wyklad_zarzadzanie grifin pelne uł.doc

(489 KB) Pobierz

Literatura:

R.W. Griffin „Podstawy zarządzania organizacjami” Wyd. naukowe PWN Warszawa 2002

Konsultacje wtorek 15-16:30 C206

 

Wykład 1

Temat: Organizacja i jej otoczenie.

 

Wymiar organizacji:

Przedmiotowe – organizacja to pewien obiekt który można odróżnić od innych ze względu na jego cechy charakterystyczne

-        szpital

-        szkoły

-        uczelnie

-        harcerstwo

-        kościół, przedsiębiorstwa i instytucje, partie polityczne, samorządy, stowarzyszenia, pluton wojskowy, koło brydżystów, komercyjni usługodawcy np.: firmy turystyczne

Atrybutowe – organizacja jest cechą przedmiotów złożonych dlatego nazywana jest jako zorganizowanie. Oznacza to że cecha ta może przysługiwać różnym obiektom w różnym stopniu, czyli – innymi słowy mogą być one mniej lub bardziej zorganizowane np.: pluton wojska jest bardziej zorganizowane niż koło brydżystów chodź oba obiekty uznajemy za organizacje.

Czynnościowe – to tworzenie organizacji inaczej organizowanie.

 

Organizacja – to grupa ludzi którzy współpracujących ze sobą w sposób uporządkowany i skoordynowany dla osiągnięcia pewnego zestawu celów.

 

Cele organizacji. Cele ludzi

J. Zieleniewski definiuje organizacje jako:

„Całość której składniki współ przyczyniają do powodzenia całości.” „Całość która przecina się do powodzenia swych części.

 

Organizacja - to system – czyli wzajemnie powiązany zespół elementów funkcjonujących jako całość. To uporządkowany w pewien sposób, systemem społeczno-technicznym

 

Elementarne podsystemy organizacji:

-        podsystem celów i wartości

-        podsystem psychospołeczny

-        podsystem struktury

-        podsystem techniczny

-        podsystem zarządzania

 

Cechy organizacji:

-        spójność

-        wzajemne dostosowanie części

Organizacja jest systemem.

 

Organizacja to system otwarty.

-        prowadzi wymianę energii i informacji z otoczeniem. Potwierdza to fakt, że organizacja działa dla otoczenia i w otoczeniu

 

Zasada równowagi – ekwiwalentności wymiany

Implikuje elastyczność i zmienność systemów organizacyjnych, którą muszą się dostosowywać do zmiennych, potrzeb i wymagań otoczenia oraz warunków działania jakie ono stwarza.

Otoczenie organizacji.

-        zewnętrzne

-        wewnętrzne

 

Otoczenie zewnętrzne

-        to wszystko to co jest poza jej granicami, co z zewnątrz wpływa na organizację.

Dzieli się na:

  • otoczenie ogólne (dalsze – pośrednie – makrootoczenie)
  • otoczenie celowe (bliższe – bezpośrednie – mikrootoczenie)

 

Cechy ogólnego otoczenia:

-        To niezbyt wyraźnie określone granice wśród których działa i porusza się organizacja.

-        Brak wzajemnych interakcji organizacji na otoczenie.

-        Bardzo silnie określa możliwości, warunki funkcjonowania i rozwoju organizacji.

-        Tworzy pewne daty i zjawiska, przepisy, normy, ustawy, akty.

-        Tworzy szanse np.: dla poprawienia płynności finansowej, zagrożonej bariery.

-        Kreuje bodźce których organizacja nie jest w stanie zmienić.

-        Otoczenie to jest dla organizacji trudniejsze do zidentyfikowania rozpoznawania i obserwowania im cechuje się większą niepewnością.

-        Dobór instrumentów też może okazać się bardziej złożonym.

-        Organizacja może zastosować się do uwarunkowań tego otoczenia bowiem określa ono warunki jej funkcjonowania.

 

Wymiary otoczenia ogólnego organizacji:

-        ekonomiczne,

-        prawo polityczne,

-        międzynarodowe,

-        techniczny,

-        socjo-kulturowe,

-        środowisko naturalne, urbanistyki, architektury oraz systemu transportowego.

 

Otoczenie celowe:

-        złożone

-        dostarcza więcej użytecznych informacji niż otoczenie ogólne

-        pozwala rozpoznać czynniki otoczenia szczególnie interesujące organizację

 

ZEWNĘTRZNE OTOCZENIE CELOWE

Zewnętrzni bezpośredni interesariusze

- kredyto i pożyczkodawcy – wierzyciele, bank

- inwestorzy

- kontrachęci, dostawcy, wykonawcy

- wierzyciele finansowi, związki zawodowe

- sojusznicy strategiczni, partnerzy

- konkurenci

- grupy nacisku

Zewnętrzni pośredni interesariusze

- analitycy rynku w tym instytucje ratingowe, zagraniczne

- odbiorcy, konsumenci

- ubezpieczyciele

- środowisko (społeczność) lokalne

 

 

Otoczenie wewnętrzne

Wewnętrzni bezpośredni

- właściciele (udziałowcy, akcjonariusze)

- zarządzający, kierownictwo

- załoga

- wewnętrzni kontrolerzy, analitycy

Wewnętrzni pośredni

- prawnicy

 

Kto lepiej „odczyta” przyszłe stany otoczenia to ma większe szanse na...(zysk?)

 

Wizerunek – to „całokształt wyobrażeń, oczekiwań, przekonań oraz wiedzy o nich związanych. Wizerunek stanowi zespół zarówno atrybutów racjonalnych, jak i emocjonalnych odnoszących się do danego przedsiębiorstwa. Jest to obraz firmy, świadomości społecznej, czyli to co poszczególne jednostki o niej myślą, jak ją oceniają oraz jakie postawy wobec niej przyjmują.”

Na wizerunek wpływają czynniki:

-        nazwa przedsiębiorstwa (gdy jest powszechnie znana może stanowić znaczną wartość)

-        charakter działalności

-        jakość wytwarzanych wyrobów czy świadczonych usług

-        dbałość o klienta czy jego lekceważenie (choćby to było tylko subiektywnie odbierane)

-        solidność wobec partnerów

-        warunki i atmosfera pracy

-        udział w organizacji społecznych

 

Public relations – świadome promowanie wśród klientów organizacji partnerów, a nawet w całym społeczeństwie dobrego wizerunku, co może być realizowane przez samą organizację lub przez wyspecjalizowane w tej dziedzinie agencji public relations.

 

Marka:

-        kojarzy się z dobrym produktem (usługą),

-        szeroko znana, upowszechnia i utrwala w świadomości klientów pozytywny obraz organizacji,

-        jest źródłem zaufania do niego.

Marki które w wysokim stopniu spełniają te zadania (mercedes, coca-cola), określa się matkami mocnymi.

 

Cykl życia organizacji:

-        fazę przedsiębiorczości

-        fazę zespołowości

-        fazę formalizacji

-        fazę odnowy

 

Organizacje rozwijają się najczęściej poprzez kryzysy.

 

Metoda oceny otoczenia (według Michael E.Portera)

-        zagrożenie ze strony nowych konkurentów,

-        próby wymanewrowania rywali,

-        zagrożenie substytami,

-        siła nabywców,

-        siła dostawców.

 

 

Wykład 2

 

Każda organizacja powinna mieć jasno określoną i sformułowaną swoją misję. Misja to posłannictwo, zobowiązanie organizacji w stosunku do otoczenia (rynku). Misja określa powód istnienia organizacji.

 

Misja to wyrażenie fundamentalnego, jednoznacznego unikatowego celu który różnić będzie daną organizację od innych danej branży ze względu na przedmiot zakres i sposób działania

 

Wyróżniamy następujące etapy formułowania misji organizacji:

- należy określić grupę odbiorców którym organizacja ma służyć

-        należy określić jakie i czyje potrzeby chce ona zaspokajać

-        w czym będzie lepsza od innych organizacji które zaspakajają te same potrzeby u tych samych odbiorców

-        czy realizacja założonych zadań w danej misji jest możliwa do wykonania

-        misja musi być dobrze znana, rozumiana i akceptowana przez otoczenie

-        misja przyjmuje charakter długookresowy

 

Jakie elementy kształtują misję:

-        Historia organizacji.

-        Preferencje właścicieli, udziałowców i akcjonariuszy.

-        Otoczenie firmy.

-        Zasoby firmy.

-        Kompetencje w branży w której działa organizacja.

 

Wizja:

-        Ukierunkowuje charakter działań organizacji.

-        Wskazuje na to co organizacja powołuje do praktyki gospodarczej.

-        Wizja stawia pytania czyli kiedy, w jakich warunkach nie dokońca udziela odpowiedzi (są ogólne).

-        Warunkiem stworzenia wizji na pewno jest wyobraźnia, pełna świadomość tego jak wizję przełożyć na realizację.

 

Zarządzanie:

-        ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin