EKONOMIA 3
1. Wyjaśnij pojęcie polityki społeczno – ekonomicznej. 3
2. Wymień i omów podstawowe cele polityki społeczno – ekonomicznej Polski. 6
3. Scharakteryzuj pojęcie i cele polityki regionalnej. 6
4. Wymień i omów instrumenty polityki rolnej. 10
5. Co rozumiesz przez pojęcie polityki pieniężnej i jakie są jej rodzaje. 11
6. Scharakteryzuj cele polityki państwa polskiego wobec małych i średnich przedsiębiorstw. 13
7. Omów metody zmniejszania bezrobocia. 14
8. Podaj definicję szarej strefy gospodarczej oraz wymień jej wady i zalety. 16
9. Wymień i omów podstawowe modele systemów ekonomicznych. 16
10. Scharakteryzuj podstawowe cechy gospodarki rynkowej i centralnie sterowanej. 17
11. Co rozumiesz przez pojęcie zagranicznej polityki ekonomiczno – społecznej i jakie są jej główne cele? 18
12. Wymień i omów konieczne warunki istnienia gospodarki rynkowej. 21
13. Scharakteryzuj rolę państwa w gospodarce rynkowej. 21
14. Wyjaśnij pojęcie polityki przemysłowej oraz wymień jej główne cele. 23
15. Scharakteryzuj rolę kapitału zagranicznego w polskiej gospodarce i politykę państwa wobec inwestorów zagranicznych. 26
16. Na czym polega wielofunkcyjny rozwój obszarów wiejskich? 26
17. Jaka powinna być polityka ekonomiczna – społeczna państwa w obliczu procesów globalnych i regionalizacji gospodarki światowej. 27
18. Określ szanse i obawy wynikające z integracji wynikające z integracji Polski z Unią Europejską. 28
19. Istota i fazy procesu planowania w przedsiębiorstwie. 31
20. Rodzaje i charakterystyka struktur organizacyjnych w przedsiębiorstwie. 32
21. Charakterystyka, części składowe, funkcje biznes planu. 34
22. Rodzaje, formy i typy przedsiębiorstw. 36
23. Otoczenie przedsiębiorstwa i metody jego analizy. 45
24. Nabór i dobór kadry – źródła i instrumenty. 47
25. Charakterystyka gospodarki materiałowej w przedsiębiorstwie. 49
26. Źródła innowacji w firmie. 52
27. Znaczenie działalności marketingowej w firmie. 54
28. Cykl życia produktu (usługi i jego znaczenie w kształtowaniu portfela produkcji). 60
29. Kwestia przemian strukturalnych i działów pierwotnych we współczesnej gospodarce. 61
30. Pojęcie i warunki równowagi ogólnej. 64
31. Prawidłowość podziału narodowego. 64
32. Równowaga i wzrost gospodarczy. 65
33. Czynniki równowagi przedsiębiorstwa. 66
34. Rynek i funkcje rynku – charakterystyka. 66
35. Charakterystyka rynku pieniężno – kredytowego. 72
36. Funkcje i rola pieniądza w gospodarce. 78
37. Instrumenty polityki pieniężnej. 79
38. Pasywna i aktywna polityka fiskalna. 81
39. Koszty działań ekologicznych przedsiębiorstwa. 81
40. Pojęcie, przyczyny i skutki kryzysu ekologicznego. 82
Pojęcie polityki społecznej trzeba odnosić zarówno do dyscypliny naukowej, jak i do praktycznej działalności uprawnionych do tego podmiotów, realizujących jej cele i zadania. Poprzez politykę społeczną jako dyscyplinę naukową można rozumieć naukową teorię oraz określenie metodologii i metod badawczych, zajmujących się zagadnieniem potrzeb materialnych i duchowych człowieka oraz grup społecznych na określonym etapie rozwojowym państw, z uwzględnieniem także geograficznych i kulturowych uwarunkowań. Polityka społeczna stanowi jedną z nauk społecznych.. Wypada wskazać na jej ścisły związek z teorią ekonomii, zwłaszcza z ekonomiką pracy i ekonomiką kształcenia, z socjologią, psychologia – zwłaszcza społeczną, demograficzną, filozofia, a także prawem, szczególnie prawem pracy.
Polityka ekonomiczna zajmuje się badaniem form, celów, narzędzi i sposobów oddziaływania państwa na gospodarkę. Polityka gospodarcza to działalność państwa lub innego organu publicznego, zmierzająca do osiągnięcia konkretnych celów społeczno-ekonomicznych w ściśle określonych warunkach i określonym horyzoncie czasu. Oznacza ona oddziaływanie władz państwa na gospodarkę narodową – na jej dynamikę i strukturę, na stosunki ekonomiczne w państwie oraz na jej relacje gospodarcze z zagranicą.
Przez politykę ekonomiczną (gospodarczą, społeczno - ekonomiczną) rozumie się świadome oddziaływanie władz państwowych na gospodarkę narodową – na jej dynamikę, strukturę i funkcjonowanie, na stosunki ekonomiczne w państwie oraz na jego relacje gospodarcze z zagranicą. Podmiotem polityki gospodarczej jest najczęściej władza państwa, w której to imieniu konkretne działania prowadzą jej organy. Sprawą niezwykle istotną jest w związku z tym sposób powoływania, struktura oraz szczegółowy zakres kompetencji i odpowiedzialności organów mających oddziaływać na gospodarkę, a także sama procedura przygotowania i podejmowania decyzji. Może ona koncentrować się w organach centralnych władzy, co stanowi gwarancję jednolitości podejścia i sposobu dokonywania rozstrzygnięć, może też włączać do procesu decyzyjnego organy samorządu terytorialnego, co z kolei pozwala na uwzględniania specyficznych zagadnień regionalnych i zagadnień.
Integracja władz państwowych (a także organów ponadnarodowych) w sprawy gospodarcze oznacza zwykle wprowadzenie różnych ograniczeń swobody jednostek i przedsiębiorstw; powinna być podejmowana tylko w imię dobra wspólnego. Działania polityki ekonomicznej są zazwyczaj motywowane troską o dobro publiczne oraz stawiane ponad interesami poszczególnych osób, grup i warstw społecznych. Obowiązuje też zasada celowego, rozważnego i oszczędnego działania władzy, czyli po prostu działania racjonalnego. Mądra polityka ekonomiczna może być potężną dźwignią rozwoju społeczno – gospodarczego kraju. Natomiast polityka ekonomiczna w swych założeniach i realizacji błędna prowadzi do skutków niejednokrotnie katastrofalnych – tym poważniejszych, im większe są skala i intensywność podejmowanych przez nią operacji. Im większa jjest ingerencja państwa w sprawy procesu gospodarczego, tym większą odpowiedzialność przed narodem ponoszą organy państwowe i stojący na ich czele ludzie – za wykorzystanie zasobów kraju, za stan i rozwój gospodarki, za poziom życia ludności.
Naukę polityki ekonomicznej traktujemy ogólnie jako dyscyplinę naukowa zajmującą się badaniem form, celów, narzędzi i sposobów oddziaływania państwa na społeczny proces gospodarczy. Traktowanie nauki politycznej jako odrębnej dyscypliny wiąże się z podziałem nauk na pozytywne i normatywne. Pierwsze służą poznawaniu i opisywaniu rzeczywistości, drugie – wykazywaniu możliwych i pożądanych kierunków i sposobów jej przeobrażenia. Zagadnienia polityki ekonomicznej są omawiane głównie w ramach makroekonomicznych.
Nauka polityki ekonomicznej zajmuje się także w dużym zakresie metodologią przygotowania, podejmowania i realizowania decyzji organów państwowych w sferze ich oddziaływania na gospodarkę, w tym również problematyką metod i technik prognozowania oraz planowania gospodarczego.
Nauka polityki ekonomicznej posługuje się tymi samymi metodami co inne nauki ekonomiczne – empirią i dedukcją. Badanie empiryczne, wykonywane na podstawie gromadzonych informacji, stanowią zawsze punkt wyjścia. Szczególną rolę odgrywa również eksperyment oraz postępowania symulacyjne, przeprowadzane za pomocą odpowiednio skonstruowanych modeli, przedstawiających w sposób uproszczony rzeczywistość społeczno – gospodarczą.
Funkcje państwa wobec gospodarki:
- przestrzeganie zasad porządku społecznego, poszanowania własności prywatnej
- zapewnienie bezpieczeństwa zewnętrznego i wewnętrznego
- wymiar sprawiedliwości
- szkolnictwo
- kształtowanie systemu pieniężnego
- podnoszenie efektywności gospodarki w skali ogólnospołecznej
- ograniczenia nadmiernych nierówności w podziale produktu społecznego
- stabilizowanie gospodarki
- ochrona środowiska naturalnego
- zapewnienie użytkowania zasobów naturalnych
- ochrona konsumentów
- przeciwdziałanie nieuczciwej konkurencji
- regulowanie warunków pracy i ochrona pracowników
- kształtowanie systemów ubezpieczeń społecznych i zapewnienie ochrony zdrowia.
Przykłady działań polityki ekonomicznej:
- ustawodawstwo antymonopolowe, decyzje urzędów antymonopolowych
- wprowadzanie przepisów dotyczących ochrony środowiska naturalnego, warunków technicznych itp.
- budowa i rozbudowa urządzeń infrastruktury (dróg, kanałów)
- progresja podatkowa, zasiłki społeczne
- regulacja podaży pieniądza, zachęty w systemie podatkowym dla inwestorów, inwestycje publiczne, itd.
Cele polityki ekonomicznej
Generalne
Ustrojowo - systemowe
Ekonomiczne
Społeczne
Ekologiczne
Obronno – militarna
- suwerenność narodowa
- sprawiedliwość
- postęp społeczny
- gwarantowanie praw człowieka
- umacnianie istniejącego ustroju społeczno – gospodarczego zapewnianie jego dalszej ewolucji
- powiększanie dobrobytu
- powiększanie bogactwa w kraju
· efektywne wykorzystanie zasobów, wzrost gospodarczy
· wzrost przedsiębiorczości
· przemiany strukturalne
...
freessak