Dyrektywa_2002_15_WE(w sprawie czasu pracy osób)(1).pdf

DYREKTYWA 2002/15/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 11 marca 2002 r.

w sprawie organizacji czasu pracy osób wykonujących czynności w trasie w zakresie

transportu drogowego

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 71 i

art. 137 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji 1 ,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego 2 ,

po konsultacji z Komitetem Regionów,

działając zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu 3 oraz w świetle jednolitego

projektu zatwierdzonego przez Komitet Pojednawczy dnia 16 stycznia 2002 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie

harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu

drogowego 4 ustanowiło wspólne reguły w sprawie czasu prowadzenia pojazdu i

okresów odpoczynku dla kierowców; rozporządzenie to nie obejmuje innych aspektów

czasu pracy w transporcie drogowym.

(2) Dyrektywa Rady 93/104/WE z dnia 23 listopada 1993 r. dotycząca niektórych aspektów

organizacji czasu pracy 5 umożliwia przyjęcie bardziej szczegółowych wymagań w

zakresie organizacji czasu pracy. Mając na uwagę branżowy charakter niniejszej

dyrektywy, przepisy tej dyrektywy mają pierwszeństwo przed dyrektywą 93/104/WE na

mocy jej art. 14.

(3) Pomimo intensywnych negocjacji między partnerami społecznymi, nie było możliwe

osiągnięcie porozumienia na temat pracowników wykonujących pracę w trasie w

zakresie transportu drogowego.

1 Dz.U. C 43 z 17.2.1999, str. 4.

2 Dz.U. C 138 z 18.5.1999, str. 33.

3 Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 14 kwietnia 1999 r. (Dz.U. C 219 z 30.7.1999, str. 235),

zatwierdzona dnia 6 maja 1999 r. (Dz.U. C 279 z 1.10.1999, str. 270), wspólne stanowisko Rady z dnia 23

marca 2001 r. (Dz.U. C 142 z 15.5.2001, str. 24) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 czerwca

2001 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym), decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 5

lutego 2002 r. i decyzja Rady z dnia 18 lutego 2002 r.

4 Dz.U. L 370 z 31.12.1985, str. 1.

5 Dz.U. L 307 z 13.12.1993, str. 18. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady

2000/34/WE (Dz.U. L 195 z 1.8.2000, str. 41).

(4) Jest zatem konieczne ustanowienie szeregu bardziej szczegółowych przepisów

dotyczących godzin pracy w transporcie drogowym, zmierzających do zapewnienia

bezpieczeństwa transportu oraz zdrowia i bezpieczeństwa osób w nim uczestniczących.

(5) Z uwagi na fakt, że cele proponowanego działania nie mogą zostać w stopniu

wystarczającym osiągnięte przez Państwa Członkowskie i w związku z tym mogą, z

uwagi na rozmiar i efekty proponowanego działania, zostać lepiej osiągnięte na

poziomie wspólnotowym, Wspólnota może przyjąć środki, zgodnie z zasadą

pomocniczości, jak określono w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności,

określoną w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne

do osiągnięcia tych celów.

(6) Zakres zastosowania niniejszej dyrektywy obejmuje tylko pracowników wykonujących

pracę w trasie zatrudnionych przez przedsiębiorstwa transportowe ustanowione w

Państwie Członkowskim i uczestniczących w czynnościach w trasie w zakresie

transportu drogowego objętych rozporządzeniem (EWG) nr 3820/85 lub, niespełniając

tego, Umową Europejską dotyczącą pracy załóg pojazdów wykonujących

międzynarodowe przewozy drogowe (AETR).

(7) Należy wyraźnie stwierdzić, że pracownicy wykonujący pracę w trasie wyłączeni z

zakresu stosowania niniejszej dyrektywy i niebędący kierowcami pracującymi na własny

rachunek korzystają z podstawowej ochrony, określonej w dyrektywie 93/104/WE.

Ochrona podstawowa obejmuje obowiązujące reguły w sprawie odpowiedniego

odpoczynku, maksymalnego średniego tygodniowego czasu pracy, corocznego urlopu i

niektóre przepisy podstawowe dotyczące pracowników pracujących w porze nocnej, w

tym badania lekarskie.

(8) Ponieważ kierowcy pracujący na własny rachunek objęci są zakresem rozporządzenia

(EWG) nr 3820/85, ale wyłączeni z zakresu dyrektywy 93/104/WE, powinni być oni

czasowo wyłączeni z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy, zgodnie z przepisami art.

2 ust. 1.

(9) Definicje zastosowane w niniejszej dyrektywie nie mają na celu stworzenia precedensu

dla innych rozporządzeń Wspólnoty w sprawie czasu pracy.

(10) W celu poprawy bezpieczeństwa drogowego, zapobieżenia zakłócaniu konkurencji i

zagwarantowania bezpieczeństwa i zdrowia pracowników wykonujących pracę w trasie

objętych niniejszą dyrektywą, ci ostatni powinni dokładnie wiedzieć, które okresy

przeznaczone na czynności związane z transportem drogowym zaliczają się do czasu

pracy, a które nie i w związku z tym uznawane są za przerwy, czas odpoczynku lub

okresy dyspozycyjności. Pracownikom tym należy przyznać minimalne dzienne i

tygodniowe okresy odpoczynku oraz odpowiednie przerwy. Jest również konieczne

ustanowienie maksymalnego limitu liczby godzin pracy w tygodniu.

(11) Badania wykazały, że organizm ludzki jest w nocy bardziej wrażliwy na zakłócenia

środowiska i na pewne uciążliwe formy organizacji pracy oraz, że długie okresy pracy w

porze nocnej mogą być szkodliwe dla zdrowia pracowników i mogą zagrażać ich

bezpieczeństwu oraz, ogólnie, bezpieczeństwu drogowemu.

(12) W konsekwencji, zachodzi potrzeba ograniczenia długości okresów pracy w porze

nocnej i określenia, że zawodowi kierowcy pracujący w porze nocnej powinni otrzymać

właściwą rekompensatę za swoje czynności i nie powinni być poszkodowani, jeśli

chodzi o możliwości szkolenia.

(13) Pracodawcy powinni prowadzić rejestr przypadków przekroczenia maksymalnego

średniego tygodniowego limitu czasu pracy mającego zastosowanie do pracowników

wykonujących pracę w trasie.

(14) Przepisy rozporządzenia (EWG) nr 3820/85 w sprawie czasu prowadzenia pojazdu w

międzynarodowym i krajowym transporcie pasażerskim, z wyjątkiem usług regularnych,

pozostają w mocy.

(15) Komisja powinna monitorować wdrażanie niniejszej dyrektywy i rozwój w tej

dziedzinie w Państwach Członkowskich oraz dostarczyć Parlamentowi Europejskiemu,

Radzie, Komitetowi Ekonomiczno - Społecznemu i Komitetowi Regionów

sprawozdanie w sprawie stosowania reguł i wpływu przepisów na pracę w porze nocnej.

(16) Konieczne jest zapewnienie, że niektóre przepisy mogą być przedmiotem odstępstw

przyjętych, zależnie od okoliczności, przez Państwa Członkowskie lub obie strony z

branży. Jako zasadę ogólną, w przypadku odstępstwa, zainteresowanym pracownikom

muszą być przyznane wyrównawcze okresy odpoczynku,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Cel

Celem niniejszej dyrektywy jest ustanowienie minimalnych wymagań w odniesieniu do

organizacji czasu pracy w celu poprawy ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób

wykonujących czynności w trasie w zakresie transportu drogowego oraz poprawa

bezpieczeństwa drogowego i dostosowanie warunków konkurencji.

Artykuł 2

Zakres

1. Niniejszą dyrektywę stosuje się do pracowników wykonujących pracę w trasie w

zakresie transportu drogowego zatrudnionych przez przedsiębiorstwa transportowe mające

siedzibę w Państwie Członkowskim objętych rozporządzeniem (EWG) nr 3820/85 lub, nie

spełniając tego, Umową Europejską dotyczącą pracy załóg pojazdów wykonujących

międzynarodowe przewozy drogowe (AETR).

Bez uszczerbku dla przepisów następnego akapitu, niniejszą dyrektywę stosuje się do

kierowców pracujących na własny rachunek od dnia 23 marca 2009 r.

Najpóźniej dwa lata przed tą datą Komisja przedstawi sprawozdanie Parlamentowi

Europejskiemu i Radzie. Sprawozdanie to dokona analizy konsekwencji wyłączenia

kierowców pracujących na własny rachunek z zakresu dyrektywy w odniesieniu do

bezpieczeństwa drogowego, warunków konkurencji, struktury zawodu oraz aspektów

socjalnych. Pod uwagę zostaną wzięte okoliczności odnoszące się do struktury branży

transportowej i do środowiska pracy w zawodzie transportu drogowego w każdym z Państw

Członkowskich. Na podstawie tego sprawozdania Komisja przedstawi propozycję, której

celem może być gdzie właściwe,

- określenie procedur w celu objęcia kierowców pracujących na własny rachunek

zakresem dyrektywy w odniesieniu do kierowców pracujących na własny rachunek

nieuczestniczących w czynnościach w zakresie transportu drogowego w innych

Państwach Członkowskich i którzy z przyczyn obiektywnych podlegają lokalnym

ograniczeniom, jak np. peryferyjne położenie, duże odległości wewnętrzne i szczególne

środowisko konkurencji, lub

- nieobjęcie zakresem dyrektywy kierowców pracujących na własny rachunek.

2. Przepisy dyrektywy 93/104/WE stosuje się do pracowników wykonujących pracę w

trasie wyłączonych z zakresu stosowania niniejszej dyrektywy.

3. W zakresie, w jakim niniejsza dyrektywa zawiera bardziej szczegółowe przepisy

odnoszące się do pracowników wykonujących pracę w trasie, realizujących czynności w

zakresie transportu drogowego, na podstawie art. 14 dyrektywy 93/104/WE posiada ona

pierwszeństwo przed odnośnymi przepisami tej dyrektywy.

4. Niniejsza dyrektywa uzupełnia przepisy rozporządzenia (EWG) nr 3820/85 oraz gdy to

konieczne, przepisy Umowy AETR, które mają pierwszeństwo względem przepisów

niniejszej dyrektywy.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „czas pracy” oznacza:

1. w przypadku pracowników wykonujących pracę w trasie: czas od rozpoczęcia do

zakończenia pracy, w którym pracownik wykonujący pracę w trasie, znajduje na

swoim stanowisku pracy, jest w dyspozycji pracodawcy i wykonuje swoje funkcje

lub czynności, to znaczy:

- czas poświęcony wszelkim czynnościom w zakresie transportu drogowego.

Czynności te, w szczególności, obejmują:

(i) kierowanie;

(ii) załadunek i rozładunek;

(iii) pomaganie pasażerom we wsiadaniu i wysiadaniu z pojazdu;

(iv) sprzątanie i konserwację techniczną;

(v) każda inna praca zmierzająca do zapewnienia bezpieczeństwa

pojazdu, jego ładunku i pasażerów lub do wypełnienia ustawowych

lub wykonawczych zobowiązań bezpośrednio związanych z trwającą

operacją transportową, włącznie z nadzorowaniem załadunku i

rozładunku, formalnościami administracyjnymi z policją, cłem,

urzędnikami imigracyjnymi, itd.,

- okresy, w których nie może on swobodnie dysponować swoim czasem i

zobowiązany jest pozostawać na swoim stanowisku pracy, w gotowości do

podjęcia normalnej pracy, wraz z niektórymi zadaniami związanymi z

dyżurowaniem, w szczególności podczas okresów oczekiwania na

załadunek lub rozładunek, w przypadku, gdy przypuszczalny czas ich

trwania nie jest z góry znany, to znaczy albo przed odjazdem, albo tuż przed

rozpoczęciem odnośnego okresu, lub na mocy ogólnych warunków

wynegocjowanych przez partnerów społecznych i/lub na warunkach

wynikających z ustawodawstwa Państw Członkowskich;

2. w przypadku kierowców pracujących na własny rachunek, tę samą definicję

stosuje się do czasu między rozpoczęciem i zakończeniem pracy, w którym

kierowca pracujący na własny rachunek pozostaje na swoim stanowisku pracy,

będąc do dyspozycji klienta i wykonując swoje zadania lub funkcje inne niż

ogólna praca administracyjna, która nie jest związana bezpośrednio z trwającą

operacją transportową.

Przerwy wymienione w art. 5, okresy odpoczynku określone w art. 6 i, bez uszczerbku

dla ustawodawstw Państw Członkowskich lub porozumień między partnerami

społecznymi stanowiących, że takie okresy powinny być wyrównane lub ograniczone,

okresy gotowości określone w lit. b) niniejszego artykułu, są wyłączone z czasu pracy;

b) „okresy gotowości” oznaczają:

- okresy inne niż te odnoszące się do przerw i okresów odpoczynku, podczas

których pracownik wykonujący pracę w trasie nie jest zobowiązany pozostawać na

swoim stanowisku pracy, ale musi być dostępny, aby odpowiedzieć na każde

wezwanie do rozpoczęcia lub kontynuowania jazdy lub wykonania innej pracy. W

szczególności, do takich okresów gotowości należą okresy, w których pracownik

wykonujący pracę w trasie towarzyszy pojazdowi transportowanemu promem lub

koleją, jak również okresy oczekiwania na granicy lub wynikające z zakazu ruchu.

Okresy te i ich przewidywalna długość będą z góry znane przez pracownika

wykonującego pracownika w trasie, to znaczy albo przed odjazdem, albo tuż

przed właściwym rozpoczęciem odnośnego okresu, lub na mocy ogólnych

warunków wynegocjowanych przez partnerów społecznych lub na warunkach

wynikających z ustawodawstwa Państw Członkowskich,

- dla pracowników wykonujących pracę w trasie, którzy jeżdżą w zespole, czas

spędzony na siedzeniu obok kierowcy lub na kuszetce, gdy pojazd jest w ruchu;

c) „stanowisko pracy” oznacza:

- lokalizację głównego miejsca prowadzenia działalności przez przedsiębiorstwo,

dla którego wypełnia obowiązki osoba wykonująca czynności w trasie w zakresie

transportu drogowego, wraz z różnymi zależnymi miejscami prowadzenia

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: