Biotechnologia - sciaga lepsza.doc

1) DROBNOUSTROJE PRZEMYSLOWE – CHARATKERYSTYKA I ŹRÓDŁA POZYSKIWANIA:

Szczepy bytujące w przyrodzie charakteryzują się zazwyczaj zbilansowanym metabolizmem i nie dochodzi tam do niekontrolownych nadprodukcji któregoś y metabolitów. Szczepy takie nie mogą być stosowane w biotechnologii) (procesach biosyntezy) ponieważ znajdują w niej zastosowanie d-e, u których zakłócony został system regulacji syntezy określonych metabolitów. Szczepy takie przeszły etapy tzw. Doskonalenia ich cech i prace te to głównie:

1) mutagenizacja pod wpływem określonych czynników fizycznych bądź chemicznych

2) manipulacje genetyczne ( rekombinacja genetyczna)

Podstawowym źródłem pozyskiwania d-ów dla biotechnologii jest środowisko naturalne. Szacuje się, że zaledwie 1% d-ów bytujących w przyrodzie zostało do chwili obecnej wyizolowanych i zdiagnozowanych. Praktycznie więc przyroda stanowi niewyczerpywalne źródła dla pozyskiwania szczepów dla biotechnologii.

Podczas badań kultur ze środowiska naturalnego wyłania się szczepy tzw. Ewentualnie przydatne dla biotechnologii. W biotechnologii wykorzystywane są również szczepy wyizolowane wprost ze środowiska naturalnego i szczepy te stosowane są do produkcji kiszonek, służą jako dodatek do napojów mlecznych ( Actimel, Activia). Takie szczepy są również stosowane do produkcji liofilizowanych preparatów i używane są do regeneracji mflory przewodu pokarmowego po kuracji antybiotykowej.

Szczepy dla biotechnologii można również zakupić z odpowiednich kolekcji branżowych i są to szczepy o wyraźnie zarysowanych uzdolnieniach metabolicznych. Wydajność syntezy określonej substancji z udziałem tych szczepów jest jednak zbyt niska by mogły one stanowić konkurencję dla analogicznych szczepów stosowanych aktualnie w przemyśle. Jednak są one często kupowane w laboratorium i stanowią materiał wyjściowy do doskonalenia określonych cech technologicznych. Najcenniejsze szczepy można zakupić w formie licencji wraz z technologią. Ceny tych licencji są zwykle tak wysokie, że zakup takiej technologii staje się ryzykowny nie tylko ze względu na cenę ale i na możliwości zbytu ponieważ w kolejnych latach pojawiają się coraz doskonalsze odpowiedniki produktów dziś wytwarzanych.

W biotechnologii wykorzystywane są szczepy bezpieczne ze zdrowotnego punktu widzenia. Patogenezy stosowane są jedynie w takich technologiach jak produkcja surowic czy szczepionek.

2) GŁÓWNE KRYTERIA OCENY SZZCEPÓW PRZEMYSŁOWYCH:

1) wydajność syntezy

2) szybkość wytwarzania produktu (względy ekonomiczne)

3) czystość produktu (etap wyodrębniania i oczyszczania produktu jest zwykle bardzo kosztowny tak więc obecność produktów towarzyszących może spowodować podwyższenie kosztów produktów głównych stąd wielką uwagę zwraca się na to by szczep produkcyjny w określonych zoptymalizowanych warunkach hodowli nie gromadził produktów ubocznych.

4) szybkość wzrostu (względy ekonomiczne, zmniejszenie prawdopodobieństwa zakażeń)

5) niepatogenność (nagromadzenie substancji toksycznych) – zasadniczo w biotechnologii nie wolno stosować szczepów chorobotwórczych oraz wydzielających substancje toksyczne – chodzi nie tylko o zabezpieczenie pracowników, produktu ( nieczyszczonego w odp. Stopniu) ale i niebezpieczeństwa związanego z przedostaniem się samego szczepu lub produkowanych przez niego związków toksycznych.

6) stabilność genetyczna – podstawowy parametr hodowli tj. szybkość wzrostu, wydajność produktu nie powinny zmieniać w czasie w zbyt dużych granicach

7) fotooporność

8) wymagania pokarmowe – z technologicznego i ekonomicznego punktu widzenia ważne jest by szczep produkował określony metabolit z zadowalającą wydajnością w tanich złożach

Ważna tutaj jest również stosunkowo duża tolerancja na zmiana stężenia określonych komponentów pożywki. W biotechnologii stosowane są podłoża przygotowane w oparciu o surowce odpadowe przemysłu spożywczego i rolnego i każda partia tego typu surowca jest różna.

9) zapotrzebowanie na tlen – większość biosyntezy odbywa się w warunkach tlenowych a tlen stanowi zwykle najdroższą pożywkę w tych procesach tak więc jeśli uda się wyprodukować dany związek przy niższym natlenieniu to przyczynić się to może do uzyskania dużych oszczędności w tym energetycznych

10) łatwość (taniość) wydzielania produktu

11) brak nieporządanych cech technologicznych (pienienie, lepkość, flokulacja – zdolność do osadzania się komórek)

METODY PRZECHOWYWANIA D–ÓW:

Jednym z najważniejszych kryteriów decydujących o wydajności prcesów technologicznych jest zapewnienie stałej i wysokiej aktywności metabolicznej d-ów. Podstawowe cechy genetyczne, czystość mbiologiczna d-ów muszą być w sposób ciągły kontrolowany a stałość tą zabezpiecza stosowanie odpowiednich metod przechowywania szczepów.

3) ZASADY PRZECHOWYWALNICTWA:

1) podstawową zasadą postępowania w zakresie przechowalnictwa d-u jest ograniczenie zagrożenia pojawienia się niekorzystnych mutacji spontanicznych. ( im większa liczba przesiewów tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia mutacji spontanicznych)

2) warunki przechowywanie d-ów muszą być tak dobrane by następowała całkowita lub prawie całkowita inhibicja procesów metabolicznych przechowywanych materiałów. Ważne jest tutaj zastosowanie podłoży o tzw. Zrównoważonym składzie w których źródło C, N, P, melementów występują w odpowiednich proporcjach.

3) należy zachować jak najwyższą przeżywalność komórek (komórki najcenniejsze z technologicznego punktu widzenia są słabsze i mniej odporne na trudne warunki środowiska)

4) do przechowywania powinny być stosowane proste podłoża zawierające tanie i łatwo dostępne składniki.

4) ZASADY PRZECHOWYWANIA:

1) d-e zarodnikujące i przetrwalnikujące – najkorzystniejszą formą przechowywania są spory z hodowli 1, 2 - tygodniowej

2) d-e nie wytwarzające spory – kom z później fazy stacjonarnej

3) ważne jest dobranie odpowiedniego składu podłoża do namnożenia d-u przed przechowywaniem (po przechowywaniu również)

Podłoże 1 – do przechowywania d – ów to podłoże minimalne uniemożliwiające zbyt obfity wzrost komórek

Podłoże 2 – stosowane po przechowywaniu (do uaktywnienia szczepu), skład zdecydowanie bogatszy aniżeli podłoża minimalnego.

5) PODSTAWOWE METOPDY PRZECHOWYWANIA SZCZEPÓW:

1) pasażowanie – okresowe przeszczepianie populacji d – ów na świeże podłoża. Hodowle te prowadzone są najczęściej na skosach lub w podłożach płynnych. Przechowywanie odbywa się w temperaturze 4st C. rzadziej w temp…………………… niekiedy poleca się aby powierzchnie kultury pokryć warstwą płynnej, jałowej parafiny uniemożliwiając w ten sposób dostęp powietrza do przechowywanych komórek.

2) przechowywanie komórek w stanie wysuszonym

a) suszenie można prowadzić pod normalnym ciśnieniem w temperaturze pokojowej – najczęściej metoda ta stosowana jest dla grzybów strzępkowych i promieniowców.

Powolne suszenie prowadzone jest w temperaturze ok. 25st C (warunki zbliżone do naturalnych) aż do wysuszenia ‘na wiór’ niekiedy wysuszone komórki bądź zarodniki miesza się z sypkim materiałem: piaskiem, glebą o odczynniku naturalnym, żelem silikonowym.

b) suszenie pod zmniejszonym ciśnieniem o obecności środka pochłaniającego wodę (P2O5)

c) suszenie w wyniku sublimacji – liofilizacja

Liofilizacja to najbardziej rozpowszechniona metoda przechowywania przemysłowych szczepów.

Liofilizaty mogą być przechowywane w ciągu kilku lat bez przeszczepiania. Metoda ta ma kilka wad: wysoka cena, niska przeżywalność komórek ( i podczas liofilizacji i podczas przechowywania) w celu zwiększania przeżywalności liofilizowanych komórek stosuję się następujące zabiegi:

- do liofilizacji kieruję się zawiesinę o dużej gęstości komórek

- stosuje się dodatki substancji ochronnych: dimetylosulfotlenku (DNSO) w stężeniu 5% lub glicerol w stężeniu 10%, odtłuczone mleko w stężeniu ok. 20%, sacharoza w stężeniu 10 – 20%.

Proces liofilizacji prowadzi się w 2 etapach:

ETAP I – zawiesinę komórek rozlewa się po 0,1 – 0,5 ml. do maleńkich fiolek z miękkiego, cienkiego szkła. Fiolka z zawiesiną jest zamrożona w mieszaninie suchego lodu z metanolem (w praktyce etanolem). Fiolkę w tym czasie poddaje się ruchowi wirowemu przez co uzyskuje się odkładaną stale na ściankach fiolki cienką warstwę zamrażanej mieszaniny.

ETAP II – następuje sublimacja wody w warunkach podciśnienia poniżej 0,1 mmHg. Zaleca się żeby proces zamrażania przebiegał bardzo szybko (spadek 1000 st/min) lub powolne (1st/min). W czasie sublimacji należy utrzymać temp -50st C. w tym etapie stosowany jest środek suszący P2O5. wszystkie operacje między etapem 1 i 2 powinny być prowadzone bardzo szybko w celu maksymalnego ograniczenia dostępu tlenu. Po zakończeniu liofilizacji fiolke zatapia się ‘pod próżnią’ (w wys. Temperaturze), przechowuje w temp -12st do -18st lub w zamrażalniku. Poziom wilgotności w materiale wysuszonym nie powinien przekraczać 1%.

3) przechowywanie komórek w stanie zamrożenia: temperatury poniżej -20st C do -196st C. komórki powinny być szybko zamrażane aby nie powstawały duże kryształy wody, które mogłyby rozerwać komórkę i doprowadzić do jej śmierci.

Metoda uznawana aktualnie za najbardziej zabezpieczającą przeżywalność d-ów. Metoda ta jest kosztowna ponieważ wymaga odpowiednich urządzeń zamrażających, instalacji ciekłym azotem dla uzyskania głębokiego zamrożenia. Łatwo jest uzyskać temperaturę -20st C jednak temperatura ta nie jest zalecana gdyż tworzą się mieszaniny eutektycznych(?) korzystne jest zamrażanie poniżej -40st C.

4) przechowywanie w temperaturze +4st C zawiesiny komórek w wodzie destylowanej

Komórki przechowywane muszą być wcześniej pozbawione składników podłoża i zawieszone w wodzie destylowanej. Zawiesinę komórek umieszcza się w małych, najczęściej plastikowych ampułkach, do których wprowadza się po 1ml d-ów. Ampułki umieszcza się najczęściej w aluminiowym pojemniku umożliwiającym kontrolowane schładzanie ok. 1st C/min

6) RODZAJE PODŁOŻY:
1) podłoża minimalne zawierające jedynie składniki niezbędne do wzrostu szczepu

2) podłoża wzbogacone stosowane w procesach biotechnologicznych zawierające np. melasę, serwatkę, namok kukurydziany.

7) SUROWCE STOSOWANE W BIOTECHNOLOGII:
1) ŹRÓDŁA WĘGLA: melasa – 50% sacharozy, 10-12% suchej masy związków azotowych, 11-12% soli mineralnych; witaminy(np. biotynę, tiaminę, pirydoksydynę) a także aminokwasy(np. kwas glutaminowy) melasę stosuję do produkcji kwasów organicznych m.in. kwasy cytrynowego i aminokwasów(lizyna, kw. Glutaminowy) w europie stosowana jest melasa buraczana, w Azji i Ameryce – melasa z trzciny kukurydzianej.

8) RODZAJE PODŁOŻY:

1) ściśle zdefiniowane – są to podłoża stosowane w pracach laboratoryjnych przygotowane w oparciu o określone substancje przygotowane do celów mbiologicznych i SA to np. ekstrakt drożdżowy, peptony(kilkanaście) zestawy określonych peptydów. To samo dotyczy źródła węgla i jest to glukoza: skrobia, brzeczka, Malt extract) w podłożach tych mogą być również stosowane dodatki określonych witamin, aminokwasów, makro i melementów

2) minimalne – w pracach nad optymalizacją procesów biotechnologicznych oraz w badaniach nad fizjologia d-ów stosuje się tzw. Podłoża minimalne. Skład tych podłoży jest ściśle zdefiniowany a wszystkie składniki dodane są w ilościach minimalnych. Skład jest opracowany na bazie wybranych cukrów, aminokwasów, witamin, makro i melementów.

3) produkcyjne (kompleksowe) – stosowane w procesach biosyntezy różnego typu produktu muszą być przede wszystkim tanie a więc bazą do ich przygotowania muszą być odpadowe surowe przemysłu spożywczego, papierniczego czy odpadowe produkty ropopochodne.

MELASA – przede wszystkim źródło C; SERWATKA –  N; NAMOK KUKURYDZIANY – N i substancje wspomagające wzrost i biosyntezę wielu produktów; ODPADY PRZEMYSŁU TŁUSZCZOWEGO – olej arachidowy, palmowy może spowodować wzrost produkcji wybranych metabolitów drugorzędowych(3 rodzaj procesów hodowlanych wg Gadena)

9) MELASA – odpad po krystalizacji cukru, zawartość sacharozy w tym odpadzie dochodzi do 80 – 85%, suchej masy ok. 50%, zw. Azotowe ok. 5%; sole mineralne do 10%; liczne witaminy, biotyna, tiamina, kw. Pantotenowy, pirydoksyna. Na bazie melasy opracowane są podłoża do produkcji kwasu cytrynowego, alkoholu i produkcji drożdży spożywczych. Pokrewnymi substratami do melasy stosowanymi w biotechnologii jest sok z trzciny cukrowej i hydrolizat skrobiowy(SA to produkty uboczne pozostające po wykrystalizowaniu glukozy z hydrolizatu skrobiowego uzyskanego w wyniku kwaśnej lub enzymatycznej hydroliz skrobi ziemniaczanej)

Melasa zawiera również substancje niepożądane i są to np. betaina, kwasy lotne, związki wapnia, koloidy pektyn, karmel, metale ciężkie, Pb, Cu, Fe i z byt duża ilość azotanów. czasem są tam również pestycydy.

10) SERWATKA – produkt odpadowy otrzymywany z mleka podczas produkcji serów i twarogów po usunięciu kazeiny i tłuszczów. Podstawowymi jej składnikami są laktoza oraz wybrane aminokwasy i peptydy. Rozróżnia się tzw. Serwatkę słodką i kwaśną. Słodka powstaje przy produkcji serów, kwaśna przy produkcji twarogów. pH serwatki słodkiej 6,2 – 6,5; kwaśnej 4,1 – 4,2. serwatka wykorzystywana jest do produkcji drożdży paszowych i częściowo produkcji etanolu. Dodatki serwatki stosowane są do produkcji penicyliny oraz do produkcji enzymów proteolitycznych przez szczepy z rodzaju Bacillus. Należy zwrócić uwagę na to, że serwatka ulega bardzo łatwo zakażeniu w związku z tym nie jest chętnie stosowana w procesach biotechnologicznych, chyba że została wcześniej poddana procesowi suszenia, to jednak zwiększa koszty surowców.

11) Wśród POLISACHARYDÓW największe znaczenie ma skrobia i wprowadzona jest do podłoży hodowlanych jako skrobia ziemniaczana, kukurydziana, jęczmienna, pszenna, żytnia. Zwykle w surowych preparatach tych polisacharydów znajdują się niewielkie ilości substancji białkowych; makro i mikroelementy oraz niewielkie ilości witamin. W biotechnologii wykorzystywane są również polisacharydy otrzymywane z wodorostów morskich. Pozyskiwane one są ze środowiska naturalnego i są to substancje o nazwach: alginiany, karaganiany i agary.

Poza węglowodanami jako źródło węgla mogą być stosowane WĘGLOWODORY i ich pochodne: 1) METANOL - stosowany głównie do biosyntezy białka paszowego. Wykorzystywany jest tam, gdziesą pokładu ropy naftowej i gazu ziemnego a trudno jest u uprawianie roślin i hodowle zwierząt. 2) ETANOL – wykorzystywany do produkcji kwasu octowego; 3) GLICEROL – jest oleistą rozpuszczalną w wodzie cieczą o słodkim smaku i otrzymywany jest w wyniku hydrolizy tłuszczu, powstaje również jako produkt uboczny podczas fermentacji etanolowej. Stosowany jest jako składnik podłozy do produkcji wybranych antybiotyków np. erytromycyny oraz do syntezy wybranych enzymów; 4) KWASY ORGANICZNE – kwas octowy służy jako ważny komponent w produkcji np. lizyny; 5) TŁUSZCZE ROŚLINNE LUB ZWIERZĘCE – stosuję się jako źródło węgla zwykle w połączeniu z sacharydami. Stosowane są jako dodatki w produkcji penicyliny, tetracykliny, i L – lizyny. Wśród węglowodorów zastosowanie znajdują głównie alkany poczynając od metanu, butanu kończąc na parafinach o długości łańcucha do 20C. węglowodory te stosowane są głównie do produkcji białka paszowego.

12) SUROWCE STANOWIĄCE ŹRÓDŁO N DLA D-ÓW:

W biomasie komórek 8 – 14% ich suchej masy stanowi azot. Źródłem azotu w podłożach produkcyjnych jest najczęściej mąka sojowa, rzepakowa bądź kukurydziana. Mąka sojowa znajduje szerokie zastosowanie w syntezie streptomycyny, neonycymy, antymycymy oraz produkcji kw. Glutaminowego, w syntezie antybiotyków stosowana jest również mąka kukurydziana. Źródłem substancji azotowych może być również mączka rybna. Jest ona jednak rzadko stosowana w procesach biosyntezy najczęściej przy produkcji enzymów proteolitycznych. Ogromne wykorzystanie w biotechnologii ma namok kukurydziany. Jest to produkt uboczny powstający w procesie ekstrakcji skrobi kukurydzianej. Zawiera cenne aminokwasy, witaminy i sole mineralne. Wadą tego surowca są duże wahania składu hydrolizatu. Stosowany jest zarówno w procesach syntezy antybiotyków jak i enzymów i aminokwasów. Ważnym surowcem jest autoliza drożdżowa oraz drożdże suszone jako takie. Produkty te są cennym surowcem aminokwasów, peptydów, witamin, sacharydów i soli mineralnych. Autolizaty te przygotowywane są zarówno z drożdży piwowarskich jak i piekarskich(gorzelniczych) uzyskiwanych jako odpad przy produkcji piwa czy alkoholu etylowego.

