skrypt Algebra 1 - Roman Wencel.PDF

(952 KB) Pobierz
ALGEBRA 1
Skrypt do wykladu A
Roman Wencel
Wroclaw, luty 2004
Spis tresci
Wstep
2
Rozdzial 0. Liczby naturalne, calkowite i wymierne
3
Rozdzial 1. Dzialania i systemy algebraiczne. Pojecie polgrupy
10
Rozdzial 2. Grupy – zagadnienia wstepne
20
Rozdzial 3. Grupy permutacji
28
Rozdzial 4. Podgrupy, dzielniki normalne i homomorfizmy grup
35
Rozdzial 5. Grupa ilorazowa
47
Rozdzial 6. O klasyfikacji grup
51
Rozdzial 7. Pierscienie i ciala – zagadnienia wstepne
55
Rozdzial 8. Podpierscienie, idealy i homomorfizmy pierscieni
64
Rozdzial 9. Pierscienie wielomianow
74
Rozdzial 10. Pierscien ilorazowy
89
Rozdzial 11. Teoria podzielnosci w pierscieniach calkowitych
94
Rozdzial 12. Pierscienie euklidesowe
104
Rozdzial 13. Cialo ulamkow pierscienia calkowitego
109
Rozdzial 14. Cialo algebraicznie domkniete
112
Rozdzial 15. Ciala skonczone
116
Spis oznaczen
??
Indeks
??
Literatura
??
1
Wstep
W niniejszym skrypcie przedstawione zostaly podstawowe zagadnienia dotyczace dzialan w zbiorach,
teorii grup oraz teorii pierscieni i cial. Zakres materialu pokrywa sie w duzym stopniu z wykladem AL
GEBRA 1A, prowadzonym przez autora w Instytucie Matematycznym Uniwersytetu Wroclawskiego
w latach akademickich 2002/2003 i 2003/2004. Przy pisaniu niektorych fragmentow skryptu zostaly
wykorzystane pozycje wymienione w bibliografii.
Zakladam u Czytelnika znajomosc wstepu do matematyki (na przyklad w zakresie skryptu prof.
L. Newelskiego) oraz podstaw algebry liniowej.
2
Rozdzial 0
Liczby naturalne, calkowite i
wymierne
W skrypcie bedziemy poslugiwali sie jezykiem teorii liczb naturalnych i korzystali z pewnych podsta
wowych ich wlasnosci.
Zbior liczb naturalnych oznaczamy symbolem N. W zbiorze tym wyrozniony jest element 0 (liczba
naturalna zero) oraz okreslona jest opracja s, ktora kazdej liczbie naturalnej n przyporzadkowuje jej
nastepnik s(n). Wyrozniony element 0 oraz operacja nastepnika spelniaja nastepujace aksjomaty –
aksjomaty teorii liczb naturalnych (zwane tez aksjomatami Peana 1 ).
(a) Jesli n jest liczba naturalna rozna od 0, to istnieje dokladnie jedna liczba naturalna m, dla ktorej
n = s(m).
(b) Nie istnieje taka liczba naturalna n, ze s(n) = 0.
(c) (Zasada indukcji) Niech A⊆N. Jesli 0∈A oraz (∀n∈N)(n∈A =⇒s(n)∈A), to A = N.
Zbior liczb naturalnych roznych od 0 oznaczamy przez N + .
Przyjmujac jako punkt wyjscia wprowadzone wyzej pojecia: elementu 0 oraz operacji nastepnika
i korzystajac z aksjomatow teorii liczb naturalnych, mozna w zbiorze N okreslic operacje dodawania,
mnozenia i porzadku. Dla m, n∈N przyjmujemy:
(1) n + 0 = n,
(2) n + s(m) = s(n + m),
(3) n0 = 0,
(4) ns(m) = nm + n,
(5) jesli istnieje k∈N (k∈N + ) takie, ze n = m + k, to przyjmujemy ze n≥m (odpowiednio:
n > m).
Mozna wykazac, ze wprowadzone wyzej dzialania dodawania i mnozenia sa laczne i przemienne.
Mnozenie jest rozdzielne wzgledem dodawania,≤jest dobrym porzadkiem. Czytelnika zaintere
sowanego szczegolami odsylamy do ksiazki A. Grzegorczyka pt. Zarys arytmetyki teoretycznej. W
ksiazce tej znajduja sie rowniez formalne definicje zbiorow liczb calkowitych (Z), wymiernych (Q) i
rzeczywistych (R) wraz z dowodami podstawowych wlasnosci dzialan arytmetycznych w tych zbiorach.
Definicja 0.1 Mowimy, ze liczba calkowita n jest podzielna przez liczbe calkowita m (oznaczenie:
m|n), jesli istnieje liczba calkowita k taka, ze n = km.
1 G. Peano (1858 1932), matematyk i logik wloski
3
ROZDZIAL 0. LICZBY NATURALNE, CALKOWITE I WYMIERNE
4
Jesli m|n, mowimy tez, ze m jest dzielnikiem n, n dzieli sie przez m, albo, ze n jest wielokrotnoscia
m. W ponizszym twierdzeniu zostaly zebrane najprostsze wlasnosci relacji podzielnosci liczb calkowi
tych.
Twierdzenie 0.2 Niech k, l, m, n∈Z. Wtedy
(a) 1|k,
(b) k|0,
(c) Jesli 0|k, to k = 0,
(d) Jesli k|l i l|m, to k|m,
(e) Jesli k|l i l|k, to k = l lub k =−l,
(f) Jesli k|l, to k|lm,
(g) Jesli k|l i k|m, to k|l + m i k|l−m,
(h) Jesli k|l i m|n, to km|ln.
Niech m∈N + . Dowolna liczbe calkowita n mozna jednoznacznie przedstawic w postaci: n =
qm + r, gdzie q∈Z, zas r∈{0, . . . , m−1}. Liczbe q nazywamy caloscia z dzielenia n przez m, zas r
reszta z tego dzielenia.
Liczbe calkowita w, ktora jest podzielna przez kazda z danych liczb calkowitych a 1 , . . . , a m nazy
wamy wspolna wielokrotnoscia tych liczb. Dla kazdego ciagu skonczonego liczb calkowitych roznych
od zera a 1 , . . . , a m istnieje nieskonczenie wiele wspolnych wielokrotnosci tych liczb. Beda nimi na
przyklad liczby postaci ka 1 . . . a m . W przypadku, gdy ktoras z liczb a 1 , . . . , a m jest rowna 0, jedyna
wspolna wielokrotnoscia liczb a 1 , . . . , a m jest 0.
Przypuscmy, ze a 1 , . . . , a m
∈Z\{0}. Najmniejsza liczbe naturalna dodatnia bedaca wspolna
wielokrotnoscia liczb a 1 , . . . , a m nazywamy najmniejsza wspolna wielokrotnoscia tych liczb i oznaczamy
przez NW W (a 1 , . . . , a m ). Jesli ktoras z liczb a 1 , . . . , a m jest rowna 0, przyjmujemy, ze najwieksza
wspolna wielokrotnoscia liczb a 1 , . . . , a n jest 0.
Twierdzenie 0.3 Niech a 1 , . . . , a m oraz w beda liczbami calkowitymi. Wtedy nastepujace warunki sa
rownowazne:
(a)|w|= NW W (a 1 , . . . , a m ),
(b) w jest wspolna wielokrotnoscia liczb a 1 , . . . , a m i jest dzielnikiem kazdej wspolnej wielokrotnosci
tych liczb.
Dowod. Teza twierdzenia jest oczywista gdy ktoras z liczb a 1 , . . . , a m jest rowna 0, poniewaz wte
dy jedyna wspolna wielokrotnoscia liczb a 1 , . . . , a m jest 0. Wystarczy wiec przeprowadzic dowod w
pzypadku, gdy liczby a 1 , . . . , a m sa wszystkie rozne od 0.
(a)=⇒(b). Zalozmy, ze|w|= NW W (a 1 , . . . , a m ). Wtedy oczywiscie w jest wspolna wielokrotnoscia
liczb a 1 , . . . , a m . Przypuscmy nie wprost, ze n jest wspolna wielokrotnoscia liczb a 1 , . . . , a m , ktora
nie dzieli sie przez w. Wtedy n nie dzieli sie przez|w|i n = q|w|+ r, gdzie q∈Z, zas r jest liczba
naturalna dodatnia, mniejsza od|w|. a 1 , . . . , a m sa dzielnikami kazdej z liczb n i|w|. Dlatego rowniez
r = n−q|w|dzieli sie przez kazda z liczb a 1 , . . . , a m . Liczba naturalna dodatnia r jest wiec wspolna
wielokrotnoscia liczb a 1 , . . . , a m , mniejsza od NW W (a 1 , . . . , a m ). Sprzecznosc.
(b)=⇒(a). Zalozmy, ze zachodzi (b). Wtedy|w|∈N + jest wspolna wielokrotnoscia liczb a 1 , . . . , a m
oraz dzielnikiem kazdej wspolnej wielokrotnosci tych liczb. Kazda liczba naturalna dodatnia podzielna
przez|w|jest≥|w|, dlatego|w|= NW W (a 1 , . . . , a m ).
Niech a 1 , a 2 , . . . bedzie skonczonym lub nieskonczonym ciagiem liczb calkowitych. Liczbe calkowita
d, ktora dzieli kazda z liczb a 1 , a 2 , . . . nazywamy wspolnym dzielnikiem tych liczb. Dla kazdego ciagu
(skonczonego lub nieskonczonego) liczb calkowitych istnieje ich wspolny dzielnik (na przyklad liczba
1). Jesli przynajmniej jedna sposrod liczb a 1 , a 2 , . . . jest rozna od 0, istnieje tylko skonczenie wiele
wspolnych dzielnikow tych liczb. W przypadku, gdy wszystkie sposrod liczb a 1 , a 2 , . . . sa zerami,
zbiorem ich wspolnych dzielnikow jest Z.
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin