Św. Jan od Krzyża
DZIEŁA
Spis treści
PISMA MNIEJSZE
POEZJE
I. O Trójcy Przenajświętszej
1. O Trójcy Przenajświętszej
2. O udzielaniu się Trzech Osób Trójcy Świętej
3. O stworzeniu świata
4. O Wcieleniu
5. O narodzeniu
6. Nad rzekami Babilonu
7. Pieśń duchowa
8. Znam dobrze Źródło
9. Noc ciemna
10. Pasterz
11. Żywy płomień miłości
12. Żyję nie żyjąc w sobie
13. Wszedłem w nieznane
14. Lot miłości
15. Glosa o rzeczach Boskich
16. Glosa druga
17. O Słowie Bożym
18. Całość doskonałości
II. Słowa światła i miłości
1. Prolog
2. Sentencje
3. Zasady miłości
4. Wskazówki, które przechowała M. Magdalena od Ducha Świętego
5. Wskazówki zachowane przez Marię od Jezusa
6. Podstawy doskonałości
7. Modlitwa duszy rozmiłowanej
8. Przestrogi
a) przeciw światu
b) przeciw szatanowi
c) przeciw samemu sobie i podstępom zmysłowości
9. Cztery wskazówki dla pewnego zakonnika, by mógł osiagnąc doskonałość
10. Stopnie doskonałości
11. Ocena ducha i modlitwy
III. Góra Karmel, czyli Góra Doskonałości
DZIEŁA WIĘKSZE
IV. Droga na górę Karmel
1. Założenie
2. Strofy
3. Prolog
KSIĘGA PIERWSZA
(Noc czynna zmysłów)
W tej księdze jest mowa o tym, co to jest “noc ciemna" i jak koniecznie trzeba przejść przez nią, aby dojść do zjednoczenia z Bogiem. W szczególności objaśnia się “noc ciemną zmysłów" i pożądań oraz szkody, jakie one duszy wyrządzają
Rozdziały
1. Przytacza pierwszą strofę. Mówi o dwóch różnych nocach, przez które przechodzą osoby duchowe,
według dwóch części człowieka: niższej i wyższe j. Objaśnia następującą strofę
2. Objaśnia, co to jest ta “noc ciemna", przez którą przeszła, jak mówi, by dojść do zjednoczenia. Mówi
o jej przyczynach
3. Mówi o pierwszej przyczynie tej “nocy" to jest o wyzbyciu się pożądania wszystkich rzeczy. Podaje
przyczynę, dlaczego się nazywa
4. Udowadnia konieczność przejścia duszy przez “ciemną noc zmysłów", którą jest umartwienie
pożądania, by mogła dążyć do zjednoczenia z Bogiem
5. Posługując się powagą Pisma świętego, udowadnia w dalszym dągu, że dusza koniecznie musi przejść
przez tę „noc” umartwienia w pożądaniu wszystkich rzeczy, by mogła iść do Boga
6. Mówi o dwóch głównych szkodach, jakie pożądania wyrządzają duszy. Pierwsze z nich nie
dopuszczają dobra do duszy, drugie wprost jej szkodzą
7. Mówi jak pożądania męczą duszę. Na potwierdzenie przytacza porównanie i dowody z Pisma
świętego
8. Mówi o tym, jak pożądania zaciemniają i zaślepiają duszę
9. Mówi, jak pożądania brudzą duszę. Na potwierdzenie przytacza porównania i dowody z Pisma
Świętego
10. Omawia, w jaki sposób pożądania “oziębiają i osłabiają" duszę w cnocie
11. Udowadnia, że dusza, aby mogła dojść do zjednoczenia z Bogiem, musi koniecznie wyzbyć się
wszelkich, nawet najmniejszych pożądań
12. Daje odpowiedź na inne pytanie: jakie pożądania wystarczają, by wyrządzić duszy wspomniane wyżej
szkody
13. Mówi o sposobie zachowania się duszy, by mogła wejść w tę “noc zmysłów"
14. Objaśnia drugi wiersz strofy
15. Objaśnia pozostałe wiersze wspomnianej strofy
KSIĘGA DRUGA
(Noc czynna ducha)
Mówi o najbliższym środku zjednoczenia z Bogiem, którym jest wiara. Mówi więc o drugiej części omawianej już nocy, czyli “nocy ducha". Zawiera się ona w drugiej strofie, niżej podanej
1. Podaje założenie tej księgi
2. Zaczyna objaśniać tę drugą część, czyli przyczynę “nocy", którą jest wiara. - Potwierdza dwoma
dowodami, że jest ona ciemniejsza niż pierwsza i trzecia
3. W jaki sposób wiara jest dla duszy “ciemną nocą". - Uzasadnia to dowodami, przykładami i obrazami
z Pisma świętego
4. Mówi ogólnie, że dusza, o ile to od niej zależy, winna być w ciemnościach, by wiara mogła ją pewnie
prowadzić do najwyższej kontemplacji
5. Objaśnia, co to jest zjednoczenie z Bogiem. - Przytacza porównanie
6. Objaśnia, jak trzy cnoty teologiczne udoskonalają trzy władze duszy i jak sprawiają mrok i próżnię w
tych władzach
7. Rozważa, jak wąska jest droga wiodąca do żywota wiecznego. Ci więc, co chcą nią postępować
muszą być ogołoceni i uwolnieni od wszystkiego. - Zaczyna mówić o Ogołoceniu rozumu
8....
Quo-vadis