Coulter Catherine - Książe.pdf - literatura piękna 26.06.2012 - bogg

ROZDZIAý 1

Lady Felicity Trammerley, najstarsza crka hrabiego Braecourt, od

koþyski sþyszaþa od kochajĢcej matki, Ňe wiele jej siħ od Ňycia naleŇy. A juŇ

najwiħcej od narzeczonego, ksiħcia Portmaine. Wystarczy, Ňe zgodzi siħ za

niego wyjĻę. Bez wĢtpienia jej przyzwolenie byþo dla ksiħcia wielkim

osiĢgniħciem. SĢdziþ, Ňe jest þagodna i potulna jak baranek, czyli posiada cechy,

ktrych sobie Ňyczyþ u narzeczonej. Bardzo siħ staraþa, Ňeby go przekonaę, Ňe

tak wþaĻnie jest. WytrwaþoĻę i ciħŇka praca. Matka zwykþa jĢ gþaskaę po

piħknych czarnych lokach, powtarzajĢc, Ňe dziħki wytrwaþoĻci zawsze dostanie

to, czego chce. Czasami jednak trudno siħ byþo opanowaę, tak jak teraz, kiedy

jej wreszcie powiedziaþ, jaki jest cel tej wizyty. Trzymaþa jħzyk za zħbami.

Pozwoliþa mu mwię. Wiedziaþa, Ňe musi postħpowaę rozwaŇnie, chociaŇ

zarħczyny zostaþy formalnie ogþoszone w ubiegþym tygodniu. Zdawaþa sobie

sprawħ, Ňe nie moŇe okazywaę zþoĻci, nawet kiedy w typowy dla siebie zwiħzþy

i arogancki sposb wyjaĻniþ, po co przyjechaþ. CŇ za samolubny gbur!

- Mj drogi, wiesz, Ňe cieszħ siħ z tego spadku - odezwaþa siħ gþosem peþnym

sþodyczy - chociaŇ to zaledwie szkocki tytuþ i majĢtek. Ale nie rozumiem,

dlaczego tak ci spieszno wyjeŇdŇaę z Londynu w Ļrodku sezonu. Po to, by

obejrzeę jakieĻ stare zamczysko, ktre zapewne od stu lat jest ruinĢ? WieŇyczki

nie rozsypiĢ siħ chyba w proch, jeĻli przeþoŇysz podrŇ do lata. Mj BoŇe, chyba

nie ma tam fosy? SĢ strasznie niezdrowe. Jestem pewna, Ňe nikt nie oczekuje, Ňe

wyrzekniesz siħ przyjemnoĻci sezonu z takiego powodu.

Nie chciaþa dodawaę, Ňe w grħ wchodziþy rwnieŇ jej wþasne

przyjemnoĻci, poniewaŇ parasol wþadzy i pieniħdzy, ktry nad niĢ roztaczaþ,

sprawiaþ, iŇ okazywano jej naleŇyte wzglħdy i traktowano jak przyszþĢ ksiħŇnħ

Portmaine. Co prawda zostaþo kilka starych matron, ktre wciĢŇ nie przyjħþy

tego faktu do wiadomoĻci, ale po Ļlubie z þatwoĻciĢ siħ z nimi upora.

Ian Charles Curlew Carmichael, piĢty ksiĢŇħ Portmaine, patrzyþ z

pobþaŇaniem na filigranowĢ i niezwykle wdziħcznĢ kobiecĢ postaę siedzĢcĢ

naprzeciwko. UĻmiechnĢþ siħ, poniewaŇ trudno byþo inaczej, bo samo patrzenie

na niĢ sprawiaþo przyjemnoĻę. Byþa bardzo piħkna. Mwiþa þagodnym gþosem,

jak przystoi ksiħŇnej. Poruszaþa siħ z gracjĢ jak ksiħŇna. Tak, dokonaþ

wþaĻciwego wyboru.

− Nie - odezwaþ siħ w koıcu - masz racjħ, Felicity. Pewnie, Ňe nikt nie

oczekuje po mnie takiego zapaþu w przestrzeganiu moich wþaĻcicielskich

powinnoĻci - nikt, poza mnĢ samym i wujem Richardem. To on mnie nauczyþ

troszczyę siħ o to, co do mnie naleŇy. Zawsze powtarzaþ, Ňe jeĻli nie zrobiħ

tego ja, zrobi to ktoĻ inny, a ja wyjdħ na gþupca. Muszħ tam jechaę. JeĻli uda

mi siħ wyjechaę w ciĢgu tygodnia, wrcħ za miesiĢc. Jestem pewien, Ňe to

rozumiesz, moja droga. Nie mogħ siħ po prostu odwrcię od obowiĢzkw,

nawet jeĻli kolidujĢ z innymi, weselszymi zajħciami.

Tak naprawdħ, dobry byþby kaŇdy pretekst, byle tylko uciec od rozbawionego

zgieþku londyıskiego sezonu. NiekoıczĢce siħ zabawy i bale niesþychanie go

nudziþy i sprawiaþy, Ňe czuþ wszechogarniajĢce otħpienie.

OczywiĻcie zdawaþ sobie sprawħ, Ňe panie uwielbiajĢ takie rozrywki, a byþ

przecieŇ dŇentelmenem. Tym razem uda mu siħ pozostaę dŇentelmenem, a

jednoczeĻnie zgrabnie siħ wywinĢę. Odczuwaþ w tej chwili wyþĢcznie olbrzymiĢ

ulgħ i praktycznie brak poczucia winy.

Lady Felicity zesztywniaþa, sþyszĢc, z jakĢ þatwoĻciĢ ksiĢŇħ odprawia jej

zastrzeŇenia. Woli jechaę na drugi koniec Ļwiata niŇ zostaę z niĢ w Londynie,

pal go diabli. Przeþknħþa jadowitĢ odpowiedŅ i zdoþaþa powiedzieę w miarħ

pogodnie: - AleŇ Ian, sam mwiþeĻ, Ňe nawet nie znasz tych ludzi. A przecieŇ

wiesz, Ňe Szkoci to zwyczajni barbarzyıcy. Jestem pewna, Ňe nie przywitajĢ

Anglika z otwartymi ramionami. Dlaczego nie poĻlesz prawnika, pana Jerkina,

Ňeby w twoim imieniu dopilnowaþ wszystkich spraw?

KsiĢŇħ spojrzaþ w jasnozielone, lekko unoszĢce siħ w kĢcikach oczy, ktre

tak przypominaþy mu pierwszĢ Ňonħ. Nie, nie moŇe teraz myĻleę o Mariannħ,

nie teraz. To nieuczciwe. Musi o niej zapomnieę. Kiedy Felicity zostanie

ksiħŇnĢ, zajmie miejsce Mariannħ. Sprawi, Ňe wreszcie zapomni o swej dawno

zmarþej Ňonie.

− Pewnie masz racjħ, moja droga, ale mimo to wizyta w Penderleigh jest moim

obowiĢzkiem. Choęby po to, bym mgþ zdecydowaę, co zrobię z zamkiem i

caþĢ posiadþoĻciĢ. Poza tym ci podli barbarzyıcy, jak ich przed chwilĢ

nazwaþaĻ, sĢ moimi dalekimi krewnymi.

− Powiedziaþam, Ňe to zwyczajni barbarzyıcy. Nie mwiþam, Ňe sĢ podli.

− Wybacz, zabrzmiaþo to podobnie. Tytuþ dostaþem dziħki ciotce, ktra, o ile

wiem, wciĢŇ mieszka w Penderleigh, a to wskutek niezrozumiaþego dla mnie

postanowienia szkockiego sĢdu sprzed wielu lat.

Szkoda mi zostawiaę ciħ samĢ w centrum towarzyskich wydarzeı - miaþ tyle

przyzwoitoĻci, by unikaę jej wzroku, gdy mwiþ te sþowa - ale wiesz, Ňe zawsze

moŇesz liczyę na Gilesa. Zabierze ciħ wszħdzie, gdzie tylko zechcesz. Lubisz go

przecieŇ, jest dowcipny, wesoþy i Ļwietnie taıczy. No i zna kaŇdĢ plotkħ, ktra

krĢŇy po Londynie. Nie mam pojħcia, jak on to robi.

KsiĢŇħ zadumaþ siħ na chwilħ, a potem potrzĢsnĢþ gþowĢ i rozeĻmiaþ siħ. - Co

sĢdzisz o tej jego pasiastej Ňþtej kamizelce, zapinanej na srebrne guziki

wielkoĻci spodkw, na ktrĢ nakþada jaskrawozielony surdut?

Wyobraziþ sobie, jak Giles paraduje w tym stroju. Powiedziaþ mu kiedyĻ, Ňe

wyglĢda jak paw, ktremu ktoĻ wyskubaþ pira z ogona, na co kuzyn daþ mu

kuksaıca, odgryzajĢc siħ, Ňe sam ubiera siħ jak staroĻwiecki nudziarz.

Padþby zapewne z wraŇenia, gdyby wiedziaþ, Ňe lady Felicity uwaŇa Gilesa za

szczyt mħskiego wyrafinowania w kwestiach mody i ceni jego styl bardziej niŇ

niewyszukany w swej prostocie strj narzeczonego. I zaĻmiaþby siħ z

niedowierzaniem sþyszĢc, Ňe drobny i szczupþy Giles znacznie mniej onieĻmiela

jego wybrankħ niŇ on sam. Nie miaþ pojħcia, Ňe wþaĻnie w tej chwili Felicity

Coulter Catherine - Książe.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: