Coulter Catherine - Panna młoda 02 - Panna młoda z piekła rodem.pdf - Coulter Catherine - ssaaggaa

CATHERINE COULTER

PANNA MŁODA Z PIEKŁA

RODEM

Dla Penelopy Williamson

doskonałej przyjaciółki i świetnej pisarki.

Kobiety o nieskończenie dobrym guście,

czemu daje świadectwo w każdy wtorek

w Kantynie.

Nora nie ma racji. To nie będzie rozwlekłe.

ROZDZIAŁ 1

Montego Bay, Jamajka

Czerwiec 1803 roku

Mówiono, że miała trzech kochanków.

Fama głosiła, że byli to: Oliver Susson, blady prawnik o zapadniętej piersi,

jeden z najbogatszych ludzi w Montego Bay, nieżonaty, wchodzący w wiek średni;

Charles Grammond, właściciel plantacji cukru, sąsiadującej z Camille Hall, gdzie

mieszkała, mężczyzna o pociągłej twarzy, żonaty z kobietą znaną z silnej woli, ojciec

czworga nieznośnych dzieci; oraz lord David Lochridge, najmłodszy syn księcia

Gilfordu, zesłany na Jamajkę, ponieważ w ciągu trzech lat trzykrotnie się

pojedynkował, zabił dwóch mężczyzn oraz usiłował - bezskutecznie, bo miał

nieprawdopodobne szczęście w kartach - stracić cały majątek babki, odziedziczony w

wieku lat osiemnastu. Lochridge był teraz w wieku Rydera - to znaczy miał

dwadzieścia pięć lat - wysoki i szczupły, o ciętym języku i anielskiej twarzy.

Pierwszego popołudnia w Montego Bay, spędzonego w tamtejszej, cieszącej

się popularnością kawiarni o nazwie Złoty Dublon, która mieściła się w niskim

budynku, usytuowanym, ku zaskoczeniu Rydera, tuż obok kościoła Świętego Jakuba,

dowiedział się zadziwiających szczegółów o owych mężczyznach, ale nie usłyszał

prawie nic na temat damy, która wszystkich trzech sprawiedliwie obdarzała swymi

względami. Przebiegły właściciel kawiarni pozyskiwał sobie poparcie bogatych

mężczyzn z wyspy, stosując prosty wybieg, polegający na wykorzystywaniu

własnych pięknych córek, siostrzenic i kuzynek do nadzwyczaj miłego obsługiwania

klientów. Nikt jednak nigdy nie pytał, czy w żyłach owych pięknych młodych dzie-

wczyn rzeczywiście płynęła choć kropla krwi właściciela.

Rydera przyjęto w kawiarni z otwartymi ramionami. Dostał filiżankę

tamtejszego grogu, ciemnego, gęstego i doskonale rozgrzewającego wnętrzności. Od-

prężył się, zadowolony, że po długiej podróży statkiem znów ma pod stopami stały

ląd. Popatrzył wokół, przyglądając się zebranym w kawiarni mężczyznom. Jeszcze

raz zastanowił się nad okolicznościami, które zmusiły go do opuszczenia domu w

Anglii i przybycia na tę zapomnianą przez Boga wyspę. Samuel Grayson, zarządca

należącej do rodziny plantacji cukru, wystosował do starszego brata Rydera, Dou-

glasa, hrabiego Northcliffe, histeryczny w tonie list, opisując zgoła fantastyczne i

nadprzyrodzone zdarzenia, rozgrywające się w Kimberly Hall. Były to oczywiste

bzdury, ale Ryder chętnie się zgodził na wyjazd, ponieważ zarządca był szczerze

przerażony, a Douglas, wbrew swojej woli, właśnie się ożenił z pewną młodą damą i

potrzebował czasu, aby przywyknąć do swego nowego i niespodziewanego stanu. Tak

więc Ryder spędził na morzu siedem tygodni, zanim, w samym środku upalnego lata,

przybył na miejsce, to jest do Montego Bay. To, co mu się przytrafiło, było bardzo

tajemnicze, a on uwielbiał tajemnice. Usłyszał, jak jeden z mężczyzn w kawiarni

mówi coś o dziewczynie posiadającej trzech kochanków. Czyżby tutejsi mężczyźni

nie mieli innych tematów do rozmowy? A potem pojawił się jeden z owych

kochanków, prawnik Oliver Susson, i zapanowało chwilowe milczenie, a wreszcie

jeden ze starszych dżentelmenów powitał go tubalnie: - A oto i drogi Oliver, który nie

ma nic przeciwko dzieleniu się swoim posiłkiem z innymi braćmi.

 O nie, Alfredzie, on dzieli się wyłącznie deserem.

 Tak, śliczne ciasteczko. Słodka bajaderka - odparł starszy dżentelmen z

łakomym uśmiechem. - Zastanawiam się, jak też smakuje. Jak myślisz, Morgan?

Ryder pochylił się w wyplatanym fotelu. Sądził, że na Jamajce przyjdzie mu

się nudzić.

Stwierdził, że się uśmiecha. U diabła, cóż to za kobieta, która z taką

zręcznością żongluje trzema mężczyznami?

 Wątpię, by smakowało wiśniami - odparł mężczyzna zwany Morganem. -

Ale zapewniam cię, że młody lord David oblizuje po nim usta.

 Spytajmy Olivera. On nas najlepiej poinformuje o smaku interesującego nas

ciastka.

Oliver Susson był bardzo dobrym prawnikiem. Błogosławił chwilę przed

dwunastoma łaty, w której przybył do Montego Bay, ponieważ pod nieobecność

właścicieli prowadził sprawy trzech plantacji cukru. Żaden z przebywających w

Anglii trzech właścicieli nie miał nic przeciwko temu, że Oliver jest też adwokatem

konkurentów. Oliver westchnął. Słyszał prowokujące komentarze, lecz nie okazał

najmniejszych emocji, prócz wyrozumiałego uśmiechu.

- Drodzy panowie - powiedział z niefrasobliwą dobrodusznością. - Dama, o

której rozprawiacie, jest królową wszelkich deserów. A wasza zazdrość powoduje, że

stajecie się impertynenccy.

To rzekłszy zamówił koniak u olśniewającej młodej kobiety o rudych

włosach, ubranej w suknię odsłaniającą jej pierś o barwie gęstego koziego mleka,

podawanego do kawy. Następnie rozwinął angielską gazetę i zasłonił nią twarz.

Kim, u diabła, jest ta młoda kobieta? Jak się nazywa?

Ryder wcale nie miał ochoty wychodzić z kawiarni. Na dworze prażyło

niemiłosierne słońce. Wszystkie drogi pokrywała gruba warstwa pyłu, który przy każ-

dym kroku wzbijał się spod stóp. Ale był zmęczony i musiał się dostać do Kimberly

Hall, aby uspokoić nerwy nieszczęsnego Graysona. Cóż, o tym tak zwanym deserze

dowie się czegoś później.

Zapłacił rachunek, skłonił się nowo poznanym dżentelmenom i wyszedł na

popołudniowy skwar. Gorąco zwalało go z nóg i Ryder zastanawiał się, jak w tym

piekle ktokolwiek może mieć ochotę na miłość. Natychmiast otoczyły go

ciemnoskóre dzieciaki w łachmanach. Jedne chciały czyścić jego buty, inne propono-

wały, że zamiotą mu drogę kilkoma związanymi w pęk gałązkami. Wszystkie

pokrzykiwały: „Massa! Massa!” Ryder rzucił im kilka szylingów i skierował się z po-

wrotem do portu. Wiedział, że część tutejszych Murzynów jest wolna, ale te dzieciaki

były obszarpane jak niewolnicy.

W małym porcie unosiła się woń gnijących ryb i Ryder omal nie

zwymiotował. Pod stopami skrzypiały deski. Wokół uwijali się niewolnicy

rozładowujący statek. Nieopodal dwaj dozorcy, biały i czarny, obydwaj z batami w

dłoniach, wykrzykiwali polecenia. Ryder zauważył Samuela Graysona, zarządcę i

prawnika plantacji Sherbrooke'ów, chodzącego w tę i z powrotem i ocierającego

chustką spocone czoło.

Wyglądał na znacznie starszego, niż był w rzeczywistości. Spostrzegłszy

Rydera omal nie zemdlał z ulgi.

 Samuel Grayson? - zapytał Ryder, uśmiechając się i wyciągając dłoń.

 Tak, lordzie. Myślałem, że pan nie przypłynął i zapytałem kapitana statku,

Powiedział mi, że był pan najsympatyczniejszym z jego wszystkich dotychczasowych

pasażerów.

Ryder uśmiechnął się. Kapitan poczuł do niego sympatię, ponieważ Ryder nie

przespał się z jego o wiele młodszą żoną, po raz pierwszy towarzyszącą mężowi w

rejsie, która próbowała go uwieść podczas sztormu. Kapitan Oxenburg najwyraźniej

dowiedział się o tym.

 Oto przybywam. Nie jestem lordem. Tytuł należy do mego starszego brata,

hrabiego Northcliffe. Ja jestem zaledwie szanowny, co brzmi raczej dziwacznie,

zwłaszcza w tym oślepiającym słońcu. Myślę, że w tutejszych okolicznościach tytuły

są zupełnie zbędne. Na Boga, słońce jest tak okrutne, a powietrze ciężkie, że czuję

się, jakbym dźwigał na ramionach niewidzialnego konia.

 Dzięki Bogu, że pan przypłynął. Czekałem i rozmyślałem. Powiem prawdę,

lor... panie Ryderze, mamy kłopoty, wielkie kłopoty, a ja nie wiedziałem, co począć,

ale teraz jest pan tutaj. A co się tyczy upału, to przywyknie pan, a wtedy...

Grayson zamilkł gwałtownie i wstrzymał oddech. Ryder spojrzał w tę samą

stronę, co jego rozmówca. Zobaczył kobietę... po prostu kobietę, ale nawet z tej

odległości wiedział kto to. O tak, był pewien, że to kobieta, która tak zręcznie

żongluje trzema kochankami. Tańczyli, jak im zagrała. Ryder zastanawiał się, w czym

jeszcze byli jej posłuszni. A potem potrząsnął głową; po siedmiu tygodniach

spędzonych na wielkiej brygantynie „Srebrna Fala” po prostu go nie obchodziło, czy

była uwodzicielką z Indii, czy też - co bardziej prawdopodobne - miejscową

nierządnicą. Straszliwy upal pozbawiał go sił. Nigdy w życiu nie doświadczył czegoś

podobnego. Miał nadzieję, że tak jak mówił Grayson, w końcu przywyknie do

panującego na wyspie skwaru. Lub po prostu położy się w cieniu, by oddać się

lenistwu.

Ryder zwrócił się ku Graysonowi. Mężczyzna wciąż się przyglądał

nieznajomej. Wpatrywał się w nią łakomie niczym pies w kość, która nigdy mu nie

przypadnie, bo większe psy także mają na nią ochotę.

 Słuchaj, Grayson - powiedział Ryder i mężczyzna wreszcie spojrzał na

niego. - Chcę teraz pojechać do Kimberly Hall. O kłopotach porozmawiamy po

drodze.

 Tak, lor... tak, panie. Zaraz ruszamy. Tylko że to ona, Sophia Stanton -

Greville, no, wie pan, sir - wyjąkał Grayson ocierając czoło.

 W drogę, Grayson - odparł Ryder. - Lepiej trzymaj język za zębami.

Samuel wykonał polecenie, co jednak nie przyszło mu łatwo, bo owa kobieta

właśnie zsiadała z konia przy pomocy jakiegoś białego mężczyzny, ukazując kostkę

obleczoną w jedwabną pończochę. Ryder tylko pokiwał głową. Mężczyzna tracący

głowę na widok kobiecej kostki był dla niego godny politowania. Widywał już tak

wiele kobiecych łydek i kobiecych ud oraz innych części ciała kobiecego, że wolałby

raczej parasol osłaniający przed prażącym słońcem niż wszystko, cokolwiek może

ofiarować kobieta.

- I daj już spokój z tym lordem. Wystarczy Ryder.

Grayson skinął głową, nie spuszczając oczu ze wspaniałego widoku.

Coulter Catherine - Panna młoda 02 - Panna młoda z piekła rodem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: