Mosur Alicja - Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu. Diagnoza pedagogiczna, psychologiczna, logopedyczna..pdf

(62 KB) Pobierz
Microsoft Word - Artyku³- Specyficzne trudnoœci w czytaniu i pisaniu.doc
Specyficzne trudno ś ci w czytaniu i pisaniu.
Diagnoza pedagogiczna, psychologiczna, logopedyczna.
Opracowanie: Alicja Mosur, logopeda
Specyficzne trudno ś ci w czytaniu i pisaniu s ą to problemy interdyscyplinarne.
Psychologia i neuropsychologia zaliczaj
ą
specyficzne trudno
ś
ci w czytaniu i pisaniu do
na
prostych funkcjach i ich współdziałaniu, a ich lokalizacja ma charakter układowy i
ń
wy
ż
szych czynno
ś
ci psychicznych, których struktura jest zło
ż
ona, opiera si
ę
dynamiczny. M. Bogdanowicz [M. Bogdanowicz, 2000] ujmuje opisywane zjawisko jako
trudno
ś
ci uczenia si
ę
i w zwi
ą
zku z tym mówi o parcjalnych zaburzeniach rozwoju wy
ż
szych
czynno
ś
ci psychicznych w zakresie porozumiewania si
ę
j
ę
zykowego.
W pedagogice zalicza si
ę
dzieci ze specyficznymi trudno
ś
ciami i czytaniu i pisaniu do
grupy dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. S
ą
to dzieci, które w trakcie nauki
specjalnego programu, metod, nauczyciela o specjalnym przygotowaniu. Dzieci te
ź le funkcjonuj ą w masowej szkole, pomimo prawidłowego poziomu inteligencji, braku wad
ą
zmysłów czy zaniedbania
ś
rodowiskowego i dydaktycznego. Trudno
ś
ci te nazwano
one
istotnymi odchyleniami w nabywaniu umiej ę tno ś ci mówienia, czytania, pisania i
ś
ciami w uczeniu si
ę
” [M. Bogdanowicz, 2000]. Manifestuj
ą
si
ę
dokonywania operacji matematycznych. S
ą
wyrazem dysfunkcji centralnego układu
nerwowego. Specyficzne trudno
ś
ci w uczeniu si
ę
s
ą
wywołane czynnikami osobowymi,
tkwi
ą
cymi w jednostce, a nie warunkami zewn
ę
trznymi. Specyficzne trudno
ś
ci w uczeniu si
ę
mog
ą
dotyczy
ć
ż
nych dziedzin wiedzy i umiej
ę
tno
ś
ci szkolnych lub pewnych ich zakresów.
Okre
ś
lenie „specyficzne” wskazuje na ograniczony, w
ą
ski zakres problemów w uczeniu si
ę
oraz na prawidłowy rozwój umysłowy tych dzieci.
Równie ż medycyna równie ż uwzgl ę dnia specyficzne trudno ś ci w uczeniu si ę czytania,
pisania i matematyki – znalazły one osobne miejsce w dwóch klasyfikacjach chorób: DSM-IV
(Diagnostic and Statistic Manual of Mental Disorders, Waszyngton, 1994) i ICD-10
(International Classification of Deseases, Genewa 1992). W klasyfikacji DSM-IV okre ś la si ę
je jako „zaburzenia uczenia si
ę
”, natomiast w klasyfikacji ICD-10 zaburzenia te wyst
ę
puj
ą
ci szkolnych”. W
klasyfikacjach tych wyst ę puj ą zarówno zaburzenia czytania, najcz ęś ciej skojarzone z
zaburzeniami pisania, jak i zaburzenia w przyswajaniu sobie poprawnej pisowni –
ą
„Specyficznych rozwojowych zaburze
ń
umiej
ę
tno
ś
formułowania wypowiedzi na pi
ś
mie oraz opanowania poziomu graficznego pisma.
zaburze
potrzebuj
„specyficznymi trudno
pod nazw
ą
mowy pisanej: w aspekcie odbioru – czytania i nadawania – pisania
Logopedia uznaje je za syndrom zaburze
ń
porozumiewania si
ę
j
ę
zykowego za pomoc
[L. Karczmarek 1975, w: M. Bogdanowicz, 2000]. Logopedia zwraca szczególn
ą
uwag
ę
na
zaburzenia funkcji j
ę
zykowych, jako na najistotniejsze zaburzenie w
ś
ród deficytów
u dzieci o prawidłowym
rozwoju fizycznym, intelektualnym i emocjonalnym, pomimo sprzyjaj
ż
sze wyst
ę
puj
ą
ą
cego
ś
rodowiska i
prawidłowej metody nauczania.
1. Przyczyny zaburze
ń
w czytaniu i pisaniu
Etiologia i patomechanizmy powstawania zaburze
ń
dyslektycznych s
ą
ci
ą
gle
przedmiotem docieka
ń
naukowych. Na ogół przyjmuje si
ę
,
ż
e uwarunkowania ich mog
ą
by
ć
bardzo ró
ż
ne. Wymienia si
ę
kilka koncepcji [M. Bogdanowicz, 1999].
1.1. Koncepcja genetyczna.
Przyczyn
ę
dysleksji upatruje si
ę
tu w dziedziczeniu zmian w OUN, które le
żą
u
podstaw trudno
ś
ci w czytaniu i pisaniu. W tym przypadku czynnikiem wywołuj
ą
cym
dysleksj
ę
rozwojow
ą
s
ą
recesywne geny, przekazywane z pokolenia na pokolenie. Zakłada
si
ę
,
ż
e wyznaczniki dziedziczne dotycz
ą
ok. 20-30% dzieci dyslektycznych.
1.2. Koncepcja organiczna.
Przyczyn dysleksji upatruje si ę w tym wypadku w organicznych uszkodzeniach
struktur mózgowia odpowiedzialnych za czytanie i pisanie. Chodzi przede wszystkim o
uszkodzenia zlokalizowane w okolicy zakr
ę
tu k
ą
towego lewego płata skroniowego. Te
patologiczne zmiany mog
ą
by
ć
wywołane ró
ż
nymi czynnikami (chemicznymi, fizycznymi,
biologicznymi), oddziałuj
ą
cymi na dziecko (szczególnie na jego OUN) w okresie
prenatalnym, a tak
ż
e w trakcie pierwszych dwóch lat
ż
ycia.
1.3. Koncepcja hormonalna.
testosteronu w okresie prenatalnym.
Nadmiar tego hormonu zaburza funkcjonowanie organizmu, powoduj
Wyja
nia przyczyn
ę
dysleksji nadprodukcj
ą
ą
c m.in. spowolnienie
rozwoju lewej półkuli mózgowia, a tym samym - opó
ź
nienie rozwoju mowy w dzieci
ń
stwie, a
rozwojowych funkcji poznawczych. Zaburzenia powy
ś
w wieku szkolnym - dysleksj
ę
. Lepiej natomiast rozwija si
ę
prawa półkula, co mo
ż
e
prowadzi ć do lewor ę czno ś ci. Zespół ten cz ęś ciej wyst ę puje u chłopców.
1.4. Koncepcja opó
ź
nionego dojrzewania CUN.
Zwolennicy tej koncepcji s
ą
dz
ą
, i
ż
w wyniku spowolnienia dojrzewania CUN (chodzi
puje
fragmentaryczna dysfunkcja tego układu. Owa niedojrzało ść ma charakter wrodzony;
poszczególne struktury nerwowe odpowiedzialne za czytanie i pisanie ró
ę
poł
ą
cze
ń
synaptycznych i migracj
ę
komórek) nast
ę
ż
nicuj
ą
si
ę
funkcjonalnie bardzo powoli. Nie oznacza to jednak uszkodzenia mózgu, a jedynie jego
nieprawidłowe funkcjonowanie. U dzieci dyslektycznych bardzo cz
ę
sto obserwuje si
ę
ź
niejsze (w stosunku do rówie
ników) ustalenie si
ę
lateralizacji oraz wydłu
ż
ony czas
dojrzewania wielu funkcji psychicznych, np. j
ę
zykowych, percepcyjno-motorycznych a
ci w
czytaniu i pisaniu, bardzo cz ę sto ust ę puj ą samoistnie, w miar ę jak zakłócone funkcje
ą
ce wła
ś
nie trudno
ś
psychiczne osi
ą
gaj
ą
w ko
ń
cu odpowiedni
ą
dojrzało
ść
.
1.5. Koncepcja psychologiczna.
Zwraca si
ę
tu uwag
ę
na to, i
ż
powa
ż
ne zaburzenia emocjonalne (urazy psychiczne,
długotrwały stres) mogły sta
ć
si
ę
przyczyn
ą
trudno
ś
ci w czytaniu i pisaniu. Konsekwencj
ą
urazów i konfliktów rodzinnych lub szkolnych mo
ż
e by
ć
przejawianie przez dziecko
ytymi
stresami. Dzieci „psychodyslektyczne” s ą nadmiernie pobudliwe lub te ż zablokowane
ń
w sytuacji, gdy ma ono pisa
ć
lub czyta
ć
wyrazy kojarz
ą
ce si
ę
z prze
ż
emocjonalnie. Mo
ż
e si
ę
to objawia
ć
j
ą
kaniem podczas mówienia oraz „j
ą
kaniem w pi
ś
mie”
(opuszczaniem liter, skracaniem wyrazów, przestawianiem liter itp.). Koncepcja ta nie jest w
Polsce popularna.
Wyst
ę
puj
ą
ce u dzieci i młodzie
ż
y zaburzenia mog
ą
by
ć
uwarunkowane ró
ż
nymi
przyczynami. Z cał
ą
pewno
ś
ci
ą
jednak, du
ż
y wpływ na pot
ę
gowanie si
ę
trudno
ś
ci w czytaniu
i pisaniu maj
ą
zaniedbania
ś
rodowiskowe.
2. Rodzaje zaburze ń czytania i pisania
Zaburzenia czytania i pisania, cho ć istniej ą od wczesnego dzieci ń stwa, spostrzegane bywaj ą
najcz
ęś
ciej w pocz
ą
tkowej fazie nauki szkolnej, albo w jeszcze pó
ź
niejszym okresie edukacji.
m.in. o wolniejsze tworzenie si
ś
zwłaszcza ich integracji. Tym niemniej zaburzenia te, powoduj
zahamowa
M. Bogdanowicz [M. Bogdanowicz, 1993] wyró
ż
nia nast
ę
puj
ą
ce typy zaburze
ń
: zaburzenia
typu wzrokowego, zaburzenia typu słuchowego, zaburzenia typu mieszanego.
2.1. Zaburzenia typu wzrokowego.
Za główn
ą
przyczyn
ę
uznawane s
ą
zaburzenia percepcji wzrokowej, cz
ę
sto powi
ą
zane
z zaburzeniami rozwoju ruchowego oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Dzieci z
zaburzeniami wzrokowymi typu czytaj ą szybko, lecz z licznymi bł ę dami, co powa ż nie
utrudnia, a niekiedy wr
ę
cz uniemo
ż
liwia im zrozumienie tekstu. Podczas czytania i pisania
opuszczaj
ą
one litery i/lub wyrazy, dodaj
ą
litery (wyrazy), zgaduj
ą
ko
ń
cówki wyrazów lub
wr
ę
cz zniekształcaj
ą
tre
ść
tekstu. Maj
ą
równie
ż
trudno
ś
ci z zapami
ę
taniem liter o
skomplikowanym kształcie ( H, Ł, F ), myl
ą
litery podobne pod wzgl
ę
dem kształtu, lecz
inaczej uło
ż
one w przestrzeni ( p-b-d-g, l-t-ł, m-w, n-u ). Dzieci popełniaj
ą
ę
dy nawet
, z tym
typem zaburze ń zazwyczaj wi ążą si ę trudno ś ci w orientacji na mapie, w geometrii; rysunki
ą
im si
ę
liczne bł
ę
dy ortograficzne. Ponadto za
ś
staj
ą
si
ę
uproszczone pod wzgl
ę
dem formy, cho
ć
bywaj
ą
bardzo bogate w tre
ś
ci. Dzieci z
problemami tego typu maj
ą
czasem brzydkie pismo.
2.2. Zaburzenia typu słuchowego.
U ich podło
ż
a le
żą
zaburzenia słuchowej percepcji d
ź
wi
ę
ków mowy, cz
ę
sto
powi
ą
zanej z zaburzeniami funkcji j
ę
zykowych. Dzieci maj
ą
trudno
ś
ci z odró
ż
nianiem i
wtedy o zaburzeniach słuchu
fonematycznego), np. pod wzgl ę dem d ź wi ę czno ś ci: p - b; d - t; z - s; w - k - g . Z tego wzgl ę du
ą
głosek podobnych fonetycznie (mówi si
ę
nie odró
ż
niaj
ą
one słuchowo wyrazów (sensownych i bezsensownych), które ró
ż
ni tylko
ci z dokonywaniem analizy i
syntezy sylabowej i głoskowo-fonemowej. Dzieci nie potrafi ą wyodr ę bni ć poszczególnych
ą
te
ż
trudno
ś
sylab i głosek w wyrazach, ani nie potrafi
ą
ich zsyntetyzowa
ć
. Dlatego podczas czytania i
pisania opuszczaj
ą
, dodaj
ą
, podwajaj
ą
, przestawiaj
ą
litery i sylaby, pisz
ą
wyrazy
bezsensowne. Z reguły czytaj
ą
powoli, zacinaj
ą
si
ę
, cz
ę
sto nie rozumiej
ą
czytanego tekstu.
Popełniaj
ą
ę
dy przede wszystkim podczas pisania ze słuchu, natomiast potrafi
ą
przepisa
ć
tekst poprawnie. Podobne trudno
ś
ci dzieci słuchowego zaburzeniami typu słuchowego
przejawiaj
ą
w nauce j
ę
zyków obcych. Na skutek zakłóconej pami
ę
ci słuchowej maj
ą
one
równie
ż
kłopoty z zapami
ę
tywaniem wierszy, piosenek, tabliczki mno
ż
enia, nazw dni
tygodnia, miesi
ę
cy, dat, imion, nazwisk, tytułów itp.
podczas przepisywania tekstu. Zdarzaj
identyfikacj
jedna głoska, np. buty - budy; półka - bułka itp. Maj
Zaburzenia funkcji j
ę
zykowych objawiaj
ą
si
ę
m.in. trudno
ś
ciami w przypominaniu
sobie nazw, terminów.
2.3. Zaburzenia typu mieszanego.
Obejmuj
ą
ł
czne wyst
ę
powanie niektórych zaburze
ń
charakterystycznych dla typu
specyficznych
zaburze ń w nauce czytania i pisania jest bowiem bardzo zło ż ony, a zakłócenia w rozwoju
kilku ró
ę
ż
nych funkcji psychicznych współwyst
ę
puj
ą
ze sob
ą
. Post
ę
powanie terapeutyczne z
dzie
ć
mi dotkni
ę
tymi tego typu zaburzeniami jest bardzo zło
ż
one, a ewentualne jego efekty
obserwowane s
dopiero, po co najmniej dwóch latach terapii.
Zakres zaburze
ą
ń
jest w
ą
ski, gdy dotyczy tylko jednej funkcji uczestnicz
ą
cej w
procesie czytania i pisania, albo szeroki, gdy dotyczy kilku funkcji równocze
ś
nie. Dla
cia: dysleksja,
dysortografia i dysgrafia. Dysleksja jest terminem oznaczaj ą cym specyficzne trudno ś ci w
ś
ci przyjmuje si
ę
na ogół trzy poj
ę
czytaniu i pisaniu, dysortografia to trudno
ś
ci w pisaniu, przejawiaj
ą
ce si
ę
popełnianiem
ż
nego typu bł
ę
dów, w tym ortograficznych, a dysgrafia to zniekształcenia strony graficznej
tekstu.
3. Charakterystyka zaburze ń : dysleksja, dysortografia, dysgrafia
Do najcz ęś ciej wymienianych objawów trudno ś ci w czytaniu i pisaniu nale żą : zbyt
wolne tempo wykonywania tych czynno
ś
ci, analiza jako
ś
ciowa wyra
ż
ana du
żą
ilo
ś
ci
ą
i
rodzajem popełnianych bł
ę
dów, problemy w realizacji graficznej pisma czy strategii
fonologicznej czytania [E. Górniewicz, 2000].
Podstawowe objawy trudno
ś
ci w czytaniu (dysleksja) ujawniaj
ą
si
ę
w jego tempie,
technice oraz liczbie popełnianych bł
ę
dów. Trudno
ś
ci w czytaniu ucze
ń
objawia wtedy, gdy
do dwóch klas w stosunku do klasy, do której dziecko
ucz ę szcza. Innym wska ź nikiem jest rodzaj i liczba popełnianych bł ę dów w trakcie czytania.
ż
sze o jedn
ą
Najcz
ęś
ciej s
ą
to takie bł
ę
dy, jak:
onym obrazie graficznym ( m-n, l-t, ł-t, a-o r-n, o-c, itd.),
- rotacje (inwersje statystyczne) – mylenie liter o podobnym kształcie, ale odmiennym
ż
kierunku ( p-d, p-b, d-b, n-u, m-w itd.),
- zamiana liter, których odpowiedniki d
ź
wi
ę
kowe (głoski) s
ą
podobne pod wzgl
ę
dem
brzmieniowym (b-p, d-t, k-g, s-sz, l-r, s-c itd.),
ą
wzrokowego i słuchowego. W tym wypadku patomechanizm kształtowania si
wskazania rodzaju poszczególnych trudno
jego tempo czytania jest ni
- mylenie liter o zbli
Zgłoś jeśli naruszono regulamin