Surowcem ważnym w biotechnologii są również CELULOZA i HEMICELULOZA. W biotechnologii służą głównie do produkcji białka paszowego i etanolu.

Na użytek określonych technologii przygotowywane są hydrolizaty białkowe zarówno z białka zwierzęcego jak i roślinnego. I tak np. hydroliza z mączki orzeszków ziemnych stosowana jest do produkcji L – lizyny. Zastosowanie znajduje również żelatyna, która jest ekstrahowana z kości i skór zwierząt po uprzednim usunięciu tłuszczu. Stosowane są do produkcji kolagenazy.

Ważnym i zwykle najdroższym surowcem w biotechnologii jest 13) TLEN. Większość procesów biotechnologicznych prowadzonych jest w warunkach wysokiego natlenienia. Tlen słabo rozpuszcza się w wodzie (8,9 mg/ml). Tylko w tej rozpuszczonej formie przyswajany jest przez d-e. poziom natlenienia determinuje wydajność wielu produktów, zarówno aminokwasów, kwasów organicznych, enzymów i witamin,

14) STYMULATORY WZROSTU: rolę tę pełnią zwykle grupy prostetyczne enzymów lub związki o zbliżonej strukturze do tych grup prostetycznych. Podobna rolę mogą pełnić również koenzymy. Zwykle substancje trzeba doprowadzić z zewnątrz.

15) WITAMINY: w metabolizmie d-ów największe znaczenie mają witaminy z grupy B: biotyna i tiamina. W surowcach tj. melasa występuję zwykle niedobór biotyny i jej ilość jest zwykle uzupełniania. Podobnie konieczne są dodatki biotyny do produkcji aminokwasów: lizyny i kw. Glutaminowego. Czasami konieczny jest dodatek wybranych w ściśle określonych aminokwasów oraz związków purynowych i pirymidynowych. Związki te biorą udział w przekazywaniu informacji genetycznej i ich niedobór może obniżyć wydajność wielu procesów. Dobrym źródłem tych substancji jest suszona krew i mięso jako takie.

16) PRODUKCJA BIAŁKA BIOLOGICZNEGO:

Deficyt białka w świecie spowodował podjęcie intensywnych badań nad syntezą białka drobnoustrojowego. Określa się ją w skrócie SCP(single cell protein).

Jest nad ludzi ponad 6 mld z czego wg ONZ 1/3 głoduje. Dotyczy to głównie krajów w których trudno o uprawy oraz krajów o niskim poziomie cywilizacyjnym.

17) ARGUMENTY PRZEMAWIAJĄCE ZA PRODUKCJĄ BIAŁKA

1) Głównymi argumentami przemawiającymi za produkcja białka biologicznego jest to, że jego produkcja trwa kilka dnia synteza białka roślinnego czy zwierzęcego kilka tygodni, miesięcy a nawet lat.

2) Drugim argumentem jest to, że jest to białko o bardzo wysokiej wartości klasyfikowane jest tuż za białkiem zwierzęcym a przed białkiem roślinnym.

3) może być produkowany z różnego typu surowców poczynając od odpadów przemysłu rolno – spożywczego na ropie naftowej kończąc.

CZAS PODWOJENIA MASY:

1) bakterie i drożdże – 20 min – 2h

2) Algi 2 – 6h

3) trawy i inne rośliny: 1 – 2 tyg

4) kurczaki: 2 – 4 tyg.

5) świnie: 4 – 6 tyg

6) Mięso(baranina, wołowina): 1 – 2 miesiące

7) ludzie 3 – 6 miesiące

Białko mikrobiologiczne możemy otrzymywać zarówno z bakterii jak i drożdży i grzybów strzępkowych.

Wśród bakterii dużym zainteresowaniem cieszą się bakterie metylotroficzne wykorzystywane jako źródło węgla i energii metan lub metanol. Szerokie spectrum substratów wykorzysta. Drożdże i są to takie surowce jak melasa, serwatka, ropa naftowa N – parafiny i ługi posiarczynowe(odpad przy produkcji papieru) grzyby pleśniowe hoduje się w pożywkach zawierających odpady skrobiowe i odpady celulozowe, do produkcji białka mikrobiologicznego wykorzystuje się również glony posiadające zdolność czerpania energii słonecznej wykorzystujące CO2 jako źródło węgla. Wśród glonów na szczególna uwagę zasługują glony Chlorella, u których 20% energii czerpanej jest ze światła słonecznego podczas gdy u typowych roślin lądowych udział energii słonecznej wynosi ok. 2%.

Produkcja SCP jest przykładem procesu biosyntezy typu Igo wg podziału Gadena.

Podstawowym wskazaniem dla biotechnologa jest to by proces biosyntezy prowadzony był w warunkach optymalnych. Chodzi o prowadzenie hodowli w odpowiednim dla hodowlanego d-u stężeniu źródła c, N, P itp. Oraz w optymalnych war. pH, temp., potencjale oxydoredukcyjnym. Zamiana warunków hodowli może spowodować, że przy mniej korzystnych parametrach mogą gromadzić się substancje toksyczne i alergizujące.

SCHEMAT

18) ETAPY PRODUKCJI SCP:

1) przygotowanie podłoża hodowlanego(musi być odpowiedni skład)

2) hodowla d-ów(do produkcji SCP wykorzystuje się d-e należące do grupy całkowicie bezpiecznych)

3) namnożenie biomasy(warunki hodowli optymalne)

4) oddzielenie biomasy, przemycie komórek

5) wstępne usunięcie nadmiaru kw. Nukleinowych(przy diecie bogatej w kwasy nukleinowe tworzy się kwas moczowy słabo rozpuszczony, który odkłada się w nerkach i stawach wywołując bolesne stany chorobowe. W diecie dorosłego człowieka ilość kwasów nukleinowych nie powinna przekraczać 2g, natomiast zawartość tych kwasów w SCP może sięgać kilkunastu %. Kwasy nukleinowe usuwa się traktując komórki HCl lub enzymami)

6) dezintegracja kom.(ściany komórkowe d-ów są trudno przyswajalne przez organizmy o prostej budowie żołądka(łatwiej u przeżuwaczy)

7) eluowanie i wytrącanie białka wewnątrzkomórkowego

8) suszenie, aromatyzowanie, standaryzacja, upostaciowienie produktu

O wartości odżywczej SCP decyduje skład aminokwasowi białka oraz towarzyszące substancje takie jak: sacharydy, lipidy, makro i mikroelementy, witaminy. Jeżeli chodzi o skład produktu to różni się on bardzo w zależności od tego, czy otrzymany produkt uzyskany był z drożdży czy z bakterii i tak, jeżeli chodzi o zawartośc różnych substancji odżywczych:

SCP zawiera cenne aminokwasy takie jak lizyna, izoleucyna, tyrozyna, treonina, tryptofan. Szczególnie ważna jest wysoka zawartość lizyny, ponieważ aminokwas ten występuje w niewielkich ilościach w białku roślinnym

19) ZALETY PRODUKCJI SCP

1)         tania produkcja, szybka, efektywna

2)         dobry skład aminokwasów

3)         wysoka wartość odżywcza

4)         możliwość szerokiego wykorzystania produktu jako dodatek do pasz i żywności

20) WADY PRODUKCJI SCP:

1)         brak specjalistycznej kadry biotechnologicznej

2)         możliwość odczynu alergicznego

3)         niestrawne ściany komórkowe

4)         zbyt duże stę...