Ziarnica złośliwa.doc

Ziarnica złośliwa

iarnica złośliwa to nowotworów złośliwy układu chłonnego człowieka w przebiegu którego dochodzi do rozrostu tkanki limfoidalnej i tzw. komórek siateczki występujących głównie w grasicy, węzłach chłonnych, śledzionie, aparacie chłonnych przewodu pokarmowego, układu oddechowego i mózgu.

Choroba ta została opisana po raz pierwszy przez T. Hodgkina i często nosi nazwę choroby Hodgkina.

Zapadalność na ziarnicę złośliwą wykazuje istotne różnice pomiędzy rasami. Choroba najczęściej dotyczy rasy białej jednak wśród dzieci częściej chorują mieszkańcy Afryki i Dalekiego wschodu. W krajach wysoko rozwiniętych obserwuje się dwa szczyty zachorowań: pierwszy po 25 roku życia i drugi powyżej 50 roku życia. W krajach słabo rozwiniętych najczęściej chorują dzieci w wieku 5-9 lat. Stosunek liczby chorych mężczyzn do kobiet wynosi około 3:2

Przebycie mononukleozy zakaźnej jest związane ze zwiększeniem ryzyka zapadnięcia na ziarnicę złośliwą i inne chłoniaki złośliwe.

Przyczyny

Etiologia choroby nie jest znana. Uważa się, że może mieć związek z zakażeniem wirusem Epsteina-Barr wywołujacego mononukleozę zakaźna. Wirus ten ma zdolność zakażania limfocytów B. Przy sprzyjających warunkach może spowodować na drodze karcynogenezy wirusowej rozwój nowotworów układu chłonnego ziarnicy złośliwej i tzw. chłoniaków złośliwych nieziarniczych.

Objawy

We wczesnym okresie ziarnicy złośliwej zmiany występują najczęściej w węzłach szyjnych, które mogą się nie różnić od węzłów powiększonych w wyniku ostrych lub przewlekłych zakażaeń umiejscowionych w jamie ustnej lub gardłowej. W dalszym etapie liczba zajętych węzłów chłonnych zwiększa się, są one niebolesne, twarde i mają tendencje do zlewania się i tworzenia pakietów (obraz "worka z kartoflami"). Powiększenie węzłów chłonnych na szyji występuje u około 90% chorych, rzadziej stwierdza się powiększenie węzłów pachowych i pachwinowych. Szczególne znamienne jest powiększenei węzłów nadobojczykowych co łaczy się często z zajęciem śródpiersia, czemu często towarzyszy kaszel.

Chorobie towarzyszą również:

·         gorączka - dotyczy około 30% chorych, niekiedy przebiega w postaci wieczornych zwyżek temperatury trwających wiele dni przeplatanych okresami bezgorączkowymi (tzw. gorączka Pela - Ebsteina)

·         poty nocne - dotyczy około 30% chorych

·         utrata masy ciała - dotyczy 30% chorych - jest to utrata 10 % masy ciała w ciągu 6 miesięcy

·         poalkoholowe bóle węzłów chłonnych - dotyczy 2-10% chorych - objaw ten bardzo charakterystyczny dla ziarnicy złośliwej polegający na występowaniu niezidentyfikowanych bólów okolicy obojczykowej pach, po spożyciu nawet niewielkiej ilości alkoholu

·         świąd i rumień skóry

·         ogólne osłabienie

·         bóle kości - mogą być objawem nacieku na kości i rozwoju w nich guzów ziarniczych

W niektórych przypadkach występuje powiększenie wątroby i/lub śledziony

Stopień zaawansowania

Typ choroby ustala się w oparciu o badanie pod mikroskopem (histopatologiczne) wyciętego węzła chłonnego. Taka klasyfikacja jest jednym z czynników wpływających na prognozowanie co do przebiegu choroby i szans na jej wyleczenie. Opiera się ona o stwierdzeniu, że im więcej w węźle chłonnym limfocytów i im mniej komórek Reed-Sternberga tym lepsze rokowanie dla pacjenta.

