6
STATECZNOŚĆ - WYBRANE WZORY I DEFINICJE
(w żadnym wypadku nie należy traktować tego opracowania jako materiału wystarczającego na kursach SDK)
WSPÓŁCZYNNIKI PEŁNOTLIWOŚCI:
Kadłuba: Wodnicy: Owręża: Wzdłużnej kadłuba: Pionowej kadłuba:
WYPORNOŚĆ, DANE HYDROSTATYCZNE, PUNKTY CHARAKTERYSTYCZNE:
[t] Gdy nastąpiła zmiana gęstości wody, w której statek pływa:
[m] od Ä lub PR w zależności od tego jak wyrażono XF a = ZG -ZF
ZF = 0.5· T
PRZECHYŁY BOCZNE STATKU
Dla małych kątów przechyłu (j < 7°) możemy pominąć wpływ statycznych ramion prostujących kształtu i wtedy możemy skorzystać ze wzorów przybliżonych, wzory te zakładają również, że dla małych kątów przechyłu (w zakresie 0¸7°) wartość kąta wyrażona w radianach jest (z wystarczającą dokładnością) równa tangensowi i sinusowi tego kąta.jednostkowy moment
przechylający kąt przechyłu
przechył wywołany przyjęciem ciężaru p w
punkcie o rzędnej y
PRZYJĘCIE, ZDJĘCIE, PRZESUNIĘCIE CIĘŻARU
Chcąc niżej podanymi wzorami liczyć zmiany „XG” i „YG” należy podstawić odpowiednio w miejsce „ZG” i „z” >> „XG” i „x” lub „YG” i „y”.
W przypadku ogólnym nową wartość XG, ZG, YG należy liczyć z rachunku momentów:
Jeśli manipulujemy ciężarem p <= 0.10 · D, to dla określenia nowych parametrów możemy zastosować wzory przybliżone:
przyjęcie ciężaru: zdjęcie ciężaru:
przesunięcie ciężaru:
Przybliżony wzór na wysokość metacentryczną po przyjęciu ciężaru:
należy unikać stosowania tego wzoru - dokładność p=deltaGM x D/(1.01TS -z-GM)
ZANURZENIA I PRZEGŁĘBIENIE STATKU
Minimalne zanurzenia statku w/g PRS: TD >= LPP / 40 TÄ >= LPP / 32
UWAGA: We wszystkich tu podanych wzorach traktujemy trym na rufę jako ujemny (t = TD - TR)
Jeśli XS liczone od pionu rufowego:
Jeśli XS liczone od owręża:
Zanurzenie w dowolnym punkcie wodnicy w odległości x od pionu rufowego można liczyć wzorem podanym obok ( jeżeli t - nie jest równe zero, to wzór stosuje się gdy chcemy obliczyć poziom zalania ładowni) :
PRZELICZANIE ZMIANY ZANURZEŃ PRZY PRZEJŚCIU DO WODY O INNEJ GĘSTOŚCI
1) Obliczyć teoretyczną objętość podwodzia w „nowej” wodzie
V0 = D / (k· g1) (jeśli „k” nieznane - obliczyć z różnicy
wyporu i podwodzia dla danego zanurzenia)
2) Odczytać (dla V0): TS, MJ_0, XF, XS
3) Przeliczyć MJ_0 dla nowej gęstości wody: MJ = MJ_0· g / g1
4) Obliczyć t, TD, TR posługując się wzorami podanymi wyżej
Zmiana trymu po przejściu do wody o innej gęstości:
ZMIANA ZANURZEŃ OD PRZYJĘCIA / ZDJĘCIA CIĘŻARU 100 t (dla ciężaru p <= 0.1· D)
W punkcie o odciętej „x”
p = ciężar
jeśli ciężar zdejmujemy - przyjąć p i DTS ujemne
Wzory dokładne (podają e w cm):
Wzory przybliżone (zakładają równą zmianę zanurzeń dziobu i rufy względem owręża, unikać stosowania - dokładność:)
l = x - XS
e w cm
PRZYJĘCIE / ZDJĘCIE CIĘŻARU TAK, BY TD LUB TR NIE ULEGŁO ZMIANIE
Wzory podane obok możemy stosować tylko dla stosunkowo małych ciężarów ze względu na możliwą znaczną zmianę XS i DT S. Przy znacznych ciężarach DTS może być zbyt duże aby zachować stałe zanurzenie dziobu lub rufy.
l = odległość od Ä lub PR w zależności od tego jak podano XS.
W niektórych źródłach podano powyższe wzory bez czynnika „XS”. Ponieważ jest to metoda przybliżona - możemy czynnik ten pominąć jeśli XS nie jest zbyt odległe od owręża a ciężar jest „p” mniejszy od 0.1·D.
...
halwunia