Stephen King Pole walki.pdf

Nocna zmiana – Pole walki

Pole walki

[PrzełoŜył:MichałWroczyński]

- PanieRenshaw?

Głosrecepcjonistyzzabiurkadotarłdoniegowchwili,kiedybyłjuŜw

połowie drogi do windy. Zniecierpliwiony Renshaw odwrócił się w jego

stronę i przełoŜył torbę podróŜną z jednej ręki do drugiej. Koperta

wypchanadwudziestoipięćdziesięciodolarowymibanknotami,którąmiał

wkieszenipłaszcza,głośnozaszeleściła.Pracaposzłamubardzodobrze,a

wynagrodzeniebyłoznakomite–nawetpoodjęciupiętnastuprocentdla

organizacji. W tej chwili marzył tylko o gorącym prysznicu, szklaneczce

ginuztonikiemiwygodnymłóŜku.

- Ocochodzi?

- Przesyłka,sir.MoŜepanpokwitować?

Renshaw podpisał druk i obrzucił bacznym spojrzeniem prostokątną

paczkę.Naprzyklejonejetykietcewidniałyjegonazwiskoiadreswypisane

ostrym, pochyłym, ręcznym pismem, które wydało mu się znajome.

SięgnąłpopaczkęleŜącąnawykonanymzimitacjimarmurublaciebiurkai

potrząsnąłnią.Wśrodkucościchozagrzechotało.

- PanieRenshaw,czymamjąprzysłaćnagórę?

- Nietrzeba,wezmęzesobą.

Pakunek miał jakieś siedemdziesiąt centymetrów długości i od biedy

moŜnagobyłowziąćpodpachę.WwindziepołoŜyłpaczkęnawysłanej

pluszowąwykładzinąpodłodzeidospecjalnegonadrzędemnormalnych

guzikówwsunąłklucz;jechałdoswegoapartamentumieszczącegosięna

dachu wieŜowca. Winda ruszyła łagodnie i cicho. Zamknął oczy; na

czarnym ekranie pamięci ponownie pojawiły się obrazy z wykonanej

roboty.

Jakzawsze,wszystkozaczęłosięodtelefonuCalaBatesa.

„Johnny,czyjesteśdyspozycyjny?”

Dyspozycyjnybyłdwarazydoroku,ajegominimalnastawkawynosiła

dziesięćtysięcydolarów.Cieszyłsięopiniądobregoisolidnegofachowca,

ale tak naprawdę klienci płacili mu za jego naturę drapieŜcy. John

Renshawbyłludzkimsępem,ukształtowanymprzezgenetykęiśrodowisko

dotego,Ŝebydwierzeczyrobićbezbłędnie:zabijaćiprzetrwać.

PotelefonieBatesawskrzyncenalistypojawiłasiępłowoŜółtakoperta.

Nazwisko,adres,fotografia.Musiałtodokładniewryćsobiewpamięć,a

następnie spalić kopertę razem z zawartością, popiół zaś wyrzucić do

koszanaśmieci.

Tym razem twarz na zdjęciu naleŜała do biznesmena z Miami, Hansa

Morrisa, załoŜyciela i właściciela fabryki zabawek Morris Toy Company.

Ktoś chciał usunąć go ze swej drogi i przyszedł z tym do organizacji.

Organizacja za pośrednictwem Calvina Batesa zwróciła się do Johna

Renshawa.Trach!śałobnicy,proszęniezapominaćokwiatach.

www.StephenKing.one.pl

Nocna zmiana – Pole walki

Drzwi windy rozsunęły się. Podniósł przesyłkę i wyszedł na korytarz.

Otworzył mieszkanie i stanął w progu. O tej porze dnia, o trzeciej po

południu,przestronnysalonskąpany byłw blaskukwietniowegosłońca.

Renshaw tkwił chwilę nieruchomo, radując oczy tym widokiem, a

następnie postawił paczkę na końcu znajdującego przy drzwiach stołu i

poluzowałkrawat.PóźniejpołoŜyłnaprzesyłcekopertęiruszyłwstronę

tarasu.

Rozsunąłszklanedrzwiiwyszedłnapowietrze.Panowałoprzenikliwe

zimno, więc wiatr przewiewał jego cienki płaszcz. Niemniej Renshaw

spoglądałprzezchwilęnamiastowzrokiemgenerałalustrującegopodbitą

krainę. Po ulicach, niczym maleńkie Ŝuczki, sunęły samochody. Daleko,

prawieginącwzłocistej,popołudniowejmgiełce,lśniłBayBridgeniczym

miraŜzrodzonywumyśleszaleńca.Postroniewschodniej,niemalcałkiem

zasłonięte drapaczami chmur w śródmieściu, tłoczyły się odraŜające i

brudnekamieniceczynszowezlasemmetalowychantentelewizyjnychna

dachach.Tak,tutajbyłozdecydowanielepiej.LepiejniŜwrynsztokach.

Wróciłdomieszkania,zamknąłdokładnieprowadzącenatarasdrzwii

przeszedłdołazienki,abywziąćdługi,gorącyprysznic.

Kiedyczterdzieściminutpóźniejzdrinkiemwdłonizasiadłizabrałsię

do oglądania przesyłki, spowijający podłogę dywan koloru wina był juŜ

prawiecałkowiciepogrąŜonywcieniu.Nadchodziłwieczór.

Bomba.

Naturalnie nie była to bomba, ale naleŜało postępować tak, jakby

paczka to właśnie zawierała. Dlatego Renshaw chodził jeszcze

wyprostowanypoziemiimiałsiębardzodobrze,podczasgdytyluinnych

wylądowałowniebiewogromnymbiurzedlabezrobotnych.

Jeślijednakbyłatobomba,tonapewnoniezegarowa.PaczkaleŜaław

całkowitej ciszy; szydercza i enigmatyczna. Tak czy owak, w obecnych

czasachnajbardziejprawdopodobnybyłplastik.MniejkapryśnyniŜcałeto

zegarowepotomstwopłodzoneprzezWestcloxiBigBen.

Renshaw popatrzył na stempel pocztowy. Miami. 15 kwietnia. A więc

sprzed pięciu dni. Zateni to nie bomba z opóźnionym zapłonem. W

przeciwnymraziemogłaby,naprzykład,eksplodowaćwhotelowymsejfie.

Miami. Tak. I to ostre, pochyłe, ręczne pismo. Na biurku smagłego

biznesmena stała oprawiona w ramkę fotografia: Staruszka na zdjęciu

byłajeszczebardziejsmagła,anagłowiemiałatypowąrosyjskąchustkę

ściśle otulającą twarz. Na dole fotografii widniał napis: "Od Twojej

najbardziejpomysłowejdziewczynkiMama".

JakiŜtonajlepszypomysł,mamusiu?Samodzielniezastawićśmiertelną

pułapkę?

ZałoŜyłręcenapiersiibacznielustrowałpakunek,Niezastanawiałsię

nadniezwiązanymiztematempytaniami;naprzykład:wjakisposób

najbardziejpomysłowadziewczynkaMorrisaznalazłajegoadres.Tobyły

pytanianapóźniejiodpowienanieCalBates.Terazzupełnienieistotne.

Prawieodruchowowyciągnąłzportfelamały,celuloidowykalendarzyki

zgrabniewsunąłgopodszpagatobwiązującyzawiniętąwbrązowypapier

przesyłkę.Następniewsunąłkartonikpodtaśmęklejącą,któratrzymała

www.StephenKing.one.pl

Nocna zmiana – Pole walki

jednązzakładekopakowanianabokupudełka.Rógpodsznurkiemodkleił

siębeztrudu.

