ĆWICZENIA ODDECHOWE - Kopia.doc

ĆWICZENIA ODDECHOWE

1)     zdmuchiwanie kawałków papieru z gładkiej powierzchni, potem trudniej: wydmuchiwanie ich z powierzchni chropowatej (za pomocą rurki, słomki lub samodzielnie),

2)     zdmuchiwanie świecy, dmuchanie na watkę lub piórko, kawałki styropianu,

3)     dmuchanie na waciki lub krążki cynfolii, zawieszone na nitkach

4)     puszczanie baniek mydlanych,

5)     dmuchanie przez rurkę do szklanki z wodą,

6)     nadmuchiwanie baloników,

7)     chłodzenie gorącej zupy na talerzu (udawanie) – dmuchanie ciągłym strumieniem,

8)     zdmuchiwanie mlecza – długo, aż spadnie ostatnie nasionko,

9)     wąchanie kwiatków (np. spacer po łące – podchodzimy do każdego kwiatka, wciągamy powietrze nosem, zatrzymujemy – żeby zapamiętać zapach - i wypuszczamy powietrze nosem),

10) łączenie ćwiczeń oddechowych z gimnastycznymi: wdech (szybki) – wydech (powolny, długi); ręce w górę (lub na boki)  - w dół (albo skrzyżowanie rąk z przodu),

11) to samo, co wyżej, tylko przy wydechu wymawiamy powoli głoskę aaaaaa. Przy kolejnym ćwiczeniu ooooo, następnie inne samogłoski: u, e, i, y,

12) na wydechu – syczenie węża lub szum wiatru (czterolatki),

13) krótki, pełny wdech i wymawiamy zdanie dwuwyrazowe,

14) parskanie wargami na wydechu: prr, brr,

15) Harmonijka- dzieci stoją z rękoma na biodrach, w małym rozkroku, wykonują skłon           w bok wciągając powietrze do płuc, drugą stronę tułowia rozciągając jak harmonijkę. Potem rozprostowywują – wyciskając powietrze z harmonijki (można także w pozycji siedzącej ze skrzyżowanymi nogami)

16) przysysanie bibułki – faza wdechu, dmuchanie na bibułkę – faza wydechu,

17) ćwiczenia połączone ze śpiewaniem:

-          ”Słoneczko”: dzieci stoją wyprostowane, wykonują głęboki wdech. W czasie wydechu unoszą ręce do góry, wznoszą się na palce, wypowiadając słowa: Słonko wschodzi coraz wyżej...następnie znowu wykonują wdech i w fazie wydechowej, opuszczając ręce i stopy, mówią: ...a zachodzi coraz niżej,

-          „Orkiestra”: osoba prowadząca śpiewa lub mówi słowa piosenki, pozostałe dzieci powtarzają. Wdech stosujemy po3-4 wyrazach: P.:Jestem muzykantem konszabelantem. Dz.: I my muzykanci konszabelanci/ P.: Ja umiem grać. Dz.: I my umiemy grać./ P.: Na bębnie. Dz.: Na bębnie. Razem; bum, bum bum (potem na trąbce: tratatata, tratarata, potem na pianinie: a pianino ino ino, na flecie; tirli tirli, na puzonie: puza taka, puza taka, bęc., na kobzie: rany Julek, rany Julek...) itd.,

18) zabawa w pociąg- lokomotywa sapie: pach, pach/ pff pff. Pociąg powoli rusza i jedzie coraz szybciej – dzieci naśladują :cz – cz - cz

19) huśtanie misia, lub innej, ulubionej zabawki na brzuchu – zarówno wdech jak i wydech muszą być powolne i równomierne, z chwilowym zatrzymaniem aby zabawka nie spadła          z huśtawki,

20) na rozruszanie przepony – różne śmiechy: wesoły, beztroski, cichy, lekki, tłumiony i naśladowanie śmiechów różnych ludzi; staruszki: he,he,he, kobiety: ha, ha, ha, mężczyzny: tubalny, rubaszny: ho, ho, ho, dziewczynki: piskliwy, chichotliwy: hi, hi, hi, chłopca: wesoły, hałaśliwy; ha, ha, ha,

21) skręt głowy w bok - wdech, powrót do pozycji wyjściowej na wydechu,

22)    lekki i powolny skłon tułowia do przodu - wdech, wyprost na wydechu,

23) ćwiczenia rozróżniające wdech i wydech,

24) w pozycji leżącej obserwujemy udział przepony w procesie oddychania (najlepiej wykonywać to ćwiczenie na uprzednim wysiłku fizycznym),

25) ćwiczenia pogłębiające wdech i wydłużające fazę wydechową z kontrolowanym udziałem przepony brzusznej - wykonywane w pozycji 1eżącej,

26) to samo ćwiczenie wykonywane w pozycji stojącej (dla wzmocnienia pracy przepony brzusznej możemy ją uciskać w czasie wydechu np. książką lub innym twardym przedmiotem trzymanym oburącz),

27) ćwiczenia w rozszerzaniu żeber w dolnym odcinku klatki piersiowej w czasie wdechu,

28) ćwiczenia synchronizujące wdech przeponowo-żebrowy,

29) ćwiczenia wydłużające wydech przy maksymalnym rozszerzeniu dolnych żeber i opuszczeniu przepony brzusznej,

30) ćwiczenia fonacyjne na podparciu oddechowym (przeponowo-żebrowym),

31) wyśpiewywanie samogłosek z podaniem głosu „na maskę” na wydłużonej fazie powietrza wydechowego - do fonacji musi pozostać rezerwa powietrza do swobodnego wydechu),

32) wywołujemy spółgłoski dotychczas realizowane ze „zwarciem krtaniowym” na swobodnie wydmuchiwanym powietrzu, na podparciu oddechowym,

33) ćwiczymy powstałe spółgłoski z samogłoskami w sylaby zamknięte, a następnie w otwarte,

34) utrwalanie tak fonowanych spółgłosek najpierw w wygłosie wyrazów, a następnie w nagłosie.