MSP430_cz5.pdf

PODZESPOŁY

MSP430: mikrokontrolery,

które (prawie) nie

pobierają prądu, część 5

W urządzeniach mikro-

procesorowych napotyka-

my wyświetlacze wyko-

nane w różnych technolo-

giach, w tym wyświetla-

cze ciekłokrystaliczne. Te

z kolei występują w całym

zakresie rozmiarów i wyko-

nań, zdolne są wyświetlać

wielokolorową graﬁkę lub

tylko monochromatyczny

tekst. Mogą być wypo-

sażone w podświetlenie,

które daje im niezaprze-

czalną zaletę – czytelność

w niemal każdych warun-

kach oświetleniowych. Są

ładne, kolorowe, zużywają

masę energii i... zazwyczaj

nie pasują do mikrokon-

trolerów MSP430. Aby za-

pewnić jednocześnie czy-

telny interfejs użytkownika

i długi czas życia urządze-

nia, liczony w miesiącach

i latach, moduł wyświetla-

cza musi zostać zastąpio-

ny przez wyświetlacz cie-

kłokrystaliczny sterowany

przez wbudowany w mi-

krokontroler sterownik.

Używając określenia

„wyświetlacz ciekłokrysta-

liczny” mamy najczęściej

na myśli te mocno roz-

budowane moduły. Z ko-

lei słowo „panel” coraz

częściej kojarzone jest

z dużym kolorowym wy-

świetlaczem wyposażonym

w ekran dotykowy. Jed-

nak w świecie MSP430 te

urządzenia są rzadkością

a „panelem LCD” zwykło

się nazywać podstawowy

element każdego wyświe-

tlacza – szklaną płytkę

z zamkniętą wewnątrz war-

stewką ciekłego kryształu.

To właśnie do pracy z ta-

kim „surowym” wyświe-

tlaczem przeznaczony jest

sterownik, jaki znajdziemy

w procesorach MSP430.

Niestety, panel LCD to

produkt daleki od stan-

dardu. Projektowany jest

zazwyczaj do zastosowania

w danym typie urządzenia

i do niego dostosowana

jest treść i forma graﬁcz-

na znaków. Utrudnia to

znacznie użycie we wła-

snym projekcie panelu

z demontażu, bo rzadko

bywa uniwersalny. Poza

nielicznymi wyjątkami, jak

się wkrótce okaże.

Interesującym elementem wyposażenia niektórych

mikrokontrolerów z rodziny MSP430 jest sterownik

wyświetlacza ciekłokrystalicznego. W tej części

kursu dowiemy się jak go użyć. Dowiemy się

również, jak podłączyć do mikrokontrolera

wyświetlacz LCD.

Znajdujemy

rozwiązanie

Można powiedzieć, że

wygodne w użyciu panele

LCD to rzecz szalenie po-

pularna – wyświetlacz cie-

kłokrystaliczny, który dziś

omawiamy, jest bowiem

przeznaczony do kalkula-

tora elektronicznego. Waż-

ne, by był to najprostszy

Rys. 13. Rozmieszczenie wyprowadzeń wyświetlacza zasto-

sowanego w prezentowanym projekcie

model czterodziałaniowy

z 8–pozycyjnym wyświetla-

niem. Jest bardzo prawdo-

podobne, że wymontowany

z takiego kalkulatora panel

okaże się wyświetlaczem

trójpodłożowym o 27 wy-

prowadzeniach, z których

3 to wyprowadzenia steru-

jące podłożami, a pozostałe

24 to wyprowadzenia seg-

mentów. Bardzo prawdo-

podobne, że rozkład tych

wyprowadzeń będzie przy-

Wyświetlacz LCD w skrócie

Wiemy, że zachowanie ciekłego kryształu jest kontrolowane przez pole elektryczne. Aby wyświetlacz „świecił”

trzeba selektywnie pobudzać warstwę ciekłych kryształów napięciem elektrycznym przyłożonym do jego

wyprowadzeń. Zazwyczaj na płytkach szklanych wyświetlacza nałożone są w procesie metalizacji pola o kształcie

wyświetlanych znaków połączonych ścieżkami metalicznymi z zewnętrznymi wyprowadzeniami. Aby wyjaśnić teraz

sposób sterowania wyprowadzeń posłużę się analogią do siedmiosegmentowych wyświetlaczy LED.

Pojedynczy, 7–segmentowy wyświetlacz LED ma 9 wyprowadzeń elektrycznych. Jedno z nich to elektroda

wspólna dla wszystkich siedmiu segmentów (np. wspólna anoda), pozostałe 8 to elektrody zasilające segmenty.

Włączenie segmentu takiego wyświetlacza wymaga podania napięcia dodatniego na elektrodę wspólną,

a ujemnego na jedną z pozostałych. Podłączenie wielu katod do ujemnego napięcia spowoduje jednoczesne

świecenie wielu segmentów. W taki sam sposób jest zbudowany wyświetlacz ciekłokrystaliczny jednopodłożowy

– wszystkie segmenty świecące włączone są pomiędzy wyprowadzenie wspólne, zwane podłożem (będziemy jest

określać C od angielskiego common ), a jedno z wyprowadzeń segmentów (S).

Wadą takiego rozwiązania jest duża liczba wyprowadzeń potrzebna do sterowania segmentów. W technice

LED w wielocyfrowych wyświetlaczach stosujemy dla uproszczenia sterowanie multipleksowe, w przypadku

wyświetlaczy ciekłokrystalicznych również. Sterowanie jest analogiczne, wyświetlacz posiada wiele elektrod typu

C i wiele elektrod typu S. Mikrokontrolery MSP430 mogą współpracować z wyświetlaczami o liczbie podłoży od

1 do 4.

Wydawać by się mogło, że tak proste sterowanie można wykonać bez specjalizowanego sterownika LCD.

Tak jednak nie jest: od strony napięciowej, sterowanie LCD jest znacznie bardziej skomplikowane niż LED.

Tylko jednopodłożowy wyświetlacz LCD steruje się w sposób zbliżony do LED. Wielopodłożowe wyświetlacze

ciekłokrystaliczne wymagają przebiegów sterowania w postaci sekwencji napięć o skomplikowanym kształcie

schodkowym.

Czytelników zainteresowanych poznaniem szczegółów zachęcamy do zakupu Elektroniki Praktycznej Plus

„Displays” ( http://www.avt.pl/pisma.php?id=41 ).

Elektronika Praktyczna 1/2008

PODZESPOŁY

regulować kon-

trast.

Na rys. 14

p o k a z a n o

schemat bloko-

wy sterownika

LCD. Umiesz-

czone na ry-

sunku ozna-

czenia sygna-

łów mają swo-

je odpowied-

niki w plikach

nagłówkowych.

Będziemy się

nimi posługi-

wać podczas

objaśniania

jego pracy.

G ł ó w n e

elementy sterownika LCD

to pamięć obrazu, gene-

rator taktujący i matryca

multiplekserów, przygoto-

wująca sygnały wyprowa-

dzeń segmentów o podłoży

oraz multiplekser analo-

gowy, który w połączeniu

z zewnętrznym dzielnikiem

napięcia stanowi generator

napięć sterujących. Do re-

zystorów dzielnika napię-

ciowego można równolegle

dołączyć niewielkie pojem-

ności. Wpływa to pozy-

tywnie na kształt przebie-

gów sterujących i w wielu

przypadkach zwiększa kon-

trast i czytelność.

Pamięć obrazu proce-

sora F44x obejmuje 20

komórek, z których każda

może znaleźć swój od-

powiednik na polu LCD

w postaci świecącego ob-

szaru. Każdy bajt pamię-

ci LCDMEM reprezentuje

osiem elementów świecą-

cych, połączonych z dwo-

ma sąsiednimi wyprowa-

dzeniami S i wszystkimi

czterema podłożami. Na

rys. 15 przedstawiono

mapę pamięci, na któ-

rej zaznaczono położenie

segmentów należących do

pierwszych dwóch cyfr

opisywanego wyświetlacza.

Generator napięć słu-

ży do wytworzenia dwóch

lub więcej napięć, któ-

re poprzez multiplekser

są podawane na LCD.

W przypadku wyświetlacza

jednopodłożowego (statycz-

nego) napięcia są dwa (za-

zwyczaj 0 V i Vcc). Wtedy

na świecących segmen-

tach pojawia się napięcie

prostokątne o amplitudzie

Vcc, gdy mają one świe-

cić lub 0 V, gdy pozostają

wygaszone. Wyświetlacze

wielopodłożowe wymagają

do pracy większej liczby

napięć, których sekwen-

cja decyduje o zachowaniu

segmentów. Minimalną

liczbę napięć określa pa-

rametr BIAS – dla BIAS=

1/2 wymagane są dwa po-

tencjały o wartość 1/2 U nom

i U nom oraz potencjał 0 V.

W przypadku naszego wy-

świetlacza, którego BIAS

=1/2 zastosujemy tryb

BIAS=1/3, gdyż takim

dysponuje MSP430. Gene-

rator napięć operuje wtedy

napięciami 0 V, 1/2 Vcc,

2/3 Vcc oraz Vcc. Na kon-

taktach podłoży (sygnały

COM0…COM3) i segmen-

tów (sygnały S0 i dalsze)

pojawiają się przebiegi

schodkowe.

Na rys. 16 widzimy

przykład sterowania dwóch

segmentów wyświetlacza

włączonych pomiędzy sy-

gnały C0 oraz S1 i S2.

Dwa ostatnie wykresy ob-

razują przebieg napięcia

na segmencie włączonym

pomiędzy C0 i S1, któ-

ry pozostaje wygaszony

(napięcie różnicowe nie

przekracza 1/3Vcc, czyli

wymaganie BIAS jest speł-

nione) oraz na segmencie

świecącym, włączonym po-

między C0 i S2 (napięcie

osiąga chwilowe wartości

równe Vcc, co powoduje

świecenie).

Rys. 14. Budowa kontrolera wyświetlacza

LCD w mikrokontrolerze MSP430F449

Konﬁguracja

kontrolera LCD

Aby przygotować kon-

troler do pracy należy

zdeﬁniować kilka podsta-

wowych parametrów.

Należy dobrać podsta-

wową częstotliwość pra-

cy (ustalając częstotliwość

f LCD w module BasicTi-

mer). W tym projekcie za-

stosujemy częstotliwość

podstawową 256 Hz, co

daje f frame =41 Hz (czę-

stotliwość podstawowa

256 Hz/(2*MUX3)), a więc

nieco mniej od wymaga-

nej. Zmniejszenie częstotli-

wości pozwoli dodatkowo

zredukować pobór prądu.

pominał ten przedstawiony

na rys. 13 .

Sterowanie

Opis sterowania powi-

nien rozpocząć się wyja-

śnieniem parametrów cha-

rakterystycznych wyświe-

tlacza. Do takich parame-

trów należą:

• U nom – nominalne na-

pięcie pracy,

• BIAS – maksymalne

napięcie polaryzacji nie

powodujące włączenia

segmentu,

• MUX – liczba podłoży,

• Viewing Direction (kie-

runek patrzenia) – kie-

runek, z którego wy-

świetlane symbole są

najbardziej czytelne,

• F frame – częstość odświe-

żania.

„Nasz” wyświetlacz ma

parametry: U nom =2,95 V,

BIAS=1/2, MUX3, 6 Hr,

64 Hz.

Sterownik LCD wbu-

dowany w mikrokontrolery

MSP430 może współpra-

cować z wyświetlaczem

jednopodłożowym oraz

wyświetlaczem wielopo-

dłożowym o parametrach:

MUX2, BIAS1/2; MUX3,

BIAS1/3 oraz MUX4, BIA-

S1/3. Sterownik LCD, za-

stosowany w mikrokontro-

lerach F41x/F43x/F44x ma

regulowaną częstotliwość

odświeżania, a moduł

LCD_A (zastosowany w se-

rii F42x0), może również

Rys. 15. Mapa pamięci LCDMEM

Elektronika Praktyczna 1/2008

PODZESPOŁY

Tab. 1. Zasady doboru przypisań wyprowadzeń

LCDP2 LCDP1 LCDP0 Wybrane wyprowadzenia

0 0 0

–––

ra kwarcowe-

go do pracy,

jest on jednak

niezbędny dla

prawidłowego

działania ste-

rownika wy-

świetlacza.

Na rys. 17

zamieszczono

schemat po-

łączeń. Jest

to fragment

schematu płyt-

ki Demo449

(szczegóło-

wo opisany

w EP12/2008).

Widoczne na

schemacie złą-

cze ma układ

taki jak złącze

LCD1 płyt-

ki Demo449,

które dopa-

sowano do wyświetlacza

zastosowanego w zesta-

wie. Wyświetlacz pocho-

dzi z kalkulatora kupione-

go na targowisku ( fot. 18 ).

Oryginalnie wyświetlacz

był podłączony do płytki

drukowanej taśmą prze-

wodzącą. Trzeba ją usu-

nąć i zmyć resztki kleju

spirytusem lub podobnym

0 0 1

S0…S15

0 1 0

S0…S19

0 1 1

S0…S23

1 0 0

S0…S27

1 0 1

S0…S31

1 1 0

S0…S35

1 1 1

S0…S39

List. 3. Procedura przygotowująca sterownik LCD do pra-

cy z wyświetlaczem

{

BTCTL = BTDIV + BTIP0 + BTIP1; // ustawienie Basic Timera

LCDCTL = LCDON + LCDSON + LCDMX1 + LCDP0 + LCDP1;

// ustawienie kontrolera LCD

P5SEL |= 0xfc;// ustawienie wyprowadzen

}

Należy zdeﬁniować wy-

prowadzenia, które będą

sterować wyświetlaczem.

Wyprowadzenia COM1…

COM3 są współdzielo-

ne z wyprowadzeniami

P5.2…P5.4, a wyprowadze-

nia R13…R33 (wejścia dla

dzielnika rezystancyjnego)

z P5.5…P5.7. Aby mogły

one sterować LCD (reali-

zować funkcję specjalną),

należy w rejestrze P5SEL

dokonać odpowiedniego

wyboru. Z kolei mecha-

nizm wyboru linii segmen-

tów jest uproszczony.

Wyboru dokonuje

się w rejestrze LCDCTL

i wpływa on na zachowa-

nie całej grupy linii. Nale-

ży pamiętać, że wszystkie

wyprowadzenia z wybranej

grupy tracą zdolność pra-

cy jako zwykłe linie I/O.

Za włączanie sterowni-

ka odpowiada bit LCDCTL.

LCDON. Włączenie kon-

trolera powoduje pojawie-

nie się napięcia Vcc na

wyprowadzeniu V1(R33)

i zasilenie dzielnika rezy-

stancyjnego. Ciekawostką

jest możliwość wygaszania

LCD bez wyłączania kon-

trolera przy użyciu bitu

kontrolnego LCDSON. Wy-

świetlacz w prezentowa-

nym przykładzie jest do-

łączony do wyprowadzeń

COM0…COM2 i S0…S23,

wybieramy więc czwarte

ustawienie z wymienio-

nych w tab. 1 . Na list. 3

pokazano procedurę przy-

gotowującą sterownik LCD

do pracy z wyświetlaczem.

Rys. 16. Przykładowe przebiegi sterujące

Podłączenie

wyświetlacza do

mikrokontrolera

Do uzyskania obrazu

na wyświetlaczu wyma-

ganych jest tylko kilka

elementów zewnętrznych:

rezonator kwarcowy oraz

trzy rezystory dla genera-

tora napięć. Ciekawostką

jest, że sam mikrokontro-

ler nie wymaga rezonato-

środkiem. Do podłączenia

wyświetlacza potrzebny

jest jeszcze elastomer. Wy-

świetlacz można przykryć

odpowiednio przyciętą

szybką z pleksi i przykrę-

cić śrubami lub wykonać

ramkę z cienkiej blaszki

i przylutować ją do płytki

( rys. 19 ). Należy pamiętać

o zamontowaniu na płytce

Rys. 17. Schemat podłączenia wyświetlacza LCD do mikrokontrolera F449 w zestawie

Demo449 (EP12/2008)

Elektronika Praktyczna 1/2008

PODZESPOŁY

Fot. 18. Kalkulator zakupio-

ny przez autora

Tab.2. Zasady identyﬁkacji elementu pola wyświetlacza i jego

reprezentację w pamięci LCDM oraz buforze buffer_LCD

L.p. Symbol Segment.Podłoże LCDMx.bit Bufor[n].bit

1 1A 1.1 1.4 0.0

2 1B 2.1 2.1 0.1

3 1C 1.2 1.6 0.2

4 1D 0.2 1.2 0.3

5 1E 0.1 1.1 0.4

6 1F 0.0 1.0 0.5

7 1G 1.1 1.5 0.6

8 1DP 2.2 2.2 0.7

9 2A 4.0 3.0 1.0

10 2B 5.1 3.5 1.1

11 2C 5.2 3.2 1.2

12 2D 3.2 2.6 1.3

13 2E 3.1 2.5 1.4

14 2F 3.0 2.4 1.5

15 2G 4.1 3.1 1.6

16 2DP 5.2 3.6 1.7

17 3A 7.1 4.1 2.0

28 3B 8.1 5.6 2.1

... ... ... ... ...

63 8G 22.1 12.1 1.6

64 8DP 23.2 12.6 1.7

65 MINUS 17.0

ną z cyfr wyświetlacza.

W każdym bajcie znajdzie-

my wszystkie siedem seg-

mentów cyfry oraz krop-

kę. Ostatni bajt zawiera

bity znaków specjalnych

(MEMORY, MINUS i ER-

ROR). Funkcja niskiego

poziomu seven_seg2LCD

z parametrem w postaci

wskaźnika na bufor gra-

ﬁczny dokonuje translacji

zawartości bufora na ob-

raz na polu wyświetlacza.

Zastosowanie wskaźnika

pozwala na użycie wielu

buforów danych lub łań-

cuchów znaków zawartych

w dowolnie zlokalizowa-

nych tablicach. Program

zawiera również deﬁnicje

segmentów kodu siedmio-

segmentowego oraz tablicę

znaki o dziesięciu elemen-

tach stanowiących obrazy

cyfr 0…9.

Algorytm działania

funkcji seven_seg2LCD

( list. 4 ) nie jest skompli-

9.4 8.0

66 MEMORY 20.0 11.0 8.1

67 ERROR 21.0 12.4 8.2

Rys. 19. Sposoby mocowa-

nia wyświetlacza

cej segment (za wyjąt-

kiem znaków specjal-

nych), które znajdzie-

my w drugiej kolumnie

tabeli tab. 2 . Każdy

z tych elementów włą-

czony jest między jed-

no z doprowadzeń pod-

łoży i segmentów (ko-

lumna trzecia), co we-

dług schematu pamięci

LCDMEM (rys. 15)

pozwala określić jego

lokalizację (kolum-

na czwarta). Ostatnim

elementem jest przy-

pisanie segmentowi

miejsca w buforze. To

z tego bufora pobiera

dane funkcja obsługi

wyświetlania.

List. 4. Funkcja seven_seg2LCD

void seven_seg2LCD (unsigned char* source)

{

unsigned short data_src; //

unsigned short data_eval;

unsigned short round_cnt;

unsigned char *pntr;

pntr = (unsigned char*) LCDMEM;

for (round_cnt = 0; round_cnt < 4; round_cnt++)

{ // cztery pary cyfr do analizy

// kazda para cyfr współpracuje z trzema komorkami LCDM

data_eval=0;

data_src = *source; //pobranie danych

if (data_src & segA) data_eval |= LCDAl;

if (data_src & segC) data_eval |= LCDCl;

if (data_src & segD) data_eval |= LCDDl;

if (data_src & segE) data_eval |= LCDEl;

if (data_src & segF) data_eval |= LCDFl;

if (data_src & segG) data_eval |= LCDGl;

*pntr = data_eval; // pierwsza komórka wyjsciowa

data_eval=0;

if (data_src & segB) data_eval |= LCDBl;

if (data_src & segP) data_eval |= LCDPl;

//zakonczenie analizy pierwszej cyfry w parze

source++;

data_src = *source; //pobranie danych

if (data_src & segD) data_eval |= LCDDr;

if (data_src & segE) data_eval |= LCDEr;

if (data_src & segF) data_eval |= LCDFr;

pntr++;

*pntr = data_eval; // druga komorka wyjsciowa

data_eval=0;

if (data_src & segA) data_eval |= LCDAr;

if (data_src & segB) data_eval |= LCDBr;

if (data_src & segC) data_eval |= LCDCr;

if (data_src & segG) data_eval |= LCDGr;

if (data_src & segP) data_eval |= LCDPr;

pntr++;

*pntr = data_eval; // trzecia komórka wyjsciowa

*source++; // analiza dwoch cyfr zakonczona

pntr++;

} // osiem cyfr juz narysowane

data_src = *source; //pobranie danych znakow specjalnych

pntr––;

if (data_src & ERROR) *pntr |= segERR;

pntr––;

if (data_src & MEMORY) *pntr |= segMEM;

pntr–=2;

if (data_src & MINUS) *pntr |= segMIN;

//znaki specjalne ustawione

}

Demo449 rezystorów R2,

R3, R4 i R5. Zmieniając

wartość rezystora R5 moż-

na wpływać na napięcie

sterujące wyświetlacza,

a w konsekwencji na kon-

trast.

Aby podłączyć inny

typ wyświetlacza, można

skorzystać ze złącza J9.

Wymaga to oczywiście wy-

konania dodatkowej płytki

drukowanej.

Wyświetlamy

Aby zrozumieć zasa-

dę, wedle której na wy-

świetlaczu pojawiają się

cyfry, prześledzimy dro-

gę począwszy od budo-

wy wyświetlacza, poprzez

schemat połączeń, aż do

programu. Każdemu z 67

elementów wyświetlacza

przypisujemy oznaczenie

składające się z numeru

cyfry oraz litery określają-

Oprogramowanie

Wygodnym rozwią-

zaniem dla sterowania

wyświetlaczem cie-

kłokrystalicznym jest

założenie bufora dla

danych graﬁcznych.

Bufor LCD_buffer ma

rozmiar 9 bajtów. Każ-

dy z ośmiu początko-

wych bajtów w bufo-

rze reprezentuje jed-

Elektronika Praktyczna 1/2008

PODZESPOŁY

List. 5. Program wyświetlający

znaki na LCD, korzystający

z funkcji seven_seg2LCD

LCD_buffer[0] = znaki[1];

LCD_buffer[1] = znaki[2];

LCD_buffer[2] = znaki[3];

LCD_buffer[3] = znaki[4];

LCD_buffer[4] = znaki[5];

LCD_buffer[5] = znaki[6];

LCD_buffer[6] = znaki[7];

LCD_buffer[7] = znaki[8];

LCD_buffer[8] = MINUS;

seven_seg2LCD(LCD_buffer);

Na list. 6 poka-

zano przykład wy-

świetlania zmiennej

łańcuchowej zloka-

lizowanej w pamię-

ci kodu. W podob-

ny sposób można

wyświetlać dowolny

łańcuch znaków licz-

bę, należy tylko pa-

miętać, przy przed

wyświetleniem liczby

wykonać jej konwersję

na zmienną łańcuchową.

Załóżmy, że tablica

string[8] zawiera elemen-

ty zbudowane tak, jak

elementy tablicy znaki

kowany. Dla uproszcze-

nia zapisu wykorzysta-

no fakt, że każda para

z ośmiu cyfr wyświetlacza

ma podoba budowę i jest

reprezentowana w trzech

sąsiednich komórkach

Rys. 20. Symulator LCD wbudowany w pakiet IAR Embed-

ded Workbench

List. 6. Przykład wyświetlenia zmiennej łańcuchowej zlokalizowanej w pamięci kodu

const unsigned char string[8] = {data1,data2,data3,data4,data5,data6,data7,data8,dataMINUS};

uni_pntr = (unsigned char *)string;

seven_seg2LCD(uni_pntr);

Workbench IDE

w trybie debugo-

wania lub symula-

cji i w menu View

wybrać pozycję

LCD Display, a pojawi się

pole podglądu wyświetla-

cza. Po kliknięciu na nie

prawym klawiszem myszy

należy wskazać właściwą

bibliotekę. Podgląd treści

wyświetlacza jest aktyw-

ny zarówno wtedy, gdy

wybrana jest opcja pracy

z symulatorem procesora,

jak i w trybie pracy z „ży-

wym” układem.

Mariusz Kaczor

Contrans TI

LCDM. Program wyko-

nuje cztery pętle, w któ-

rych analizuje zawartość

dwóch komórek bufora

wejściowego i wypełnia

trzy komórki LCDM, ry-

sując dwie cyfry. Na za-

kończenie uzupełnia jesz-

cze pamięć LCDM bitami

znaków specjalnych.

Najprostszy program

zapisu do wyświetlacza

korzystający z tak zbudo-

wanej funkcji pokazano

na list. 5 .

W wyniku zadziałania

powyższego fragmentu

programu zostanie wy-

świetlony ciąg znaków:

–123435678–.

– są to bitowe obrazy

znaków przeznaczonych

do wyświetlenia. Po wy-

konaniu programu, jak

poniżej, ponownie zosta-

nie wyświetlone wskaza-

nie –12345678–.

bibliotek, w którym moż-

na by przygotować wła-

sne modele do symulacji.

Aby to zrobić, trzeba się

posiłkować programem

LCD Editor , wchodzącym

w skład pakietu oprogra-

mowania ADT430 (pakiet

ten, choć od dawna nale-

ży do narzędzi „historycz-

nych”, jest wciąż dostęp-

ny w serwisie Texas In-

struments). Opublikujemy

go na CD–EP2/2008B.

Biblioteka do naszego

wyświetlacza jest dostęp-

na na stronie msp430.

ep.com.pl . Po jej skopio-

waniu należy uruchomić

środowisko IAR Embedded

Symulator

wyświetlacza

W środowisku IAR Em-

bedded Workbench, po-

cząwszy od wersji 3.0,

wprowadzono możliwość

symulacji zachowania wy-

świetlacza ( rys. 20 ). Do-

stępne biblioteki obejmują

niestety tylko dwa typy

wyświetlaczy. W pakiecie

brakuje również edytora

Dokumentacje projektów oraz inne

materiały i informacje na temat

mikrokontrolerów MSP430 są

dostępne na stronie

msp430.ep.com.pl .

Elektronika Praktyczna 1/2008

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: