sciaga na beate.pdf

Inwestycja – to efekt inwestowania, czyli

gromadzenie np.: kapitału; nakładów

gospodarczych; papierów wartościowych;

nieruchomości. Proces inwestycyjny – jest to zbiór

czynności i działań zmierzających do osiągnięcia

planowanych efektów użytkowania poprzez

tworzenie nowych środków trwałych lub

pomnażanie środków już istniejących. Efekt

użytkowy – (efekt rzeczowy) w postaci

zakończonej inwestycji to cel działalności

inwestycyjnej, właśnie inwestycje są jednym z

podstawowych czynników rozwoju zarówno w skali

kraju jak i poszczególnych organizacji. Wielkość

inwestycji zależna jest od dwóch elementów:

zdolność akumulacji środków; sprawność i

efektywność procesu inwestowania. Efekty

inwestycji uzależnione są z kolei od nowoczesności

rozwiązań projektowych, szybkiego tempa realizacji

inwestycji i jak najszybszego uzyskiwania

projektowanych zdolności produkcyjnych lub

usługowych. Właściwych wyborów powinno się

dokonywać na podstawie analizy optymalizacyjnej a

także promując inwestycje opierać się na zasadach

racjonalnego gospodarowania, które propaguje

Oscar Lange 1) Mając określone środki należy

dążyć do maksymalizacji efektu. 2 Mając określony

cel dążyć do minimalizacji środków. Rodzaje

inwestycji: W Polsce można wyróżnić, w ramach

działalności budowlanej, trzy grupy inwestycji: 1

grupa – inwestycje centralne o których decyzje

zapadają zwykle na szczeblu rządowym i

finansowane są ze środków budżetowych oraz

inwestycje władz terenowych i jednostek

budżetowych. 2 grupa – inwestycje przedsiębiorstw

i instytucji uspołecznionych samofinansujących

swoją działalność (z ewentualnym wsparciem

kredytem bankowym). 3 grupa – inwestycje

prywatne oraz zagraniczne i z udziałem kapitału

zagranicznego. / Inwestycje 3 grupy zaliczyć można

do rynkowych najlepiej „trafiających” w popyt.

Podstawową dwóch pierwszych grup jest

doprowadzenie do efektywności rozwiązań

przestrzennych, technicznych i organizacyjnych, a

także do sprawnej ich realizacji i szybkiego

osiągania projektowanych efektów. Gospodarka

rynkowa – plany działalności sporządzane są przez

podmioty gospodarcze w warunkach decentralizacji

i autonomii, a koordynacja tych planów następuje

poprzez zdarzenia zachodzące na rynku. Wyroby

przemysłowe i usługi są produkowane i oferowane

odbiorcom na skutek zdecentralizowania decyzji

producentów i na ich własną odpowiedzialność

finansową. Budownictwo dział gospodarki

materiałowej, której celem jest wznoszenie,

przebudowa, rekonstrukcja, rewaloryzacja lub

remont obiektów budowlanych. Cechy: uzależnienie

od warunków atmosferycznych; długotrwałość

realizacji; wysoka kapitałochłonność obiektów

budowlanych; konserwatyzm techniczny,

technologiczny, organizacyjny i ekonomiczny;

różnorodność realizowanych obiektów; rozproszenie

realizowanych inwestycji; różnorodne warunki

realizowanych inwestycji (różne strefy klimatyczne,

etc.); okresowość pracy załóg i maszyn na

poszczególnych placach budów; długie cykle

produkcyjne; specjalne formy rozliczeń z

inwestorami; różnorodność kwalifikacji robotników,

różnorodność maszyn, stosowanych materiałów i

technologii i częste trudności z ich dostępnością w

danym czasie; nieruchomość realizowanych

inwestycji; zmienność frontów robót i zmienność

zasobów produkcji. Zarządzanie, funkcje:

planowaniu; organizowaniu; motywowaniu;

kontrolowaniu; Zarządzanie – proces ustalania

celów i zadań oraz ich realizacja, to proces

podejmowania decyzji, rozumiany jako

dokonywanie spośród możliwych wariantów

nielosowych wyborów rozwiązania określonego

problemu. Wg. Henry Foyd Administrować to

przewidywać, organizować, rozkazywać,

koordynować, kontrolować. Zmiany wpływające

na rozwój zarządzania: poziom rozwoju

organizacji wytwarzania; stan rozwoju techniki

produkcji; posiadana technika przesyłania i

przetwarzania informacji; uwarunkowania

kulturowe, społeczne i polityczne otoczenia; poziom

kwalifikacji, kultura i etyka zarządzających

Nakłady z otoczenia: kapitałowe; rzeczowe;

ludzkie; informacyjne; Co daje planowanie: Jakie

powinny być cele przedsiębiorstwa?; Co należy

robić aby te cele osiągnąć?; Kto jest lub będzie

odpowiedzialny za ich organizację?; Kto ma podjąć

niezbędne działania realizując te cele?; Jakie są

normy czasowe realizacji zadań stanowiących o

osiągnięciu zamierzonych celów. Planowanie – jest

procesem podejmowania decyzji i określających

stan docelowy projektowanego przedsięwzięcia, a

także określający sposoby wykorzystania

posiadanych zasobów. Wyodrębniamy: Ustalenie

jakie działania trzeba podjąć dla realizacji zadań

koniecznych dla osiągnięcia wyznaczonych celów;

Grupowanie działań przyjęte w danym

przedsiębiorstwie (dział, pion, wydział, sekcja itp.);

Kierowanie – jest oddziaływaniem zwierzchnika na

osobę podporządkowaną mu organizacyjnie

zmierzającym do powodowania funkcjonowania

określonych rzeczy i ludzi sposobami sprzyjającymi

celom kierownika. Kierownictwo – jest organem

lub zespołem ludzi wykonujących funkcje

kierownicze, powinno wyrażać się posłuszeństwem,

zaufaniem, interesem i strachem.

Sposoby kierowania: Intuicyjny; Progresywny –

polega na stosowaniu nowych metod bez ich

sprawdzenia w określonych warunkach i dla

określonych potrzeb; Idiokratyczny – o takim

sposobie możemy mówić wówczas kiedy

przełożony faworyzuje jedną osobę a reszta

pracowników pozostaje w cieniu; Biurokratyczny –

polega na tym, że kierownicy, asekurując się przed

odpowiedzialnością, sztywno przestrzegają

wszelkich przepisów i zarządzeń. Metody

kierowania: Autokratyczna – przewidująca podział

i odpowiedni dystans pomiędzy kierującymi a

kierowanymi, przy czym polecenia i rozkazy

wydawane przez kierownika powinny być

bezzwłocznie i bezdyskusyjnie wykonane;

Demokratyczna – jest także zachowany podział na

stanowiska kierownicze i wykonawcze, jednak

wykonawcy mają określoną samodzielność i pole do

własnych inicjatyw; Metoda 3 (brak konkretnej

nazwy) - Metoda demokratyczna rozszerzona o

doradztwo technologiczne i organizacyjno-

ekonomiczne. Wydajność pracy – pojęcie

określające stosunek efektów pracy do czasu jej

trwania. Jest to produkcja wykonana w jednostce

czasu. Wydajność oblicza się dzieląc uzyskaną

produkcję przez liczbę jednostek czasu pracy.

W=i/T; W – wydajność; i – uzyskana produkcja

T – czas pracy; Czynniki wpływające na

wydajność pracy: Organizacja pracy: Właściwa

struktura organizacyjna; Właściwe zarządzanie;

Umiejętne rozłożenie wysiłku; Optymalne przerwy

w pracy; Racjonalizm ruchów i czynności

roboczych; Kwalifikacje pracowników: Właściwy

człowiek na właściwym miejscu Czynniki

techniczno-produkcyjne: Racjonalizacja maszyn i

sprzętu; Automatyzacja produkcji; Zaspokajanie

potrzeb pracowników: Motywacja indywidualna i

zbiorowa; Atmosfera pracy; Ustrój społeczno-

socjologiczny kraju; Poziom kultury współdziałania

i pracy ludzi; Kooperacja wiedzy jednostek

osobowych Wydajność pracy mierzymy

wielkością efektów wykonywanej pracy.

Podstawowe jednostki określające wielkość efektu

to: Jednostki naturalne - (Przyjęte w obmiarze robót

np. [m 2 ]); Jednostki ogólne-techniczne -

(Umożliwiają porównanie różnych obiektów i

różnych technologii wykonania np. m 2 powierzchni

użytkowej danego obiektu); Jednostki wartościowe -

(np. porównanie wartości produkcji przypadającej

na jednego robotnika w ramach produkcji

podstawowej) W budownictwie wydajność pracy

można zmierzyć korzystając z następujących

metod: Metody statystyczne - (Polegają na

rejestrowaniu nakładów zużytych na wykonanie

danego obiektu lub danego etapu realizacji

inwestycji, a następnie porównaniu ich np. czasu

realizacji); Metody ekonomiczne - (Opierają się na

analizie porównawczej dynamiki rozwoju

budownictwa na tle innych gałęzi gospodarki

narodowej na podstawie np. zmian cen, zmian płac,

zmian struktury zatrudnienia); Metody oparte o

badania fizjologiczne pracy - (Analizują nakłady

pracy ludzkiej. Mają szczególne znaczenie w

stacjonarnych zakładach produkcyjnych przy dużej

ilości procesów powtarzalnych); Metody

techniczno-badawcze -(Posługują się techniką

fotografii dnia roboczego. Wykorzystywane są do

technicznego normowania pracy) Warunki

efektywnego działania: Powszechne akceptowanie

przez członków organizacji (firmy) jej celów i chęć

jej realizacji; Swobodne sygnalizowanie trudności i

przeszkód w przekonaniu, że kierownictwo

właściwie odniesie się do zgłaszanych problemów;

Uznawanie różnic w poglądach na zjawiska istotne

przy podejmowaniu decyzji; Otwarte

rozwiązywanie konfliktów; Umożliwianie

wykazywania inicjatywy, nawet z dopuszczeniem

pewnego ryzyka; Chęć uczenia się i poszukiwania

informacji z kompetentnych źródeł; Udział

zespołów pracowniczych w planowaniu, a także w

utrzymywaniu dyscypliny wykonywania pracy;

Modelowanie struktur, polityki i procedur tak aby

mogły one być pomocne ludziom w pracy;

Powierzanie przygotowania decyzji osobom

znającym problematykę i mającym odpowiednie

umiejętności Normy techniczne są to ustalenia

określające cechy jakościowe wyrobów, oraz

nakłady niezbędne do ich wytworzenia. Dzielą się

one na: Normy jakościowe (standardy); Normy

ilościowe (normy nakładów) Przetarg - jeden ze

zwyczajowych sposobów wyboru oferty w celu

zawarci a umowy. Przetarg nieograniczony –

form a przetargu c harakteryzująca się zaproszeniem

do składani a ofert n ieograniczonego kręgu osób,

zwykle poprzez publiczne ogłoszenie. W

przypadkach dotyczących gospodarki podmiotów

sektora publicznego często sposób jego

przeprowadzenia jest szczegółowo uregulowany

prawem, np. w zakresie zamówień publicznych,

zbywania nieruchomości, zbywania mienia czy

sprzedaży wierzytelności. Specyfikacja - pojęcie

specyfikacja oznacza wyszczególnienie, wyliczanie

czegoś lub sporządzanie szczegółowych wykazów,

np.: elementów, relacji, funkcji, parametrów

operacyjnych urządzeń.

Przetarg ograniczony – form a przetargu

charakteryzująca się skierowaniem zaproszenia do

składani a ofert d o ograniczonego kręgu podmiotów.

Ograniczenie to może być dokonywane np. poprzez

wskazanie w publicznym ogłoszeniu przesłanek,

których spełnienie dopuszcza do złożenia oferty, czy

też poprzez kierowanie indywidualnych zaproszeń

do określonych podmiotów. W przypadkach

dotyczących gospodarki podmiotów sektora

publicznego często sposób przeprowadzenia

przetargu organ jest szczegółowo uregulowany

prawem, np. w zakresi e zamówień publicznych,

zbywania nieruchomości c zy sprzedaży

wierzytelności. Metody realizacji robót

budowlanych decydują o metodzie rozwiązań

organizacyjnych w odniesieniu do inwestycji

budowlanej jaka ma być zrealizowana. Należy do

tego przyjąć którąś z trzech metod organizacji:

Metoda kolejnego wykonania – polega na kolejnym

wykonywaniu obiektów. Po zakończeniu robót

wykonywanych na jednym obiekcie

poprzedzającym rozpoczyna się praca na budowie

kolejnego obiektu. Wadą organizacyjną jest tutaj

brak ciągłości pracy brygad wykonujących dany

rodzaj robót, brak ciągłości pracy maszyn, sprzętu i

zużycia materiałów budowlanych. Cykl taki jest

najdłuższy, natomiast towarzyszy mu najmniejsze

zapotrzebowanie w zakresie zatrudnienia i innych

środków produkcji; Metoda równoległego

wykonania – polega na równorzędnym

rozpoczynaniu robót na wszystkich obiektach,

budowach. Jej wadą jest także brak ciągłości pracy

poszczególnych brygad roboczych, ponieważ każda

brygada po jednorazowym wykonaniu robót swojej

profesji musi być przeniesiona na inny plac budowy.

Ma tu miejsce nierównomierność dziennej produkcji

budowlanej oraz brak ciągłości pracy maszyn.

Zaletą jest najkrótszy czas realizacji budowy.

Niestety towarzyszy mu największe

zapotrzebowanie w środki produkcyjne; Metoda

pracy równomiernej (pot . potokowa) – w metodzie

potokowej zastosowanie poszczególnych rodzajów

maszyn i urządzeń odbywa się w kolejności

uwarunkowań technologicznych. Stwarza ona

najlepsze warunki ciągłości i równomierności

zatrudnienia w pracy maszyn i zużycie materiałów

oraz całej produkcji budowlanej. Zdecydowaną

korzyść przynosi możliwość podniesienia

wydajności w wyniku wielokrotnej powtarzalności

zadań i dzięki temu zdobycie doświadczenia i

wyspecjalizowanie się w tej kwestii robotników.

Jest to metoda powszechnie zalecana jednak

konieczne jest tutaj spełnienie pewnego warunku –

możliwość podzielenia realizowanego obiektu na

odpowiednio dużą liczbę działek roboczych. Podział

taki powinien być dokonany tak, aby brygady

robocze sobie nie przeszkadzały i aby procesy

robocze zaplanowane do wykonania na tych

działkach stanowiły zamkniętą całość pod

względem ekonomicznym, a liczba działek powinna

być jednakowa dla wszystkich procesów.

Sprzężenie czasowe – dodatkowa metoda.

Najnowocześniejsze podejście do problemu

organizacji budowy to dążenie do zastosowania

metod uwzględniających sprzężenia czasowe

między robotami w procesach realizacji obiektów

budowlanych. Fazy inwestycji: Faza przed

inwestycyjna –> opracowanie biznes planu

Faza inwestycyjna: Systemy - w wyniku

postępującej integracji europejskiej, powszechnej

globalizacji, rozwojowi międzynarodowego rynku

inwestora coraz powszechniejsze staje się

funkcjonowanie form organizacji i zarządzania

inwestycjami (w oparci o polskie i zagraniczne

doświadczenie). Są to: CM – Construction

Management (zajmuje się fazą inwestycyjną) –

bardzo zbliżony do systemu GRI (generalnej

realizacji inwestycji); PM – Project Management

(zajmuje się fazą przed inwestycyjną) – zbliżony do

roli inwestora powierniczego. W tym systemie firma

koncentruje się na organizacji w fazie inwestycji.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: