Mister MacAreck i jego business.pdf

JERZY EDIGEY

MISTER MacARECK

I JEGO BUSINESS

CZYTELNIK 1970 WARSZAWA

Okładkę projektował

ANDRZEJ HEIDRICH

Wydanie drugie rozszerzone

Rozdział I

Kiedy tego dnia rano przyszedłem do redakcji, sekretarka, po-

pularna i lubiana przez wszystkich pani Lucyna, powitała mnie

słowami:

‒ Naczelny trzy razy pytał o pana. Dzwoniłam do domu, ale

nikt już nie podnosił słuchawki. Naczelny prosił, żeby pan zaraz

się u niego zameldował.

Skrzywiłem się. Takie nagłe zainteresowanie naczelnego re-

daktora moją skromną osobą i to od samego rana nie wróżyło nic

dobrego.

‒ O co chodzi? Nie wie pan? ‒ usiłowałem się czegoś dowie-

dzieć przed wizytą w gabinecie szefa. ‒ I jak tam naczelny dzi-

siaj?

‒ Lepiej... Lepiej nie pytać. Obrugał i redaktora Bociańskie-

go, i wszystkich korektorów. Dostało się nawet „nocnemu”, że

zmienił rozkładówkę bez porozumienia z nim. Pewnie wczoraj na

brydżu karta mu nie szła.

Cóż było robić? Bez większego entuzjazmu otworzyłem drzwi

do gabinetu naczelnego redaktora. Właśnie rozmawiał przez tele-

fon i tylko wskazał mi ręką krzesło naprzeciwko biurka. Kiedy

położył słuchawkę, „strzelił” do mnie od razu krótkim pytaniem:

‒ Zbrodnię Vasco da Gama pan zna?

Potwierdziłem skinieniem głowy, szukając w zakamarkach

pamięci szufladki z wykładami historii i geografii. Przypomina-

łem sobie gorączkowo dawne czasy ‒ gimnazjum imienia Miko-

łaja Reya, wykłady profesora Ewerta... Nie! Chyba Leśniewskie-

go. Wiek bodaj XVI, wielkie odkrycia i podróże naokoło świata.

Wśród nazwisk słynnych podróżników w pamięci mojej odżyło i

to dźwięczne portugalskie ‒ Vasco da Gama. Ale co ten facet

robił? Chyba szukał drogi do Indii? A może opłynął ląd Afryki?

Jednakże o jego zbrodniach żaden z reyowskich belfrów nie mó-

wił nigdy ani słowa.

Tymczasem naczelny od pytań przeszedł do ataku:

‒ Skoro pan znał tę sprawę, to dlaczego nic o niej nie pisali-

śmy? Wszystkiego sam muszę dopilnować! Nikt się nigdy nicze-

go nie domyśli! Nikt się niczym nie interesuje! Żadnego z was

pismo nic nie obchodzi. Potraficie tylko gdzie indziej gonić za

wierszówką!

‒ Mieliśmy ostatnio bardzo dużo szlagierów ‒ broniłem się

na ślepo. ‒ A z miejscem było, jak sam pan wie, zupełnie źle.

Trzy moje „kawałki” już prawie miesiąc leżą u Kazia.

‒ Leżą, bo nudne. Dobry materiał zawsze pójdzie.

Dyplomatycznie milczałem. Na pewno naczelnemu wczoraj

karta nie szła.

‒ Mniejsza o to ‒ ciągnął dalej szef. ‒ Jutro zaczyna się pro-

ces w Szczecinie. Zrobi pan zaraz „zajawę” na pierwszą stronę, że

„nasz specjalny wysłannik” itd., a na „dwójkę” krótko o sprawie.

Na jakieś siedemdziesiąt wierszy. O godzinie drugiej po południu

ma pan samolot do Szczecina. Trzeba zaraz posłać gońca po bilet.

Dzwoniłem przed chwilą i zarezerwowali nam ostatnie miejsce.

Ze Szczecina zadzwoni pan wieczorem i da „migawki” oraz roz-

mówki przed procesem. Jutro do godziny jedenastej przetelefonuje

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: