Kwantowa teoria materii.pdf

(145 KB) Pobierz
200228663 UNPDF
Kwantowateoriamaterii
LeszekStolarczyk
21listopada2000
1Czymjestkwantowateoriamaterii?
Kwantowateoriamateriijestwsp ó lczesn¡teori¡strukturyiw“asno–cimateriiopart¡na
mechanicekwantowej.Problembudowyitrwa“o–ciatom ó w,orazzagadnieniazwi¡zane
absorpcj¡iemisj¡promieniowaniaelektromagnetycznegoprzezuk“adyatomoweimoleku-
larne(czyliproblemynale»¡cedo zykimikro–wiata)nieznajdowa“ysensownegowy-
ja–nieniawramachteoretycznej zykiXIXw.,kt ó rej laramiby“ymechanikaklasy-
czna,termodynamikaorazteoriaelektryczno–ciimagnetyzmustworzonaprzezJamesa
C.Maxwella.Zadatƒnarodzinkwantowejteoriimateriiprzyj¡¢mo»nadzie«14grudnia
1900,wkt ó rymMaxPlanckprzedstawi“wynikiswychpracnadteori¡promieniowaniacia“a
doskonaleczarnego.ZteoriiPlanckawynika“o,»ematerianiemo»ewypromieniowywa¢
energiiinaczej,ni»wokre–lonychporcjach,zwanychkwantami.
Wpierwszymokresierozwoju zykikwantowej(tzw.starateoriakwant ó w,1900-1925)
najwa»niejsz¡rolƒ,pozaPlanckiem,odegrali:AlbertEinstein(1905 teoriaefektufo-
toelektrycznego,wprowadzaj¡capojƒciekwant ó wpromieniowaniaelektromagnetycznego,
zwanychp ó „niejfotonami[zob.kwant],1907 pierwszakwantowateoriaciep“aw“a–ciwego
cia“sta“ych,1917--wyprowadzeniepostacitzw.wsp ó “czynnik ó wEinsteina,okre–laj¡cych
absorpcjƒiemisjƒpromieniowaniaelektromagnetycznegoprzezmateriƒ),NielsBohr(1913
pierwszakwantowateoriabudowyatomu),ArnoldSommerfeld(1916 sformu“owanie
tzw.regu“kwantyzacji,rozwiniƒcieteoriiatomuBohra),LouisdeBroglie(1923-25 teoria
falmaterii)iWolfgangPauli(1925 sformu“owanieprawazwanegozakazemPauliego).
Starateoriakwant ó wnieby“awistociesp ó jn¡ikonsekwentn¡teori¡zjawiskwmikro-
–wiecie.Prze“omoweznaczeniedlakonstrukcjisp ó jnejteoriikwant ó wmia“apraca,kt ó r¡w
1925opublikowa“24-letniwtedyWernerHeisenberg.TeoriakwantowaHeisenbergazosta“a
wtymsamymrokurozwiniƒtaprzywsp ó “pracyMaxaBornaiPascualaJordanaizwanajest
czasemmechanik¡macierzow¡.W1926ErwinSchr ö dingersformu“owa“tzw.mechanikƒ
falow¡,opart¡nakoncepcjifalmateriideBroglie’a.Mechanikamacierzowaimechanika
falowa(atak»eformalizmzaproponowanyw1925przezPaulaA.M.Diraca)okaza“ysiƒ
r ó »nymi,aler ó wnowa»nymi,sformu“owaniamiteorii,kt ó r¡obecnienazywasiƒ(nierelaty-
wistyczn¡)mechanik¡kwantow¡.Wbadaniumatematycznychpodstawmechanikikwan-
towejdu»¡rolƒodegra“JohnvonNeumann.HermannowiWeylowiiEugeneWignerowi
zawdziƒczamyanalizƒproblemusymetriiwmechanicekwantowejirozw ó jmetodteorii
1
grup.Wielkiwk“adwdalszyrozw ó jteoriikwantowychwni ó s“tak»eDirac,kt ó regodzie“em
jest,m.in.,stworzeniepodstawelektrodynamikikwantowej(1927)orazskonstruowaniere-
latywistycznego(czylizgodnegozzasadamiszczeg ó lnejteoriiwzglƒdno–ciEinsteina)r ó w-
naniafalowegodlaelektronu,zwanegor ó wnaniemDiraca(1928);r ó wnanietowyja–nia
m.in.istnieniewewnƒtrznegomomentupƒdu(czylispinu)elektronu.Ogromn¡rolƒin-
spiruj¡c¡wrozwojuiupowszechnieniumechanikikwantowejodegra“NielsBohr.Zalo»ony
przezniegow1921r.wKopenhadzeInstytutFizykiTeoretycznejby“wlatach20.i30.
czo“owymo–rodkiem,wkt ó rymm“odzi zycyzca“ego–wiatapoznawaliirozwijalikwan-
tow¡teoriƒmaterii.Bohrwni ó s“tak»edonios“ywk“adwanalizƒ lozo cznychaspekt ó w
mechanikikwantowej,wsp ó “tworz¡c(wrazzHeisenbergiem,BornemivonNeumannem)
tzw.kopenhask¡interpretacjƒmechanikikwantowej.Wmy–ltejinterpretacjimechanika
kwantowastanowisp ó jnyipe“nymodelrzeczywisto–ci,ajejsprzeczno–ciz zyk¡klasyczn¡
maj¡charakterfundamentalny(chodzituzw“aszczaoto,»emechanikakwantowaniejest
teori¡deterministyczn¡),cho¢wgranicyh ! 0(gdziehjeststa“¡Plancka)przewidywania
zykikwantowejredukuj¡siƒdoprzewidywa« zykiklasycznej,spe“niaj¡ctzw.zasadƒ
korespondencjiBohra.
Mechanikakwantowa,kt ó rejzrƒbypowsta“ywlatach1925-26jestpodzie«dzisiejszy
podstawow¡teori¡zjawiskzachodz¡cychw–wiecieatom ó wicz¡steczek,awiƒcwszystkich
zjawisk,kt ó rymizajmujesiƒchemiaibiochemiaoraz zykaatomowaimolekularna.Dal-
szyrozw ó jteoriikwantowych(elektrodynamikakwantowa,teoriap ó lkwantowych,teoria
cz¡stekelementarnych)pozwoli“g“ƒbiejwnikn¡¢wstrukturƒmikro–wiata,niepowodowa“
ju»jednakzasadniczychzmianwnaszejwiedzyow“asno–ciachmateriinapoziomieatom-
owymimolekularnym.Rozwa»ananatympoziomie,materiamo»eby¢opisanawramach
nierelatywistycznejmechanikikwantowejjakozbi ó relektron ó wij¡deratomowych,trak-
towanychjakocz¡stkipunktoweobdarzonemas¡i“adunkiem,bƒd¡cychwruchuiodd-
zia“uj¡cychzesob¡si“amielektrostatycznymi.Tenmodelmateriile»yupodstawchemii
kwantowej.
2
2Postulatymechanikikwantowej(I-IV)
Podstawow¡teori¡wchemiikwantowejjesttzw.nierelatywistycznamechanikakwantowa,
awiƒctawersjateorii,wkt ó rejzaniedbujesiƒefektyzwi¡zanezzale»no–ci¡masycz¡stekod
ichprƒdko–ci,sko«czon¡prƒdko–ci¡rozchodzeniasiƒwszystkichoddzia“ywa«,itp.Efekty
temaj¡zregu“yniewielkiwp“ywnaw“asno–ciatom ó wimoleku“istotnezpunktuwidzenia
chemii.Wszystko,cobƒdziemym ó wi¢natematmechanikikwantowejdotyczy¢bƒdziejej
wersjinierelatywistycznej.Podstawoweza“o»enia,nakt ó rychjestopartamechanikakwan-
towawyrazi¢mo»nawr ó »nyspos ó b.Poni»ejprzedstawionezostan¡czterypostulaty,
kt ó remo»nazastosowa¢doopisuuk“adukwantowego,sk“adaj¡cegosiƒzjednejcz¡stkio
masiem,poruszaj¡cejsiƒwprzestrzeniojednymwymiarze,wzd“u»osi x.Dodatkowe
postulaty,dotycz¡cespinucz¡stekorazsymetriipermutacyjnejuk“aduwielujednakowych
cz¡stek,bƒd¡om ó wionep ó „niej.
PostulatI(Ostanieuk“adukwantowego)
Stancz¡stkiokre–lafunkcjafalowa = (x;t),zale»naodpo“o»eniacz¡stkixiczasu
t.Funkcjefaloweprzyjmuj¡naog ó “warto–cizespolone,przez (x;t)oznacza¢bƒdziemy
warto–¢zespolon¡sprzƒ»on¡wstosunkudo(x;t).Zgodniezestatystyczn¡interpretacj¡
funkcjifalowej(Born,1926)wielko–¢
p(x;t) = (x;t)(x;t) = j(x;t)j 2 ; (1)
(zde nicji rzeczywistainieujemna)okre–latzw.gƒsto–¢prawdopodobie«stwapo“o»enia
cz¡stkiwpunkciexwchwilit.Znajomo–¢p(x;t)pozwalaobliczy¢prawdopodobie«stwo
znalezieniacz¡stkiwr ó »nychprzedzia“achosix.Naprzyk“ad,
Z
x 2
x 2
x 1 j(x;t)j 2 dx ; (2)
P[x 1 ;x 2 ](t) =
p(x;t) dx =
x 1
1
1 j(x;t)j 2 dx = 1 : (3)
Dodatkowo,»¡dasiƒodfunkcjifalowej,byby“aci¡g“air ó »niczkowalnadlawszystkich
warto–cizmiennychxit.Wartowtymmiejscuzwr ó ci¢uwagƒ,»epo“o»eniecz¡stkixicza
stnies¡tutraktowanenatychsamychzasadach,gdy»obliczanieprawdopodobie«stwaz
r ó wn.(2)orazwaruneknormalizacji(3)niewymagaj¡ca“kowaniapot.Takie asymet-
ryczne traktowaniewsp ó “rzƒdnejczasowejiprzestrzennejwynikazzaniedbaniaefekt ó w
relatywistycznych zak“adasiƒtumo»liwo–¢okre–lenia,wdanejchwiliczasu,prawdopo-
dobie«stwapo“o»eniacz¡stkiwdowolnymprzedzialenaca“ejosi x.Cowiƒcej,zwarunku
normalizacji(3)wynikaza“o»enie,»ewka»dejchwili tcz¡stkaprzebywagdzie–naosi
xzprawdopodobie«stwemr ó wnym1,awiƒcjejistnieniewczasieniepodlega»adnej
statystycznejniepewno–ci.
3
Z
Z
okre–laprawdopodobie«stwotego,»ecz¡stkawchwili tznajdujesiƒwprzedziale[x 1 ;x 2 ],
gdziex 1 < x 2 .Zak“adasiƒ,»efunkcjafalowaspe“nia¢musi,wka»dejchwili t,warunek
normalizacji:
Okazujesiƒ,»ezale»no–¢odczasufunkcjifalowej (x;t)ma–ci–leokre–lon¡posta¢
(m ó wiotympostulatIII),terazza–skupimysiƒnatychcechachtejfunkcji,kt ó rewi¡»¡
siƒzzale»no–ci¡odwsp ó “rzƒdnejx(odpowiadaprzeprowadzaniurozwa»a«dlaustalonej
chwilit).Bƒdziemychcieliznale„¢zbi ó rfunkcji f gzmiennejx(funkcjiowarto–ciac
hzespolonych),kt ó remog“ybyreprezentowa¢dozwolonestanycz¡stkiwdanejchwili t.
Ka»dafunkcja (x)ztegozbiorupowinnaspe“nia¢nastƒpuj¡cewarunki:
(i) jestci¡g“a,
(ii) jestr ó »niczkowalna,
(iii) jest ca“kowalnawkwadracie ,czylispe“niawarunek
Z
gdziedodatnialiczbarzeczywistaSjestsko«czona, 0 < S < 1.Powy»szywarunek
zapewnia,„etzw.znormalizowanafunkcjafalowa,
0 = N ; (5)
gdzieN = ( p S) 1 ,spe“niawaruneknormalizacji(3).Funkcje (x)spe“niaj¡cewarunki
(i-iii)nazywanes¡funkcjamiporz¡dnymi(albofunkcjamiklasyQ).Mo»nawykaza¢,„e
sumadw ó chfunkcjiklasyQjestfunkcj¡klasyQ,oraz»eiloczynfunkcjiklasyQprzez
liczbƒzespolon¡jestfunkcj¡klasyQ.Wynikaztego,»ezbi ó rfunkcjiklasyQtworzy
(zespolon¡)przestrze«wektorow¡(wektoramiwtejprzestrzenis¡funkcjeporz¡dne ,
kt ó treczasaminazywa¢bƒdziemypoprostuwektorami).Wprzestrzenitejmo»naokre–li¢
iloczynskalarny
Z
1
(x) (x) dx ; (6)
hj i =
1
spe“niaj¡cytesamewarunki,coiloczynskalarnywektorowwzwyk“ejzespolonejprzestrzeni
wektorowej.
Zespolonaprzestrze«wektorowafunkcjitypuQ,ziloczynemskalarnymokre–lonymw
r ó wn.(6)nazywanajestprzestrzeniaHilberta.Wprzestrzenitejmo»nazde niowa¢normƒ
funkcji(czylid“ugo–¢wektora):
q
jj jj =
h j i : (7)
Zauwa„my,»ewaruneknormalizacjifunkcjifalowej,zapisanyprzypomocynormyfunkcji,
przyjmujeposta¢:
Dowodzisiƒ,»ewprzestrzeniHilbertamo»nawybra¢niesko«czon¡bazƒortonormaln¡,
B= f 1 ; 2 ;:::g ; (9)
zwan¡tak»ezbioremzupe“nymfunkcji,kt ó raspe“niawarunkiortonormalno–ci:
h m j n i = mn ; (10)
4
1
1 j (x)j 2 dx = S ; (4)
jj jj 2 = h j i = 1 : (8)
200228663.001.png 200228663.002.png
gdziewska„nikim;n = 1; 2;:::przebiegaj¡ca“yzbi ó rliczbnaturalnych.Wdanejprzes-
trzeniHilbertaistniejeniesko«czeniewieler ó wnowa»nychbazortonormalnych.Ka»dataka
bazamatƒw“asno–¢,»edowoln¡funkcjƒklasyQmo»naprzedstawi¢wpostaciniesko«-
czonejsumy(czylirozwin¡cwszereg):
=
X
c m m ; (11)
m=1
gdziewsp ó “czynnikirozwiniƒciac m ,okre–lonewspos ó bjednoznaczny,s¡pewnymiliczbami
zespolonymi,kt ó remo»nawyznaczy¢jakorzutyortogonalnena kierunki wyznaczone
przezwektorybazyortonormalnejB:
c m = h m j i : (12)
Zespe“nieniawarunku(4)przezfunkcjƒ ,orazztego,»erozwa»anabazajestortonormalna
wynika,»ewsp ó “czynnikirozwiniƒciamusz¡spe“nia¢warunek
X
jc m j 2 = S ; (13)
m=1
gdzie0 < S < 1.Przestrze«Hilbertajestpodstawow¡struktur¡matematyczn¡s“u»¡c¡
doopisustan ó wuk“adukwantowego.
PostulatII(Oreprezentacjizmiennychdynamicznych)
Dozmiennychdynamicznychopisuj¡cychcz¡stkƒwmechaniceklasycznejzaliczamy,
m.in.,energiƒorazwsp ó “rzƒdnewektor ó w:po“o»enia,pƒduimomentupƒdu.Wmechanice
kwantowejzmiennedynamicznereprezentowanes¡przeztzw.hermitowskieoperatory
liniowedzia“aj¡cewprzestrzenifunkcjifalowych(przestrzeniHilberta).Operator Qjest
odwzorowaniem,kt ó reprzyporz¡dkowujedanejfunkcji inn¡funkcjƒ,oznaczan¡przez
Q .Operatoryliniowespe“niaj¡nastƒpuj¡cewarunki:
Q( + ) =
Q +
Q ;
(14)
Q(c ) = c Q ;
dladowolnychfunkcjii ,orazdowolnejsta“ejzespolonejc.Hermitowskieoperatory
liniowespe“niaj¡dodatkowowarunek
hj Q i = h Qj i ; (15)
dladowolnychfunkcjii zprzestrzeniHilberta.
Zmiennedynamiczneopisuj¡cecz¡stkƒmo»nakonstruowa¢woparciuodwapod-
stawowetypyzmiennych:wspo“rzƒdnepo“o»eniacz¡stki x;y;z,orazwsp ó “rzƒdnepƒdu
cz¡stkip x ;p y ;p z (wprzypadkuruchucz¡stkiwjednymwymiarzes¡tozmiennexip x ).
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin