Dziedzictwo Templariuszy.pdf

STEVE BERRY

DZIEDZICTWO TEMPLARIUSZY

Rzekł Jezus: „Wiedzcie, Że jasne siĘ stanie to, co widzicie, oraz to, co przed

waszym spojrzeniem ukryte jest. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało

wyjŚĆ na jaw".

- EWANGELIA ŚW. TOMASZA

SłuŻył nam dobrze ten mit o Chrystusie.

- PAPIEŻ LEON X

PODZIĘKOWANIA

Jestem szczĘŚciarzem. Przydzielono mi ten sam zespół, z którym w 2003

roku pracowałem nad swojĄ pierwszĄ powieŚciĄ, Bursztynowa komnata.

Niewielu autorów moŻe liczyĆ na taki luksus. I znów ogromne

podziĘkowania naleŻĄ siĘ wszystkim członkom tej druŻyny z osobna.

ZacznĘ od Pam Ahearn, mojej agentki, pełnej wiary od samego poczĄtku.

W drugiej kolejnoŚci słowa wdziĘcznoŚci kierujĘ ku ludziom z

wydawnictwa Random House. SĄ to: GinĄ Centrello, niezwykły wydawca;

Mark Tavani, redaktor, którego mĄdroŚĆ znacznie przekracza młody wiek

(a przy okazji wspaniały przyjaciel); Ingrid Powell, na którĄ moŻna liczyĆ

zawsze; ("indy Murray-to jej zasługĄ jest moja wspaniała prezencja

podczas wywiadów (co jest trudnĄ sztukĄ samo w sobie); Kim Hovey,

prowadzĄca kampaniĘ promocyjnĄ z wprawĄ i precyzjĄ chirurga; Beck

Stvan, utalentowany artysta odpowiedzialny za fantastycznĄ okładkĘ;

Laura Jorstad, redaktorka o sokolim oku, dziĘki której starałem siĘ nie

obniŻaĆ poziomu pisania; Crystal Velasquez, szefowa produkcji, kaŻdego

dnia sprowadzajĄca działania zespołu na właŚciwy tor; Carole I

>owenstein, która sprawiła, Że tekst Świetnie siĘ czyta. Na koniec wyrazy

podziĘki wszystkim pracownikom Działu Promocji i SprzedaŻy - bez ich

pełnego wsparcia niewiele dałoby siĘ dokonaĆ.

Na odrĘbne podziĘkowania zasłuŻyła jedna z „dziewczyn", Daiva

Woodworth, która wymyŚliła imiĘ Cottonowi Malone. Nic mogĘ równieŻ

zapomnieĆ o moich dwóch innych „dziewczynach", Nancy Pridgen i FraŃ

Downing. Im zawdziĘczam inspiracjĘ przepełniajĄcĄ mnie kaŻdego dnia.

1 jeszcze kilka słów bardziej osobistych. Moja córka Elizabeth była dla

mnie Źródłem codziennej radoŚci, gdy w trakcie tworzenia tej ksiĄŻki

borykaliŚmy siĘ z niewiarygodnymi tarapatami i zgryzotami. Jest

prawdziwym skarbem.

Jej dedykujĘ swojĄ ksiĄŻkĘ.

Niezmiennie.

PROLOG

PARYŻ, FRANCJA

STYCZRŃ 1308

JAKUB DK MOLAY PKACNĄŁ ŚMIERCI , CHOCIAŻ WIEDZIAŁ, ŻE JKGO dusza nigdy

nie dostĄpi zbawienia. Był dwudziestym drugim wielkim mistrzem

Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i ŚwiĄtyni Salomona - religijnego

bractwa, z łaski BoŻej istniejĄcego od ponad dwustu lat. Trzy miesiĄce

temu jednak on i piĘĆ tysiĘcy jego braci stali siĘ wiĘŹniami Filipa IV, króla

Francji.

- PowstaŃ, jeŚli łaska - polecił stojĄcy w progu Wilhelm lmbert.

De Molay nie ruszył siĘ z pryczy.

-JesteŚ bezczelny, nawet w obliczu Śmierci - skomentował z przekĄsem

dominikanin.

-Arogancja to wszystko, co mi zostało.

lmbert był człowiekiem o szelmowskiej naturze, miał koŃskĄ twarz ijak

zauwaŻył de Molay- wydawał siĘ równie niewzruszony i nieczuły jak

kamienny posĄg. Piastował urzĄd wielkiego inkwizytora Francji; był teŻ

osobistym spowiednikiem Filipa IV, co oznaczało, Że ma bezpoŚredni

wpływ na króla. Mimo to wielki mistrz zakonu templariuszy wielokrotnie

siĘ zastanawiał, czy prócz zadawania bólu coŚ w ogóle raduje

dominikanina. Wiedział natomiast, co wzbudza w nim irytacjĘ.

Nie uczyniĘ niczego, czego pragniesz.

UczyniłeŚ juŻ znacznie wiĘcej, niŻ ci siĘ wydaje.

Była to prawda i de Molay niejeden raz Żałował własnej słaboŚci.

Tortury, którym poddawał templariuszy Imbert od trzynastego paŹdziernika,

były nad wyraz brutalne i wielu braci przyznało siĘ do przestĘpstw.

Wielki mistrz wzdrygał siĘ na samo wspomnienie tego, co wyznał:

Że ci, których przyjmowano do zakonu, wyrzekali siĘ Chrystusa

Pana i spluwali na krzyŻ, wyraŻajĄc tym samym pogardĘ wobec Stwórcy.

De Molay dał siĘ złamaĆ do tego stopnia, iŻ podpisał list, w którym

wzywał braci do wyznania przewin, tak jak on sam to uczynił, a wielu

spoŚród zakonnych rycerzy posłuchało go.

Przed zaledwie kilkoma dniami posłaŃcy Jego ŚwiĄtobliwoŚci

Klemensa V dotarli jednak w koŃcu do ParyŻa. Wiadomo było wszem i

wobec, iŻ papieŻ jest marionetkĄ w rĘkach Filipa. Z tego właŚnie powodu

poprzedniego lata dc Molay przywiózł ze sobĄ do Francji złote floreny

oraz dwanaŚcie koni, których juki wyładowano srebrem. Gdyby sprawy

przybrały zły obrót, pieniĄdze te miały zapewniĆ templariuszom

królewskĄ łaskĘ. Okazało siĘ jednak, Że wielki mistrz nie docenił

monarchy. Filip nie chciał czĘŚciowej daniny. PragnĄł całego majĄtku

zakonu. Jego urzĘdnicy sfabrykowali wiĘc oskarŻenia o herezjĘ i w ciĄgu

jednego dnia aresztowali tysiĄce templariuszy. De Molay zdał wysłannikom

Klemensa V relacjĘ o torturach i mĘczarniach, których zaznał,

oraz publicznie odwołał wymuszone na nim zeznania. Nic miał teŻ

złudzeŃ, Że akt ten pociĄgnie za sobĄ działania odwetowe.

DomyŚlam siĘ, iŻ w chwili obecnej Filip martwi siĘ, Że jego papieŻ

moŻe okazaĆ siĘ człowiekiem z charakterem - rzekł teraz.

NiemĄdrze obraŻaĆ zwyciĘzcĘ - ostrzegł Imbert.

CóŻ wiĘc byłoby mĄdre?

PostĘpowanie zgodne z naszymi Życzeniami

-Jak po czymŚ takim miałbym odpowiedzieĆ przed moim Bogiem?

- Twój Bóg czeka, aŻ odpowiesz przed nim ty i wszyscy inni tem

plariusze - inkwizytor mówił swoim zwykłym metalicznym głosem,

w którym nie brzmiał najmniejszy nawet Ślad uczucia.

De Molay nie miał ochoty na dalszĄ dyskusjĘ. W ciĄgu minionych

trzech miesiĘcy znosił niekoŃczĄce siĘ przesłuchania oraz nieustanny brak

snu. Zakuwano go w kajdany, stopy smarowano mu sadłem i przystawiano

do płomieni, rozciĄgano jego ciało na madejowym łoŻu. Zmuszano go

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: