Temat: Nie kupuj kota w worku, czyli jak nie dać się reklamie.
Cel główny
Rozwijanie umiejętności odbioru i samodzielnego tworzenia różnych przekazów medialnych.
Cele lekcji:
Uczeń:
§ zna techniki stosowane w reklamie,
§ wyróżnia tworzywo reklam prasowych i telewizyjnych,
§ wskazuje cechy języka charakterystyczne dla reklam,
§ zna środki wyrazu artystycznego reklamy,
§ tworzy własną reklamę,
§ aktywnie współpracuje w grupie.
Metody: słowna, działania praktyczne, rozmowa.
Formy pracy: samodzielna, grupowa.
Czas realizacji: 1 jednostka lekcyjna.
Podstawa programowa:
Cele edukacyjne
Ujawnianie zainteresowań, możliwości i potrzeb oraz językowych i czytelniczych umiejętności uczniów po to, aby wyznaczać stosowne dla nich cele, dobierać treści i materiały, projektować odpowiednie działania gwarantujące skuteczność edukacji.
Treści nauczania
a) Terminy związane z przekazami ikonicznymi, radiem, telewizją, filmem, teatrem, prasą
Osiągnięcia
1. Mówienie
a) na temat zaobserwowanych zjawisk językowych (przy użyciu elementarnej terminologii językoznawczej wprowadzanej zależnie od możliwości uczniów),
b) płynne, z poprawną i wyraźną artykulacją oraz dykcją, akcentowaniem, intonacją, pauzowaniemi tempem (w tym wygłaszanie tekstów z pamięci).
2. Słuchanie
a) uważne i ze zrozumieniem,
b) rozmaitych wypowiedzi, w różnych celach i sytuacjach.
3. Czytanie
a) głośne i wyraziste, z uwzględnieniem zasad kultury żywego słowa,
b) różnych rodzajów tekstów z uwzględnianiem celu (np. informacja, przeżycie, perswazja itp.).
4. Pisanie
a) z dążnością do odkrywania ich dosłownego, przenośnego i symbolicznego sensu,
b) wykorzystaniem różnych kontekstów,
c) z uwzględnieniem obserwacji swoistości ich tworzywa.
Materiały i środki dydaktyczne:
1. Łuczek A, Murdzek A. Język polski 5, Między nami – zeszyt ćwiczeń. GWO, 2007.
o Przykładowe reklamy prasowe i plakaty.
Bibliografia metodyczna:
1. Okoń W. Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa 1995.
2. Dyduchowa A. Metody kształcenia sprawności językowej [w:] „Nowa Polszczyzna” 2004 nr 5 oraz 2005, nr 1.
3. Łukasik J. Spoko lekcja 2. Kielce 2011.
Bibliografia merytoryczna:
1. Kaczorowski B (red.). Encyklopedia PWN T2. Hasło: reklama.
2. Golka M. Świat reklamy. Warszawa 1991.
Tok lekcji:
I. Faza przygotowawcza
1. Czynności organizacyjno – porządkowe.
2. Podział klasy na grupy i ukierunkowanie pracy poleceniem:
Z podanych reklam prasowych wybierzcie jedną, która najbardziej do Was przemówiła, najbardziej się spodobała. Uzasadnijcie swój wybór.
3. Przedstawienie i podsumowanie wyników pracy.
ü Co zdecydowało o wyborze? – np.: kolorystyka, hasło reklamowe, znana osoba na folderze, przekonujący tekst, itp.
4. Wspólne zapisanie definicji reklamy. Uczniowie podają swoje propozycje i zapisują je na tablicy. Nauczyciel podaje
Ø Reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach i usługach, ich zaletach, wartościach itp.
II. Faza realizacyjna
5. Rozmowao tym, gdzie spotykamy się z reklamą.
· Radio,
· Telewizja,
· Prasa,
· Plakaty,
· Billboardy,
· Domokrążcy – akwizytorzy.
6. Rozmowa o tym, czemu służą reklamy.
· zachwalają cechy produktu,
· kuszą,
· szantażują,
· uświadamiają konieczność posiadania,
· manipulują potencjalnymi klientami,
· często kształtują nasz gust,
· rozszerzają krąg potrzeb,
· dają złudne poczucie luksusu, itp.
7. Zapisanie tematu lekcji.
III. Faza podsumowująca
8. Podział uczniów na kilkuosobowe grupy. Każdy zespół ma za zadanie stworzenie plakatu reklamowego wybranego produktu zgodnie z zaleceniami ze schematu.
9. Przedstawienie pracy grup. Ocena reklam według wcześniej ustalonych kryteriów.
· Hasło reklamowe,
· Tekst,
· Sposób przedstawienia produktu,
· Estetyka.
Kaacha91