Eskapada - Palmer Diana.pdf - 2 Palmer Diana - barjad7

Susan Kyle (Diana Palmer)

ESKAPADA

Siostrze Dannis Spaeth Cole poświęcam

Rozdział I

Tłum i gwar w dokach przy Prince George Wharf był dla

Amandy miłym zaskoczeniem. W jej domu w San Antonio

w Teksasie panowała ostatnio dość ponura atmosfera.

W tutejszych butikach, urządzonych w europejskim stylu,

brytyjski angielski dźwięcznie się mieszał z miejscowym

patois. Amandzie bardzo się ta mieszanka podobała. Zwykle

miała wystarczająco dużo czasu i pieniędzy, żeby pozwolić

sobie na drobne przyjemności, jednak od czasu pogrzebu

ojca, to jest od trzech dni, jej budżet poważnie się

zmniejszył. Pracowała dla gazety i spółki wydawniczej,

które należały do rodziny. Testament ojca zastrzegał jednak,

że nie odziedziczy majątku, dopóki nie skończy dwudziestu

pięciu lat (zostały jej jeszcze dwa) lub wcześniej nie

wyjdzie za mąż.

Harrison Todd miał dość konserwatywne poglądy na

temat kobiet zajmujących się interesami. Kiedy Amanda

powiedziała mu, że marzy o studiowaniu rachunkowości,

doprowadziło go to do szewskiej pasji. Na szczęście Josh

przygotował ją do studiów.

Joshua Cabe Lawson, wspólnik ojca, pomagał jej zawsze

— zarówno przed jego śmiercią, jak i teraz. To on załatwił

jej lot do Nassau na Opal Cay na Bahamach jednym z

samolotów należących do Lawson Company, dzięki czemu

mogła spędzić tydzień na wyspie i odzyskać równowagę

emocjonalną.

Wyczerpana fizycznie i psychicznie, nie oponowała. Josh

był wykonawcą woli ojca, co oznaczało, że przyszłość

finansowa Amandy była — przynajmniej obecnie — w jego

rękach. Wiedziała, że doprowadzi to do wielu kłótni,

ponieważ Josh był równie uparty jak ona. Dotychczas

zawsze jej pomagał i wspierał; teraz stali się rywalami.

Lawson Company w San Antonio w Teksasie

produkowała systemy komputerowe i komputery osobiste, w

związku z międzynarodowym sukcesem firmy Josh, jej

prezes, często podróżował. Brad, jego brat, wiceprezes do

spraw marketingu, miał czar i charyzmę, której Joshowi

brakowało.

Brad i Amanda znali się od dziecka. Chodzili do innych

liceów, ale uczęszczali do tej samej prywatnej szkoły

wyższej w San Antonio. Josh studiował wtedy w

ekskluzywnej akademii wojskowej. Nauczył się tam surowej

dyscypliny, co mu bardzo pomogło przy przejęciu i

zarządzaniu firmą ojca w wieku dwudziestu czterech lat. Już

w pierwszym roku kierowania zwiększył zyski o piętnaście

procent. Na początku zarząd firmy nie miał do niego

zaufania. W końcu zaczęli z nim współpracować, wciąż nie

wiedząc, co myśleć o Bradzie. Amanda zawsze żywiła doń

siostrzane uczucia. Kiedy stary Lawson umarł dziesięć lat

temu, uczucie to pogłębiło się. Była zadowolona, że

przyjechał po nią na lotnisko. Josha jak zwykle pochłaniały

interesy.

— Czy Josh kiedykolwiek odpoczywa? — zapytała

wysokiego, przystojnego mężczyznę, z którym spacerowała

wzdłuż doków w Nassau.

— Z głodu to on na pewno nie umrze. — Brad uśmiechnął

się cynicznie. Zwrócił swoją twarz o ostrych rysach w

stronę ciepłego, morskiego powietrza i przymknął oczy.

— To prawda, Josha interesuje wyłącznie robienie

pieniędzy, przynajmniej odkąd opuściła go Terri.

Amanda nie wspominała Terri miło. Nie miała jej nic do

zarzucenia, po prostu chciała dla Josha kogoś specjalnego.

Nie wiedziała, skąd się wzięło odczucie, że Terri do niego

nie pasuje, była jednak o tym zupełnie przekonana.

Popatrzyła w stronę zatoki. W porcie cumowały białe,

wielkie statki wycieczkowe. Tylko raz płynęła takim i

cierpiała wtedy na chorobę morską. Kiedy już musiała

podróżować, wolała samolot.

Amanda zatrzymała się przy straganie i uśmiechnęła do

nieśmiałej dziewczynki, która pilnowała stoiska swojej

babci.

— Ile? — spytała, wskazując na wyjątkowo ładny

konopny kapelusz, ozdobiony purpurowymi kwiatami.

—- Cztery dolary — odpowiedziała dziewczynka.

Amanda wyjęła z kieszeni białych bermudów pięć dolarów i

wręczyła małej.

—- Nie, nie, zatrzymaj resztę — powiedziała, gdy ta

wydała jej kolorowego bahamskiego dolara. Dziewczynka

uśmiechnęła się i podziękowała.

— Okropnie rozpieszczasz sprzedawców — mruknął

Brad. — Masz już przecież mnóstwo kapeluszy. Nawet się

nie potargujesz!

— Wiem, ile trzeba czasu, żeby zrobić taki kapelusz czy

portmonetkę. Turystom zależy tylko na tym, żeby wydać jak

najmniej. Nie zdają sobie sprawy, ile tu kosztuje życie. Ci

sprzedawcy bardzo ciężko pracują, żeby się utrzymać.

— I pewnie uważasz, że milion dolarów za domek na

plaży to wcale niedużo.

— To bogaci, obcy właściciele, którzy nawet tu nie

mieszkają, wyparli mieszkańców Bahama z ich własnej

ziemi — powiedziała obojętnie.

Brad zatrzymał się. Przyglądał się jej badawczo przez

okulary słoneczne. Była wysoka i szczupła. Miała czarne

włosy, długie aż do pasa. Nie była pięknością, lecz ubierała

się w sposób, który podkreślał jej urodę. Miała dobre serce.

Gdyby ojciec nie był dla niej tak surowy, prawdopodobnie

już dawno wyszłaby za mąż i chowała gromadkę dzieci.

— Wszystkim było bardzo przykro z powodu śmierci

twojego ojca — powiedział poważnie. — Dla ciebie,

jedynaczki, to musi być szczególnie ciężkie.

Wzruszyła ramionami.

—- Dopóki nie zachorował, bardzo rzadko bywał w

domu, ale nawet wtedy wolał towarzystwo pielęgniarki niż

moje. Widziałam go tylko, gdy się kłóciliśmy, co mam dalej

robić.

— Tak, pamiętam - uśmiechnął się Brad. – Harrison

chciał cię wysłać w rejs w interesach, a ty poszłaś na

uniwersytet studiować rachunkowość.

Amandę przeszedł dreszcz.

— To była pierwsza walka, jaką wygrałam, i do dziś mam

po niej blizny. Wiedziałam jednak, że jeśli mu się nie

sprzeciwię, to już nigdy nie będzie mnie na to stać. Zanosiło

się, że zostanę piątą żoną Della Bartletta. Na samą myśl o

tym dostaję mdłości.

— Ja też, choć nie jestem kobietą.

Uśmiechnęła się. Jej twarz przybrała żywy, figlarny

wyraz, jaki Brad pamiętał z czasów, kiedy była nastolatką.

Amanda i ojciec nie byli do siebie przywiązani, nawet po

śmierci jej matki, po której Harrison odziedziczył wcale

pokaźny majątek. Mimo swojej surowości nie zdołał wszak

zmienić serdecznego charakteru córki. Ominęło ją jednak

wiele przyjemności. Ojciec strzegł jej jak oka w głowie.

— Wyglądasz jakoś tak... diabelsko, kiedy się śmiejesz—

zauważył Brad. — Pamiętasz jeszcze tego złośliwego kota,

którego kiedyś miałaś?

— Jak mogłabym zapomnieć. — Śmiała się. — Pchnął

Josha na kaktus!

— A ty potem przez pół godziny wyciągałaś mu kolce za

pomocą pęsetki i latarki. Josh nie znosił, jak go ktoś

dotykał. Musztra wojskowa sprawiła, że stał się oziębły.

Wtedy nikomu nie pozwalał się do siebie zbliżyć, tylko

tobie. I teraz jesteś jego pieszczoszką. Myśli, że do niego

należysz.

— Co ty pleciesz! Byłam wystarczająco rozpieszczana,

kiedy jeszcze żył ojciec. Josh jest tylko moim przyjacielem,

tak jak ty. To wszystko.

Amanda zawołała dorożkę. Koń miał na łbie kolorowy,

słomiany kapelusz.

— Proszę nas przewieźć po Bay Street — powiedziała,

pokazując dziesięciodolarówkę.

— Wsiadajcie. — Woźnica posłał im uśmiech.

Amanda i Brad wsiedli. Powóz ruszył gwałtownie. Mijali

piękne osiemnastowieczne zabudowania, w które

wkomponowane były wysokie banki i hotele.

— Jak praca?

— Męczarnia! — wykrzyknęła Amanda. — „Todd

Gazette" należała do majątku mojej mamy, ale ojciec

zastawił ją, kupując akcje, a potem nie wykupił jej w

terminie. Brakowało mu smykałki do interesów. Josh mówi,

że ma polisę i spłaci długi, ale dopóki nie skończę

dwudziestu pięciu lat lub nie wyjdę za mąż, nie będę miała

na to wpływu.

Kiedy pomyślała sobie, jak źle są prowadzone, te interesy,

na jej twarzy pojawił się grymas. Chciała porozmawiać o

tym z Joshem, był jednak tak zajęty, że nie mogła go złapać

nawet telefonicznie. Potrzebowała odpoczynku, poza tym

wycieczka dawała jej doskonałą okazję, żeby przekonać

Josha, że powinna przejąć kontrolę przynajmniej nad

częścią gazety. W przeciwnym razie groziło jej bankructwo.

Eskapada - Palmer Diana.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: