a.docx

AKADEMIA GÓRNICZO-HUTNICZA

WYDZIAŁ GEODEZJI GÓRNICZEJ

I INŻYNIERII ŚRODOWISKA

TEMAT 3

Wyznaczenie przemieszczeń stanowiska i celownika w sieci niepełnej.

Tomasz Gawęcki

              Maria Giża

              Joanna Hodana

              Justyna Hudzicka

Karolina Malec

Rok V GIP

Rok akad. 2009/2010

SPIS TREŚCI

1.      Sprawozdanie              ..1

2.      Algorytm obliczeń              2

3.      Dane do tematu              3

4.      Obliczenia              4-5

4.1.  Wyznaczenie przesunięcia stanowiska metodą graficzną              6-7

4.2.  Wyznaczenie przesunięcia stanowiska metodą analityczną              8

4.3.  Wyznaczenie przesunięcia celownika metodą graficzną              8

5.      Zestawienie wyników              8

ZAŁĄCZNIKI:

1.        Wyrównanie stacyjne              8

2.        Szkic przesunięcia stanowiska wyznaczony w oparciu o punkty K3, K4, K5              8

3.        Szkic przesunięcia stanowiska wyznaczony w oparciu o punkty K2, K3, K4              8

4.        Graficzne wyznaczenie przesunięcia celownika              8

SPRAWOZDANIE TECHNICZNE

II. CZYNNOŚCI POMIAROWE:

1.         Założenie trójkąta, którego wierzchołkami są punkty bazy i celownik (oznaczane jako S, P i C), a także pięciu znaczków kontrolnych wokół stanowiska. Zastabilizowanie punktów palikami z gwoździem (oznaczone jako: k1, k2, k3, k4, k5). 

2.         Podwójne zastabilizowanie (dwa gwoździe) stanowiska, celownika oraz dowolnie wybranego znaczka kontrolnego (w naszym przypadku jest to: k2 i k2’).

3.         Pomiar linijką przemieszczeń S – S’, C – C’ oraz k2 – k2’.

4.         Pomiar pierwotny (kierunki) wykonany ze stanowisk P i S  dla sieci P, C, S.

5.         Pomiar pierwotny wykonany ze stanowiska S dla sieci S, P, k1, k2, k3, k4, k5, a także pomiar odległości do punktów: k1, k2, k3, k4, k5.

6.         Pomiar aktualny wykonany ze stanowiska P dla sieci P, C’, S’.

7.         Pomiar aktualny wykonany ze stanowiska S’ dla sieci S’, C’, P.

8.         Pomiar aktualny wykonany ze stanowiska S’ dla sieci S’, P, k1, k2’, k3, k4, k5.

9.         Pomiary wykonano metodą kierunkową do wszystkich punktów w dwóch seriach. Po każdej serii sprawdzano centrowanie i poziomowanie instrumentu. Dokładność pomiaru kierunków: mki =  ±  67,0cc oraz mki‘ =  ±  58,9cc i kątów z wyrównania stacyjnego          ma =  ±  47,3 cc oraz ma ‘ =  ±  41,7 cc  

10.     Pomiar długości jednego dowolnego boku (dla nadania skali sieci) z dokładnością ok. 5 mm.

11.     Pomiar odległości do znaczków kontrolnych (k1, k2, k3, k4, k5) ze stanowiska S.

III. CZYNNOŚCI OBLICZENIOWE:

1.      Wyrównanie stacyjne kierunków pomierzonych w 2 seriach ze stanowiska S oraz S’.

2.      Obliczenie współrzędnych przybliżonych w układzie lokalnym. Przyjęto współrzędne punktu S jako (0.000, 0.000), natomiast oś Y pokrywa się z bokiem S-P. Współrzędne pozostałych punktów obliczono wcięciem kątowym oraz z miar biegunowych.

3.      Identyfikacja przesuniętego znaczka kontrolnego oraz wyznaczenie przesunięcia stanowiska metodą analityczno – graficzną oraz obliczenie różnic kierunków w pomiarze pierwotnym i aktualnym oraz porównanie ich z różnicami kątów eliminujących wpływ przemieszczenia stanowiska dla wszystkich możliwych par.

4.      Wyznaczenie przesunięcia stanowiska metodą analityczną poprzez wyrównanie metodą najmniejszych kwadratów w oparciu o znaczki nieprzemieszczone.

5.      Korekcja kierunków zmierzonych w sieci związana z przemieszczeniem stanowiska.

6.      Wyznaczenie przesunięcia celownika metodą graficzną.

1.    Wyrównanie stacyjne kierunków ze stanowiska S oraz S’.

2.    Obliczenie wielkości pomocniczych Δai

3.    Sprawdzenie, czy znaczki kontrolne i stanowisko instrumentu zachowały stałość

4.    Sprawdzenie stałości znaczków kontrolnych

§         sporządzenie szkicu w skali

§         odczytanie ze szkicu wielkości pi - odległości punktu S’ od poszczególnych celowych

§         redukcja kierunków ze względu na ekscentr stanowiska S’ względem S

§         dla wszystkich kombinacji kierunków tworzone są różnice

§         sprawdzenie, które pary kierunków spełniają kryterium

§         identyfikacja niestabilnego znaczka kontrolnego

5.    Wyznaczenie przemieszczenia stanowiska

§         sporządzenie szkicu w skali

§         odczytanie ze szkicu wielkości pi - odległości punktu S’ od poszczególnych celowych

§         redukcja kierunków ze względu na ekscentr stanowiska S’ względem S

§         obliczenie różnic kątów

§         obliczenie odsunięć punktu C’ od celowej SC i PC

§         wyznaczenie punktu C’

odczytanie azymutu i długości C-C’

...