Survival SOK Z BRZOZY.pdf

Wzięłabym ze sobą po pierwsze ze dwa noże, łyżkę, kilka metalowych

puszek, takich po zupach dość wąskich ale wysokich (zebrałam sobie kilka

na wszelki Wink ), dwa małe rondelki z uszami (bez plastikowych

uchwytów)jeśli masz menażkę, pamiętaj o niej jest najlepsza, nie

potrzebujesz wtedy rondelków, zwitek drutu (takiego jak mamy w

instalacjach elektrycznych ale bez gumowej izolacji), zapałek i zapalniczek

(jak największą ilość), śpiwór i dla luksusu trochę soli, może pieprzu. Jesteś

zapobiegliwy? Przygotuj sobie to wszystko w plecaku, niech leży w

składziku, czy gdziekolwiek, gdzie nie przeszkadza, w razie ewentualności,

chwytasz plecak i jesteś gotowy do przeżycia. Jeśli masz czas możesz

chwycić butelkę wody pitnej, jeśli ci się to nie uda, trudno.

W terenach o których pisałam wyżej, można znaleźć po pierwsze

schronienie przed ewentualnym zimnem lub upałem, nory, jaskinie, groty...

w czasie zimna chronią przed zimnem, w czasie upału przed skwarem. Nie

ma jaskiń? Jesteś na terenie nizinnym? Z gałęzi drzew i ściułki leśnej oraz

mchu i kory drzew można zrobić dobre schronienie, zwykły szałas, który

będzie cię chronił przed przemoknięciem (jak go wykonać aby był bardzo

szczelny, niestety nie napiszę, wymagałoby to opisu z detalami, jeśli jesteś

zainteresowany poszukaj w necie, umiejętności zawsze możesz

wypróbować w pobliskim lesie). Następnie, jak zdobyć coś do picia, gdy

jesteś w lesie a w pobliżu nie ma nawet stawu o rzecze nie wspominając.

No więc bierzesz metalową puszkę, robisz dziurki po dwóch stronach, tak

byś mógł ją zawiesić na kawałku drutu. Następnie bierzesz dość grubą

gałązkę drzewa (średnicy, ok.1,5cm, dł. ok.8cm), zestrugujesz z niej korę

(oby nie za głęboko), a następnie rzeźbisz z niej korytko. Tak wyrzeźbione

korytko, ostrzysz z dwóch stron a po środku robisz wypustek, takie

wgłębiebie, tak iż trzymając korytko pod kątem ok. 45°, jesteś w stanie

zawiesić wcześniej przygotowaną puszkę. Następnie szukasz w miarę

młodego drzewa, najlepsze są brzozy, brzozy nie muszą być bardzo młode,

odcinasz z drzewa niewielką ilość kory, tak by była widoczna miazga,

nożem robisz podłużne, pionowe nacięcie w miazdze, należy wyryć taką

niewielką podłużną szczelinkę ale dość głęboką ok. 2 cm. Następnie

umieszczasz (wciskasz) korytko w to miejsce pod kątem jakichś 45°, tak by

wystający drugi koniec był skierowany do dołu i wieszasz puszkę. Niestety,

musisz poczekać ok. godziny zanim z drzewa zacznie wypływać woda

dosłownie sok drzewny. To ile drzewo odda Ci soku z danego miejsca,

zależne jest od wieku drzewa, młode drzewa mają więcej wody w

wierzchnich warstwach miazgi. Nie próbuj tego na drzewnych oseskach,

gdyż niewiele soku spłynie, takie drzewko jest najzwyczajniej za malutkie,

aby z danego obrębu miazgi oddać ci większą ilość soku.

Po spłynięciu soku z danego miejsca na drzewie, wyciągnij korytko, drzewo

z tego samego miejsca nie da ci już więcej soku, następnym razem,

będziesz musiał poszukać innego drzewa lub spróbować naciąć w ten sam

sposób drzewo z drugiej strony i nigdy na tej samej wysokości, możesz

spróbować niżej. Takich puszek z korytkami warto umieścić na kilku

drzewach. Sok z drzew nie jest może super pyszny (dobre walory smakowe

ma z brzozy) ale pozwała przetrwać w czasie braku dostępu do wody.

Na pozyskanym w ten sposób soku, oprócz tego, że możesz się choć

trochę napić, możesz ugotować też... zupę z pokrzyw (jak dla mnie rarytas).

System gotowania na ognisku każdy chyba zna, więc wieszasz sobie nad

ogniem (oby ogień nie był za wysoki) rondelek lub część z menażki, do

soku drzewnego wrzucasz jak największą ilość liści z pokrzywy, tak by

miało to charakter papki, łodygi pokrzyw są łykowate, więc najlepiej je

drobno pokroić, jeśli masz ten luksus w postaci soli i pieprzu zawsze

możesz sobie zupkę doprawić, jednak nie nadużywaj soli, w momencie gdy

brakuje ci wody pitnej używanie nadmiaru soli będzie zwiękaszało twoje

pragnienie, jednak jeśli lekko posolisz nic się nie stanie. Taką zupkę

gotujesz ok 25 minut, czasem mniej. Zupa taka smakuje podobnie jak zupa

szczawiowa, przynajmniej ja odniosłam takie wrażenie.

Posiłek taki pozwala przetrwać czlowiekowi bardzo długo ze względu na

bogactwo witamin i składników mineralnych wprost z natury.

Jest jeszcze wiele potraw, które można wykonać w lesie posiadając tylko

takie rzeczy, które wymieniłam i mając do dyspozycji tylko i aż naturę.

Pamiętajcie o tych czynnościach, nie wiadomo kiedy mogą się przydać a

warto wiedzieć choćby te minimum, które napisałam.

Jeśli kiedykolwiek zdarzyłby się kataklizm i w różnych scenariuszach

podawane jest, że 2/3 ludzkości wyginie głównie z głodu... tak wyginie i

jestem w stanie w to uwierzyć, gdyż 1/20000 ludzi ma jakieś choćby blade

pojęcie jak przeżyć bez swobodnego dostępu do wody, mając do

dyspozycji tylko i aż naturę.

Ludzie pytani o przygotowania do katastrof, pierwsze co wymieniają, że

zaopatrzyliby się w konserwy, niektórzy dodają jeszcze zapas wody, tak a

co dalej, gdy zapas konserw się wyczerpie? Jeśli ludzie w sytuacji

kataklizmu umieraliby głównie z głodu, to przede wszystkim dlatego, że są

nauczeni, iż idą do supermarketów, mcdonaldsa, odkręcają kran i woda im

leci i myślą, że tak będzie zawsze, nie dopuszczając myśli, że kiedyś, w

przyszłości może tego zabraknąć w ciągu kilku minut. Jeśli ludzie zaczną

ginąć z głodu, to przede wszystkim dlatego, że są systemowymi kalekami,

którzy zapomnieli, że natura sama w sobie pozwala nam przeżyć a jedynie

potrzeba zainteresować się tym, co ofiaruje nam natura i jak możemy to

wykorzystać, gdy braknie nam doczesnych luksusów.

Jeśli chodzi o zdobycie wody, to mam chyba coś prostszego.

Potrzebny będzie kawałek folii i jakieś narzędzie do wykopania niewielkiego

dołu w ziemi.

Na dnie dołu stawiamy kubek, w którym zbierać ma się woda pitna. Dół

przykrywamy szczelnie folią (obsypujemy ziemią dookoła) i na folii,

dokładnie nad kubkiem kładziemy niewielki kamień który obciążając folię

umożliwi spływanie wody osadzającej się na spodzie folii wprost do kubka.

Oczywiście, sposób, który opisałeś jest to jeden ze znajomych mi

sposobów pozyskiwania wody Smile I mimo, że sposób jest znacznie

prostszy, niż ten, który ja przytoczyłam, woda pozyskiwana w sposób, który

opisałeś, ścieka w żółwim tempie i zanim doczekasz się kubka wody,

chyba, że wykopiesz dołek w pobliżu zbiornika wodnego, wtedy nie

potrzebujesz nawet folii. Jednak nie wszędzie można znaleźć jakiekolwiek

zbiorniki wodne. Przypuszczając warunki dość trudne, gdy ty będziesz

pozyskiwał wodę za pomocą folii, powiedzmy w terenie, gdzie w pobliżu nie

ma żadnych zbiorników wodnych tzw. wodonośnych gruntów, ja pozyskując

wodę z kilku drzew, napiję się w tym czasie i ugotuję zupę, powyjmuję

korytka i poprzekładam do następnych drzew. No i kolejna kwestia,

jakąkolwiek wodę pozyskaną z gruntu powinno się traktować jako

potencjalnie zanieczyszczoną, wystarczy przegotować, prawda? Jednak

wraz z odparowaniem starcisz jej nieco a gdy znajdujesz się w ciężkiej

sytuacji, każda kropla jest na prawdę cenna. Z drzew natomiast możesz pić

bezpośrednio.

Wbrew pozorom czynność pozyskiwania soku drzew nie jest aż tak trudna,

po kilku razach nabiera się mistrzowskiej wprawy, a raz wystrugane korytka

służą na długo, długo. Poza tym, hmmm, ekwipunek, który ja wymieniłam to

podstawowy, zawsze można wziąć dodatkowo rulon folii i szpadel (może

być składana saperka), dlaczego nie.

Jest jeszcze jedna kwestia, do pozyskiwania wody za pomocą folii jest

potrzebna odpowiednia temperatura otoczenia, tzn. gdy wykopiesz dołek,

ziemia w tym dołku jest wilgotna i ma niższą temperaturę niż otoczenie ale

tylko gdy jest ciepło nad jej powierzchnią, załóżmy że na zewnątrz

temperatura sięga 2°C, wtedy odparowania wody z gleby i skropleniu na

folię możesz się niedoczekać, natomiast drzewa tych procesów

chemiczno-atmosferycznych, jeśli tak to mogę ująć, nie potrzebują i masz

co pić.

No i żeby nie było, ja nie neguję sposobu pozyskiwania wody, który

przytoczyłeś, ten sposób jest na prawdę świetny i bardzo, bardzo

przydatny, natomiast ja przytoczyłam tylko jeden przykład pozyskiwania

wody w bardzo ekstremalnych warunkach, gdy nie ma w pobliżu źródeł

wody a czynniki na zewnątrz są niesprzyjające. Rośliny mają to do siebie,

że mają korzenie i czerpią wodę z najgłębszych ich warstw, tam gdzie

człowiek nie jest w stanie się nawet dokopać posiadając tylko szpadel. Tak

też w moim poprzednim poście zaznaczyłam, że podaję tylko jedne z

najprostszych metod ale nie dodałam „w warunkach ciężkich dla człowieka,

aby zdobyć wodę lub pokarm”. Metod znam na prawdę całe mnóstwo (no

może trochę z tym mnóstwem przesadzam Very Happy ), kwestia tylko

tego, że musiałabym książkę napisać (nie planuję), aby dostępne metody

opisać.

Potrawa z miazgi brzozy i liści pokrzywy

Na początek napiszę, aby bez potrzeby nie uszkadzać drzew a tylko wtedy,

gdy na prawdę zaistnieje konieczność zdobycia pożywienia.

Odcinamy część kory, tak by dostać się do miazgi i wycinamy część miazgi.

Miazgę kroimy na cienkie paseczki i jeśli mamy wodę to super, jeśli nie,

doskonały do gotowania jest sok z brzozy. Więc do rondelka z sokiem,

wrzucamy pokrojoną w paseczki miazgę i gotujemy do momentu, aż nieco

zmięknie. Następnie wrzucamy liście pokrzywy i gotujemy jeszcze aż listki

pokrzywy zmiękną. Voila!

Jeśli mamy luksus w postaci przypraw choćby podstawowych typu sól

pieprz, można sobie do smaku przyprawić.

Upierniczyłam się tej brzozy i pokrzywy, bo mnie osobiście potrawy z

brzozy i pokrzywy najbardziej smakowały Very Happy

P.S. Miazgę z brzozy można też jeść na surowo (gdyby brakło ognia lub

wody Wink ), wiosną ma taki słodkawy smak.

Sok z Brzozy

Przyroda rządzi się własnymi prawami i wiosna wkracza w nasze progi

nieuchronnie. Z pierwszymi promieniami słońca, zanim pączki na drzewach

się rozwiną, w drzewach zaczynają krążyć soki. Chłodne z głębi ziemi i

życiodajne z korzeni. Z tej okazji udało mi się pobrać "szlachetne łzy

Betuli", jak można określić wspaniały, orzeźwiający i jakże leczniczy sok

brzozowy. Chciałem podarować Wam, drużynie kilka litrów, byście sami

spróbowali i ocenili- butelki z zawartością czekają u mnie w domu. A oto

moje rady i przemyślenia odnośnie pozyskiwania "życiowych łez":

Wnioski własne: Należy wybrać stronę południową, dobrze nasłonecznioną,

co znacznie przyspiesza zbiór oraz wybierać drzewa rosnące na możliwie

podmokłym terenie. Zdarzało się, że lecący sok niemal ciurkiem zbierał się

w półtoralitrowej butelce w niespełna 2 godziny, podczas gdy z innych

sączył się ponad dobę.

Dobrze jest wybrać drzewo pochylone do strony punktu (wwiercenia).

Wówczas nawet, jeśli nie założymy rynienki pod otworem, sok będzie

skapywał z drzewa a nie ściekał po korze. Po prostych pniach zawsze

gdzieś bokiem pocieknie stróżka. Ważne, by lejek czy rurka były bardzo

szczelne. Z drzew pochylonych zaś od strony punktu możemy być niemal

pewni, że uronimy znaczną część "ambrozji".

Należy nawiercić otwór o średnicy 1,5 cm- jak podaje literatura. Z

doświadczeń wiem, że zupełnie wystarczy wiertło poniżej 1 cm (8mm).

Wiertarką ręczną wierciłem na wysokości piersi lub brzucha głęboko (na 4-7

cm - zależy od grubości drzewa) aż woda sama nie zacznie delikatnie

ściekać po wiertle.

W ubiegłym roku wbijałem mosiężną rurkę w otwór, ale przeciekało. Teraz

wbijałem w korę małą rynienkę tuż pod otworem i okazało się to dużo

skuteczniejsze. Jedna uwaga: dobrze popatrzcie jak pocieknie pierwsza

stróżka. Czasem wydawało mi się wręcz wbrew naturze, że "ucieka" gdzieś

bokiem lub lekko "pod górkę" zamiast wybrać najkrótszą drogę po

naturalnych wklęsłościach kory. Nie naprowadzajcie wówczas żadnymi

rowkami leciutko naznaczonymi nożem, bo z jednej stróżki zrobią się dwie,

ale na pewno coś pocieknie "dawnym korytem". Wygląda to czasem tak

jakby życiodajny sok rządził się własnymi prawami i nie słuchał praw

grawitacji. Dzieje się tak prawdopodobnie, dlatego, że kora ma unikalną

strukturę, która nie nasiąka szybko i pozostaje sucha. Choćbyśmy ją włożyli

do wody- wyjmując zobaczymy, że woda szybko z niej ścieka lub tworzy

kropelki. To biały proszek na niej tworzy takie napięcia powierzchniowe

wody- dlatego też myślę, że wybiera czasem inną drogę niż sami

przewidywalibyśmy. Nawet na paromilimetrowym odcinku od wwiertu do

wbitego korytka znajdą się zanieczyszczenia i drobinki, które zmieniają

kierunek stróżki.

Dla ułatwienia wypływalności - nacinałem delikatnie dół otworu, ale nie jest

to konieczne. Ów korytko z ostrymi krawędziami wbijałem młotkiem na tyle,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: