Fakty i Mity 20.2009.pdf

O władzy, miłości i rozpaczy za klasztorną furtą

WYZNANIA BYŁYCH ZAKONNIC

ß Str. 11

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 20 (480) 21 MAJA 2009 r. Cena 3,50 zł (w tym 7% VAT)

...leżą na Kielecczyźnie

– w mateczniku

Gosiewskiego. To największe

w Polsce zakłady

wydobywające wyjątkowo

wartościowe kruszywa

skalne. Setki ciężarówek

dostarczają je za darmo na...

prywatne folwarki ludzi

PiS-u i budowle kościelne.

ß Str. 13

ISSN 1509-460X

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 20 (480) 15 – 21 V 2009 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

„New York Times” zastanawia się, czy cała histeria związana

z grypą, za przeproszeniem świńską, to nie medialna kaczka

stymulowana przez żądne krociowych zysków koncerny far-

maceutyczne. W takiej dokładnie konstatacji „NYT” jest spo-

ro dni za „FiM”.

Unia albo śmierć

Papie Benedyktowi XVI podczas wizyty w Izraelu wbito nóż

w plecy. I to kto? Rodacy mu wbili. Niemieckie media – co-

raz bardziej niechętne obecnemu pontyfikatowi – napisały, że

potępienie antysemityzmu przez Ratzingera było sztuczne, bez-

osobowe i ogólnikowe. Komentatorów szczególnie zdenerwo-

wały słowa o „zabiciu”, a nie „zamordowaniu” Żydów (bez

podania liczby). Ta wizyta to fiasko – słychać głosy nad Re-

nem. Cóż, cytując Napoleona: swoi biją najmocniej.

ni. Jak zwykle zagranicznych obserwatorów dziwią nie-

co telewizyjne reklamówki naszych partii politycznych.

W końcu co ma wspólnego z Europą bulwersująca skądinąd

decyzja prezydent Warszawy o przyznaniu wysokich nagród

dla urzędników ratusza? Nic, ale PiS-owi udało się wywo-

łać zamieszanie, a lud się cieszy, bo ma igrzyska i o czym

gadać. W tej całej wyprawie na Brukselę nie chodzi bo-

wiem o żaden spór programowy, o żadne idee. Oprócz 7,6

tys. euro uposażenia i kilku tysięcy euro diety miesięcznie

chodzi tylko o to, aby przetestować wojsko i przygotować

pole pod przyszłoroczne wybory samorządowe i prezydenc-

kie, a może także przyśpieszone parlamentarne.

Niestety, bardzo optymistycz-

ne prognozy przewidują, że do urn

może pójść najwyżej 19 procent

rodaków. W całej Europie anali-

tycy spodziewają się dość niskiej

frekwencji, co sprzyja karnym, fa-

natycznym ugrupowaniom, nie-

chętnym pogłębianiu integracji eu-

ropejskiej. Już w tej chwili w PE

nie brak takich, którym marzy się

powolny demontaż i powrót do

luźnej unii celnej. Znaleźli nawet

swojego guru – prezydenta Czech

Vaclawa Klausa. Powinien on się

antyklerykałom podobać, gdyż za-

blokował ratyfikację czeskiego kon-

kordatu i liczne kościelne przywi-

leje. Ale poza tym Klaus to kon-

serwatysta, który nie rozumie

współczesnego świata. Nie chce

żadnej integracji i uważa, że tyl-

ko naturalna konkurencja w Eu-

ropie gwarantuje jej rozwój.

W ustach prezydenta skądinąd

niezbyt bogatych Czech brzmi to

jak dywersja. To raczej szefom Niemiec albo Francji powin-

no zależeć na ograniczeniu integracji. Z ich punktu widzenia,

Unia do tej pory się nie sprawdziła. Ich założenie było takie,

że wspólny, wielki, europejski rynek zdominują silniejsi, bo-

gatsi, posiadający znane marki – czyli oni. Słabszym damy

kasę i szansę, żeby się podciągnęli i mogli kupować nasze

produkty. Na razie jednak krezusi dokładają do interesu,

a po drodze jest dużo wpadek, np. wielkie firmy przenoszą

się na wschód, a Polska stała się tygrysem eksportu. No

i jeszcze ten kryzys gospodarczy oraz rosnące bezrobocie

(w Niemczech w 2010 roku może dojść nawet do 30 pro-

cent). Zwycięstwo eurosceptyków w wyborach do PE mo-

że sprawić, że rządy państw UE staną się zakładnikami na-

cjonalistów. Już jest niemal pewne, że rządy RFN i Austrii

przedłużą okresy zamknięcia swoich rynków pracy przed pra-

cownikami z Europy Środkowo-Wschodniej. Słaba Unia Eu-

ropejska – pozbawiona narzędzi i środków (w tym osobo-

wości prawnej blokowanej m.in. przez Lecha K., który nie

podpisał Traktatu lizbońskiego) – nie oprze się kryzysowi

i niepokojom społecznym, np. demograficznym (brak jedno-

litej polityki imigracyjnej i systemu edukacji). Na przykład

w Polsce kształcimy najlepszych na świecie informatyków,

ale nie mamy w Europie pomysłu, jak ten potencjał wyko-

rzystać, jak na nim zarobić. Obecnie Chiny rocznie rejestru-

ją więcej patentów niż cała UE. Chińczycy rok w rok o 30

procent zwiększają liczbę publikacji naukowych notowa-

nych w światowych rankingach, a Europa o 7. CIA przewi-

duje, że w 2020 roku dominację USA-UE zdetronizuje sojusz

chińsko-rosyjsko-indyjski. W jej analizie możemy przeczytać:

„UE jest tworem niedefiniowalnym politycznie, ekonomicz-

nie, a jej potencjał jest niewykorzystany”. Do czego to mo-

że doprowadzić? W końcu nawet do rozpadu wspólnoty.

A to byłaby katastrofa dla Polski. Zniknie bowiem szansa na

skok cywilizacyjny naszego kraju – budowy publiczne i do-

tacje dla polskich przedsiębiorstw ze środków UE.

6 czerwca 2003 roku, rok przed naszym wstąpieniem do

UE, na okładce „FiM” napisaliśmy „Pełna integracja” i sło-

wa te stały się prorocze. Bowiem tylko dalsza, tj. pełna in-

tegracja Unii Europejskiej i przekazanie na poziom Brukseli

kolejnych kompetencji dadzą Europie siłę i tym samym po-

mogą postawić Polskę na nogi. UE ma dla nas największe

atuty: fundusze strukturalne, jedną z najbardziej stabilnych

walut świata, kapitał relacji międzynarodowych (łatwiej jest

prowadzić wymianę gospodarczą z jedną, wspólną taryfą cel-

ną, zamiast przestrzegać 27 różnych regulacji). Eksporterzy

z UE nie muszą unijnych certyfi-

katów kupować w 27 różnych in-

stytucjach. Wspólna polityka eks-

portowa i umowy otwierają przed

Polską światowe rynki. Owszem,

wiele decyzji Brukseli boli (stocz-

nie, cukrownie), ale plusów jest

o niebo więcej. Poza tym wpad-

ki i zaniedbania leżą po stronie na-

szych rządów.

Unia unifikuje. W projektach

ekspertów unijnych jest m.in.

wprowadzenie gwarancji banko-

wych na jednym poziomie, co za-

pobiegnie przenoszeniu pieniędzy

z jednego kraju do innego. Pro-

spekty emisyjne, liczne obowiąz-

ki informacyjne i wspólne reguły

nadzoru bankowego i giełdowe-

go już spowodowały, że firmy, któ-

re chciały oszukać drobnych ciu-

łaczy, wyniosły się z Polski i kon-

tynentu. Przeciwnicy integracji po-

wiedzą, że to zabiera nam suwe-

renność i niepodległość. Wyobraź-

my więc sobie, że Polska jest samotną wyspą w Europie

i – przy naszych genialnych ekipach rządzących – sama

musi się borykać z problemami imigracji, przemytu, sama

negocjuje warunki eksportu, sama pokrywa koszty niwelo-

wania różnic pomiędzy regionami, sama zdobywa rynki zby-

tu itp. Dziś, kiedy mamy problemy, możemy liczyć na wspar-

cie całej wspólnoty, korzystamy z kasy unijnej, nowych tech-

nologii, szkolnictwa, medycyny, nasi obywatele w państwach,

gdzie nie mamy dyplomatów, mogą liczyć na pomoc placó-

wek pozostałych 26 państw UE. A taki obywatel Turcji mu-

si liczyć sam na siebie.

Współczesna suwerenność to szansa na współdziałanie

i wspólne rozwiązywanie problemów. Musimy dać szansę

sobie, naszym dzieciom i Europie. Im silniejsza frakcja le-

wicowa w Parlamencie Europejskim, tym mniejsza szan-

sa na to, że prawica zdemontuje UE. Tym mniejsza szan-

sa na to, że UE zrezygnuje ze wspólnej polityki rolnej

i ochrony rolników, a także mniejsza szansa na rezygnację

z idei solidarności, dzięki której możemy budować drogi

i szpitale. W interesie Polski nasi politycy, zamiast rzucać

kłody pod nogi zwolennikom silnej Unii, powinni przedsta-

wić program drugiej integracji. Głębszej i mocniejszej.

I to powinno stać się przedmiotem debaty przedwybor-

czej do PE, a nie to, czy Kaczyński pije, czy nie pije. Znaj-

omy wrócił z Rumunii i był zachwycony tamtejszą kampa-

nią, która jest licytowaniem się na pomysły – jak wzmoc-

nić UE! Rumuni boją się, że pomysły Klausa oznaczają dla

nich powrót do ciemnych ulic i narodowej uprawy arbuzów.

Jeden z nestorów polskiej ekonomii, prof. Tadeusz Ko-

walik, powiedział: „Polski bez UE nie będzie. Tylko we-

wnątrz wspólnoty mamy szansę na zachowanie państwo-

wości i samodecydowania o sobie”. JONASZ

W czasie, gdy B16 zastanawiał się, jak zostanie przyjęty w Jero-

zolimie, w obozie koncentracyjnym w Mauthausen całkiem spo-

ra grupa neonazistów zamawiała słynnym gestem pięć piw i wzno-

siła okrzyki „Heil Hitler” przy biernej postawie grup porządko-

wych. W obozie tym zginęło 50 tysięcy Żydów i 50 tysięcy Pola-

ków. Obie społeczności traktowane były tu jako „podludzie”.

Wszystko to smutne, więc wróćmy do kraju, bo tu jest zawsze

wesoło. Oto jego niewysokość prezydent RP Lech Kaczyński

nie ma prawa do urlopu wypoczynkowego. Też tak uważamy,

bo po czym miałby wypoczywać? Chyba że po małpeczkach?

Ale żarty na bok – tak autentycznie (!) stwierdził Sąd Naj-

wyższy, dowodząc, że w kodeksie pracy jest luka i nie ma pra-

wa do płatnego wypoczynku ktoś, kto nie ma nad sobą jakie-

goś zwierzchnika. Z tego to pewnie powodu papież urlopy bie-

rze, bo zwierzchnika ma jak najbardziej. A Lechu to nie ma

nad sobą mamusi, głupi Sądzie Najwyższy jeden?

„Kochani Czytelnicy, na koncie naszego tygodnika jest obec-

nie tylko 501 złotych. Nie wiemy, czy zostanie wydana następ-

na gazeta”. Spokojnie! Mili Państwo, spokojnie! To komuni-

kat ultraprawicowej, ksenofobicznej i skrajnie wrogiej „FiM”

„Gazety Polskiej”, której rozmaite podmioty wzajem oskarża-

ją się teraz o defraudację pieniędzy. Jak pięknie! I w naszym

kraju bywają świetne informacje! W tle mamy jeszcze romans

stulecia. Niemal „Głębokie Gardło”. Krążą pogłoski, że Kur-

tyka uwiódł wicenaczelną „GP”, płacąc jej... teczkami.

„Określenie »Maryjan« to obraza świętej osoby” – owo zda-

nie (dotyczące spotu wyborczego SLD) zostało wypowiedzia-

ne podczas konferencji prasowej. Gdyby autorem była Panien-

ka, zrozumielibyśmy. Któż bowiem chciałby porównania z by-

łym szefem „S”. Ale nie, powiedział to mocno wkurzony Ma-

ryjan właśnie. No i tym samym (jak znamy tych tam na Gó-

rze) wbrukselowzięty nie zostanie!

W lipcu 1960 roku pewien wioślarz brał udział w krótkim obo-

zie kajakowym nad rzeką Obrą niedaleko Zbąszynia (Wielko-

polska). No i co z tego? Jak to co? Ów chwat nazywał się Ka-

rol Wojtyła, więc w miejscu, gdzie ponad pół wieku temu dziar-

sko machał wiosłami, odsłonięto pomnik papieża. W kajaku.

Wszystko z brązu. Nie obyło się oczywiście bez uroczystej mszy.

Ciekawe, czy Papa był kiedyś w Poroninie, bo jeśli tak, to...

Obraz słynący dotacjami

Straszne i dziwne sprawy dzieją się w Świętokrzyskiem. Magia

się panoszy! Symbolem regionu (Świętego Krzyża!) i maskot-

ką go promującą ma być Baba-Jaga! Sympatyczna, kolorowa,

śliczna... Po naszym trupie! – zawyło Forum Kościołów Chrze-

ścijańskich w specjalnej odezwie i liście do pomysłodawcy,

marszałka województwa, określając koncept jako bałwochwal-

czy i – UWAGA! – pogański. Uważajcie z tym „po naszym tru-

pie”. Baby-Jagi niekiedy lubią spełniać życzenia śmiertelników.

Ale musimy być uczciwi: diecezja kielecka Krk stanowisko FKCh

uznała za ośmieszające religię i stwierdziła, że Baba-Jaga jest

pięknym elementem miejscowego folkloru. Przeczytajcie jesz-

cze raz pierwsze zdanie tej informacji. Nie mamy racji?

Tak jak przewidywaliśmy, Super-Wiktora dostał kardynał Dzi-

wisz. Nagrody te od 1985 roku są wręczane najwybitniejszym

polskim postaciom ekranu przez Akademię Telewizyjną. Ostat-

nio chyba noktowizyjną (widzącą głównie czerń).

Niesłychane! Amerykański Senat zamierza bardzo uroczyście

uczcić polską rocznicę wyborów 4 czerwca 1989 roku. Cieka-

we jak? Spalą przed Kapitolem opony monster trucków?

W Arabii Saudyjskiej, który to postępowy kraj jest najwięk-

szym na Bliskim Wschodzie sojusznikiem USA (a więc i na-

szym), sędziowie Sądu Najwyższego orzekli, że mąż ma pra-

wo bić żonę, gdy ta jest zbyt rozrzutna.

W wielkiej amerykańskiej stacji telewizyjnej CNN sensacja,

która u nas trafiłaby najwyżej do gazetki wydawanej przez

sołtysa Pcimia Dolnego. Znany z prawienia od lat moraliza-

torskich kazań słynny ksiądz Oprah przyznał się do długotrwa-

łego romansu z kobietą. Nawet rozważa zrzucenie sutanny

i ślub. Wierni w Miami Beach na Florydzie są wstrząśnięci.

Wierni z setek polskich parafii ani trochę. Wszak to dla nich

chleb powszedni.

K ampania wyborcza do Parlamentu Europejskiego w peł-

Nr 20 (480) 15 – 21 V 2009 r.

GORĄCY TEMAT

trzeba mu przede wszyst-

kim wykupić miejsce na

cmentarzu, czyli tzw. po-

kładne. Za 20-letnią dzierżawę „dział-

ki” płacimy z góry czynsz, którego

wysokość zależy od prestiżu i usytu-

owania danej nekropolii oraz poda-

ży wolnych kwater (na wsi 300–800

zł, w miastach od 2 tys. zł w górę,

a w niektórych diecezjach zryczałto-

wane 20 proc. od wypłacanego przez

ZUS zasiłku pogrzebowego wynoszą-

cego obecnie 6193,10 zł).

Zrozumiałym uzasadnieniem

owej opłaty są zróżnicowane koszty

administrowania obiektem, oświetle-

nia, sprzątania terenu, wywózki śmie-

ci, dostarczania wody itp.

Sam pogrzeb to wydatek mini-

mum 4–5 tys. zł. Dużo? No cóż, ce-

ny materiałów (trumna, kwiaty)

kaucji na wypadek jakiegoś przypad-

kowego zniszczenia przez robotni-

ków sąsiedniego grobu. O ile kau-

cję rozumiem i ani myślałam prze-

ciwko niej protestować, tak 520 zł za

wyrażenie zgody wydało mi się or-

dynarnym złodziejstwem. No bo ni-

by za co?! Na cmentarzu nie umia-

no mi przedstawić uzasadnienia tej

opłaty. Dowiedziałam się tylko, że

nie mam co dyskutować z nimi o pie-

niądzach, bo „kwestia cen uregulo-

wana jest odgórnym zarządzeniem

kurii biskupiej” – skarży się „FiM”

pani Helena , 80-letnia rencistka

(utrzymująca się za 1260 zł miesięcz-

nie), która przed niespełna rokiem

pochowała na Zarzewie męża.

Sprawdziliśmy jeszcze sytuację na

pozostałych dwunastu łódzkich cmen-

tarzach pozostających we władaniu

archidiecezji i okazało się, że reke-

Poprosiliśmy kurię biskupią w Ło-

dzi o wyjaśnienie, dlaczego oprócz

niebagatelnych opłat za kwatery

cmentarne winszują sobie dodatko-

wego haraczu od nagrobków.

– Jest to à la podatek od nieru-

chomości. Te pomniki stawiane są

przecież na gruncie niebędącym wła-

snością inwestorów, więc my, jako

właściciele, musimy z góry przewi-

dywać sytuację, że po 20 latach grób

przestanie być opłacany i trzeba bę-

dzie nagrobek zburzyć, a nikt tego

za darmo nie zrobi – poraził nas

kościelną logiką inspektor ds. cmen-

tarzy ksiądz Grzegorz Klimkiewicz .

Czyżby wyburzenie drogiej bu-

dowli kosztowało aż cztery razy wię-

cej niż najtańszej?

– Do niedawna obowiązywała

opłata w wysokości 10 proc. wartości

Niekwestionowanym liderem

w dziedzinie wyłudzania od wdów

i sierot kasy za pomniki jest archidie-

cezja łódzka, bowiem na najpodlej-

szym nawet cmentarzu pozostającym

we władaniu abp. Ziółka et consortes

jest drożej niż w Warszawie czy Kra-

kowie. Dla porównania:

warszawski cmentarz Wolski

– za zgodę na posadowienie pomni-

ka nic się nie płaci, natomiast „prze-

pustka” uprawniająca do wjazdu sa-

mochodu na cmentarz kosztuje 406,60

zł (380 zł plus 7 proc. podatku VAT).

Taczką można całkiem gratis;

Kraków, cmentarz parafialny

przy ul. Zawiłej – „co łaska”;

Lublin, ul. Lipowa – za nagro-

bek z granitu żądają 270 zł, piaskow-

ca – 100 zł, a za lastryko – 50 zł.

Wjazd na cmentarz (z możliwością

cmentarze archidiecezji kato-

wickiej – „Według istniejącego od

dawna zwyczaju opłata za postawie-

nie nagrobka wynosi 10 proc. jego

wartości” – czytamy w specjalnej in-

strukcji abp. Damiana Zimonia .

Zapytaliśmy ekspertów, jak ra-

dzić sobie z łupieżcami.

– Administrator ma prawo usta-

lać wysokość opłat za korzystanie

z cmentarza, w tym również pobierać

opłaty za pomnik, jeśli jest to zapi-

sane i ujawnione w regulaminie, ale

nie może ich dowolnie zawyżać. Je-

śli nadużywa pozycji dominującej i ce-

ny są horrendalne lub choćby znaczą-

co wyższe niż na innych okolicznych

cmentarzach, obywatel powinien

złożyć do nas skargę i podejmiemy

stosowne działania, żeby przywołać

zarządcę do rozumu – zapewnia

Zachowaj nas od pochówku

Wielebni opracowali patent na wyciskanie

pieniędzy z kamienia. Najlepsze w tym

nielegalnym procederze wyniki uzyskuje

archidiecezja łódzka...

i usług (eksportacja, udział wieleb-

nego w ceremonii) są precyzyjnie do-

stosowywane do wysokości zasiłku,

a biznesmeni z tej branży starannie

pilnują, żeby rodzinie zmarłego nie

zostawić więcej niż na chusteczki

do ocierania łez...

Wydawać by się mogło, że są to

już wszystkie bezwzględnie koniecz-

ne nakłady na zapewnienie zmarłe-

mu spokoju do czasu, kiedy pod groź-

bą eksmisji trzeba będzie przedłużyć

arendę jego cmentarnej kwatery

o kolejne 20 lat. Niestety, najbar-

dziej pazerni wielebni nie mają cier-

pliwości, żeby tak długo czekać, więc

wymyślili patent na wyciskanie

pieniędzy z kamienia...

Jest w naszym kraju niemal re-

gułą, że prędzej czy później rodzina

zmarłego zmobilizuje się finansowo

na pomnik lub choćby skromną pły-

tę nagrobną. I oto w niektórych die-

cezjach po zapłaceniu rachunku ka-

mieniarzowi ludzie dowiadują się, że

za inwestycję na cmentarnej działce

muszą jeszcze uiścić kilkusetzłotowy

haracz... kurii biskupiej.

– Rzecz działa się w Łodzi, na

cmentarzu rzymskokatolickim św.

Anny na Zarzewie, gdzie moja ro-

dzina ma od kilkudziesięciu lat miej-

sce, w którym chowani są zarówno

zdeklarowani katolicy, jak i ateiści.

Zarządzający cmentarzem kierownik

Krzysztof Chlebos oświadczył, że

zgoda na pomnik kosztuje 400 zł plus

120 zł za wpuszczenie samochodu,

czyli w sumie prawie połowę mojej

renty. Ale to jeszcze nie wszystko,

bowiem żądają dodatkowo 1000 zł

tierzy arcybiskupa Władysława Ziół-

ka wszędzie trzymają tę samą cenę.

A jak się rzeczy mają w okoli-

cach Łodzi?

– Miasto i prestiż cmentarza są

bez żadnego znaczenia, bo wszystkie

opłaty „nagrobkowe” jednolicie okre-

śla kuria biskupia. Za najbardziej te-

raz popularny granit kolorowy trze-

ba zapłacić 400 zł, za jasny 200 zł,

a za zwykłe lastryko 100 zł. Jeśli zaś

chodzi o transport, to tylko taczka

jest za darmo, bo wjazd samochodu

na cmentarz kosztuje 120 zł, nato-

miast wózka na dwóch kółkach – 40

zł. Niezależnie od materiału, z któ-

rego wykonany jest nagrobek. Z kau-

cją podobnie: 1000 zł, z tym, że na

ogół pieniądze zakłada kamieniarz

wykonujący prace montażowe – wy-

liczyła nam szefowa cmentarza rzym-

skokatolickiego w Pabianicach.

Mówi pani Jadwiga (samotna

wdowa z emeryturą w wysokości

1380 zł):

– Kupiłam najtańszy nagrobek,

bo na inny mnie po prostu nie stać.

Gdy na łódzkim cmentarzu św. An-

toniego przy ul. Solec dowiedzia-

łam się, ile kosztuje samo otwarcie

bramy, postanowiłam ograniczyć wy-

datki na jedzenie i zaproponowałam

kamieniarzowi, że zapłacę mu nawet

200 zł, jeśli wwiezie elementy pomni-

ka na cmentarz taczką. Chciałam zro-

bić tym hienom na złość. Niestety,

fachowiec odmówił, choć grób mę-

ża znajduje się zaledwie kilkadzie-

siąt metrów od bramy. „Boję się pod-

paść tej czarnej mafii, bo wykończą

mnie później finansowo” – tłuma-

czył mi kamieniarz.

pomnika, ale kamieniarze (idąc na

rękę klientom) oszukiwali nas, za-

niżając faktury, dlatego zmieniliśmy

cennik. A jeśli chodzi o tę różnicę,

to lastryko łatwiej po latach ska-

mienować i wywieźć na śmieci – plótł

androny wielebny.

Po chwili przypomniał sobie jesz-

cze jeden powód...

– Jest to również takie à la we-

wnętrzne ubezpieczenie na wypadek

zniszczenia nagrobka, co zdarza się

dosyć często, zwłaszcza na mogi-

łach usytuowanych w pobliżu śmiet-

ników. Cmentarz na własny koszt

przeprowadza wówczas naprawy,

a droższy pomnik więcej nas kosz-

tuje – przekonywał ks. Klimkiewicz.

Zmiękł, gdy nasz dziennikarz

(występujący w charakterze „wnucz-

ka pragnącego postawić pomnik

dziadkowi”) zaczął nieco ostrzej

z nim polemizować i napomknął

o stosowaniu przez kurię nielegal-

nych praktyk monopolistycznych.

– No dobrze, wobec tego proszę

przynieść fakturę za pomnik. Arcy-

biskup upoważnił mnie do udziela-

nia w wyjątkowych przypadkach zni-

żek, więc jeśli kwit będzie wiarygod-

ny, zastosujemy korzystniejszą tary-

fę, ale nie mniej niż 10 proc. warto-

ści – zastrzegł świątobliwy inkasent.

korzystania z prądu i wody) kosztu-

je 80 złotych;

Lublin, ul. Unicka – jak wy-

żej. W kancelarii poinformowano nas,

że abp Józef Życiński wzoruje się

na swoim starszym koledze z Łodzi,

ale jest trochę mniej pazerny;

Białystok, cmentarz parafii far-

nej przy ul. Raginisa – zero opłat!;

Poznań, cmentarz parafii Naj-

świętszego Serca Jezusa i św. Flo-

riana – zero opłat! (od 1 kwietnia

2009 r.);

Poznań, cmentarz Górczyński

– 100 zł (pomnik oraz wjazd samo-

chodu);

Wrocław, cmentarz przy ul. Buj-

wida – żadnych opłat za nagrobek,

wjazd samochodem kosztuje 100 zł;

Sopot, cmentarz parafialny przy

ul. Malczewskiego – 10 proc. od uwi-

docznionej na fakturze ceny pomni-

ka. – Proszę porozmawiać z kamie-

niarzem, wpisze taką kwotę, żeby do

zapłaty nie było więcej niż 200–300

zł – wytłumaczył nam dobrodziej opie-

kujący się tym biznesem;

Radom, zabytkowy cmentarz

przy ul. Limanowskiego – zgoda na

nagrobek (niezależnie od materiału)

kosztuje 300 zł. Za jednodniową

przepustkę dla samochodu zapłaci-

my 80 zł (110 zł za dwudniową);

Ireneusz Maciąg , zastępca dyrekto-

ra lubelskiej delegatury Urzędu Ochro-

ny Konkurencji i Konsumentów.

– Pobieranie opłat za prawo

podjęcia prac przy grobach w wy-

sokości uzależnionej od wartości

użytego materiału kamieniarskie-

go, czyli także żądanie kwoty okre-

ślonej procentowo w stosunku do

wartości nagrobka, stanowi zaka-

zaną praktykę polegającą na na-

rzucaniu nieuczciwych cen, co jawnie

narusza ustawę o ochronie konkuren-

cji i konsumentów. Powiem więcej:

wręcz ją gwałci, jeśli nie ma uzasad-

nienia w kosztach (np. poborze wo-

dy, prądu itp.) związanych z umożli-

wieniem przez administratora prze-

prowadzenia takich prac. Żaden Sąd

Antymonopolowy nie uwierzy, że

„czarni” ponoszą jakoby wyższe kosz-

ty przy budowie nagrobka z drogie-

go materiału niż w przypadku lastry-

ka. Radę mam jedną: nie bać się

i zgłaszać nam takie historie, bo skar-

gę musi złożyć konkretny obywatel,

żebyśmy mogli kurię uszczypnąć – wy-

jaśnia prawnik z centrali UOKiK.

A zatem... szable w dłoń!

ANNA TARCZYŃSKA

tarczynska@faktyimity.pl

PS Zbiór przydatnych przepisów na

stronie internetowej „FiM”.

Ż eby pochować zmarłego,

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 20 (480) 15 – 21 V 2009 r.

POLKA POTRAFI

Wiosna średniowiecza

Prowincjałki

W Ostródzie z okazji święta 3 Maja

Wartę honorową przy pomniku Tade-

usza Kościuszki pełnili... Krzyżacy. Na niecodzienny pomysł wpadł burmistrz

Jan Nosewicz . Taki miał koncept na promocję miasta.

Jeśli wierzyć badaniom OBOP-u,

ponad połowa współczesnych go-

spodyń domowych nadal wierzy

w zabobony. Wprawdzie rusałki

już wyszły z obiegu, ale inne cu-

da-wianki mają się całkiem dobrze.

Najwięcej przesądów, od stule-

ci szlifowanych przez tęgie babskie

głowy, dotyczy stanu błogosławio-

nego, kiedy to – wiadomo – trzeba

dmuchać na zimne. Wiele z nich

przetrwało do dnia dzisiejszego.

I to nie tylko na zabitych dechami

wsiach, gdzie psy d...mi szczekają.

Ponieważ pomysłowość ludzka

doprawdy nie zna granic, wciąż mó-

wi się, że...

Wzmożone obcowanie z literatu-

rą piękną w okresie ciąży to spraw-

dzony sposób na powicie chodzącej

encyklopedii (w przeszłości poten-

cjalny geniusz mógł być księdzem lub

nauczycielką, dziś na szczęście wybór

jest większy); zbyt częste paradowa-

nie w fartuchu grozi potomstwem

marudnym i płaczliwym; zachlapanie

brzucha podczas prania lub zmywa-

nia garów – przyjściem na świat przy-

szłego alkoholika, a przesadne dba-

nie o urodę, zwłaszcza malowanie ust

– urodzeniem córki... lafiryndy.

Przestrogą dla seksualnie nad-

pobudliwych powinna być ludowa

mądrość mówiąca o tym, że folgując

męskim chuciom przez dwa ostatnie

miesiące ciąży, narażamy dzidziusia

na – uwaga! – ropiejące oczka (dla-

czego, można się tylko domyślać...).

Przykładnych katolików takie za-

ściankowe rewelacje powinny brzy-

dzić. Chociaż w praktyce jest oczy-

wiście inaczej. Całe szczęście, że

światły Kościół pilnuje swojego mo-

nopolu na cuda i od wieków wszyst-

ko co „pogańskie” wypędza z ciem-

nych głów, robiąc miejsce na swoje

obrazy łaskami słynące, święte źró-

dełka i zdrowaśki.

Przykład tego, jak należycie, czy-

li po bożemu, korzystać z mocy

tajemnych, dała w ostatnich dniach

pani Stasia z Lubartowa. Dziarska

emerytka pochwaliła się na łamach

rodzimej prasy, jak to uzdrawia cho-

rą wnuczkę za pomocą... Nowenny

pompejańskiej, „modlitwy, która nie-

jedno życie ocaliła”. Jeśli ktoś chciał-

by spróbować: przez 27 dni deklamu-

je się tzw. część błagalną – „Pomnij,

o miłosierna Panno Różańcowa

z Pompei, jako nigdy nie słyszano, aby

ktokolwiek z Twoich czcicieli, z ró-

żańcem Twoim pomocy wzywający...

bla-bla-bla... Ciebie opuszczony... bla-

-bla-bla... ale przez święty Twój Ró-

żaniec i przez upodobanie... bla-bla-

-bla... dla Twej świątyni w Pompei wy-

słuchaj mnie dobrotliwie. Amen”.

Po odmówieniu części błagal-

nej, nie, na tym nie koniec!,

łubudu znowu na kolana i mo-

dłów ciąg dalszy – część dzięk-

czynna, kolejne 27 dni. Na za-

chętę warto dodać, że już po „bła-

galnych” 27 dobach wnuczka ozdro-

wiała, a wytrwałą Stasię ogarnęła

„zadziwiająca radość i uniesienie”.

Czyli – część dziękczynna odpra-

wiana została ot tak, pro forma!

A nie prościej, a na pewno kró-

cej, byłoby chorobę zamówić i uroki

odczynić u innej, niż ta pompejańska,

baby? JUSTYNA CIEŚLAK

W Błędowej Tyczyńskiej na Podkar-

paciu pojawiła się kobieta zdejmują-

ca klątwy. Tylko w jednym gospodarstwie domowym „zainkasowała” so-

bie za to 11 tysięcy złotych. Z kolei pod Łańcutem jej koleżanka po fachu

postraszyła ludzi wiszącym nad nimi nieszczęściem. Przyszli nieszczęśni-

cy, aby się bronić, karnie przynieśli babie wszystko, o co prosiła, to zna-

czy kurę i całą kasę, jaką trzymali w domu. Większe nieszczęście już ich

nie spotkało.

W Kłaninie (woj. zachodniopomor-

skie) pewien kierowca przekroczył

dozwoloną prędkość, co sfotografował przydrożny fotoradar. Niewiele my-

śląc, chłopina urządzenie ukradł, powodując tym samym straty na około

200 tysięcy złotych. Niestety, kradł wolniej, niż jechał – fotoradar zdążył

przesłać dane do bazy. Za czyn grozi mu do 10 lat więzienia.

Mieszkańcowi Komnina (woj. pomor-

skie) policjanci skonfiskowali samo-

chód, kiedy okazało się, że za kierownicą siedzi pijana kobieta. Dzień póź-

niej po swoje ukochane BMW zgłosił się jej chłopak. Też pijany.

Mieczysław F. przez jakiś czas wy-

najmował w Krakowie pokój u Ta-

deusza B. , dziś podejrzanego o zabójstwo kolegi. Pan Tadeusz zwłoki

swojego lokatora wrzucił do szamba, przysypał liśćmi, ziemią, wapnem

i eternitem, a potem przez ponad rok wraz z żoną korzystał z jego konta

bankowego, przeznaczając ponad 21 tysięcy złotych na bieżące wydatki.

Teraz zarzeka się na wszystkie świętości, że zbrodni nie popełnił, a przy-

jaciela nie uderzył nigdy, nawet otwartą ręką. Grozi mu 25 lat więzienia.

Opracowała WZ

Czytelników korzystne zmiany światopoglądo-

we, które zachodzą w Polsce. Oto kolejny przykład,

że Polacy coraz mniej boją się kleru – biskupów

ostro zgromili uczeni i ludzie kultury.

Na początku maja w mediach pojawił się list w obro-

nie dzieci, które przyszły na świat dzięki metodzie in vi-

tro. Ponieważ chodzi o dzieci prawdziwe, czyli urodzo-

ne, a nie jedynie „poczęte”, au-

torami wspomnianego listu nie

były oczywiście środowiska ka-

tolickie, bo te z zasady koncen-

trują się na zygotach.

List-apel stworzyły dwa ma-

ło dotąd znane stowarzyszenia

(Stowarzyszenie INVI do Obro-

ny Dzieci In Vitro i Stowarzy-

szenie na rzecz Leczenia Nie-

płodności i Wspierania Adop-

cji „Nasz Bocian”), ale poparły nazwiskami autorytety

medyczne oraz kilka znanych postaci ze świata kultury

i nauki. Apel jest bardzo ostrą w tonie krytyką Kościo-

ła oraz prawicowo-klerykalnych mediów, które wspiera-

ją kampanię przeciwko zapłodnieniu in vitro.

Sygnatariusze zwracają się do mediów, rzecznika

praw dziecka i rzecznika praw człowieka o obronę praw

ludzkich dzieci poczętych metodą in vitro. List zarzuca

przeciwnikom metody (czyli środowiskom katolickim)

„agresywną kampanię, u podstaw której leży ideowa za-

piekłość i ignorancja wobec dowodów naukowych”. Owa

nagonka „narusza godność milionów Polaków borykają-

cych się z coraz powszechniejszym problemem niepłod-

ności oraz prawa obywatelskie kilku lub kilkunastu tysię-

cy współobywateli (w większości dzieci), które przyszły dzię-

ki metodzie in vitro na świat”.

Autorzy listu potępiają język mediów używany do

atakowania metody in vitro i nazwania jej „metodą

weterynaryjną”, „zakamuflowaną aborcją”, „diabelską

inżynierią, której celem jest niszczenie życia”. Język ten

narusza godność osób zainteresowanych in vitro, a tak-

że utrwala stereotypy podsycające nienawiść i mogące

doprowadzić do przemocy. Podobnym sformułowaniem

jest słynne „dziecko z probówki”, bo nie tylko wprowa-

dza ono kłamliwą informację co do technicznego prze-

biegu procesu (nie używa się w nim probówek), ale su-

geruje, że osoby, które urodziły się wyniku takiego za-

płodnienia, są mniej ludzkie niż

inne, w jakiś sposób gorsze i od-

mienne. Autorzy listu zwracają

uwagę, że nikt przecież nie na-

zywa ludzi poczętych w sposób

tradycyjny mianem „ludzi z pe-

nisa” albo „ludzi z pochwy”.

List zwraca uwagę, że w wy-

niku nagonki prowadzonej przez

„machinę propagandową Ko-

ścioła katolickiego” coraz wię-

cej osób, które mają dzieci urodzone dzięki in vitro,

ukrywa ten fakt przed otoczeniem ze strachu o ich przy-

szłość. Czują się wobec siły Kościoła osamotnieni, sła-

bi i bezbronni. Autorzy wprost atakują biskupów,

a imiennie Tadeusza Pieronka , który używał najbar-

dziej ostrych i podłych porównań (np. uznał Franken-

steina za pierwowzór in vitro).

Wśród sygnatariuszy jest 8 profesorów – lekarzy, filo-

zofów i prawników, wielu innych utytułowanych medy-

ków oraz aktorzy – Daniel Olbrychski , Krystyna Jan-

da , Krzysztof Globisz , pisarze, reżyserzy i dziennikarze.

Ponieważ biskupi stroją się w Polsce w piórka spe-

cjalistów od moralności, nie ma bardziej skutecznej

broni w walce o deklerykalizację tego kraju, jak dema-

skowanie ich obłudy i pokazywanie prawdy o ich rze-

czywistym „wkładzie” do życia publicznego w Polsce.

Wkładzie w istocie demoralizującym. I za to jestem sy-

gnatariuszom listu szczególnie wdzięczny.

ADAM CIOCH

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

RZECZY POSPOLITE

Dwa lata temu stolica Meksyku zezwoliła na zabijanie dzieci nienarodzonych

(...). W tym kontekście zupełnie nowego znaczenia nabiera fakt, że świńska

grypa rozpoczęła się właśnie w Meksyku i dziesiątkuje społeczeństwo tego

państwa. („Nasza Polska”, 29 kwietnia 2009 r.)

¹¹¹

Stara się Platforma łagodnie administrować państwem, ale siły na jego refor-

mę już nie ma. Nie ma nawet siły, by usunąć patologie, które pozostały jako

dziedzictwo po rządach PiS. Mamy więc nadal Rzeczpospolitą, jeśli już nie

IV, to nadal co najmniej „trzecią i pół”.

Egzorcyzmem

w biskupów

(prof. Jan Widacki)

¹¹¹

Prezydent nigdy nie pogodził się z tym, że jego brat nie jest premierem. Nie

podobało mu się też to, że prowadziłem samodzielnie całą politykę euro-

pejską.

(Kazimierz Marcinkiewicz)

¹¹¹

Próbuje nam się wmówić, że chrześcijaństwo nie powinno się zajmować pew-

nymi tematami. Ile namęczą się niektóre gazety, by wypłakać się nad losem

naszej wiary, która nie chce zrezygnować z wymagań stawianych człowiekowi.

(abp Józef Michalik)

¹¹¹

Ostatnio podczas rekolekcji małżeńskich jedna z uczestniczących w nich par

opowiadała mi, że wymyśliła sobie, że będą się kochać w kisielu. Potem in-

ne małżeństwa zbierały informacje, w jakiej ilości wody trzeba rozprowadzić

ten kisiel.

(o. Ksawery Knotz)

¹¹¹

Wiara to kwestia łaski. A ta nie została mi udzielona. Czytałam bardzo wie-

lu teologów – i nic.

(Magdalena Środa)

¹¹¹

Sednem ustroju politycznego i społecznego w Polsce jest jego oligarchiczność.

Karty rozdają tu oligarchie – oligarchia pieniądza, oligarchia władzy politycz-

nej, oligarchia informacji i propagandy, oligarchia religii. Ścieśniając świeckie

skrzydło oligarchii do jednej, dostajemy dwie oligarchie – świecką i religijną.

Takie rozwiązanie ustrojowe od dawna nosi nazwę sojuszu tronu i ołtarza.

(Bohdan Chwedeńczuk, filozof)

Wybrali: OH, AC

SYMBOLE GŁUPOTY

ZŁODZIEJ POWSZEDNI

SZYBKI I WŚCIEKŁY

BARDZO WIELKA MIŁOŚĆ

SUBLOKATOR

T ydzień po tygodniu dokumentujemy dla naszych

Nr 20 (480) 15 – 21 V 2009 r.

NA KLĘCZKACH

BIBLIA DEKORACYJNA

komisja rządowa zajmuje się ostat-

nio m.in. cerkiewnymi dzwonami

wykopanymi z ziemi w bieszczadz-

kich Lutowiskach. O ich zwrot zwró-

cili się do prezydenta Juszczenki

dawni mieszkańcy tej wsi, przymu-

sowo przesiedleni do Dubczan w ob-

wodzie chersońskim. Polska skłon-

na jest przekazać owe dzwony, ale

niejako w zamian domaga się od

Ukraińców zwrotu naszych dzieł

sztuki pozostawionych na Wscho-

dzie, m.in. obrazu Jacka Malczew-

skiego i rzeźby Cypriana Godeb-

skiego , a także licznych zabytko-

wych militariów ukrytych przez pol-

skie wojsko we wrześniu 1939 ro-

ku. Oczywiście, Ukraińcy na razie

nie chcą o tym słyszeć. Nihil novi

sub sole (nic nowego pod słońcem)!

Ze Szwedami, którzy nam sporo wy-

wieźli podczas „potopu”, czy pod-

czas ostatniej wojny z Niemcami,

którzy na masową skalę wywozili na-

sze skarby kultury narodowej – by-

ło podobnie. Rozmowy na szcze-

blu międzyrządowym trwają już co

najmniej kilkadziesiąt lat... PS

Zapewne jest sporo racji w tych

dramatycznych reakcjach, ale wbrew

pozorom odpowiedzialność za ten

stan ponoszą nie tylko księża, bo

tzw. ukrainizacji tamtejsi Polacy ule-

gają zbyt łatwo, i to od dziesięcio-

leci.

„Rzepa” martwi się, że Polacy

nie czytają Biblii, która w domowych

bibliotekach pełni rolę dekoracji.

Okazuje się, że Pismo Święte zna za-

ledwie 20–25 proc. rodaków i na nic

zdają się nawet uwspółcześnione jej

wydania, wzbogacone komentarza-

mi teologicznymi. Nas to jednak nie

dziwi, bo przecież z czytelnictwem

książek (także świętych) i prasy

w Polsce jest gorzej niż źle. Rodacy

nie kwapią się do zgłębiania tekstów

trudnych, dlatego w najlepszym przy-

padku czytają tabloidy. A ponadto

Biblia na razie nie przekonuje Pola-

ków, że znajdą w niej odpowiedzi na

swe egzystencjonalne troski – wyja-

śnia znawca Pisma Świętego, ks. prof.

Marian Rusecki .

Zdaniem rodziców maturzystów

z Sulęcina, modlitwa za powodzenie

na maturach zabrała uczniom cenny

czas. Dodatkowo rodziców oburzył

fakt, że mimo tolerancji religijnej

uczniom narzucono modlitwę. „Gdy-

by uczniowie tego chcieli, to można

ich było zebrać na korytarzu szkoły

i wspólnie się pomodlić” – pisali do

kuratorium rozżaleni.

swojemu sąsiadowi, choć ten oczy-

wiście otrzymał identyczny list z pa-

rafii. Morał stąd taki: księża z łęczyń-

skiej parafii są realistami i bardziej

niż w religijne zaangażowanie swo-

ich owieczek wierzą w skuteczność

życzliwej presji sąsiedzkiej i czujne-

go oka sąsiadki.

BASKOWIE LAICCY

I POETYCCY

W wyborach lokalnych w hisz-

pańskim Kraju Basków zwyciężyli

socjaliści, zwolennicy świeckiego pań-

stwa, i od razu dało się to zauwa-

żyć. Z roty przysięgi baskijskiego pre-

miera znikło odwołanie do Boga

i katolicyzmu (Baskowie uchodzą za

najbardziej wierną Kościołowi gru-

pę narodową w Królestwie Hiszpa-

nii). Opuszczono pierwsze słowa ślu-

bowania: „Stojąc pokorny wobec Bo-

ga...”, a dodano: „Stojąc na funda-

mencie prawa”. Premier zrezygno-

wał także z przysięgania na Biblię

i kazał usunąć z mównicy krzyż.

A na koniec wyrecytował... wiersz

Wisławy Szymborskiej (po hisz-

pańsku), słynne „Nic dwa razy się

nie zdarza”.

PPr

PATRONKA

U ZAJĄCA

NA URODZINACH

Ustanowienie patronką „pierw-

szokomunistów” trzynastoletniej

dziewicy, która zmarła natychmiast

po przyjęciu pierwszej komunii, to

jeden z przejawów kościelnego czar-

nego humoru. Tym bardziej absur-

dalnego, że śmierć dziecka wywoła-

ną spożyciem pierwszej komunii Ko-

ściół uznał za... cud! Ów „cud” miał

miejsce 12 maja 1333 roku i dostą-

pić go miała w klasztorze dominika-

nek klauzurowych w Val di Pietra

córka bolońskiego hrabiego, bł.

Imelda Lambertini (1320–1333).

Według legendy kolportowanej przez

mniszki z klasztoru św. Marii Mag-

daleny w Val di Pietra, Imelda tak

bardzo pragnęła przystąpić do pierw-

szej komunii – na co wówczas Ko-

ściół nie zezwalał w tak młodym wie-

ku – że z nieba zstąpiła hostia i za-

wisła nad jej głową. Po jej spożyciu

Imelda zamknęła oczy i wyzionęła

ducha. Formalnie kult Imeldy został

zatwierdzony przez papieża Leona

XII dopiero w 1826 roku, a swój naj-

większy rozkwit przeżywał za rzą-

dów papieża Piusa X , który propa-

gował udzielanie pierwszej komu-

nii dzieciom. Patronką dzieci pierw-

szokomunijnych ogłosił bł. Imeldę

Leon XIII w 1896 roku. AK

PAULINI ODMAWIAJĄ

Ojcowie paulini odmawiają nie

tylko różaniec. Ostatnio odmówili

władzom województwa śląskiego, na

terenie którego leży Częstochowa,

udostępnienia wizerunku klasztoru

jasnogórskiego. Województwo chcia-

ło wykorzystać znaną w całej Polsce

sylwetkę klasztoru do zareklamo-

wania regionu na billboardach. Spryt-

ni mnisi zastrzegli jednak przed la-

ty wizerunek swojej siedziby, a obec-

nie odmówili prośbie urzędu mar-

szałkowskiego jego udostępnienia.

Urząd z pewnym rozżaleniem wspo-

mina, że paulini są największymi

w regionie beneficjentami pomocy

unijnej rozdzielanej przez wojewódz-

two. Czyżby ktoś naiwny liczył na

wdzięczność Kościoła? MaK

UKRAINIZACJA

MaK

Polacy zamieszkali na Ukrainie

zarzucają tamtejszemu Kościołowi

rzymskokatolickiemu, że świadomie

rezygnuje z liturgii w ich języku. Jak

twierdzą, właśnie język polski nawet

w latach głębokiego komunizmu, gdy

nie było szkolnictwa polskiego i do-

stępu do polskiej kultury, był jedy-

nym łącznikiem z ojczyzną. Do me-

tropolity lwowskiego, arcybiskupa

Mieczysława Mokrzyckiego , trafił

już w tej sprawie list podpisany przez

600 osób, które zarzucają ekscelen-

cji „manipulację językową w litur-

gii”. Wśród innych zarzutów kiero-

wanych pod adresem księży kat. po-

jawia się też oskarżenie o wykorzy-

stywanie polskich pieniędzy, np. na

remonty świątyń, i jednoczesne świa-

dome rezygnowanie z polskości wła-

śnie podczas modlitwy.

MNISI FRYWOLNI

Na nosie zagrał swoim fanom

ze Strzyżowa i podkarpackim par-

lamentarzystom PiS Jarosław Ka-

czyński , który odwołał umówione

spotkanie, tłumacząc (staroście

R. Gondkowi ), że musi ,,wracać

do chorej mamy”, po czym pojechał

do Święcan pod Jasłem na 60 uro-

dziny senatora Stanisława Zająca (to

ten, który w ubiegłym roku grillo-

wał żeberka z L. Kaczyńskim ).

Tam, po mszy, towarzycho z me-

tropolitą lwowskim abp. Mieczysła-

wem Mokrzyckim na czele balo-

wało w domu ludowym, gdzie spra-

gnionych szampana (w części oficjal-

nej) i frajerskiej wyżerki było tak

wielu, że żona senatora musiała kom-

binować dodatkowe krzesła.

Do końca nie jest jasne, czy by-

ła to inauguracja kampanii PiS na

Podkarpaciu, czy też religijna pere-

grynacja prezesa tej partii w inten-

cji ozdrowienia rodzicielki. JA

Tajlandzcy mnisi mają problem

z klasztornym narybkiem. Okazuje

się, że wśród chłopców nowicjuszy

coraz popularniejsze jest noszenie

kolorowych toreb, obcisłe wiązanie

habitów, ekstrawagancki sposób cho-

dzenia, depilowanie brwi, a nawet...

szminkowanie warg. Jeden z miej-

scowych przełożonych uznał tego ro-

dzaju zachowanie za niewłaściwe, bo

przynoszące ujmę buddyzmowi, i za-

powiedział zorganizowanie specjal-

nych kursów, aby uczyć chłopców

odpowiedniejszego zachowania. No-

wicjusze mają więc szczęście, że nie

trafili do katolickich klasztorów, skąd

zapewne usunięto by ich bez wda-

wania się w dyskusję i bez organi-

zowania kursów.

BÓG NIE CHCE?

Huk spowodowany spadkiem

liczby chętnych do kapłaństwa obu-

dził jasnogórskich paulinów i Kra-

jową Radę Duszpasterstwa Powołań.

Dlatego 9 maja zorganizowali w czę-

stochowskim klasztorze spęd osób,

które wierzą, że modlitwami można

wywołać u młodych ludzi decyzję

służby Kościołowi. Nikt nie zadał so-

bie jednak pytania, dlaczego mimo

permanentnej modlitwy, i to od dłu-

giego czasu, liczba poborowych do

„świętej armii” ciągle się kurczy.

Z drugiej strony, na Jasnej Gó-

rze doskonale zdają sobie sprawę,

że receptą na obecną posuchę są wy-

łącznie modły, skoro niecałe 5 lat

temu podziękował Maryi za opiekę

i przeniósł się do cywila o. Patry-

cjusz K. , który zajmował się w „du-

chowej stolicy”... duszpasterstwem

powołań.

POLSKIE ALBY

EMIGRUJĄ

Okazuje się, że Polacy na emi-

gracji tęsknią już nie tylko za pol-

skim chlebem i polskimi wędlina-

mi, ale w równym stopniu za pol-

skimi albami do pierwszej komunii.

„Chcecie, aby komunia Waszych dzie-

ci z dala od Ojczyzny była tak pięk-

na jak w kraju? Chętnie w tym po-

możemy (...). Ostatnio ubraliśmy dzie-

ci komunijne z Londynu, Rzymu, Ma-

drytu, Kolonii, Stuttgartu i innych

miast. W tym sezonie nasze alby do-

trą po raz pierwszy do dzieci z Wil-

na, Norwegii oraz USA” – reklamu-

je swoje usługi firma z Mrągowa. Co

więcej, alby dla klientów zagranicz-

nych są dokładnie w takich samych

cenach jak dla klientów w Polsce,

a koszt wysłania 20 alb za granicę

wynosi około 200 zł.

MaK

ZAPROŚ SĄSIADA

NA PROCESJĘ

o.P.

„W niedzielę, 17 maja, o dzie-

więtnastej zaproś sąsiada na ma-

jówkę” – apeluje zespół koordyna-

cyjny działający przy parafii pw. św.

Barbary w Łęcznej. Broń Boże, nie

chodzi o wieczorne spotkanie przy

grillu na zakończenie weekendu, ale

o zmobilizowanie sąsiadów do sta-

wienia się na organizowaną przez pa-

rafię wielką procesję maryjną do sied-

miu ołtarzy. W tym celu parafialni

posłańcy dostarczyli wszystkim wier-

nym koperty z listem od proboszcza

wraz z gotowym drukiem zaprosze-

nia, które powinni osobiście wręczyć

MATURA W IMIĘ OJCA

Egzamin dojrzałości jest tak waż-

ny, że bez asysty księdza i modlitwy

ani rusz. Tak było też w Zespole

Szkół Licealnych i Zawodowych

w Sulęcinie. Ksiądz odprawiał mo-

dły, podczas gdy uczniowie już po-

winni rozwiązywać zadania.

DZWON NA TRWOGĘ

I znów powrócił stary jak świat

problem dotyczący zwrotu dzieł

sztuki zagrabionych nam podczas

licznych wojen. Polsko-ukraińska

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: