19.
Nagle
21. Wirująca butelka (klasyczna)
MATERIAŁY: niepotrzebne
CEL: myślenie twórcze, przełamanie lodów, słuchanie
PRZEBIEG: wszyscy siedzą w kręgu. Ktoś mówi zdanie, przysłowie lub krótki cytat. Kiedy skończy, osoba siedząca obok woła: nagle... i albo coś dodaje, albo używając ostatniego słowa i kilku innych zmienia sens poprzednich treści, np.: świat jest piękny. ...Nagie zobaczyłem ducha. Zabawa jest kontynuowana, aż obejdzie cały krąg
WARIANTY: każdy dostaje karteczkę ze słowem, którego musi użyć w zdaniu
MATERIAŁY: butelka
CEL: zabawa, przełamanie lodów, dotyk
PRZEBIEG: ktoś zakręca butelką, a osoba, na którą wskaże szyjka po zatrzymaniu, ma pocałować, uścisnąć (przytulić) lub powiedzieć komplement osobie, która zakręciła butelką
WARIANTY: butelka wskazuje partnera do innych gier
22.
Wirująca butelka II
20.
Co się dzieje?
CEL: PRZEBIEG:
zabawa, podnoszenie nastroju, myślenie twórcze
jedna osoba wychodzi z pokoju. Pozostałe osoby aranżują jakąś scenę lub sytuację (grają ją). Kiedy osoba wraca, ma zgadnąć, co się dzieje w tej chwili, co reszta przedstawia, np. wszyscy umierają na jakąś zarazę. Osoba może zadawać pytania, aż sytuacja będzie jasna (aż odgadnie, co się dzieje)
WARIANTY:
pytania mogą być tak konstruowane, żeby można było na nie odpowiedzieć tak lub nie. Odpowiedzi mogą być udzielane tylko w postaci mimicznej
CEL: otwarcie, budowanie zaufania, werbalizacja potrzeb,
samoocena, współuczestnictwo, integracja grupy
PRZEBIEG: uczestnicy siedzą w kręgach po 5-8 osób, w środku każdego znajduje się butelka. Zaczyna osoba pytająca: jaka jest moja osobista potrzeba w tej grupie? Zakręca butelką i na pytanie odpowiada osoba, którą wskaże szyjka butelki. Po odpowiedzi sama zadaje to pytanie i zakręca butelką, itd. Zabawę kontynuuje się według potrzeb
40
41
ula.f