielić na 4 grupy :

-          śmigłowce i samoloty lecące wolno

-          samoloty bezpilotowe

-          samoloty odrzutowe

-          desanty spadochronowe

Strzelanie z broni strzeleckiej przowadzi się do celów powietrznych działających na wysokościach do 500 metrów.

Odległość strzelania według obowiązujących instrukcji piechoty wynosi dla kbk AK – 400 m rkm D i ckm Gurionowa – 500m oraz 1000 m dla km PK. Odlaegłości te są właściwe dla celów powiterznych, lecących z prędkością do 60 m/s.

a) STRZELANIE Z BRONI STRZELECKIEJ DO ŚMIGŁOWCÓW I SAMOLOTÓW WOLNO LECĄCYCH.

Wartości wyprzedzeniac liniowego sylwetkach samolotów podane w instrukcjach danego rodzaju broni stanowią szereg cyfr które trudno zapamiętać. W pododdziałach uzbrojonych w kilka rodzajów broni piechoty należałoby w komendzie do strzelania podać dwie lub więcej wartości wyprzedzenia. Stosowanie różnych wyprzedzeń podczas strzelania do jednego celu jest w praktyce niewygodne i niemożliwe. Należy więc dla ułatwienia strzelania określić średnie wartości wyprzedzenia liniowego w sylwetkach celu możliwie do stosowania w różnych rodzajach uzbrojenia strzeleckiego które jednak nie wpływałoby ujemnie na skuteczność strzelania. W związku z tym można przyjąć do stosowania w praktyce podczas strzelania do śmigłowców i samolotów lesących wolno następujące wartości wyprzedzeń liniowych :

-podczas strzelania na odl. Do 500 m tyle sylwetek celu ile wynosi odległość strzelania w setkach metrów

podczas strzelania na odl. Ponad 500 m tyle sylwetek celu ile wynosi odl. Strzelania w setkach metrów pomnożona przez 1,5

b) STRZELANIE Z BRONI STRZELECKIEJ DO SAMOLOTÓW ODRZUTOWYCH.

Strzelanie z broni strzeleckiej do samolotów odrzutowych nie jest możliwe wg zasad poprzednio omówionych ponieważ wyprzedzenia byłyby zbyt małe a ich obliczanie i uwzględnianie obarczone nadmiernymi błędami. W związku z tym samoloty odrzutowe zwalczamy wykonując nieruchome zapory ogniowe na przedłużenie kursu samolotu. O skuteczności zapór ogniowych decyduje w dużej mierze natężenie ognia dlatego powinien być prowadzony przez pododdziały na wspólną komendę. Podzczas strzelania do celów powietrznych ogniem zaporowym należy rozpatrzyć dwa przypadki :

-rzut kursu cel przechodzi przez ugrupowanie bojowe pododdziału  /kurs czołowy/

-rzul celu przechodzi równolegle lub skośnie w stosunku do ugrupowania bojowego pododdziału /kurs boczny lub skośny/.

W zależności od kursu/lub/celu wykonuje się zaporę pionową pochyłą lub prostopadłą. I tak w przypadku pierwszym wykonuje się zaporę pochyłą lub pionową w drugim przypadku zaporę prostopadłą.

c)STRZELANIE DO DESANTU SPADOCHRONOWEGO

Desant od momentu zrzutu do wylądowania jest bezbronny nie może przowadzić ognia czy ukrywać się a równocześnie stanowi dogodny cel. Nieprzyjacielskich skoczków należy zwalczać w powietrzu gdy tylko znajdą się w odl skutecznego strzału z broni strzeleckiej. Aby skoczka trafić w pierś należy wyprzedzenie odmierzać od pasa figury w kierunku opadania. Ogień prowadzi się aż do chwili zniszczenia celu lub wylądowania spadochroniarza na ziemi.

Podczas strzelania do skoczka spadochronowego w zależności od odl stosuje się następujące wyprzedzenie :

-podczas strzelania na odl do 400 m 0,5 sylwetki na każde 100 m strzelania

-podczas strzelania na odl ponad 400 m jedną sylwetkę na każde 100 m strzelania .

Wykonywanie zapór ogniowych

Wykonanie ZAPORY POCHYŁEJ

Pochyłą zaporę ogniową wykonuje się na przedłużeniu kursu celu trzymając broń pod kątem 45 stopni w stosunku do poziomu. Kąt stanowi ½ kąta prostego więc bez dużych błędów żołnierze mogąustawić broń pod tym kątem. Aby jednak  wykonać zporę pochyłą, muszą być spełnione pewne warunki. Prowadząc ogień pod kątem 45 stopni spotkanie pocisku z celem powinno nastąpić w pewnej odległości uwarunkowanej wysokością lotu celu. Cel powietrzny może być zwalczany za pomocą pochyłej zapory ogniowej jeżeli zostanie wykryty w odl 3000-4000 m przy dużej prędkości lotu odl 2000 m – przy małej prędkości lotu i minimalnej wysokości.

Rozważania te przeprowadzono by wykazać że :

-decyzję do otwarcia ognia należy podejmować natychmiast po wykryciu celu

istnieje duże prawdopodobieństwo rażenia celu w razie przedwczesnego otwarcia ognia nie ma natomiast w ogóle możliwości zniszczenia celu po zbyt późnym otwarciu ognia

-skuteczność pochyłej zapory ogniowej uzależniona jest min od liczby strzelających żołnierzy dlatego też strzelanie należy prowadzić plutonem kompanią baterią

W celu wykonania zapory d-ca pododdziału podaje komendę : „ PLUTON DO SAMOLOTU POCHYŁA OGNIA ” Komendę OGNIA podaje się w momencie gdy samolot znajduje się w odległości około 1000 m.

Wykonanie ZAPORY PIONOWEJ

  Nie zawsze będzie możliwe wykrycie celu odpowiednio dużo wcześniej. Zwłaszcza gdy pododdział znajdować się będzie w rejonie umożliwiającym dobrą obserwację. Dlatego też gdy samolot wykryty został w odl około 2000 m lub mniejszej wykonuje się pionową zaporę ogniową. Wykonanie  zapory ogniowej pionowej polega na tym że pododdział prowadzi ogień pionowo do punktu nad rejonem jego rozmieszczenia. Ogień prowadzi się na komendę d-cy równocześnie całym pododdziałem.

Wykonanie ZAPORY PROSTOPADŁEJ

Schemat wykonania zapory prostopadłej przedstawia rysunek. W taki sposób prowadzi się strzelanie do celów powietrznych atakujących z lotu nurkowego lub ślizgowego sąsiedni pododdział lub obiekt położony w pewnej odl /granicach zasięgu broni / od strzelającego pododdziału.

Po omówieniu tematu podczas przemarszu w rejon pasa taktycznego ogłaszam alarm przeciwlotniczy LOTNIK Z PRAWEJ, LOTNIK Z LEWEJ, podaję komendy do zwalczania celów nisko lecących. 

Stoją na zbiórce i słuchają instruktora

Stoją na zbiórce i słuchają omówienia tematu przez instruktora

Po omówieniu zagadnienia podchorążowie podczas przegrupowani się w rejon pasa taktycznego w marszu ubezpieczonym na komendę instruktora ćwiczą praktycznie zachowanie się żołnierza na wypadek napadu lotniczego

4.