Drake Jocelynn.pdf

Łowcaciemności”

Dnimroku

Księga2

Rozdział1

NaleŜałosiępoŜywić.

GłódTristanaprzeszywałmojezmysły,przelewającsięprzezemniegorącą,

złąfalą,iaŜprzyciskałmniedochropowategoceglanegomuruciągnącegosię

poobustronachalejki.Wbiłampaznokciewewnętrzedłoni,pozostawiającna

skórzekrwawepółksięŜyce,ledwiepanującnadsobąinadmłodymnocnym

wędrowcem.WszechogarniającełaknieniekrwipowolizelŜało,gdywampir

przedzierałsięprzezczerwonąmgłę.Falacofnęłasię,chłoszczącmniepo

odkrytymcielejakwiązkaparzącychpokrzyw.

Odchyliłamsięwtył,zamknęłamoczyiodetchnęłam,próbującwziąćsięw

garść,alezaraztegopoŜałowałam.Wąskizaułekwypełniałostęchłe,cuchnące

powietrze,fetorgnijącegomięsa,pleśnii,jakmogłamsiędomyślać,odór

rozkładającegosięszczuralubkilkuszczurów.Mdliłomnie,straciłamkontrolę

nadumysłemTristana,anastępnafalagłoduzalałanasoboje,powalającmnie

nakolana.

WtymparszywymmiejscubłękitneoczyTristanalśniłyblaskiem,którynie

miałnicwspólnegozniebemczyteŜboskąchwalą.Jegodługiepalce

przypominałyszpony;Tristanwbiłpaznokciewścianęoboksiebiewostatniej

desperackiejpróbiepowstrzymaniasięprzedzaatakowaniempierwszego

stworzenia,jakiestaniemunadrodze.Zachowałniewieleludzkichcech,poza

szczupłąsylwetką,któraupodobniałagodoczłowieka.Jegopięknapociągła

twarzmiałaostrerysy;byłrozgorączkowany,samekościimięśnie,opętane

Ŝądząkrwi.

Miro...

MyśliTristanazetknęłysięzmoimi,alerozbrzmiałyjakjegocichygłos.

Byłygłuche,szorstkieimrocznieuwodzicielskie;podobnedogrzmotu,którego

echapobrzmiewaływszczątkachmojejduszy.Identycznemonstrum

przebudziłosięwemnie,łaknąckrwi,tęskniącdoodczuć,towarzyszących

zagłębianiukłówwciele.Tomonstrumdomagałosiękrwitakgwałtownie,Ŝe

czułam,jakduszaprzyszłejzdobyczyłaskoczemniewgardle.

Głoswmoimmózguucichł,zagłuszonykakofoniąludzkichodgłosów.

CudnyLondyn,pełnyludziipodobnegodogrzmotududnieniaichserc.Noc

byłajeszczemłodaiświeŜajakbeztroskadziewczynaidącanaswójpierwszy

bal.Tristanijaskryliśmysięwmroku,wjakimśbrudnymzaułkutegostarego

miastatętniącegoŜyciem,huczącegojakmiarowyrytmbębna.

JOCELYNN DRAKE

„Łowcaciemności

Łowcaciemności

Rozdział1

ObojerozpaczliwiemusieliśmysiępoŜywić.Starcieposzłoźle,byliśmy

ranniipozbawienisubstancji,dziękiktórejwiedliśmydługiŜywotpodniach,

którepowinnystanowićnasznaturalnykoniec.Potrzebowaliśmykrwii

wiedzieliśmy,ŜetylkojamogęuchronićofiaręTristanaprzedśmiercią,gdyon

wkońcuwbijewniązęby.Mógłbynienaumyślniejąuśmiercić,aprzecieŜnie

musieliśmyzabijać.AlejegoczynaminiekierowałyjuŜnakazymoralne.

ZawładnęłanimczerwonafalaŜądzykrwiipragnienieprzetrwania.

Nakońcuprzecznicyjakiśczłowiekosiwiejącychciemnychwłosach,

wyszedłcięŜkimkrokiemzmrokunocy.Przystanąłnarogu.Osłaniającdłońmi

papierosa,zapaliłgoirozejrzałsięwokół,ajegotwarzpobruŜdŜonagłębokimi

zmarszczkamiukazałasięwświetlelatarni.Omiótłwzrokiemulicę;rękaz

papierosemdrŜała,Ŝarognikaporuszałsięwciemności.

WkrtaniTristananarastałcichywarkot,gdywbiłspojrzeniewswojąofiarę.

Rzuciłamsięwciasnymzaułkuiprzygwoździłamgodomuru.Młodywampir

warknąłnamniewściekle,obnaŜająckłyizwęŜającoczydowąskichszparek.

JuŜmnieniedostrzegałaniniedbałoto,Ŝebeztrudumogłamgorozszarpaćna

strzępy.Byłamstarszaisilniejsza,alepotrzebowałkrwiinicniemogłogopo

wstrzymać.

Zaczekajpoleciłamprzezzaciśniętezęby,wbijającpalcewjegoszczupłe,

muskularneramiona.Ubraniemiałporwaneisplamionekrwiąpowalcez

naturi,którąstoczyliśmywcześniejtegowieczoru.Mieszaninawonikrwi

Tristanainaturi,jakąwyczuwałam,mąciłamojemyśli,wywołującwizje,

którychwcaleniechciałam.Starcieprzyniosłosukcestylkotaki,Ŝeoboje

przeŜyliśmyimieliśmyenergię,byzapolować,aleokazałosięklęską,bomój

ukochanystraŜnikMichaelleŜałterazmartwywWarowniTemidy.

Pomrukująccicho,skierowałamswojąuwagęnaczłowiekastojącegona

przeciwległymroguulicy.Kosztowałomnieniewielewysiłku,bywejśćwjego

odurzonynarkotykamimózginakłonićdobłędnegoprzekonania,Ŝeprzywołuje

gopotencjalnyklient,zainteresowanyjegotowarem.Kiedytakstałwmroku

wąskiegozaułka,puściłamTristanaicofnęłamsiębezszelestniewstronęmuru.

Niezabijajgoszepnęłam,gdymłodynocnywędrowiecrzuciłsię

naprzód.

ZdobyczTristanadosłyszałamojesłowaizdołałaodsunąćsięopółkrokuw

tył,przeszytanagłymlękiem,którymogłamwyczućwciemnymzaułkuprzez

mgiełkękrwawejŜądzyjednakbyłojuŜzapóźno.Przywarłamplecamido

ceglanegomuru,gdynocnywędrowiecpochwyciłtamtegoczłowiekaw

ramionaprzypominającestalowekleszcze.Niemogłamoderwaćodnich

wzrokuiosunęłamsięnakolana,kiedyTristanuczyniłtosamo.

Wnikającwumysłnocnegowędrowca,poczułamprzelewającąsię,

przytłaczającąfalędoznań.Tristanpiłchciwie,zasysającoszałamiającociepłą

krewcałymswoimchłodnymciałem.Słyszałam,jakspazmatyczniepracują

mięśniejegoprzełyku,pompującgęstąkrewdoŜołądka.Abywpełni

rozkoszowaćsiętąucztą,Tristanniepozbawiłswojejofiaryprzytomności.

Sercehandlarzanarkotykówłomotałowpiersiniczymtłokmaszyny,alena

próŜno.Jegostrachwypełniałzaułek,tłumiącfetorgnijącychśmieciiwilgotnej

pleśni;zmoichrozwartychustwyrwałsięcichyjęk.Klęczącnaziemi,zdłońmi

zaciśniętymiwpięści,nasłuchiwałam,jakrytmbiciasercategoczłowieka

zaczynazwalniać.Traciłprzytomność.

Puśćgopowiedziałamchrapliwymgłosem.Tristanzawahałsię,lecz

zrobił,comukazałam.Oparłczłowiekaomurizwróciłsiękumnie,balansując

napalcachstóp.Jegobłękitneoczylśniłyitańczyływciemności,podobnedo

bezcennychklejnotów.

PorazpierwszyodkądgospotkałamTristanwydawałsięnaprawdę

oŜywiony.Wtedy,przebywającwnocnymklubiewrazzThorne'em,uciekał,

kryłsięprzedSadirą,anieustannystrach,Ŝezostanierozpoznany,przytłaczał

jegoosobowość.AleterazcośtchnęłoweńwreszcienoweŜycie.Obiecałammu

przecieŜ,Ŝepomogęmuuwolnićsięodnaszejstwórczyni.Iwiedział,Ŝezrobię

wszystko,bydotrzymaćtejobietnicy.

Odgłosszurającychstópwtargnąłnagledonaszegomrocznego,zbrukanego

krwiązakątkaświata.Obojezastygliśmywbezruchu,chcączobaczyć,ktosię

zbliŜa.OdkądTristanzatopiłkływswoimposiłku,maskowałamnaszą

obecnośćwtymmiejscu;byłotozmojejstronyraczejnaturalnymodruchemniŜ

świadomympostępowaniem.Całunchroniłnasprzedwzrokiemwszystkich

pozatymi,którzyparalisięczaramiinnymisłowy,przedoczamizwykłych

ludzi.

Podwpływemtegomiarowegoodgłosukrokówmłodynocnywędrowiec

rozwinąłwłasnyochronnycałun,któryodrazusplótłsięzmoim.Tristanczuł

sięterazsilniejszy,ajegomyślibyływyostrzoneijasne.Wyczuwałamlekką

nerwowośćwjegoumyśle,aleTristanzastygłjakgłazimiałampewność,Ŝe

zrobi,copowiem.

JakiśmęŜczyznaokrótkichbrązowychwłosachmijałskrajalejki.Szedł

szybkoipewnie.Odwróciłgłowęwstronęzaułka,ajegospojrzenieomiotłoto

ciasnemiejsce.Tristanijanieporuszaliśmysię,wyczekując.Przezchwilę

poczułamsiętak,jakgdybymstałasięzarazemmyśliwymizwierzyną.A

jednakprzechodzieńniezwolniłmarszuizacząłznówpatrzećnaulicęprzed

sobą.NiezauwaŜyłnas.

Aledostrzeglinasczarownicaiwilkołak.DwakrokizamęŜczyznąz

kwadratowąszczękąpodąŜaławiedźmawwytartychdŜinsachiwilkołakw

wojskowychciuchachkhaki.Onaprzystanęłanagleisięgająceramionszatyno

wewłosyprzesłoniłynamomentjejwąskątwarz.Wilkołakzatrzymałsięprzy

niejizmarszczyłczoło,anajegosurowymobliczupojawiłysięgłębokiebruzdy

zmarszczek.

Cholera!wyrwałjejsiępodszytywściekłościąszept,gdywbiławnas

wzrok.

Tristanijanieporuszaliśmysię,czekając,aŜintruziwykonająpierwszy

ruch.„Kolacja"Tristananadalbyłanieprzytomna,amłodynocnywędrowiec

częściowojązasłaniał.Jednakobojemieliśmynasobiekrewiubranie

porozdzieranewwynikuwalkistoczonejwcześniejtegowieczoru.Nie

wyglądaliśmynajlepiej.Rzeczjasna,wkontaktachzprzedstawicielamiinnych

raswszyscypostępowaliśmy„poswojemu".Takwięcterazczekaliśmy.Gdyby

czarownicaiwilkołakruszylidalej,udawalibyśmy,Ŝeniedostrzegliśmysię

nawzajem.

Niemieliśmyjednaktyleszczęścia.Nadźwięksłowawypowiedzianego

przezwiedźmęidącyprzedniączłowiekobróciłsięnapięcieidobyłbroni,

którąnosiłnaplecach.Miałjąukrytąpodluźną,zapinanąnaguzikikoszulą,

przyozdobionąjaskrawymwizerunkiemsmoka.Zpistoletemwrękuponownie

omiótłwzrokiemzaułek,alewciąŜnasniewidział.

CzarownicawyciągnęłaprawąrękęipołoŜyłająnajegoszerokimramieniu.

Wyszeptałajednosłowo:Specto,iwyczułamprzepływającąwpowietrzulekką

falęmocy.TakiezaklęciepotrafiłrzucićkaŜdy,ktodopierowkraczałwświat

magiiiliznąłniecołaciny,aletowystarczyło.MęŜczyznamrugnąłiodrazu

pobladł,zaciskającmocniejdłońnabroni.TerazjuŜnaswidział.

Niezatrzymujciesiępowiedziałamcicho.Niemogłamryzykować

podejmowaniawalki.PragnieniepoŜywieniasięwręczmniezniewalałoi

gdybymterazmusiaławalczyć,toprzypuszczalniektośbymusiałzginąć.Mon

strumwemnieryczałoitłukłosięwklatcepiersiowejgorączkowo,domagając

siękrwi.

Tristanzwróciłsięwmojąstronę,czekającnapolecenia.Niestety,nasz

nowyznajomynajwyraźniejzbytochoczosięgałpobroń.Skierowałpistoletw

kierunkumłodegonocnegowędrowcainacisnąłspust.Cichytrzaskiglicyw

bronizmusiłmnieiTristanadonatychmiastowejreakcji.Młodywampirrzucił

sięnaziemię,alekulaprzeszyłamugórnączęśćprawegoramienia.

Przemknęłamprzezalejkęichwyciłamrękęstrzelającego,gdypróbował

wycelowaćwemniebroń.Głupiludzie.Nawetgdybystrzeliłmiprostowserce,

niezdołałbymniezabić.Zabićnocnegowędrowcaniedasięztypowejbroni

palnej.Gorszebyłyśrutowestrzelby,aleiwtedystrzelcowimusiałobysię

poszczęścić.Zodsłoniętymikłamiuderzyłamjegorękąopobliskiceglanymur,

roztrzaskującmukości.Wrzasnął,gdybrońwypadłamuzbezwładnychpalców

iupadłazmetalicznymodgłosem.Niepuszczającjegoręki,przerzuciłamgo

przezbarkwgłąbzaułkaniczymwórodpadków.Uderzyłościanęinieprzy

tomnyosunąłsięnaziemię.

MiejgonaokuwarknęłamdoTristana,skupiającuwagęnawiedźmiei

wilkołaku.

Niebyłoszans,abyzałatwićtęsprawępolubownie.Azresztątaknaprawdę

niemiałamjuŜochotynagrzecznerozmowy.Sapiącpaskudnie,wilkołakrzucił

sięnamnie,ajegooczylśniłymiedzianoczerwono.Przycisnąłmniedomuruz

cegły,więŜącmojedłoniemiędzynaszymiciałami,sammiałręcewolne.

PrzyłoŜyłmiprawąpięściąwlewybok,łamiącmiconajmniejdwaŜebra.Fala

potwornegobóluprzebiławemniemgłępragnieniakrwiizmęczenia.Pochwili

uderzyłmnielewąpięściąwprawybok,naruszającnarządywewnętrzne,wciąŜ

osłabionewwynikuwcześniejszejwalkiznaturi.

Zjękiembóluraptownierzuciłamgłowędoprzodu.Grzmotnęłamczołemw

jegonos,łamiącgo.Wilkołakodstąpiłokrok,ajauniosłamkolano,walącgo

nimwkrocze.Wilkołakzawyłicofnąłsięnachwiejnychnogach.Odsunąłrękę

odzłamanegonosaiprzyłoŜyłjądopachwiny,jakgdybymógłwtensposób

złagodzićból.Wońjegokrwiodrazurozeszłasięwpowietrzu.

Przestałamsięwahać.Dopadłamwilkołaka,zanimzdołałnabraćpowietrza.

Wbiłammukływgardziel,rozrywającmięśnie.Krewspłynęłamidogardła,a

słodkieukojenieogarnęłocałemojeciało.Byłagęsta,ciepłaiprzesyconasiłą

wilkołaka.Onzmagałsięzemną,pchając,zadającciosy,kopiącirozpaczliwie

wymachującpazurami,aleniezdołałmnieodrzucić.ZkaŜdymłykiemkrwi,

jakączerpałamzniego,słabł,ajanabierałamsiły,powoliwysysajączniego

Ŝycie.

Miro!wrzasnąłTristan,cozmusiłomniewkońcudouniesieniagłowy.

Wilkołakosunąłsiępowoli,nieprzytomny,namojestopy.Tristanrzuciłsię

naprzód,bystanąćpomiędzywiedźmąamnąipróbującmnieochronić,ona

jednaknajwyraźniejpomyślała,Ŝechcejązaatakować.

Nie!krzyknęła,ajejdrobna,bardzowąskatwarzstałasiękredowobiała.

CzarownicaniewykonałaŜadnegoruchuwtrakciemojegokrótkiegostarciaz

jejtowarzyszem.Pewniewstrzymywałaoddech.Spojrzeniejejszeroko

rozwartychpiwnychoczuprzeskakiwałozemnienaTristana.

Uniosłaprawąrękęizaczęłacicho,szeptem,recytowaćzaklęcia.Zrobiłam

krokwjejkierunku,starającsięwyjśćprzedTristana,kiedywjejprawejdłoni

pojawiłasiękulazołtopomarańczowychpłomieni.Przystanęłam,anaustach

zaigrałminikłyuśmieszek.Bystrazniejosóbka.Normalniewidokpłomieniw

dłoniczarownicynapędziłbykaŜdemunocnemuwędrowcowiniezłegostracha.

TyleŜejaniebyłampierwszymlepszymnocnymwędrowcem,tylko

KrzesicielkąOgnia.UmiejętnośćzapanowanianadognistymŜywiołembyłajuŜ

oddzieckamoimdaremiprzekleństwem.Pomyślałamoczarownicyze

współczuciem.

ZezduszonymodgłosemcisnęłaognistąkulęwkierunkuTristana.

Wyciągnęłamprawąrękę,aogieńzatoczyłwpowietrzułukwmojąstronęi

osiadłwmejotwartejdłoni.Uśmiechającsięoduchadoucha,zacisnęłampalce

izdusiłampłomienie,aciasnyzaułekznówpogrąŜyłsięwciemnościach.

Czarownicaściągnęłabrwiinajejbladejtwarzyodmalowałosięzmieszanie.

NiechcącpogodzićsięzporaŜką,uniosłaobieręceipowtórzyłazaklęcie.Tym

razempoczułamwpowietrzufalęenergii.Terazwkładaławtowszystkieswoje

siły.StanęłamprzedTristanem,gdycisnęławemnieparąognistychkul.

Przymknęłamoczy,aczasspowolniłswójbieg.Fetorśmieciiodgłosyludzi

wmieściejakbyprzestałyistnieć.Byłtylkoogień,któryhuczałwemnie.Z

rozwartymidłońmimachnęłamlewąrękąprzedswoimciałem.Płomienieraz

jeszczepodąŜyłyzamojąbladąręką.OkrąŜyłyjąnamoment,apotemowinęły

sięwokółramieniaiklatkipiersiowejjaknajedzonypyton.Ogieńsięmnienie

imał.

Ajednakcośbyłonietak.Kiedykoncentrowałamsięnaogniu,usłyszałam,

jakmonstrumwemniesięwydzielił,lecznierykiemgłodu,któryznałamjuŜod

ponadsześciustuleci.Byłtowrzaskzłościibólu.Naglezmieszanaizdjęta

strachempokierowałampłomienietak,byspłynęływzdłuŜnógjakwoda.Kiedy

jednakdrugazognistychkulzetknęłasięzpodłoŜem,mojezmysłyeksplodowa

ły.Ziemiępochłonęłooślepiającebiałeświatło,płonącewmoimmózgu.Pod

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: