Odma opłucnowa (pneumothorax)
Stan polegający na obecności powietrza w jamie opłucnej nazywamy odmą opłucnową. Powietrze może się dostać do jamy opłucnej w przypadku uszkodzenia klatki piersiowej lub uszkodzenia płuca. Odma powstała w związku z uszkodzeniem klatki piersiowej (np. wskutek zranienia) nazywa się pourazowa, natomiast odma spowodowana pęknięciem tkanki płucnej nazywa się samoistna. Dawniej wytwarzano odmę jako zabieg leczniczy w gruźlicy płuc.
Odma samoistna może powstać na skutek pęknięcia pęcherzy rozedmowych, w przebiegu gruźlicy płuc lub też jako proces idiopatyczny o nie uchwytnej przyczynie. Przeważnie dochodzi do odmy w czasie nagłego wysiłku fizycznego lub w czasie napadu silnego kaszlu.
Pęknięcie powierzchni płuca powoduje dostanie się powietrza z pęcherzyków płucnych do jamy opłucnej. Wzrost ciśnienia w jamie opłucnej powodu je z kolei zapadnięcie się tkanki płucnej i powstanie niedodmy części lub całego płuca. Pojawia się duszność, często także ból w klatce piersiowej. Badaniem lekarskim stwierdza się objawy wskazujące na istnienie odmy. Jednak rozstrzygający jest obraz radiologiczny płuc.
W większości przypadków powietrze, które dostało się do jamy opłucnej. Ulega stopniowej resorpcji i w ciągu kilku lub kilkunastu dni odma samoistnie ustępuje, a płuco rozpręża się.
Ostre zagrożenie życia stanowi odma wentylowa, inaczej zwana zastawkową. W odmie wentylowej otwór w płucu przepuszcza powietrze tylko w jedną stronę, z oskrzela do jamy opłucnej, gdzie po każdym wdechu wzrasta jego ciśnienie. Następstwem takiego mechanizmu odmy jest całkowite zapadnięcie płuca, przesunięcie śródpiersia i powstanie ostrej niewydolności oddechowej. Konieczna jest szybka interwencja lecznicza, polegająca na nakłuciu opłucnej i obniżeniu ciśnienia w jamie opłucnej za pomocą drenażu ssącego.Niezależnie od mechanizmu każdy przypadek odmy powinien być starannie obserwowany, a chory unieruchomiony w łóżku. W razie nasilenia się duszności, wystąpienia sinicy lub poszerzenia żył szyjnych pielęgniarka po winna wezwać lekarza.
Schemat obrazu zmian RTG w chorobach płuc:
a – płuca zdrowe,
b – płatowe zapale nie płuc,
c – odoskrzelowe zapalenie płuc,
d – ropień płuca,
e – zapalenie wysiękowe opłucnej,
f – ropniak opłucnej,
g – odma opłucnowa,
h – rak oskrzela z segmentową niedodmą,
www.google.pl