Napięcie zasilania modułów pamięci, chipsetu oraz magistrali AGP Bądźmy ostrożni przy zmianie tego parametru. Mimo że ustawienie wartości wyższej, niż wskazana przez producenta, nie musi spowodować uszkodzenia podłączanych modułów, to na pewno może się przyczynić do skrócenia czasu ich życia.
Włącza obsługę tzw. pobrań wstępnych (IDE prefetching), dzięki czemu kontroler uzyskuje nieco szybszy dostęp do dysków. Zalecane ustawienie: "Enabled".
Cztery linie opisujące zdefiniowane przez użytkownika lub wykryte przez BIOS urządzenia przyłączone do wbudowanego w płytę główną kontrolera IDE (kolejno do pierwszego kanału jako urządzenie nadrzędne (master) i podrzędne (slave) oraz do drugiego kanału - jako master i slave). Standardowo w każdej linii wyświetlana jest nazwa wykrytego urządzenia (np. model dysku twardego czy też napędu CD/ DVD). Dostęp do dodatkowych opcji uzyskujemy naciskając w danym wierszu klawisz ENTER lub przechodząc do kolejnych kolumn wyświetlanej tabeli za pomocą klawisza Tab. Dla każdego z czterech urządzeń dostępne są następujące ustawienia: IDE HDD Auto Detection , IDE Primary (Secondary) Master/Slave , Access Mode .
Umożliwia zdefiniowanie, czy BIOS ma automatycznie ustawić parametry dysku ("Auto") czy też chcemy je ustawić ręcznie ("Manual ''). Trzeci parametr ("None") spowoduje, że na danym kanale BIOS nie będzie "widział" dysku . "Large" można próbować ustawić, gdy dysk jest nieprawidłowo adresowany przez BIOS. Objawia się to najczęściej błędnie zwracanym rozmiarem dysku. W przypadku bardzo starych dysków twardych (o liczbie cylindrów mniejszej od 1024) zalecane jest ustawienie adresowania w trybie CHS (Cylinder, Head, Sector), a następnie ręczne wprowadzenie poszczególnych parametrów (liczby cylindrów - Cylinders; liczby głowic - Heads i sektorów - Sectors). Niezbędne informacje dotyczące tych parametrów powinny znajdować się na samej obudowie dysku. W przypadku BIOS-ów Awarda w wersji 4,51PG szczegółowe ustawienia dysków twardych (jak m.in. liczba cylindrów, głowic itp.) można wprowadzić z głównego ekranu kategorii "Standard CMOS Setup".
IDE HDD Auto Detection - bardzo przydatna opcja uaktywniająca mechanizm automatycznej detekcji zainstalowanego dysku/urządzenia. BIOS pobiera informację o dysku/napędzie bezpośrednio z układów wbudowanych w dane urządzenie. Metoda prosta i skuteczna. Zobacz też Ustawienia dysków twardych
Opcja wpływająca na wydajność pracy dysku twardego pracującego w jednym z trybów PIO (Programmable Input/Output). Jej wyłączenie (Disabled) powoduje, że podczas jednego przerwania do PC przesyłany jest tylko jeden sektor danych (512 bajtów). Włączenie (Enabled) trybu blokowego umożliwia przesłanie maksymalnie 64 kB danych z wykorzystaniem jednego przerwania. Według firmy Microsoft używanie trybu blokowego podczas użytkowania systemu Windows NT może prowadzić do błędów odczytu i zapisu. Funkcja nie ma żadnego znaczenia, jeżeli dysk twardy pracuje w jednym z powszechnych dziś trybów DMA (np. Ultra DMA/66/100/133).
Dostępne tu parametry: "PCI" oraz "AGP" definiują, jaki typ karty graficznej ma zostać najpierw uaktywniony przez BIOS. Jeżeli posiadamy tylko jedną kartę, to tak naprawdę ustawienie tego parametru nie ma znaczenia, gdyż i tak BIOS uaktywni taką kartę, jaką znajdzie (bez względu na to, czy będzie to karta PCI czy AGP). Dla porządku warto jednak ustawić parametr odpowiadający posiadanej przez nas karcie czyli najczęsciej AGP.
Jest to menu w którym znajdują się opcje umożliwiające zmianę parametrów pracy urządzeń zewnętrznych korzystających z interfejsów IDE, szeregowego oraz równoległego .
Przed zainstalowaniem środowiska Windows XP lub Linux opłaca się poszukać w BIOS-ie tej opcji i ustawić ją na APIC albo Enabled . Płyta główna będzie zarządzać nie piętnastoma, lecz aż dwudziestoma czterema przerwaniami IRQ. APIC (Advanced Programmable Interrupt Controller) to rozszerzony wariant kontrolera przerwań, przeznaczony do systemów wieloprocesorowych. W systemach tego typu również komunikacja między poszczególnymi procesorami odbywa się za pośrednictwem przerwań. Poza tym przed instalowaniem Windows XP uaktywnij opcję ACPI, jeśli jest dostępna w Twojej wersji BIOS-u. Zapewne znajdziesz ją w menu Power Management Setup albo Power. APIC nie ma nic wspólnego z ACPI. Gdy procedury instalacyjne Windows XP trafią na APIC w systemie ACPI, środowisko wykryje pecet jako ACPI Uniprocessor PC (co widać w oknie Menedżera urządzeń) i zarządza maksymalnie 24 przerwaniami.
Chipsety produkowane przez firmę VIA wyposażane są w kolejkę (cztery ułożone szeregowo bufory) pośredniczącą w wymianie danych pomiędzy procesorem a pamięcią operacyjną. Określa się ją mianem In Order Quew (IOQ). Kontroler pamięci pozwala na jej włączenie (Enabled) lub wyłączenie (Disabled). W drugim przypadku przesyłanie danych odbywa się z użyciem pojedynczego bufora i powoduje spadek wydajności systemu o ok. 5-10%.
ACPI function włącza lub wyłącza obsługę zaawansowanego interfejsu kontroli zasilania i zarządzania aplikacjami (ACPI - Advanced Configuration and Power Interface). Zakres funkcji realizowanych przez ten interfejs jest stosunkowo bogaty. Dlatego też jeżeli chcemy np. by nasz komputer potrafił uruchomić się za pośrednictwem klawisza na klawiaturze czy też by aplikacje potrafiły sterować zasilaniem dysków twardych itp., włączmy tę funkcję. Poza tym przed instalowaniem Windows XP uaktywnij pole ACPI, jeśli jest dostępne w Twojej wersji BIOS-u. Zapewne znajdziesz je w menu Power Management Setup albo Power. Gdy procedury instalacyjne Windows XP trafią na APIC w systemie ACPI, środowisko wykryje pecet jako ACPI Uniprocessor PC (co widać w oknie Menedżera urządzeń) i zarządza maksymalnie 24 przerwaniami , dzięki temu zyskujemy 9 dodatkowych przerwań co jest korzystne szczególnie przy bogato wyposażonych komputerach .
Uaktywnia pracę portu podczerwonego w pełnym dupleksie ("Full" -jednoczesny odbiór i wysyłka danych) lub tzw. półdupleksie ("Half - "ja nadaję, ty odbierasz").
Podmenu umożliwiające zdefiniowanie sposobu przydziału każdego przerwania bądź urządzeniom Plug & Play (parametr "PCI/ISA PnP" lub "PCI Device") , bądź też starym kartom ISA niewspółpracującym z Plug & Play (parametr "Legacy ISA" lub "Reserved") . Przykładowo jeżeli posiadamy kartę ISA, korzystającą (ustawioną fabrycznie "na sztywno") z przerwania 5 (IRQ 5), to musimy to przerwanie zarezerwować takiej karcie.
Zawarte w tym menu opcje umożliwiają zdefiniowanie "pobudki" komputerowi w razie pojawienia się aktywności na wybranym przez użytkownika przerwaniu.
Jeżeli chcesz korzystać ze starej karty rozszerzeniowej ISA, którą konfiguruje się za pomocą zworek, przełączników DIP lub dołączonego oprogramowania, musisz zablokować zarezerwowane dla niej zasoby przed ACPI i Plug & Play. Uaktywnij w tym celu opcję Reserved, ISA lub Legacy ISA. Zależnie od wersji BIOS-u, czasem trzeba wybrać ustawienie Manual w polu Resources Controlled By. W przeciwnym razie powyższe parametry mogą być niewidoczne albo nie uda się dotrzeć do podmenu o nazwie IRQ Resources, Resource Exclusion lub podobnej w których często znajduje się powyższa opcja .
Jeżeli chcesz korzystać ze starej karty rozszerzeniowej ISA, którą konfiguruje się za pomocą zworek, przełączników DIP lub dołączonego oprogramowania, musisz zablokować zarezerwowane dla niej zasoby przed ACPI i Plug & Play. W tym celu w polu IRQ x used by ISA ustaw opcję Yes. Jeżeli w Twoim BIOS-ie jest parametr IRQ x assignet to to, uaktywnij w nim opcję Reserved, ISA lub Legacy ISA. Zależnie od wersji BIOS-u, czasem trzeba wybrać ustawienie Manual w polu Resources Controlled By. W przeciwnym razie powyższe parametry mogą być niewidoczne albo nie uda się dotrzeć do podmenu o nazwie IRQ Resources, Resource Exclusion lub podobnej w których często znajdują się powyższe opcje .
kryzyk