maria_sklodowska_curie_2010_pl.pdf

Biograia

www.warsawtour.pl

Warszawskimi

śladami noblistki

Warszawa

Maria Skłodowska-Curie

M aria Skłodowska-Curie (1867-1934)

– rodowita warszawianka, najsłyn-

niejsza kobieta naukowiec, dwukrotna

laureatka Nagrody Nobla. Była pierw-

szą w historii Sorbony kobietą profeso-

rem, a rząd francuski odznaczył ją Legią

Honorową. Jest jedyną kobietą oraz jedy-

ną osobą nie urodzoną we Francji, którą

pochowano w paryskim Panteonie.

Pierwszego Nobla otrzymała w 1903 roku

w dziedzinie izyki razem z mężem Pierre’m

Curie i Henri Becquerelem, a drugie-

go osiem lat później, już samodzielnie,

w dziedzinie chemii. Noblistami są także

jej córka Irène Joliot-Curie (tak jak ona

izykochemik) oraz obaj zięciowie –

Frédéric Joliot-Curie i Henri Labouisse. Labouisse, mąż młodszej córki Ewy, który był

szefem UNICEF-u, otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla. Nie ma drugiej takiej rodziny

noblistów!

Życie Marii Skłodowskiej-Curie było związane z Warszawą i Paryżem. W stolicy Polski

upłynęła jej młodość. Od studiów na Sorbonie mieszkała już do końca życia we Francji,

ale do Warszawy wielokrotnie przyjeżdżała i w tym mieście jest wiele miejsc, które

o niej przypominają. Najważniejsze z nich to muzeum w domu jej urodzenia oraz

Centrum Onkologii-Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie.

Warszawa śladami Marii Skłodowskiej-Curie

Muzeum Marii Skłodowskiej-Curie

– dom urodzenia uczonej

ul. Freta 16, tel. 22 831 80 92, http://muzeum.if.pw.edu.pl

Godziny otwarcia: wt. 8:30-16:00, śr. - pt. 9:30-16:00, sob. 10:00-16:00, ndz. 10:00-16:00

W poniedziałki i święta nieczynne. Bilety: normalny - 10 zł, ulgowy - 5 zł

M aria mieszkała pod tym adresem bardzo krótko. W rok po jej urodzeniu Skłodowscy wyprowa-

dzili się z mieszczańskiej kamienicy na Starym Mieście na ulicę Nowolipki. W latach 30. XX w.

na ścianie kamienicy przy Freta wmurowano pamiątkową tablicę. Jest to jedyne na świecie muzeum

biograiczne Marii Skłodowskiej-Curie. Najbardziej wzruszające elementy ekspozycji, to autentyczne,

osobiste rzeczy: garderoba zdradzająca drobną sylwetkę, etui na okulary, kałamarz, słonik podarowany

przez prezydenta Stanów Zjednoczonych Herberta Hoovera, skórzana torebka, w której Związek Polek

w Ameryce przekazał Skłodowskiej pieniądze na utworzenie w Polsce Instytutu Radowego (dzisiejsze

Centrum Onkologii-Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie).

Oddzielną cześć ekspozycji stanowią repliki urządzeń i naczyń laboratoryjnych, których używali Maria

i Pierre (oryginały znajdują się w Instytucie Curie w Paryżu) oraz makieta ich laboratorium. Muzeum

gromadzi także pamiątki po rodzinie uczonej. Całe życie Marii Skłodowskiej-Curie przedstawione jest na

fotograiach, z których wiele ma wartość nie tylko dokumentacyjną, ale również artystyczną.

Kościół Nawiedzenia Najświętszej

Marii Panny – ul. Przyrynek 2

M iejsce chrztu Marii. Jako kilkuletnia

dziewczynka codziennie przychodziła tu

z matką. Jak wiemy z jej zapisków, zapamię-

tała stąd „mistyczny półmrok” wnętrza i wieżę

górującą nad brzegiem Wisły. Maria przez całe

życie pisała dzienniki, dzięki którym pozna-

jemy wiele jej przemyśleń i wydarzeń z życia

osobistego.

Według przekazów, kościół Nawiedzenia NMP

został wzniesiony w XV wieku na miejscu

pogańskiej świątyni. Należy do najstarszych

w Warszawie. Od 1999 r. okna zdobią witraże

przedstawiające sceny z życia Matki Bożej.

Obok świątyni znajduje się taras widokowy

z widokiem na Wisłę i prawobrzeżną Warsza-

wę.

Kościół św. Jacka

(oo. dominikanów)

ul. Freta 16

M aria przyjęła tu Pierwszą Komunię, jed-

nak w dorosłym życiu odeszła od religii.

Do wnętrza tego barokowego kościoła na

Starym Mieście schodzi się po dość wysokich

schodach, ponieważ posadzka znajduje się po-

niżej poziomu ulicy. Na ścianach znajdziemy

tablice upamiętniające powstańców warszaw-

skich.

Skarpa nad Wisłą – odcinek przy ul. Kościelnej, w pobliżu Kościoła Nawiedzenia NMP

M aria w dzieciństwie chętnie przychodziła na skarpę wiślaną. Wybrała się tam także podczas

swojej ostatniej wizyty w Polsce. „Poszłam na samotny spacer w stronę Wisły. [...] Jest jedna

piosenka krakowska, która mówi, że czar polskich wód jest tak wielki, iż kto je raz pokochał, nie

zapomni do grobu. [...] Ta rzeka ma dla mnie powab, którego istoty nawet pojąć nie potraię”.

Słowa te napisała na dwa lata przed śmiercią, gdy przebywała w Warszawie w związku z otwarciem

Instytutu Radowego.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: