rehabilitacja_artykul_2006_04_8614.pdf

KINEZYTERAPIA

Na rynku polskim obecna jest juĪ prawie caáa czoáówka Ğwiatowa producentów

wózków, którzy mają w swojej ofercie produkty z kaĪdej grupy – od wózka elek-

trycznego po standardowy. KaĪdy z segmentów rynku ma swoich reprezentantów

w róĪnych klasach – jakoĞciowej, cenowej, konstrukcyjnej i funkcjonalnej.

– przykurcze,

– napięcie mięśniowe,

– zakres ruchów i ich poszczególnych

ograniczeń,

– możliwość utrzymania danej pozycji

(samodzielnego siedzenia, trzymania

głowy),

– tego, czy dziecko jest pionizowane (czy

było np. noszone w pozycji pionowej

przez opiekunów),

– asymetria (fot. 1):

a) tułowia – krzywizna kręgosłupa, sko-

liozy,

b) długość kończyn,

c) brak kończyn lub ich niedorozwój.

– kontakt z dzieckiem,

– stan funkcjonowania innych układów

(oddechowego, krążenia, trawiennego).

Nowoczesne

wózki inwalidzkie

Czym dysponujemy?

Ze względu na brak logiki w segmentacji

płatnika (NFZ i PFRON) większość wóz-

ków wrzuca się do jednego worka, mimo

iż nie są one tożsame. Podział na wózki

standardowe, aktywne i dla dzieci nie od-

zwierciedla ani potrzeb użytkowników,

ani cech funkcjonalnych poszczególnych

produktów. Przy takiej interpretacji ryn-

ku można wszystkie modele wózków, bez

względu na ich różnorodne podziały, opi-

sać pod względem funkcjonalnym w na-

stępujący sposób: siedzenie, jazda i ha-

mowanie.

Czego potrzebujemy?

Skoncentrujmy się na jednej z funkcji wóz-

ka – pozycji siedzeniowej oraz podstawo-

wych aspektach z nią związanych.

Najbardziej popularny wózek dla dzie-

ci to spacerówka, w której dziecko niepeł-

nosprawne spędza większą część dnia.

Od rana – w czasie posiłków, odpoczyn-

ku, drzemki, spaceru, jazdy – dojazdu, po

zabawę w domu, ośrodku rehabilitacyj-

nym i naukę w przedszkolu lub w szkole.

W trakcie każdej z tych czynności obec-

na jest funkcja „siedzenie”, ale w różnych

aspektach. Podczas posiłków i nauki ma-

my inną pozycję, jeszcze inną w czasie za-

bawy czy jazdy lub odpoczynku. W zależ-

ności od stanu emocjonalnego i fizycznego

(np. po zajęciach terapeutycznych) pozycje

te zmienia się również podczas samej jaz-

dy: na spacerze lub jazdy samochodem, lub

w trakcie spaceru, gdy dziecko może być

zainteresowane otoczeniem lub po prostu

mieć ochotę na małą drzemkę.

Jak sprostać tym wyzwaniom, mając

najczęściej do dyspozycji, niestety, tylko

jeden wózek? Jaka powinna być właściwa

pozycja dla dziecka? Jakie cele i wymaga-

nia stawiane są wózkowi z punktu widze-

nia leczenia i terapii? Jakie możliwości da-

je nam schorzenie dziecka? Jaki jest aktu-

alny dostęp do właściwych rozwiązań kon-

strukcyjnych? Jaka jest cena odpowiednie-

go rozwiązania i z czego ewentualnie moż-

na zrezygnować? Jakie są możliwości lo-

komocyjne i transportowe optymalnego

sprzętu (np. w bagażniku)?

Jak to zrobiü?

Za właściwą pozycję wyjściową dla dziec-

ka siedzącego na wózku, siedzisku tera-

peutycznym lub spacerówce przyjmuje się

taką, w której dziecko jest „zrelaksowane”

(chodzi tu m.in. o optymalne napięcie mię-

śniowe antagonistów):

• 90° zgięcia w stawach skokowych – stopy

w pełni podparte na podnóżku (fot. 2),

• 90° zgięcia w stawach kolanowych (od-

stęp od krawędzi siedziska – poduszki

do dołu podkolanowego – ok. 2 cm, za-

leżnie od wzrostu),

• 85-90° zgięcia w stawach biodrowych,

• 5°odchylenia tułowia ku tyłowi od pio-

nu przy siedzisku równoległym do pod-

łoża lub ewentualnie kompensacja po-

przez pochylenie całego siedziska ku

tyłowi – 5-15°,

• zachowanie optymalnej pozycji mied-

nicy, aby nie doprowadzić do przodo-

lub tyłopochylenia miednicy (fot. 3),

• swobodne podparcie na boczkach lub

podłokietnikach przedramion,

• pozostawienie wolnej przestrzeni z obu

stron siedziska, zależnie od wzrostu

dziecka (ok.1,5 cm),

• odpowiednio wysokie oparcie, najle-

piej z możliwością regulacji napięcia

(przy dzieciach sprawniejszych rucho-

wo pozostawienie swobody w okolicy

obręczy barkowej, szyi i głowy),

• zastosowanie kamizelek (fot. 4), pelot

bocznych i zagłówka z możliwością de-

montażu, w zależności od stanu i roko-

wania, często zdarza się, że dziecko po

krótkim czasie zaczyna interesować się

tym, co je otacza i trzymać samodziel-

nie głowę (fot. 5),

• należy pamiętać o pasach zabezpiecza-

jących oraz o przepisach obowiązują-

cych w transporcie drogowym podczas

przewożenia dziecka w sprzęcie reha-

bilitacyjnym (wózku lub spacerówce).

W takiej sytuacji należy dodatkowo za-

bezpieczać głowę i tułów dziecka oraz

wyposażyć sprzęt w stosowne uchwy-

ty do montażu pasów bezpieczeństwa,

Co jest waĪniejsze?

Siedzenie – wszystkie modele wózków wy-

posażone są w siedzisko, które zapewnia

w większym lub mniejszym wymiarze po-

zycjonowanie, bezpieczeństwo, stabiliza-

cję oraz komfort.

Jazda – w zależności od przeznaczenia wóz-

ka cechują go różnorodne właściwości: jed-

ne wózki przeznaczone są do jazdy wyczy-

nowej na bieżniach sportowych i drogach

utwardzonych, inne do tenisa, kosza czy

rugby, a jeszcze inne do jazdy po zróżni-

cowanym terenie, w pomieszczeniach za-

mkniętych i po powierzchni płaskiej.

Hamowanie – wózki dla jeżdżących ak-

tywnie wyposażone są najczęściej w ha-

mulce postojowe, elektryczne, mechanicz-

ne i elektromechaniczne – do ogranicze-

nia prędkości. Modele sportowe (do teni-

sa, kosza czy rugby) pozbawione są hamul-

ców, zastępuje je najczęściej siła rąk użyt-

kownika.

W zależności od potrzeb w wózkach do-

minuje jedna z funkcji. Wybór zależy od

potrzeb użytkownika (użytek codzienny,

transport, hobby, sport wyczynowy), ce-

lów terapii (kompensacji, wspomagania

– pozycja pionizująca, korekty, np. siedzi-

ska gorsetowe), potrzeb pielęgnacji (hamo-

wanie postępów choroby – pozycja leżako-

wa, zachowanie obecnego stanu zdrowia

– dopasowanie siedziska do przykurczów,

komfortu użytkownika – zmienność pozy-

cji od siedzącej do relaksacyjnej, sterowa-

nie sprzętem domowym poprzez joystick

wózka elektrycznego).

Co wybraü?

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, co jest

właściwe dla danego dziecka, należy jed-

nak pamiętać o znanych zasadach opisu-

jących właściwą pozycję siedzącą. Należy

do nich podejść krytycznie, ponieważ nie

uwzględniają one takich aspektów, jak:

– wskazania i przeciwwskazania (np. od-

leżyny, otwarte rany),

– wiek dziecka (na jakim etapie okresu

rozwojowego znajduje się dziecko, czy

przyjmuje pozycję siedzącą),

– jednostka chorobowa (stan zaawanso-

wania choroby),

20 REHABILITACJA W PRAKTYCE 4/2006

KINEZYTERAPIA

• amortyzowanie – przy uwzględnieniu

stanu naszych chodników – siedziska,

które zabezpiecza przed mikrowstrząsa-

mi i ogranicza lęk; wpadniecie w dziu-

rę wózkiem może wywołać – zwłaszcza

po ćwiczeniach terapeutycznych, kie-

dy dziecko jest rozluźnione – wzmożo-

ne napięcie mięśniowe (fot. 6, s. 24).

Przykáady – praktyka?

Dzieci z niedowładem czterokończyno-

wym poruszają się najczęściej w space-

rówkach obsługiwanych przez opiekunów.

Dlatego siedziska mogą, a wręcz powinny

być wyposażone „komfortowo”, a więc:

• zapewnić dziecku właściwą, najbar-

dziej optymalną pozycję (fot. 7, s. 24),

• być nawet indywidualnie wykonane dla

dziecka w formie gorsetu siedzeniowe-

go (fot. 8, s. 24),

• być bezpieczne dla użytkownika i oto-

czenia (zgodnie z przepisami o wyro-

bach medycznych – np. znak CE) pod-

czas użytku domowego, jak i jazdy w te-

renie (fot. 9, s. 24),

• być uniwersalne – dawać możliwość speł-

nienia maksymalnej liczby funkcji życio-

wych (posiłki, pielęgnacja, relaks, nauka,

terapia) poprzez zmienność kąta pochy-

lenia siedziska i oparcia, przyjęcia pozy-

cji leżącej lub półleżącej, ułatwić dostęp

do tułowia, miednicy i kończyn dziec-

ka (ograniczyć do minimum ilość pelot,

kamizelek, pasów, pałąków, taśm itp.),

stwarzać możliwość zamontowania sto-

lika do zabawy, nauki i pielęgnacji, np. do

wspólnej próby mycia rąk i twarzy dziec-

ka (fot.10, s. 24) , a także w przypadku po-

trzeby umożliwiać transport więcej niż

jednego dziecka (fot. 11, s. 24),

• uwzględniać rozwój dziecka pod wzglę-

dem psychoruchowym i wieku. Kon-

strukcja siedziska powinna uwzględniać

Fot. 1.

Fot. 2.

ZOID PSV

Poduszka ta wybierana jest przez uĪytkow-

ników wymagających duĪej sprawnoĞci,

przy umiarkowanym ryzyku uszkodzeĔ.

Terapeuci zalecają Zoid PSV dla osób,

które potrzebują zwĊĪonej poduszki

o niskim profilu, z separatorem na bio-

dra. Sportowcy docenią zwáaszcza lekki

design oraz dobrą absorpcjĊ drgaĔ na

korcie, bieĪni czy szlaku.

ZwĊĪony ksztaát, niski profil, stabilnoĞü,

wygoda, prostota – to cechy, które czynią

Zoid PSV ulubioną poduszką dla aktyw-

nych osób na wózkach. Jej wysokoĞü to

zaledwie 6 cm, najwiĊksza Zoid PSV waĪy

mniej niĪ 567 g! ZwĊĪony ksztaát sprawia,

Īe jest idealna do sztywnych wózków, a jej

powáoka zaprojektowana zostaáa tak, aby

chroniü koĔczyny uĪytkowników z nie-

dowáadem spastycznym lub tych, którzy

trzymają nogi pod siedziskiem.

Fot. 3.

Fot. 4.

Fot. 5.

REHABILITACJA W PRAKTYCE 4/2006

KINEZYTERAPIA

Fot. 6.

Fot. 9.

Fot. 12.

Fot. 7.

Fot. 10.

Fot. 13.

Fot. 8.

Fot. 11.

Fot. 14.

24 REHABILITACJA W PRAKTYCE 4/2006

KINEZYTERAPIA

wzrastanie dziecka w 3 płaszczyznach

oraz pozwalać na montaż, demontaż

pelot, pasków i/lub ich wymianę na in-

ne rodzaje oraz typy elementów wypo-

sażenia (daszek przeciwdeszczowy, śpi-

wór zimowy). Przy tym uwzględnić na-

leży czas użytkowania sprzętu (średnio

3 lata),

• być proste i wygodne w obsłudze dla

wszystkich użytkowników, np. wyposa-

żone w siłowniki gazowe ułatwiające po-

konanie sił grawitacji przy zmianie wy-

sokości lub kąta siedziska (fot. 12),

• siedzisko powinno być kompatybilne

z kilkoma urządzeniami (np. system

KIMBA): spacerówką, fotelikiem ze sta-

tywem pokojowym oraz podstawą uła-

twiającą pionizację lub np. fotelikiem

z możliwością montażu w konsoli sa-

mochodowej umożliwiającym bezpiecz-

ne przewożenie dzieci zgodnie z prze-

pisami ruchu drogowego. Powinna ist-

nieć możliwość montażu siedziska na

wózku elektrycznym (fot. 13), a także –

w przypadku dzieci z niewydolnością

oddechową – możliwość transferu z re-

spiratorem (z warunków domowych do

użytku w terenie).

W przypadku dzieci z niedowładem

kończyn dolnych ( spina bifida ) należy sto-

sować wózki manualne, umożliwiające sa-

modzielne poruszanie się dziecka. Pozwala

to na lepszy rozwój psychomotoryczny (po-

znawanie świata, kontakt z przyrodą, samo-

dzielność w poruszaniu się i kontrolę nad

wózkiem, wyrabianie siły i rozwój cech mo-

torycznych). W takich sytuacjach siedzisko

spełnia inną funkcję. Nie jest wymagane sie-

dzisko z wysokim oparciem i pelotami (bar-

dzo rzadko potrzebna jest stabilizacja tuło-

wia i głowy) – fot. 14. Istotnym elementem

jest natomiast stabilizacja miednicy (niedo-

puszczanie do przykurczów zgięciowych

w stawach biodrowych) i kończyn (opty-

malne wartości kątowe) oraz odpowiednio

wysokie oparcie (na tyle, aby nie krepowało

obręczy barkowych dziecka w trakcie prze-

mieszczania się lub chwytania przedmio-

tów położonych z tyłu i powyżej).

Z reguły oparcie powinno kończyć się

poniżej kątów dolnych łopatek. Rączki do

pchania są elementem służącym głównie

opiekunowi, rzadziej dziecku, dlatego też

powinny być demontowane lub cofnięte

do tyłu wraz z możliwością ich regulacji

(opuszczenia) – fot.15 (s. 26). W konstruk-

cjach dziecięcych wózków aktywnych sto-

suje się celowe poszerzenie ramy w części

przedniej, aby ułatwić wchodzenie i scho-

dzenie z wózka (fot. 16, s. 26) . Dziecko sa-

modzielnie, bez udziału osób trzecich de-

cyduje o tym, że chce się bawić, np. na pod-

łodze z rówieśnikami (fot. 17, s. 26).

W siedzisku dla dorosłych poszukuje

się konsensusu pomiędzy zaleceniami me-

dycznymi a rzeczywistością, czasami rów-

nież modą. Optymalnym rozwiązaniem by-

łoby posiadanie kilku wózków, w zależ-

ności od potrzeb. W końcu sami zakła-

damy inne buty do pracy, inne do biega-

nia, a jeszcze inne idąc na zabawę tanecz-

ną. Dla wózkowiczów wózek to obuwie,

im bardziej wygodny, lepiej dopasowany

i modny, tym lepiej wpływa na samopo-

czucie użytkownika.

Wózek musi posiadać także walory es-

tetyczne, gdyż bywa traktowany jak ko-

lejny „ciuch” odpowiadający panującym

trendom mody (fot. 18, s. 28). Swoboda

ruchów, moda i dynamika jazdy (fot.19, s.

28) czy obowiązek opieki nad dziećmi wy-

muszają na osobie siedzącej na wózku po-

szukiwanie kompromisowego rozwiązania

(fot. 20, s. 28).

Dla osoby „świeżo” po wypadku wó-

zek pełni rolę zaopatrzenia tymczasowe-

go, a więc jest w nim wymagana duża re-

gulacja środka ciężkości, odpowiednio wy-

sokie oparcie oraz rączki do pchania, uła-

twiające fizjoterapeucie kontrolę podczas

opanowywania np. balansu, stabilne bocz-

ki do podpierania itd.

Osoby „dojrzałe” decydują się na zakup

wózków nawet ze sztywną, w pełni zespa-

waną ramą, w której nie ma możliwości ja-

kiejkolwiek korekty czy zmiany parame-

trów siedzeniowych i jezdnych. Często ta-

ki wózek jest kolejnym modelem w domu

użytkownika. Nie każdego jednak stać na

taki wydatek.

Często podjęcie decyzji ogranicza się

do wybrania odpowiednio wąskiego sie-

dziska (z boków pozostaje miejsce na dło-

nie imitujące np. ubranie zimowe), bocz-

ków z osłoną ubrania bez podłokietników,

niskich – nieograniczających ruchów opar-

cia, wygodnych w składaniu wózka i wkła-

daniu do samochodu, rączek krótkich słu-

żących jedynie asekuracji podczas zjeż-

dżania w dół oraz odpowiedniej podusz-

ki. W tym przypadku mamy szerokie po-

le do popisu i na szczęście przy zakupie

wózka nie trzeba od razu ograniczać się

do taniego rozwiązania. Na naszym ryn-

ku obecne są poduszki:

– piankowe,

– żelowe,

– żelowo-piankowe,

– pneumatyczne (jedno-, dwu- i czteroko-

morowe),

– pneumatyczno-piankowe,

– wykonywane indywidualnie na miarę.

Rodzaj materiału (różne twardości pian-

ki i żelu), konstrukcja, warstwowość (ilość

komór powietrznych, komórek żelowych)

są istotne dla pacjentów wymagających

stabilizacji bocznej (przy asymetrii tułowia

czy kończyn dolnych) i właściwego – indy-

widualnego – ułożenia miednicy (np. przy-

kurcze, skolioza). Celem nadrzędnym przy

doborze poduszki jest rozłożenie nacisku

na maksymalną powierzchnię ciała do te-

go dopuszczoną. Czasami z kilku wzglę-

dów odciąża się miejsca wrażliwe na odle-

żyny lub te, w których pacjent ma ku nim

predyspozycje z powodu większego naci-

sku (asymetria, niedowład jednej ze stron

lub zmiany dystroficzne i kostne).

Produkty te są skierowane do każdego

użytkownika wózka, nie tylko tego, który

musi stosować profilaktykę przeciwodleży-

nową. Dobór właściwego modelu musi jed-

nak uwzględniać cenę. Nie ma jednej pro-

stej reguły, która konstrukcja jest lepsza (1-,

2-, 4-komorowa czy pneumatyczna, żelowa

PRO-FORM

Poduszka idealna dla uĪytkowników o podwyĪszonym ryzyku uszkodzeĔ i wysokich, czĊ-

sto asymetrycznych wymaganiach dotyczących pozycji. Terapeuci polecają Pro-Form dla

osób o róĪnej dáugoĞci nóg, ze skrzywieniami, po amputacji lub hemipelwektomii. Cenią

ją za duĪe moĪliwoĞci dopasowania. UĪytkownicy i opiekunowie doceniają wytrzymaáoĞü

i áatwoĞü obsáugi poduszki. Pro-Form jest áatwa w dopasowaniu i montaĪu. Nie trzeba

martwiü siĊ o jej luĨne elementy.

àatwa w modyfikacji podstawa, doskonaáe rozáoĪenie nacisku, opcja asymetrycznego

pozycjonowania, wygoda i prostota sprawiáy, Īe Pro-Form to idealne rozwiązanie, gdy

potrzebna jest poduszka dopasowana indywidualnie. Pro-Form speánia normy E0192.

Gąbka z przepáywem powietrza – obszary funkcjonalne poduszki wykonane są z trzech

typów pianki: miĊkkiej w okolicy decubitus-sensitive , Ğredniej twardoĞci na gáównych

obszarze siedziska, obejmujących uda i poĞladki oraz twardej na obwodzie i separatorze

ud. Powlekana powierzchnia pianki sprawia, Īe poduszka utrzymuje powietrze. Zawór

uwalnia powietrze, dziĊki czemu poduszka dopasowuje siĊ do ksztaátu ciaáa uĪytkownika,

a jego waga rozkáada siĊ równomiernie na powierzchni poduszki. NiezaleĪne badania

wykazaáy, Īe technologia VARILITE, polegająca na róĪnicowaniu gĊstoĞci gąbki, jest

technologią numer 1 w dziedzinie absorpcji drgaĔ i uderzeĔ (RESNA 2000).

Varilite diament – Pro-Form system pochodzi od Varilite diament. Zaprojektowany z kon-

turem na uda poprawiającym stabilizacjĊ.

Konturowa baza – zamkniĊte cele pianki nie absorbują wody i bakterii.

Klin – zamkniĊta cela pianki zmienia kąt siedzenia. Standard w kaĪdej z poduszek Pro-

-Form.

Pokrycie poduszki – do pokrycia poduszki uĪywana jest tkanina nylonowa, odporna na

przebicia, wodoszczelna i wytrzymaáa.

REHABILITACJA W PRAKTYCE 4/2006

KINEZYTERAPIA

Fot. 15.

Fot. 16.

Fot. 17.

lub hybrydowa). O tym musi przekonać się

sam użytkownik lub też oprzeć się na opinii

specjalistów. Jest to chyba najrozsądniejsze

rozwiązanie, ponieważ przy dobrych wóz-

kach proponuje się równie dobre poduszki.

Każdy użytkownik wózka znajdzie dla sie-

bie coś odpowiedniego, będącego wypadko-

wą ceny, potrzeb, jakości i marki.

Przy zakupie wózka trzeba brać pod

uwagę konkretny model/typ ewentualnej

poduszki, ponieważ należy uwzględnić

jej wysokość (grubość) i podatność na od-

kształcenia (o ile się zmniejszy, ściśnie pod

naszym ciężarem). Warunkuje to przyszły

dobór właściwych boczków (z możliwością

zmiany wysokości) oraz odpowiednio „wy-

sokiego” oparcia.

Temat siedzenia w przypadku wóz-

ków elektrycznych wygląda trochę ina-

czej. Najczęściej w takich modelach ich

regulacja, dopasowanie i komfort są naj-

większe. Producenci nie muszą się w tym

przypadku zbytnio ograniczać wagą, a je-

dynie wziąć pod uwagę koszt (nie każde-

go przecież stać na dane siedzisko, np. Re-

caro) – fot. 21 (s. 28).

Przy doborze siedziska należy zwracać

uwagę (zwłaszcza w wózkach elektrycz-

nych) na grubość, twardość i podatność na

wchłanianie – oddychanie. Z reguły kupu-

jący wózek elektryczny z „komfortowym

siedziskiem” nie myśli o łatwości w prze-

siadaniu się z wózka na kanapę i odwrotnie

(wózki elektryczne mają zazwyczaj siedzi-

sko usytuowane wyżej od podłoża niż wóz-

ki manualne) lub też o tym, czy będzie mógł

podjechać pod stół lub biurko w miejscach

publicznych, np. w restauracji lub szkole.

Standardowe proste siedziska można

wyposażyć dodatkowo w poduszki prze-

ciwodleżynowe, natomiast te o wyższej ja-

kości muszą spełniać wymogi profilakty-

ki przeciwodleżynowej. Czasami stosowa-

ne tworzywo – obicie siedziska – utrud-

nia przesiadanie się z powodu występują-

cych oporów. Zdarza się również, że oso-

by o ograniczonej mobilności zsuwają się

ze względu na śliską powierzchnię tapicer-

ki. Rozwiązanie optymalne leży pośrodku,

trzeba zdać się na doradcę – sprzedawcę –

albo po prostu usiąść i wypróbować.

Często siedziska w wózkach elektrycz-

nych mają podobne funkcje jak w space-

rówkach dziecięcych. Stosuje się również

te indywidualnie wykonywane na miarę,

z dodatkowymi pelotami, specjalnymi za-

główkami i odpowiednim sterowaniem

(np. na brodę lub usta). Jednym z elemen-

tów wyposażenia siedzisk są podłokietniki

mające formę łusek stabilizujących przed-

ramię i dłoń. Odpowiednie profile zabez-

pieczają właściwe ułożenie dłoni, palców,

nadgarstka i przedramienia. Można je sto-

sować w różnych modelach siedzisk – od

wózków manualnych, standardowych, po-

przez spacerówki, indywidualne siedziska,

aż po fotele w wózkach elektrycznych (np.

Recaro).

Pozycja siedziska w wózkach elektrycz-

nych może być zmienna. Odpowiednie mo-

dele pozwalają na elektryczną, pneuma-

tyczną lub mechaniczną zmianę pozycji

całego siedziska, kąta oparcia lub na pod-

niesienie całego siedziska o kilkadziesiąt

centymetrów do góry. Możliwości te zależą

jednak od konstrukcji i klasy wózka.

Na koniec należy wspomnieć o siedzi-

skach mało znanych w Polsce. Są to:

• indywidualne siedziska dla dzieci i do-

rosłych wykonywane na miarę. Ich

kształt i konstrukcja zależą od użytkow-

nika. Jedynym kryterium różniącym je

jest konstrukcja:

– siedzisko modułowe – wykonane

jest z półfabrykatów na bazie ramy

siedziska, do której przytwierdza się

peloty, elementy boczne, oparcie,

STRATUS

Poduszka doskonaáa dla osób z umiarkowanym lub niskim ryzykiem uszkodzeĔ i umiar-

kowanymi potrzebami dopasowania. Terapeuci polecają Stratus osobom wymagającym

poduszki lekkiej, zmniejszającej rozáoĪenie nacisku i chroniącej stawy przy rĊcznym

napĊdzaniu wózka. UĪytkownicy cenią Stratus za maáą wagĊ, smukáy profil i komfort.

StabilnoĞü pozycji, wygoda i prostota sprawiáy, Īe jest to wszechstronna i wydajna po-

duszka do wózka.

Stratus posiada:

System gąbki przepáywowej – obszary funkcjonalne poduszki wykonane są z dwóch

typów pianki: Ğredniej twardoĞci pod udami i na gáównym obszarze siedziska oraz twardej

na obwodzie i separatorze ud. Powlekana powierzchnia pianki sprawia, Īe poduszka utrzy-

muje powietrze. Zawór je uwalnia, dziĊki czemu poduszka dopasowuje siĊ do ksztaátu ciaáa

uĪytkownika, a jego waga rozkáada siĊ równomiernie na powierzchni poduszki. NiezaleĪne

badania wykazaáy, Īe technologia VARILITE, polegająca na róĪnicowaniu gĊstoĞci gąbki,

jest technologią numer 1 w dziedzinie absorpcji drgaĔ i uderzeĔ (RESNA 2000).

Wsporniki pozycji – supersztywna, zaokrąglona pianka podnosi stabilnoĞü i równowagĊ

siedzenia, podczas gdy panel gáówny zabezpiecza okolice podbrzusza zarówno podczas

wychylenia w przód, jak i w tyá. DziĊki rezygnacji z separatora ud moĪliwe jest lepsze

dopasowanie poduszki do ksztaátu ciaáa na zwĊĪanych wózkach.

Zawór powietrzny – rewelacyjny zawór ciĞnieniowy w technologii VARILITE (opaten-

towany).

Stylowe i funkcjonalne pokrycie – siatka lub wilgocioodporny, 4-Ğciegowy stretch

zawija siĊ wokóá krawĊdzi frontowej, dziĊki czemu nie ma szwów. Pianka pod spodem

umoĪliwia wymianĊ powietrza i usprawnia rozáoĪenie nacisku. Spód pokryty jest zmarsz-

czonym materiaáem antypoĞlizgowym i zabezpieczony przed przesuwaniem. Zoid PSV

speánia wymagania ISO 7176-16 w zakresie standardów áatwopalnoĞci. MoĪna go praü

w pralce.

26 REHABILITACJA W PRAKTYCE 4/2006

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: