ustawieni w szeregu.doc

USTAWIENI W SZEREGU

Rodzaj zabawy: wymagająca koncentracji, łamigłówka myślo­wa, rozwija zdolności różnicowania. Spra­wia wiele przyjemności i przyczynia się do spotęgowania uczucia przynależności do gru­py, kształtuje przyjazny stosunek do innych.

Miejsce: w dużych pomieszczeniach, możliwa do przeprowadzenia również na świeżym po­wietrzu.

Czas trwania: około 10-15 minut.

Przeznaczona dla: dzieci od 6 lat; grup około 20 osobowych.

Opis zabawy

Uczestnicy, nie widząc siebie nawzajem, muszą utwo­rzyć szereg i uwzględnić przy tym różne kryteria. I tak na przykład może to być szereg, w którym najwyższa osoba będzie stała na początku, a najniższa na końcu. Tylko przy pomocy zmysłu dotyku uczestnicy muszą odszukać swoje miejsce w szeregu i włączyć się do nie­go, korzystając również z pomocy innych. W zależno­ści od wieku grupy można ustalić bardzo rozmaite kry­teria: długość włosów, wielkość buta, długość palca wskazującego, obwód w talii (w tym celu każdy uczest­nik otrzymuje kawałek sznurka).

Inne możliwości

Możliwe są także zadania, które wykonywane będą przy otwartych oczach, na przykład: ustawienie się według domniemanego wieku, według kodów pocz­towych miejscowości rodzinnej (nie wolno przy tym rozmawiać). Szeregi tego rodzaju są doskonałe jako zaba­wy na zapoznanie.

Materiały pomocnicze i porady

Potrzebne będą opaski do zawiązania oczu (szczegól­nie w przypadku młodszych uczestników). Godne po­lecenia w młodszych grupach są także bajkowe opo­wieści na rozpoczęcie („W krainie «Włoskaczy» najważ­niejszy jest ten, kto ma najdłuższe włosy. Mieszkający tam ludzie są niewidomi. Czy będą potrafili sprawdzić to, kto spośród nich jest królem?”).

Wskazówki pedagogiczne

Warunkiem przeprowadzenia tej zabawy jest uczestnic­two takiej grupy, której członkowie potrafią współżyć ze sobą bez konfliktów i w stosunkowo rozluźnionej atmosferze. W przypadku młodszych uczestników istot­ne jest, aby nie bali się oni mieć zawiązanych oczu i po­trafili zaufać pozostałym osobom w grupie. Zabawę można zatem rozpocząć przy otwartych oczach i do­piero w późniejszej fazie zaproponować (łatwe) zada­nia, które wykonać trzeba przy zamkniętych oczach. W starszych grupach prowadzący może w pełni włą­czyć się do zabawy. U młodszych dzieci istotne może być to, aby interweniować w bardzo ostrożny sposób, tak żeby dzieci się nie przestraszyły i nie czuły, że nie potrafią sprostać zbyt wysokim wymaganiom prowa­dzącego.