SCENARIUSZ ZAJĘĆ EDUKACYJNYCH
Osoba prowadząca: Agnieszka Bok
Data: 13.11.2009r.
Grupa wiekowa: 5-latki
Temat kompleksowy: Pada deszcz.
Temat dnia: Kropelkowe rachunki.
Cele operacyjne: dziecko:
- potrafi odtworzyć podany rytm,
- prawidłowo reaguje na sygnały słowne i dźwiękowe,
- rozwija swoją orientację w przestrzeni,
- potrafi poruszać się w rzędzie,
- kształtuje koordynację ruchowo-słuchową,
- naśladuje odgłosy padającego deszczu i szumiącego wiatru,
- powtarza z pamięci tekst wiersza, wykorzystując go w zabawach,
- liczy w zakresie 6,
- wykonuje relaksacyjno-odprężający masaż na twarzy innego dziecka.
Metody:
- oparte na aktywności dziecka: obserwacja uczestnicząca, dialog, swobodna wypowiedź, recytowanie wiersza, doświadczania, praktycznego działania (śpiew, ruch, tworzenie rytmów, przeliczanie, masaż).
- oparte na aktywności nauczyciela: pokaz, objaśnianie, rozmowa, opis, instrukcja, recytacja wiersza, śpiew, tłumaczenie, pochwała.
Formy organizacji: indywidualna, zbiorowa, grupowa.
Środki dydaktyczne: fragm. wiersza D. Gellner „Pada deszcz”, podkład muzyczny do zabawy „Odgłosy deszczu”, folia budowlana, piosenka „Jesienna szaruga”, arkusze szarego papieru, obręcze, małe sylwety kropelek, trójkąt, bibułki w jesiennych kolorach, kasztany.
Przebieg zajęć:
1. Przywitanie pląsem „Dobry humor”.
Dobry humor dzisiaj mamy,
do zabawy zapraszamy.
I choć z nieba pada deszcz,
u nas zawsze fajnie jest.
Prawa ręka, lewa ręka,
prawa noga, lewa noga,
cały tułów oraz głowa
do zabawy jest gotowa.
2. Rytmizowanie wypowiadanego tekstu (D. Gellner) z wystukiwaniem kasztanami.
Pa-da deszcz, pa-da deszcz,
Pa-da deszcz na dwo-rze.
Ta-ki mo-kry, że już bar-dziej
mo-kry być nie mo-że.
Próby ułożenia struktury rytmicznej wiersza. Nauczyciel podaje także inne propozycje rytmów (stukając kasztanem o dywan), a dzieci układają je z kasztanów.
3. Ćwiczenie twórcze „Analogia”.
Dzieci kolejno, siedząc w kole, kończą zdanie Deszcz jest jak ….
4. Zabawa „Odgłosy deszczu”. (wg „Papierowe czary”)
Dzieci siedzą na foli budowlanej, która będzie pełniła rolę mokrej ulicy. W zależności od akompaniamentu dzieci wykonują następujące ruchy:
- dźwięki ciche zagrane w rejestrze wiolinowym – delikatnie palcami stopy naśladują chodzenie po mokrej ulicy;
- dźwięki akcentowane – rytmicznie uderzają stopami o folię naśladując skoki przez kałużę;
- dźwięki zagrane szybko – dzieci wstają i tupią w miejscu naśladując ucieczkę przed padającym deszczem.
5. Zabawa ruchowa „Jesienna szaruga”. (wg „Klasyka raz jeszcze”, cz. VI)
Dzieci dobierają się w pary, każda otrzymuje arkusz szarego papieru (trzymają go oburącz za narożniki).
Na hasło:
- chmury – poruszają arkuszem w górę i dół naśladując targaną wiatrem chmurę;
- deszcz – jedno dziecko wchodzi po arkusz i od spodu stuka równomiernie w kartkę naśladując krople deszczu;
- chmury – j.w.
- obrót – wykonują obrót trzymając oburącz kartkę;
- parasol – unoszą papier nad głową tworząc parasol i wspólnie idą po sali;
- kałuże – kładą kartkę na podłodze imitując w ten sposób kałuże, pomiędzy którymi chodzą;
- powrót – powracają do swoich arkuszy i siadają obok nich.
6. Zabawa ruchowa „Spacerek do parku po deszczu”.
Na podłodze rozkładamy obręcze, które symbolizują kałuże po ulewnym deszczu. Dzieci ustawiają się w rzędzie za nauczycielem i wyruszają na spacer. Idąc omijają lub przeskakują kałuże naśladując ruchy i gesty nauczyciela.
7. Zabawa ruchowo-artykulacyjna „Chronimy się przed deszczem”.
Dzieci w parku znów dopada ulewa. Dobierają się w pary i ustalają między sobą, kto pełni rolę „drzewa”, a kto dziecka (potem nastąpi zamiana).
Drzewa – stają w dowolnym miejscu sali w rozkroku. Szumią wypowiadając głoskę „sz” oraz wymachują rękoma (symbolizującymi gałęzie), w których trzymają paski pociętej bibuły w kolorach jesieni.
Dzieci – spacerują po parku między drzewami. Gdy usłyszą odgłos padającego deszczu („kap, kap”) wypowiadane przez nauczyciela biegną do swoich drzew schronić się przed deszczem. Opierają się plecami o plecy partnera-drzewa i naśladują głosem padający deszcz („kap, kap”). Drzewa przestają szumieć i wsłuchują się w odgłos padającego deszczu. Na klaśnięcie przez nauczyciela w ręce następuje zamiana ról.
8. Zabawa „Zbieramy kropelki deszczu”.
Ø Nauczyciel recytuje fragment wiersza „Pada deszcz”, a dzieci powtarzają za nim:
Pada deszcz, pada deszcz, pada deszcz na dworze,
taki mokry, że już bardziej mokry być nie może.
Mała mysz, mała mysz chodzi na paluszkach
i deszczowe koraliki zbiera do fartuszka.
Ø Następnie nauczyciel rozkłada na podłodze niebieskie, papierowe sylwety kropli. Dzieci chodzą pomiędzy nimi i recytują wiersz. Gdy skończą recytować, nauczyciel uderza w trójkąt, liczba jego uderzeń odpowiada ilości kropel, które dzieci muszą zebrać. Zabawę przeprowadzamy tak długo, aż wszyscy będą mieli po 6 kropli.
9. Zabawa matematyczna „Kropelkowe rachunki”.
Ø Liczenie kropli i ich dowolne rozdzielenie przez dziecko na dwie grupy – po prawej i lewej stronie. Ustalenie liczby kropel po obu stronach.
Ø Zabawa „Kropelkowa gra” – nauczyciel zbiera krople deszczu od dzieci w następujący sposób:
N. - Masz kropelki?
Dz. – Mam.
N. – Dasz kropelki?
Dz. – Z lewej strony dam (z prawej strony dam …) i daje odpowiednie kropelki, podając ich liczbę.
Zabawa trwa tak długo, aż nauczyciel zbierze wszystkie krople deszczu.
Ø Rysowanie w każdej pętli o jeden listek więcej niż jest ich w pętli po lewej stronie. Rysowanie w każdej pętli po prawej stronie o jedną kroplę mniej niż jest ich w pętli po lewej stronie – Karta pracy B nr 17.
10. Ćwiczenie relaksacyjne „Szumi wiatr – pada deszcz” (wg „Gry i zabawy rozwijające dla dzieci młodszych”)
Dzieci dobierają się w pary, siadają naprzeciw siebie. Jedna osoba zamyka oczy, a druga wykonuje polecenia nauczyciela: „szumi wiatr” – wachlują rękami przed twarzą współćwiczącego, tak aby ten poczuł ruch powietrza; „pada deszcz” – opuszkami palców delikatnie opukujemy twarz; „ulewa-deszcz strumieniami spływa po twarzy” – gładzi twarz kolegi. Następnie dzieci zamieniają się rolami.
thorba