Stopniowanie kliniczne ziarnicy złośliwej:

·         Stopień I - zajęcie jednej grupy węzłów chłonnych, lub zajęcie jednego narządu pozachłonnego

·         Stopień II - zajęcie dwóch lub więcej grup węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony lub zajęcie jednego narządu pozachłonnego + jedna lub więcej grupa węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony

·         Stopień III - zajęcie dwóch lub więcej grup węzłów chłonnych po obu stronach przepony, któremu może towarzyszyć zajęcie śledziony lub narządu pozachłonnego lub obu

·         Stopień IV - rozlane lub wieloogniskowe zajęcie jednego lub więcej narządów pozachłonnych (śledziona, wątroba, płuca, szpik kostny, opłucna, skóra, kości) z lub bez zajęcia węzłów chłonnych.

Cecha A i B

Dodatkowo każdy stopień może zawierać cechę A lub B:

·         A - bez objawów ogólnych

·         B - jeden lub więcej objawów ogólnych:
- spadek masy ciała wg ustalonych wyżej kryteriów
- gorączka
- nocne poty

Rozpoznanie

Rozpoznanie ziarnicy złośliwej ustala się wykazując typowe zmiany histopatologiczne w węźle chłonnym uzyskanym za pomocą zabiegu chirurgicznego tzw. biopsji. Do biopsji szczególnie nadają się powiększone węzły chłonne z okolicy szyji.

W każdym przypadku potwierdzonej histopatologicznej ziarnicy złośliwej konieczne jest wykonanie innych badań, które pozwolą na ocenę stopnia zaawansowania choroby.

W badaniach krwi zwraca uwagę podwyższony odczyn opadania krwinek (OB), zmiany w rozmazie krwi, czyli odchylenia w prawidłowej ilości poszczególnych rodzajów krwinek u chorych na ziarnicę złośliwą.

Badania obrazowe pozwalają ocenić stopień jej zaawansowania klinicznego przed leczeniem:

·         RTG klatki piersiowej - może wykazywać zmiany w postaci powiększenia węzłów chłonnych śródpiersia, powiększenia śródpiersia w związku z zajęciem węzłów chłonnych tej okolicy

·         tomografia komputerowa - pozwala na ocenę całego tułowia i umożliwia precyzyjne ustalenia stopnia zaawansowania klinicznego choroby

·         USG - pozwala ocenić stan narządów jamy brzusznej pod kątem przerzutów, powiększenia oraz umożliwia ocenę węzłów chłonnych tułowia

·         zdjęcia radiologiczne kości - pozwalają ocenić ewentualne przerzuty do kości.

Leczenie

Metoda leczenia ziarnicy złośliwej w stopniu zaawansowania I i II jest radioterapia.

Chemioterapia ma zastosowanie u chorych w stopniu zaawansowania IIIB i IV oraz w stopniu IIIA z towarzyszacymi następującymi czynnikami ryzyka:

·         rozpoznany dużym guzie śródpiersia ( większym niż 1/3 szerokości klatki piersiowej

·         umiejscoweienie pozawęzłowe

·         zaawansowane zmiany w śledzionie

·         zajęcie okolic więcej niż 3 węzłów chłonnych

Standardem jest stosowanie zestawów wielolekowych 8 razy przez 8 miesięcy. Głównie stosuje się schematy czterolekowe takie jak MOPP i ABVD. Remisja następuje zwykle już po 2 kursach. Przejmuje się, że brak remisji po pierwszych 6 kursach chemioterapii znacznie pogarsza rokowanie.

W okreisie I/IIA i B z towarzyszącymy w/w czynnikami ryzyka oraz w stopniu IIIA bez czynników ryzyka stosuje się łącznie radioterapie i chemioterapię.

Data aktualizacji:
2002-02-02

 MediWeb
zespół redakcyjny