SEMESTR 1
Cechy katastru jako systemu informacji przestrzennej:
· urzędowy charakter danych pobieranych z tego systemu,
· obowiązująca w tym systemie zasada mówiąca, że występującym obiektom musi towarzyszyć obok informacji mających charakter opisowy, informacja o właścicielach, użytkownikach wieczystych, samoistnych posiadaczach,
· dane katastralne mają charakter prawny zaś dane w systemach informacji przestrzennej - tylko informacyjny wspomagający,
· dane katastralne są aktualizowane w sposób ciągły, co nie jest konieczne w przypadku danych w SIP, wystarcza aktualizacja okresowa ustalona w interwałach czasowych,
· dane katastralne cechuje znacznie większa szczegółowość (pojedyncza nieruchomość, działka), podczas gdy w systemach informacji przestrzennej (SIP) operuje się informacją na ogół obszaru większego i zgeneralizowaną pod względem szczegółowości,
· ze względów formalno-prawnych informacje katastralne posiadają ograniczoną jawność, natomiast dane w systemach informacji przestrzennej są na ogół danymi ogólnodostępnymi.
Ustawa z dnia 17 maja 1989r. „Prawo geodezyjne i kartograficzne” (Dz.U.05.240.2027, tekst jednolity)
Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U.01.38.454)
Rozporzadzenie Rady Ministrów z dn.4.06.1956 w sprawie klasyfikacji gruntów
Ewidencja gruntów i budynków (kataster nieruchomości) - jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.
Ewidencja gruntów i budynków ma na celu gromadzenie i dostarczanie danych na potrzeby:
- oznaczanie nieruchomości w księgach wieczystych
- zagospodarowania przestrzennego
- gospodarki gruntami
- wyznaczania podatków i innych obciążeń publicznoprawnych
- zapewnienia ochrony interesów majątkowych stron w przypadku obrotu nieruchomościami
- statystyki publicznej.
Podstawowymi jednostkami odniesienia dla celów ewidencyjnych, które są ściśle związane z podziałem administracyjnym kraju są:
- jednostka ewidencyjna (gmina),
- obręb (wieś),
- działka.
Jednostka ewidencyjna - obszar gruntów położonych w granicach administracyjnych gminy, a jeżeli w skład gminy wchodzi miejscowość o statusie miasta albo wyodrębnionej dzielnicy - również w granicach administracyjnych miasta lub wyodrębnionej dzielnicy. Jednostki ewidencyjne z uwagi na duże obszary, jakie zajmują, a więc i utrudnienia w technice zakładania i prowadzeni ewidencji gruntów, zostały podzielone na obręby.
Obręb - podstawowa jednostka powierzchniowa, dla której sporządza się odrębny operat ewidencyjny. Obszar obrębu tworzą powierzchnie wszystkich działek ewidencyjnych wchodzących w jego skład, a jego granice na obszarach wiejskich powinny być zgodne z granicami wsi, miejscowości, sołectw.
· podziału na obręby dokonuje starosta, po zasięgnięciu opinii organu do spraw zagospodarowania przestrzennego, właściwej miejscowo jednostki statystyki publicznej,
· granice obrębów wiejskich powinny być zgodne z granicami wsi i sołectw,
· granice obrębów na obszarach miast powinny być zgodne z granicami dzielnic oraz pokrywać się z granicami osiedli i zespołów urbanistycznych,
· podział na obręby wykazuje się na mapie przeglądowej w skali 1:10 000 lub 1: 25 000,
· obręb określony jest przez jego nazwę i numer lub wyłącznie przez numer,
· identyfikator obrębu: WWPPGG.R.XXXX
Działka ewidencyjna - ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny ze względu na stan prawny, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.
Z definicji wynika, że działka jest określona pod względem:
a. identyfikacji (oznaczenie działki),
b. geometrycznym (granice działki),
c. topologicznym (spójność obszaru),
d. czasu (rejestracji i aktualizacji),
e. wyróżnionych atrybutów opisowych, które wpływają na definiowanie działki w sposób dostosowany do konkretnego katastru.
Sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób, wykazuje się jako odrębne działki, jeżeli:
1. Wyodrębnione zostały w wyniku podziału (dokumentacja przyjęta do ośrodka dokumentacji geodezyjno-kartograficznej).
2. Są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości (KW, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych, decyzjach administracyjnych).
3. Obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe wody śródpolne, rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach bądź ze względu na ich różne nazwy urzędowe.
UZYTEK:ciągła czesc pow. Ziemi użytkowana w sposób jednolity
Kontur użytku gruntowego - ciągły obszar gruntu w granicach obrębu, wyodrębniony ze względu na faktyczny sposób zagospodarowania; lub oznaczony na mapie linią zamkniętą i odpowiednim symbolem spójny obiekt powierzchniowy.
Kontur klasy gleboznawczej - ciągły obszar gruntu w granicach obrębu wyodrębniony w wyniku klasyfikacji gleboznawczej; lub oznaczony na mapie linią zamkniętą i odpowiednim symbolem spójny obiekt powierzchniowy o jednakowej klasie gleboznawczej gruntu.
Danymi ewidencyjnymi dotyczącymi ewidencji gruntów są:
- numeryczny opis konturów użytków gruntowych i klas,
- oznaczenie użytków gruntowych i klas gleboznawczych w granicach poszczególnych konturów oraz numery tych konturów.
Podział użytków gruntowych na grupy i rodzaje:
1. U.rolne:
- grunty rolne R,
- sady S,
- łąki trwałe Ł,
- pastwiska trwałe Ps,
- grunty rolne zabudowane B-R, B-Ł, B-Ps
- grunty pod stawami Wsr,
- rowy W,
2. leśne oraz zadrzewione zakrzewione:
- lasy Ls,
- grunty zadrzewione i zakrzewione,
3. zabudowane i zurbanizowane:
- tereny mieszkaniowe B,
- tereny przemysłowe Ba,
- inne tereny zabudowane Bi,
- zurbanizowane tereny niezabudowane Bp,
- tereny rekreacyjne wypoczynkowe Br,
- użytki kopalne k
- tereny komunikacyjne: drogi (dr), tereny kolejowe, inne tereny komunikacyjne,
4. użytki ekologiczne E
5. nieużytki N
6. grunty pod wodami
- morskimi wewnętrznymi Wm,
- powierzchniowymi płynącymi Wp,
- powierzchniowymi stojącymi Ws,
7. tereny różne Tr.
Nie wykazuje się użytków mniejszych od 1 ara.
O zaliczeniu gruntów do poszczególnych użytków gruntowych decydują:
1. informacje zawarte w operacie gleboznawczej klasyfikacji gruntów,
2. faktyczny sposób wykorzystywania gruntów,
3. ustalenia zawarte w obowiązujących aktach prawnych dotyczące morskich wód wewnętrznych oraz użytków ekologicznych.
GLEBOZNAWCZA KLASYFIKACJA GRUNTÓW
· obejmuje:
- użytki rolne,
- grunty leśne,
- śródpolne grunty zadrzewione i zakrzewione,
· nie obejmuje:
- terenów zabudowanych i zurbanizowanych,
- gruntów pod wodami,
- terenów różnych,
- nieużytków.
Jednostka rejestrowa gruntów - działki położone w granicach jednego obrębu, wchodzące w skład jednej nieruchomości, np.: G.12, B.13.
Do zurbanizowanych terenów niezabudowanych zalicza się grunty spełniające jednocześnie nast.warunki:
-są niezabudowane,- w miejscowym planie zagospod. Przestrzennego SA przeznaczone pod zabudowę
-są wyłączone z produkcji rolnej lub leśnej.
Zródłami danych ewid. Dotyczących użytków gruntowych są w szczególności:
-dok, geodezyjna sporządzana przy zakładaniu Ew.gruntów
-operat gleb.klasyfikacji gruntów
-mapa zasadnicza
-ortofotomapa cyfrowa
-przetworzone zdjęcia lotnicze
-miejscowy plan zagosp.przestrzennego
-rozporządzenia właściwego wojewody lub uchwaly wł. Rad gmin dot. Użytków ekologicznych
-dok. Sporz. dla potrzeb postępowania admin. W sprawie zezwolenia na wył. Gr.z prod.rolne,leśnej
Dane ewidencyjne działki:
- województwo,
- powiat,
- jednostka ewidencyjna,
- obręb,
- numer działki ewidencyjnej,
- pole powierzchni działki ewidencyjnej,
- rodzaj użytków w granicach działki ewidencyjnej,
- klasy bonitacyjne użytków w granicach działki ewidencyjnej,
- powierzchnia użytków w działce,
- współrzędne punktów geodezyjnych,
- wartość działki ewidencyjnej,
- data określenia wartości,
- numer jednostki rejestrowej gruntów,
- oznaczenie podmiotu (właściciel, władający oraz osób jednostek organizacyjnych i organów mających inne prawa do nieruchomości niż własność),
- numer księgi wieczystej,
- inne dokumenty określające własność,
- numer rejestru zabytków,
- numer rejonu statystycznego,
- data utworzenia obiektu,
- data weryfikacji danych.
Mapa ewidencyjna :
jest pochodną mapy zasadniczej
Typowe skale:
1:500,1000 – tereny miejskie
1:200 – obszary o dużych kompleksach leśnych
1:5000 – tereny wiejskie
Skala uzależniona jest od:
-celu,dla jakiego mapa jest sporządzana,-zagęszczenia szczegółów,-struk.Użyt. i władania terenu
-sporządzana jest w kroju obrębowym
1:500,1:10000wielkoskalowe, 1;25000,1:100000średnioskalowe, pow1:100000małoskalowe
Mapa ewidencyjna-m. wielkoskalowa, której treść stanowią przestrzenne dane ewidencyjne i może
Występować w tradycyjnej postaci analogowej lub num. Dostoi. Do tech. Komp.
Treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy:
1) granice państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych, obrębów, działek
2) oznaczenie punktów granicznych
3) kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia
4) kontury klas gleboznawczych i ich oznaczenia
5) kontury budynków
6) numery działek ewidencyjnych
7) granice rejonów statystycznych i ich oznaczenia
8) dane opisowo-informatyczne
(nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału teryt. Państwa, ozn.jednostki ewid. I obrębu,
Nazwy ulic, placówek,zbiorników wodnych, nr dróg publicznych i porządkowe bud)
Kolejność obliczania pow: ( 1ogólna,2cześć obrębu,3kompleksów obliczeniowych,4działek,5użytków i klas gruntowych)
W zależności od wymaganej dokładności oraz danych geodezyjnych – powierzchnie oblicza się następującymi metodami:
1) analityczną – ze współrzędnych obliczonych na podstawie miar terenowych
2) graficzną – na podstawie miar odczytanych z mapy
3) kombinowaną – wykorzystując miary z gruntu i miary odczytane z pierworysu
4) mechaniczną – za pomocą planimetru
METODA ANALITYCZNA
2P=Xn(Yn+1-Yn-1)
2P= Yn(Xn+1-Xn-1)
Powierzchnię zapisuje się w ha z dokładnością do 1m2
Czyli: np. 2,7816 ha
METODA GRAFICZNA
Trzeba sprawdzić skurcz papieru.
Powierzchnię oblicza się dwukrotnie
Różnica dwukrotnego pomiaru działki nie może przekraczać:
...
kora_1989