RenshawdłuŜsząchwilęobserwowałpaczkę,poczympochyliłsięnad

niąilekkopociągnąłnosem.Tektura,papier,sznurek.Nicwięcej.Obszedł

stolik,przykucnąłipowtórzyłoperacjęnadrugimkońcuprzesyłki.Szare

palcezmierzchuzwolnarozsiewaływmieszkaniumrok.

BrązowypapierpodsznurkiemrozchyliłsięzjednejstronyiRenshaw

ujrzał pod spodem matowe, zielone pudełko. Metalowe. Z zawiasami.

Wyciągnął scyzoryk i przeciął szpagat. Kilka ruchów końcem noŜa i

pokazałasięcałaskrzyneczka.

Pomalowanabyławzieloneiczarneplamy,anawierzchuwidniałybiałe

litery układające się w słowa: WIETNAMSKI KUFEREK SZEREGOWCA. A

poniŜej:20Ŝołnierzypiechoty,10helikopterów,2Ŝołnierzyzcekaemami,

2 Ŝołnierzy z bazookami, 2 medyków, 4 jeepy. A dalej: flagi

sygnalizacyjne. I jeszcze niŜej w rogu: Morris Toy Company, Miami,

Floryda.

Wyciągnął rękę, Ŝeby dotknąć pudełka, ale natychmiast ją cofnął. W

środkukuferkacośsięporuszyło.

Renshawwyprostowałsię,poczymnieśpiesznieruszyłwstronękuchnii

przedpokoju.Pozapalałwszystkieświatła.

Wietnamski kuferek kołysał się, a pod nim szeleścił brązowy papier.

Naglepudełkoprzechyliłosiębardzomocnoizcichymstuknięciemspadło

na dywan. Wylądowało na boku. Wieczko na zawiasach uchyliło się na

jakieśpięćcentymetrów.

W szczelinie pojawiła się malutka, trzycentymetrowej wysokości

sylwetka Ŝołnierza piechoty. Renshaw spoglądał na to nieruchomym

wzrokiem. Nie starał się nawet dociekać, czy to, co widzi, dzieje się

naprawdę,czyjestwyłączniehalucynacjązastanawiałsiętylko,jakieto

będziemiałokonsekwencjedlajegoprzeŜycia.

śołnierze nosili tycie, wojskowe peleryny, hełmy i plecaki polowe. Na

ramionach trzymali maleńkie karabiny. Dwóch spojrzało przez pokój na

Renshawa.Ichoczy,maleńkiejakkulkiwdługopisie,błyszczały.

Pięciu,dziesięciu,dwunastu;caładwudziestka.Jedenznichgestykulował,

wydawał rozkazy pozostałym. Ustawili się w szeregu w szczelinie, jaka

powstała między korpusem pudełka a wieczkiem; i zaczęli pchać to

ostatnie.Szczelinapowiększałasię.

Renshawchwyciłzkanapywielkąpoduszkęizacząłpodchodzićwich

stronę.WydającyrozkazyoficerodwróciłsiędoŜołnierzyidałznakręką.

Szeregowcy zakręcili się w miejscu, pozdejmowali z ramion karabiny.

Rozległy się ciche, delikatne dźwięki wystrzałów, a Renshaw poczuł się

nagletak,jakbyuŜądliłgorójpszczół.

Cisnął poduszką. Najpierw zmiotła Ŝołnierzy, rozrzucając ich po

podłodze, a następnie trafiła w samo pudełko, które otworzyło się na

ościeŜ. Niczym rój komarów z cichym, wysokim bzyczeniem z kuferka

wyfrunęła chmara miniaturowych helikopterów pomalowanych na

ochronny,zielonykolor.

www.StephenKing.one.pl

Nocna zmiana – Pole walki

DouszuRenshawadobiegłcichutkidźwiękphut! phut!; zotwartych

drzwi helikopterów wystawały cieniutkie jak ostrza szpilek lufy

rozbłyskującepomarańczowymogniem.Igiełkibóluprzeszyłymubrzuch,

prawąrękęiszyję.Wyciągnąłrozwartądłońichwyciłjednązmaszyn

palceporaziłstrasznyból;trysnęłakrew.Skrzydełkawirnikarozerwałyna

palcach ciało do kości, zostawiając pionowe, krwawe pręgi. Pozostałe

helikopterytrzymałysięwbezpiecznejodległości,krąŜącwokółniegojak

gzy.Trafionyhelikopteruderzyłzimpetemwdywaniznieruchomiał.

Nagłyrozdzierającybólwstopiesprawił,ŜeRenshawwrzasnął.Jedenz

Ŝołnierzypiechotystałnajegobucieiwbijałmuwkostkębagnet.Zdołu

na Renshawa patrzyła wykrzywiona w grymasie twarz cięŜko

oddychającegoszeregowca.

Renshawkopnąłfigurkę,któraniczympociskśmignęłaprzezcałypokóji

rozmazała się na ścianie. Nie było nawet krwi; tylko gęsta, purpurowa

zawiesina.

Rozległasięcicha,przypominającakaszlnięciedetonacjaiudoprzeszył

mupotwornyból.ZkuferkawynurzyłsięŜołnierzuzbrojonywbazookę.Z

wylotulufyunosiłsięleniwieczarnyobłoczekdymu.Renshawspojrzałna

nogę i ujrzał wypaloną w spodniach czarną dziurę o średnicy

ćwierćdolarówki.Ciałopodspodembyłozwęglone.

Tenmałyskurwieldomniestrzelił!

Odwrócił się i wbiegł do przedpokoju, a stamtąd do sypialni. Obok

policzka, mieląc powietrze łopatkami wirnika, przeleciał mu helikopter.

CichutkiterkotCKMu.Maszynaodleciała.

Pod poduszką trzymał pistolet, magnum, kaliber .44 wystarczający,

Ŝebywewszystkim,wcotrafikula,zrobićdziuręwielkościdwóchpięści.

Renshawnazimnouświadomiłsobie,Ŝeczekagostrzelaniedoruchomych

celówniewielewiększychniŜpodrzucaneŜaróweczkiodlatarki.

Dopokojuwleciałydwanastępnehelikoptery.SiedzącjeszczenałóŜku,

Renshawwypaliłzpistoletuijedenśmigłowieceksplodował.TojuŜdrugi.

Wycelowałwtrzeciąmaszynę...nacisnąłspust...

Zrobiłunik!Cholerajasna,zrobiłunik!

HelikopterzatoczyłnagleszaleńcząpętlęizogromnąszybkościąokrąŜył

mu głowę; wirniki bojowej maszyny kręciły się z zawrotną prędkością.

Przez mgnienie oka widoczny był przykucnięty w otwartych drzwiach

helikoptera jeden z Ŝołnierzy obsługujących CKM. Strzelał krótkimi,

morderczymiseriami.Renshawrzuciłsięnaziemięipotoczył.

Oczy!Skurwielcelujemiwoczy!

Niewstajączpodłogi,oparłsięplecamiościanę.Rewolwertrzymałprzy

piersi.Ponownienadleciałśmigłowiec.Zawisłnachwilęwpowietrzu,po

czym najwyraźniej rozpoznawszy wspaniałą, morderczą broń Renshawa,

znurkowałiszybkoodleciałdosalonu.

Renshawpodniósłsię.Kiedystanąłnazranionejnodze,twarzwykrzywił

mu grymas bólu. Rana krwawiła. Bo i dlaczego miałaby nie krwawić?

zadałsobiewduchupytanie.NiekaŜdymaszczęściezostaćtrafionymz

bazooki,apóźniejmócjeszczeotymopowiadać.

Awięctomamusiabyłatąnajbardziejpomysłowądziewczynką?Toona

zatymwszystkimstała.

www.StephenKing.one.pl

Nocna zmiana – Pole walki

Ściągnąłzpoduszkiposzewkę,podarłjąnapasy,owinąłnimiranę,po

czymwziąwszymałelusterko,któregouŜywałdogolenia,zbliŜyłsiędo

drzwi prowadzących na korytarz. Uklęknął, połoŜył lusterko na dywanie

pododpowiednimkątemizerknąłwnie.

RozłoŜylisięobozemobokkuferka;tak,Renshawniemiałcodotego

wątpliwości. Miniaturowi Ŝołnierze biegali tu i tam, rozstawiali namioty.

Między nimi jeździły pięciocentymetrowej wysokości jeepy. śołnierzem,

któregokopnął,zajmowałsięmedyk.Nadobozem,nawysokościstolika

dokawy,krąŜyłoosiemocalałychhelikopterów.

WpewnymmomencieŜołnierzedostrzeglilusterko;trzechznichuklękło

na kolanie i zaczęło strzelać. W chwilę później szkło pękło w czterech

miejscach.

Wporządku,wporządku.

Renshaw wrócił do gabinetu i wziął cięŜkie, niewiele warte pudełko z

mahoniu,któredostałodLindynaGwiazdkę.ZwaŜyłjewręku,skinąłz

uznaniemgłową,podszedłdodrzwiiwychyliłsię.Wziąłmocnyzamachi

cisnął pudełkiem jak pitcher szybką piłkę. Poszybowało wdzięcznym

łukiem i trafiło w cel, obalając lilipucie figurki niczym kręgle. Jeep

dwukrotnie przekoziołkował. Renshaw błyskawicznie podszedł do drzwi

salonu i widząc rozciągniętego na ziemi Ŝołnierza, wymierzył mu

straszliwegokopniaka.

Kilkunastuszybkopodniosłosięzpodłogi.Niektórzyuklęknęliiotworzyli

ogień.Inniszukaliosłony.Pozostalischronilisięwkuferku.

RenshawponowniepoczułwnogachitorsieukłuciapszczelichŜądeł,ale

ŜadenpocisknietrafiłpowyŜejklatkipiersiowej.Zapewneodległośćbyła

juŜzbytduŜa.NiewaŜne;itakniemiałzamiarusięwycofywać.Właśnie

tak.

Kolejnyjegostrzałchybiłcelebyłytakcholerniemałealenastępny

pocisktrafiłŜołnierza.

Helikoptery przypuściły następną, dziką szarŜę: Tym razem maleńkie

pociskitrafiłygowtwarz;nadipodoczyma.Strąciłdłoniąjednąmaszynę,

aposekundziedrugą.Zbóluświeczkistanęłymuprzedoczyma.

Ocalałe śmigłowce utworzyły dwie grupy i w popłochu odleciały.

Renshawowikrewzalałaoczy.Otarłjąprzedramieniem.Zamierzałwłaśnie

oddaćkolejnystrzał,alesiępowstrzymał.śołnierze,którzyschronilisięw

kuferku,wytaszczalizniegocoś...Coś,cowyglądałojak...

Powietrzeprzecięłaztrzaskiembłyskawicaogniaiodścianypolewej

stronieRenshawaodprysnąłkawałdrewna.

...wyrzutniarakiet!

Strzelił,chybił,odwróciłsięnapięcieiczmychnąłdołazienkiwdrugim

końcu korytarza. Zatrzasnął za sobą drzwi, przekręcił zasuwę. Z lustra

popatrzył nań oszołomionym, nawiedzonym wzrokiem rozpalony walką

Indianin.Potwarzy,zranekniewiększychniŜokruchypieprzu,spływały

mu struŜki czerwieni. Z policzka zwisał płatek skóry. Na karku paliło

głębokieprzecięcie.

Przegrywam!

www.StephenKing.one.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: