IINDYWIDUALNY PROGRAM NAUCZANIA DLA DZIECI I MŁODZIEŻY NIEPEŁNOSPRAWNEJ UCZĄCEJ SIĘ W SZKOŁACH OGÓLNODOSTĘPNYC I INTEGRACYJNYCH.doc

IINDYWIDUALNY PROGRAM NAUCZANIA DLA DZIECI I MŁODZIEŻY NIEPEŁNOSPRAWNEJ UCZĄCEJ SIĘ W SZKOŁACH OGÓLNODOSTĘPNYC I INTEGRACYJNYCH. 

Kiedy konstruuje się indywidualny program edukacji?

Gdy uczeń posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego lub opinię o dostosowaniu wymagań edukacyjnych wydane przez poradnie psychologiczno-pedagogiczną i:

►      nie wystarcza wspieranie jego działań poprzez rówieśników i nauczyciela

►      wymaga dodatkowej pomocy nauczyciela i specjalistów

►      konieczna jest modyfikacja treści programowych

Ogólne zasady konstruowania zindywidualizowanego programu edukacji ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

1.     Dokonanie dogłębnej i szerokiej diagnozy ucznia wykorzystując różne narzędzia: analiza dokumentacji, wywiad z rodzicami, rozmowa z uczniem, obserwacja, rozmowa z nauczycielami organizującymi proces edukacyjnych w klasie integracyjnej lub ogólnodostępnej...

2.     Dostosowanie programu do zdiagnozowanych indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych.

3.     Uwzględnienie aktualnych i potencjalnych możliwości ucznia.

4.     Program powinien pełnić funkcję edukacyjno-terapeutyczną.

5.     Program powinien zawierać:

A         Informacje o dziecku i jego specjalnych potrzebach z różnych źródeł:

►      Wywiady i rozmowy z rodzicami

►      Orzeczenia i opinie poradni psychologiczno – pedagogicznej

►      Lekarze i specjaliści

►      Obserwacje nauczycieli

►      Rozmowa z dzieckiem

B         Umieszczamy także: dane personalne dziecka, jego krótka charakterystyka z uwzględnieniem mocnych stron i specyficznych zaleceń, opis zespołu uczniowskiego, do którego uczeń należy, tygodniowy rozkład zajęć, zgoda rodziców na indywidualny program, podpis osoby odpowiedzialnej za przygotowanie programu, informacja o zatwierdzeniu przez radę pedagogiczną oraz numer w szkolnym zestawie programów.

C         Cele edukacyjno – terapeutyczne.

Cele powinny być konkretne i odnosić się do umiejętności, które chcemy u dziecka wykształcić. Najlepiej, jeżeli są krótkoterminowe (zależnie od dziecka 1 – 3 miesięcy). Możemy ustalić hierarchiczność celów, tak aby podzielić je na pewne etapy, które nauczyciel powinien kolejno pokonać wraz uczniem. Osiągnięcie jednego etapu pozwala na przejście na etap kolejny i realizację założonych na nim celów.

Nie zawsze cele poznawcze będą najważniejsze, zaczynamy od tego, co umożliwia dziecku naukę.

D         Materiał nauczania

Obejmuje zagadnienia umożliwiające osiągnięcie założonych celów. Materiał dobieramy zgodnie z możliwościami uczniów zarówno pod względem ilości, jak i jakości. Znaczny wpływ na to, czego dziecko będzie mogło się nauczyć ma jakość i styl pracy nauczyciela, jego elastyczna postawa zarówno w zakresie prowadzenia lekcji, organizacji pracy na zajęciach, jak i sposobu oceniania. W każdym temacie należy wychodzić od treści podstawowych, konkretnych.

E         Procedury osiągania celów

Uwzględniamy w tym punkcie sposoby, metody, formy pracy oraz środki dydaktyczne. Należy pamiętać, aby wszystkie zaplanowane procedury umożliwiały osiąganie choćby minimalnego sukcesu uczniowi.

F          Sposoby pomocy i wsparcia

►      Rodzaj i zakres pomocy pedagoga

►      Konieczna pomoc specjalistyczna, która nie ogranicza samodzielności dziecka

►      Ewentualna pomoc w czynnościach samoobsługowych

►      Pomoc ze strony rówieśników (współpraca w grupach, w parach, kontakty indywidualne w szkole i poza nią)

G        Opis przewidywanych osiągnięć – kierunki, w jakich uczeń powinien się rozwijać (trudno przewidywać czas niezbędny na ten rozwój)

H         Propozycje metod oceny osiągnięć ucznia

Propozycje powinny też zawierać możliwość oceny przewidywanych osiągnięć z uwzględnieniem standardów wymagań egzaminacyjnych. Ocena postępów dziecka zgodnie z Rozporządzeniem o ocenianiu i klasyfikowaniu... jest dokonywana w płaszczyźnie indywidualnej uwzględnia więc osiągnięcia dziecka w stosunku do niego samego, a nie w relacji do innych.  Ważną rolę pełnią arkusze lub zeszyty obserwacji, gdzie odnotowywane są na bieżąco postępy i zachowania dziecka.

I             Ewaluacja programu – propozycja sposobów sprawdzenia, czy program przynosi efekty

►      Rejestracja zmian i postępów ucznia

►      Ocena skuteczności podjętych jako najważniejsze działań (np. wygaszanie pewnych zachowań, budowanie pozytywnych wzorców)

►      Wnioski i propozycje zmian

J           Omówienie założeń, na jakich została oparta koncepcja programu nauczania, relacji do zakresu podstawy programowej, ewentualnych specjalnych warunków odnoszących się do realizacji programu nauczania.

Po każdym roku pracy należy opracować podsumowanie, dokumentujące zmiany i postępy. Powinno ono zawierać ocenę skuteczności podejmowanych działań uwzględniającą opinię rodziców i ucznia oraz wnioski i propozycje zmian na okres następny.

3