5

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji 

z dnia               29 grudnia 1999 r.

w sprawie szczegółowych zasad organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.

/Dz.U. nr 111 poz. 1311/

Na podstawie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U.  Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz.770 oraz z 1998 r . Nr 106, poz. 668,  Nr 162, poz. 1126 )  i art.2 ust.2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej  (Dz. U. Nr 88, poz.400, z 1992 r. Nr 21, poz.86 i Nr 54, poz.254, z 1994 r. Nr 53, poz.214  z 1995 r.  Nr 4, poz. 17 i Nr 34, poz. 163, z 1996 r. Nr 106, poz.496 i Nr 152, poz. 723, z 1997 r. Nr 28, poz. 153, Nr 88, poz. 554 i Nr 106, poz. 680, z 1998 r. Nr 106, poz. 688 oraz z 1999 r. Nr 45, poz. 436 ) zarządza się , co następuje:

Rozdział 1

ORGANIZACJA KRAJOWEGO SYSTEMU RATOWNICZO – GAŚNICZEGO

NA OBSZARZE POWIATU, WOJEWÓDZTWA I KRAJU

§ 1.

1.      Krajowy system ratowniczo – gaśniczy, zwany dalej „systemem”, jest zorganizowany

      na trzech poziomach: 

1/ powiatowym,

2/ wojewódzkim,

3/ krajowym.

2. Na poziomie powiatowym wykonuje się wszystkie podstawowe zadania systemu, związane z obszarem powiatu.
3. Poziomy wojewódzki i krajowy spełniają rolę wspomagającą i koordynacyjną

      w sytuacjach wymagających użycia sił i środków spoza obszaru danego powiatu lub

      województwa.

§ 2.

1.  Na poziomie powiatowym system tworzą, następujące podmioty systemu:

1/  komenda powiatowa / miejska/ Państwowej Straży Pożarnej,  

2/  jednostki ochrony przeciwpożarowej mające siedzibę na obszarze powiatu włączone

     do  systemu, 

3/  powiatowy zespół do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa,

4/  włączone do systemu inne służby, inspekcje, straże i instytucje, o których mowa w art.

     2 pkt 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r.  o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U.  Nr 81, 

     poz.  351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 

     r. Nr  111, poz. 725 i Nr 121, poz.770 oraz z 1998 r . Nr 106, poz. 668,  Nr 162, poz. 

     1126 ), zwanej dalej „ ustawą”,

5/  specjaliści w sprawach ratownictwa i inne podmioty, włączeni do systemu w drodze 

     umowy cywilnoprawnej. 

2.   Na poziomie wojewódzkim system tworzą, następujące podmioty systemu:

1/ komenda wojewódzka Państwowej Straży Pożarnej, 

2/ wydzielone siły i środki z poziomów powiatowych stanowiące wojewódzki odwód

    operacyjny,

3/ ośrodki szkolenia Państwowej Straży Pożarnej,

4/ wojewódzki zespół do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa,

5/ krajowa baza sprzętu specjalistycznego Państwowej Straży Pożarnej,

6/ podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, włączone do systemu na poziomie

    wojewódzkim.

3.   Na poziomie krajowym system tworzą, następujące podmioty systemu:

1/ Komenda Główna Państwowej Straży Pożarnej,

2/ wydzielone siły i środki z wojewódzkich odwodów operacyjnych stanowiące centralny

     odwód operacyjny,

3/ szkoły Państwowej Straży Pożarnej,

4/ krajowe bazy sprzętu specjalistycznego Państwowej Straży Pożarnej,

5/ jednostki badawczo - rozwojowe ochrony przeciwpożarowej, 

6/ podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, włączone do systemu na poziomie

    krajowym.

§ 3.

1.    Dobrowolne wspomaganie systemu przez instytucje, jednostki organizacyjne, osoby fizyczne i prawne odbywa się na każdym z trzech poziomów, wymienionych w §1 ust. 1. 

2.    Wspomaganie, o którym mowa w ust. 1, może być poprzedzone uzgodnieniem współdziałania  na danym obszarze ze starostą, wojewodą lub Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej. 

§ 4.

1. Komendanci powiatowy / miejski/ i wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, zwani dalej „komendantami powiatowym / miejskim/ i wojewódzkim”, opracowują plany ratownicze, zwane dalej „planami”, odpowiednio dla obszarów powiatu i województwa.

2.      Podstawowe elementy składowe planów określa załącznik nr 1do rozporządzenia.

§ 5.

1.      Opracowanie planów, o których mowa w § 4, poprzedza się:

1/ analizą zagrożeń występujących na danym obszarze, przy uwzględnieniu gęstości 

    zaludnienia, warunków geograficzno – topograficznych, stanu infrastruktury oraz

    zagrożeń z obszarów sąsiadujących, w tym terenów objętych prawem górniczym, 

    poligonów, wód przybrzeżnych oraz terenów państw ościennych,

2/ analizą zabezpieczenia operacyjnego podległego obszaru, określającą siły i środki

    niezbędne do ratowania życia, zdrowia, mienia i środowiska oraz ograniczenia, 

    likwidacji lub usuwania potencjalnych zagrożeń, przy uwzględnieniu sił i środków 

    własnych systemu oraz współdziałających z systemem na poszczególnych poziomach 

    jego funkcjonowania. 

2.      Analizy, o których mowa w ust. 1, poddaje się aktualizacji co najmniej raz w roku.

3. Dla potrzeb prowadzenia analizy zagrożeń, o której mowa w ust. 1 pkt 1, stosuje się zasady gromadzenia i przekazywania danych z ustaleń dokonanych w toku czynności kontrolno – rozpoznawczych, określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia. 
4. Analizy, o których mowa w ust. 1, są podstawą ewentualnych korekt sieci podmiotów

       systemu na jego poszczególnych poziomach funkcjonowania oraz planowania 

       i rozmieszczania sprzętu specjalistycznego. 

§ 6.

1.      Plany sprawdza się w drodze ćwiczeń aplikacyjnych i praktycznych z udziałem podmiotów systemu oraz poddaje się aktualizacji co najmniej raz w roku. 

2. Podmioty wchodzące w skład systemu na poszczególnych poziomach są obowiązane do przekazywania odpowiednio komendantowi  powiatowemu / miejskiemu/

      i wojewódzkiemu niezbędnych informacji do sporządzenia oraz aktualizacji analizy

      i  planów.

3. Komendant powiatowy / miejski/ i wojewódzki uzgadnia plan z  podmiotami systemu w części dotyczącej zakresu ich zadań.

4.      Plany zatwierdzają, po zasięgnięciu opinii właściwych terenowo zespołów do spraw ochrony przeciwpożarowej i ratownictwa: 

1/ starosta - dla obszaru powiatu,

2/ wojewoda – dla obszaru województwa.

Rozdział 2

WALKA Z POŻARAMI I INNYMI KLĘSKAMI ŻYWIOŁOWYMI.

RATOWNICTWO TECHNICZNE, CHEMICZNE, EKOLOGICZNE I MEDYCZNE. 

§ 7. 

1. Organizacja walki z pożarami obejmuje zespół działań planistyczno –  organizacyjnych i

stosowanie technik gaśniczych niezbędnych do zmniejszenia i likwidacji zagrożenia pożarowego.

2. Organizacja walki z pożarami, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:

1/ rozpoznawanie i analizowanie zagrożeń pożarowych,

2/ ocenę rozmiarów powstałego pożaru i prognozowanie jego rozwoju,

3/ ratowanie ludzi i zwierząt przed skutkami zagrożenia pożarowego,

4/ dostosowanie sprzętu oraz technik gaśniczych do rodzaju i miejsca pożaru, 

5/ zlokalizowanie pożaru, 

6/ ugaszenie pożaru.

3. Walka z pożarami w ramach systemu prowadzona jest:

1/ siłami i środkami jednostek ochrony przeciwpożarowej włączonych do systemu na

    wszystkich poziomach jego funkcjonowania, 

2/ wydzielonymi siłami i środkami pozostałych podmiotów włączonych do systemu

    w zakresie ustalonym w decyzji o włączeniu do systemu lub umowie

    cywilnoprawnej o współdziałaniu z systemem. 

§ 8. 

1.      Organizacja walki z innymi klęskami żywiołowymi obejmuje zespół działań planistyczno – organizacyjnych i działań ratowniczych niezbędnych do ratowania życia, zdrowia, mienia lub środowiska, a także oceny zagrożenia i jego eliminacji.

2. Do walki z klęskami żywiołowymi są przeznaczone wszystkie jednostki ochrony przeciwpożarowej włączone do systemu oraz pozostałe podmioty włączone do systemu

      w zakresie wynikającym z ich możliwości sprzętowo –  technicznych, ze szczególnym

      uwzględnieniem środków ochrony osobistej. 

§ 9. 

1. Organizacja  ratownictwa technicznego obejmuje zespół działań planistyczno –  organizacyjnych i stosowanie środków technicznych niezbędnych do ratowania, poszukiwania lub ewakuacji ludzi i zwierząt oraz ratowania mienia i środowiska. 
2. Organizacja ratownictwa technicznego, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:

1/ analizowanie awarii oraz katastrof technicznych,  

2/ ocenę rozmiarów powstałego zdarzenia i prognozowanie jego rozwoju,

3/ dostosowanie sprzętu oraz wdrożenie technik stosowanych do poszukiwania,

    uwalniania i ewakuacji poszkodowanych i zagrożonych ludzi oraz zwierząt  

    w zależności od rodzaju i miejsca zdarzenia,

4/ ratowania życia ludzi i zwierząt zagrożonych awarią techniczną,

5/ oznakowanie i wydzielenie strefy bezpośrednich działań ratowniczych sił systemu oraz

    stref zagrożenia,   

6/ przewietrzanie lub wentylowanie stref zagrożenia oraz stref bezpośrednich działań

    ratowniczych sił systemu,

7/ oświetlenie oraz zabezpieczenie miejsca zdarzenia przed osobami postronnymi,

8/ wykonywanie przejść i dojść do poszkodowanych lub zagrożonych ludzi i zwierząt,

9/  usuwanie przeszkód naturalnych i sztucznych utrudniających niesienie pomocy 

     poszkodowanym lub zagrożonym ludziom oraz ratowanie środowiska,

10/  wypompowywanie, obwałowywanie lub uszczelnianie miejsc wycieku substancji 

      stwarzającej zagrożenie. 

3. Ratownictwo techniczne w ramach systemu prowadzą:  

1/ specjalistyczne grupy poszukiwawczo – ratownicze Państwowej Straży Pożarnej

    stosujące techniki poszukiwawcze oraz wykorzystujące do działań ratowniczych 

    zwierzęta i sprzęt do poszukiwania i ewakuacji osób zasypanych lub 

    unieruchomionych w wyniku katastrofy budowlanej, zawału, osunięcia ziemi lub 

    innych awarii technicznych, 

2/ specjalistyczne grupy wysokościowe Państwowej Straży Pożarnej stosujące techniki

    alpinistyczne i wykorzystujące do działań ratowniczych specjalistyczny sprzęt 

    ratowniczy, w tym statki powietrzne,  

3/ specjalistyczne grupy wodno - nurkowe Państwowej Straży Pożarnej stosujące techniki

    nurkowe i wykorzystujące do działań ratowniczych specjalistyczny sprzęt, w tym łodzie

    ratunkowe,   

4/ specjalistyczne grupy techniczne Państwowej Straży Pożarnej stosujące techniki 

    ratownicze i wykorzystujące specjalistyczny sprzęt do działań ratowniczych podczas 

    katastrof i wypadków budowlanych, komunikacyjnych oraz infrastruktury technicznej,

5/ jednostki ochrony przeciwpożarowej włączone do systemu w zakresie wynikającym

    z ich możliwości sprzętowo –  technicznych, ze szczególnym uwzględnieniem

    środków ochrony osobistej,  

6/ wydzielone siły i środki pozostałych podmiotów systemu w zakresie ustalonym

    w decyzji o włączeniu do systemu lub umowie cywilnoprawnej o współdziałaniu

    z systemem.

§ 10. 

1. Organizacja ratownictwa chemicznego obejmuje zespół działań planistyczno –  organizacyjnych i stosowanie technik ratowniczych niezbędnych do ratowania środowiska oraz wszelkich innych czynności podejmowanych w celu ratowania życia i zdrowia ludzi w wyniku likwidacji bezpośrednich zagrożeń stwarzanych przez toksyczne środki przemysłowe lub inne niebezpieczne materiały chemiczne.
2. Organizacja ratownictwa ekologicznego obejmuje zespół działań planistyczno –  organizacyjnych i stosowanie technicznych zabezpieczeń niezbędnych do ratowania środowiska oraz stosowania środków neutralizujących ograniczających lub eliminujących powstałe skażenie.

3. Organizacja ratownictwa chemicznego i ekologicznego, o której mowa w ust. 1i 2,  obejmuje w szczególności:

1/ rozpoznawanie zagrożeń oraz ocenę i prognozowanie ich rozwoju oraz skutków dla 

    ludzi i środowiska,

2/ analizowanie powstałych awarii oraz katastrof chemicznych i ekologicznych,  

3/ ratowanie życia ludzi i zwierząt zagrożonych skażeniem substancją niebezpieczną,

4/ identyfikację substancji stwarzającej zagrożenie w czasie powstałego zdarzenia,

5/ prognozowanie rozwoju skażenia środowiska i ocenę rozmiarów zagrożenia oraz 

    zmian wielkości strefy zagrożenia dla ludności,

6/ dostosowanie sprzętu oraz technik ratowniczych do miejsca zdarzenia i rodzaju 

    substancji stwarzającej zagrożenie,

7/ przepompowywanie i przemieszczanie substancji niebezpiecznej do nowych lub

    zastępczych zbiorników,

8/ obwałowywanie lub uszczelnianie miejsc wycieku substancji niebezpiecznej,

9/ ograniczanie parowania substancji niebezpiecznej,

10/ zatrzymanie emisji toksycznych środków przemysłowych, 

11/ stawianie kurtyn wodnych,

12/ neutralizację substancji niebezpiecznej substancjami chemicznymi,

13/ związywanie substancji niebezpiecznej sorbentami,

14/ stawianie zapór na ciekach lub obszarach wodnych zagrożonych skutkami rozlania

      substancji toksycznych hydrofobowych, 

15/ zbieranie substancji niebezpiecznej z powierzchni wody lub gleby. 

4. Ratownictwo chemiczne i ekologiczne w ramach systemu prowadzą:  

1/ specjalistyczne grupy ratownictwa chemicznego i ekologicznego Państwowej Straży

    Pożarnej,

2/ specjalistyczne grupy wodno - nurkowe Państwowej Straży Pożarnej stosujące techniki

    nurkowe i wykorzystujące do działań ratowniczych specjalistyczny sprzęt ratowniczy, 

3/ jednostki ochrony przeciwpożarowej  włączone do systemu w zakresie 

    wynikającym z ich możliwości sprzętowo –  technicznych, ze szczególnym

    uwzględnieniem środków ochrony osobistej,  

4/ wydzielone siły i środki pozostałych podmiotów systemu w zakresie ustalonym

    w decyzji o włączeniu do systemu lub umowie cywilnoprawnej o współdziałaniu

    z systemem. 

§ 11. 

1. Organizacja ratownictwa medycznego obejmuje zespół działań planistyczno –  organizacyjnych i stosowanie technik z zakresu pomocy medycznej w warunkach pozaszpitalnych mających na celu ratowanie życia i zdrowia, podczas zdarzeń prowadzących do nagłej groźby utraty życia ludzkiego lub pogorszenia się stanu zdrowia.
2. Organizacja ratownictwa medycznego, o której mowa w ust. 1, obejmuje w szczególności:

1/ bieżące analizowanie rodzaju i liczby zagrożeń prowadzących do nagłego pogarszania

    się stanu zdrowia lub groźby utraty życia ludzkiego,

2/ ocenę groźby utraty życia ludzkiego lub pogorszenia się stanu zdrowia w wyniku

    zdarzenia  i prognozowanie rozwoju zagrożenia, 

3/ dostosowanie sprzętu oraz technik niezbędnych do ratowania życia i zdrowia

    ludzi w zależności od rodzaju i miejsca zdarzenia oraz liczby poszkodowanych

...