Chapter V.pdf

By Zuz@nka [ http://Google.com/profiles/Zuzanka7771 ]

Forever.

Alex & Michael Story.

Rozdzia ł 5

Panna Blond

Rano siedziałam na pufie w mojej perłowozłotej łazience, pachnącej Elnetem i kremem do

depilacji z mleczkiem z lotosu i wyciągiem z jaśminu:D. Patrzyłam na dziewczynę w lustrze:

no, była całkiem ładna (nie, żebym gustowała). Miała ciemnobrązowe, prawie czarne włosy do

talii z długą, prostą grzywką i ciemnozielone oczy. Była wysoka, w miarę szczupła, z kobiecą

sylwetką. Jej twarz rozjaśnił uśmiech i ukazały się śnieżnobiałe, idealne zęby. O za grube uda

obijały się długie, smukłe, blade palce z pomalowanymi na czarno paznokciami. Rozchyliła

lekko w miarę pełne wargi i wzdychając, próbowała zetrzeć warstwę sebum znad górnej wargi.

Ech, nic z tego. Trudno, za mały biust, za grube uda, tłusta cera... Ale jakoś Joe'emu to nie

przeszkadza, pocieszyłam się. Jeśli on jest ze mną szczęśliwy, to nie mam powodów do

narzekania. W końcu nie ma nic gorszego niż kobieta jęcząca facetowi, że jest za gruba itp. A

narciarka nie może mieć idealnych nógxD. Nie przeszkadza mi to jednak w noszeniu szortów i

walą mnie opinie innych, więc jest OK.

 Ola? Jesteś tam? - usłyszałam zaniepokojony głos Joe'ego.

 Nie... - odparłam głupio, a on jak oparzony otworzył z hukiem drzwi.

 Ej! Mógłbyś się najpierw zapytać, czy nie jestem naga, co?! - udałam oburzenie,

zarzucając na siebie szlafrok.

 No sorry kochanie, ale trzeba było sobie nie robić ze mnie jajów, że cię nie ma, a jesteś.

 Po co się głupio pytasz, jeśli wiesz, że tu jestem? Zgubiłeś kontakty?

 Nie, zdjąłem je, gdy szedłem w nocy po ręcznik dla ciebie. Przestraszyłem się trochę,

gdy obudziłem się bez ciebie. Kobieto, nie rób mi takich numerów! Jeszcze pomyślę, że

nie zadowoliłem cię w nocy...

Wybuchnęłam śmiechem.

 Nie zadowoliłeś mnie? Ale masz na starość głupie pomysły, no naprawdęxD... Ostatnia

noc była chyba najgorętszą i najbardziej niesamowitą w moim życiu. - wyznałam.

 Naprawdę? - uśmiechnął się dumnie. - Taaak, to była cudowna noc, kochanie... -

przytaknął, podchodząc do mnie z całusem. - Wiesz, ładnie ci w tym szlafroczku... Ale

bez niego jeszcze ładniej...

 A idź mi stąd, zboczeńcu! - parsknęłam śmiechem, wyganiając go z łazienki. - Całą noc

miał ekscesy, a jeszcze rano mu nie dośćxD!

 Powinni mi dać medal za to, że wytrzymuję te twoje humorki...

 Tylko najpierw musisz znaleźć tych „ich” - zaśmiałam się.

Kiedy zeszłam na śniadanie, Joseph zagadnął mnie:

 Kochanie, a może wzięłabyś wolny weekend, hm?

 Wolny weekend? Po co?

 Bo w poniedziałek wyjeżdżam i nie będziemy się widzieli przez dwa tygodnie... -

westchnął smutno.

 Ach, no tak... - też zmarkotniałam. Zupełnie zapomniałam, że niedługo zespół ma

trochę koncertów i innych obowiązków – na szczęście. Rozmyślanie o tym, że niedługo

ukochanego nie będzie przy mnie przez długi czas nie było dla mnie dobre. Nie

rozstawaliśmy się, odkąd się pogodziliśmy, co pomogło zabliźnić się ranie na moim

sercu, która pojawiła się, gdy byłam w ostatniej klasie. Uczyłam się naprawdę bez

przerwy. Na półrocze miałam prawie same tróje i naprawdę byłam załamana. Ale brak

Joe'ego u mojego boku działał na mnie jeszcze gorzej, to przez to wpadłam w depresję.

Wieczory były naprawdę straszne, gdy leżałam samotnie w łóżku, które przez pewien

czas nawet dzieliliśmy. Jednak naprawdę chciałam zdać maturę – móc nareszcie nigdy

nie rozstawać się z moim ukochanym. A poza tym prasa po prostu zabiłaby mnie,

gdybym nie zdała.

 Właśnie, a nie chcę, żebyś znowu miała depresję... Naprawdę nie zniósłbym tego. -

rzekł z bólem, podchodząc do mnie. Uśmiechnęłam się lekko na przekór, głaszcząc go

po policzku, bo nienawidziłam, gdy się smucił. Jego nastrój zawsze mi się udzielał, w

takiej byliśmy symbiozie.

 Daj spokój, nie będzie tak źle, jak wtedy...

 Nie chcę, żebyś była nawet w takiej depresji co ja, nim cię poznałem. - wyszeptał,

całując mnie. Tak, nim się poznaliśmy, Joseph myślał o odejściu z zespołu, zostawieniu

sławy i powrocie do szkoły. No absurd! Nie wyobrażałam sobie swego życia bez niego,

gdyby nie on, nigdy nie byłabym w tym miejscu, w którym teraz byłam. Na szczęście

poleciałam na ich koncert, potraktowałam Joe'ego jak normalnego człowieka,

przepraszając go, gdy trzasnęłam go włosami, a później śpiewałam przy pianinie, a on

ośmielił się mnie zagadnąć, następnie poprosił mnie o zaśpiewanie z nim ballady na ich

koncercie, na którym pocałował mnie na oczach wszystkich, a ja zgodziłam się zostać

jego dziewczyną... I tak oto dwa lata później jesteśmy tutaj, w naszym (właściwie to

dom Joe'ego, specjalnie go kupił na okazje, gdy będziemy tu razem, ale nawet jak sama

będę w NY mam się tu zatrzymywać) domu w Nowym Jorku, gdzie ja, uzależniona od

niego boję się o swoje zdrowie, gdy jego nie będzie przez dwa tygodnie, a on boi się o

mnie, więc próbuje namówić mnie na wspólny weekend. A co tam, że pracuję teraz z

Michaelem JacksonemxD. Moje zdrowie najważniejszexD. A poważnie: na szczęście Mike

to dobry człowiek i współpracownik, więc sądziłam, że nie będzie miał nic przeciwko

niepracującej sobocie. Naprawdę bałam się o moje zdrowie. To nie jest żart, jestem

uzależniona od Joe'ego. I uwielbiam to:D...

 A dołek możemy wykopać:)? - zażartowałam. Gdy musieliśmy się rozstać, kiedy

musiałam wrócić do domu; było nam naprawdę trudno się rozstać. Leciały mi łzy jak

grochy, gdy dzwoniłam do niego. Joe, ja chcę do ciebie!! Zabroniłam mu wpaść znowu

w depresję, a jedynie mieć dołek – mieliśmy wykopać go razem;D.

Zachichotał.

 Och, tym razem nie chcę nawet dołka, kochanie. Przecież teraz pracujesz. Jak Michael

wytrzyma z tobą? A zwłaszcza Leszek? On jest co prawda przyzwyczajony, ale przez to

gorszy.

 Trudno. - wzruszyłam ramionami. - Moje zdrowie najważniejszexD. - zaśmiałam się. -

Gdzie więc chce mnie pan porwać?

 Hm, jest pewne przytulne, ciche miejsce, w które chciałbym cię zabrać. O, moglibyśmy

zrobić tam pewną niesamowitą rzecz! - podekscytował się.

 Niesamowitą rzecz? A niby jakiej pozycji jeszcze nie testowaliśmy? - zażartowałam, na

co wybuchnął śmiechem.

 Głuptasie, tym razem nie ma żadnego seksualnego podtekstuxD!

 Nie? Jak to? Myślałam, że wszystko kręci się wokół seksu!

 Och, jeśli chcesz, coś może się kręcić wokół seksu, dlaczego nie:D... - zachichotał, a ja

mu zawtórowałam. - OK, więc zgadza się pani:)?

 Ja osobiście się zgadzam, ale nie wiem, co na to siły wyższe...

 OK, czyli załatwione:D. Wątpliwe, żeby MJ miał coś przeciwko wolnemu.

 Skąd wiesz:D?

 Ma troje dzieci, nie? Marcus nie ma nigdy nic przeciwko wolnemu. Leci do swoich

małych skarbów, nawet wtedy, gdy jest wykończony.

 Tu ci przyznam rację – pokiwałam głową. Marcus to mój gitarzysta i szwagier. Ma troje

dzieci z moją siostrą. Są naprawdę szczęśliwi, chociaż Petra często narzeka, że jest

niczym żona marynarza czy żołnierza;D... Jednak nawet ja nie wyobrażam sobie

naszego domu w Wędryni bez tej szalonej trójkixD...

 Właśnie – Joe suszył zęby.

 A to daleko? Czy jeszcze w tym stanie?

 Niedaleko granicy. - wyjaśnił. Hm, naprawdę usilnie starałam się sobie przypomnieć, co

ciekawego jest w tamtych okolicach, ale nie udawało mi się.

 Kochanie, nie psuj zabawy i pozwól tajemnicy być tajemnicą – zaśmiał się Joe, całując

mnie niedbale i burząc moje włosy.

Po południu byłam w studio. Nie było jeszcze Mike'a, więc relaksowałam się, słuchając Lady

GaGi. Właśnie leciała piosenka Again Again, gdy do środka wszedł Mistrz, a ja dostałam

olśnienia! Nie rozumiałam zbytnio, co GaGa śpiewa, ale wyłapałam słowa:

 And if I had one wish

Yeah, You'd be it!

Co prawda krótki fragment, ale najważniejsze, że NARESZCIE nadeszła moja inspiracja!

Złapałam kartkę, która leżała przede mną na biurku, ołówek i zapisałam szybko słowa, które

były w mojej głowie.

Odskoczyłam od stolika i zawołałam radośnie, ściskając Michaela:

 O tak, nareszcie! Nareszcie coś napisałam:D!

 Świetnie:D! Już się bałem, że nic nie napiszemy.

 Ta, a w poniedziałek przylatuje Leszek! Chyba dostałby zawału, widząc, jak my

pracujemyxD! - zaśmiałam się i Michael zaraz do mnie dołączył.

 No, to pokaż, dopracujmy to.

Wzięłam kartkę do ręki i zaczęłam powoli tłumaczyć mu to, co napisałam:

 Gdybym miała życzenie / If I have one wish

Chciałabym znać Twe myśli, / I'd love to know Your mind,

Zagubić się w Twych oczach, / To lose in Your eyes,

I wiedzieć, że to dobre! / And know, that it's good!

 No, podoba mi się – uśmiechnął się Mike, a potem zmrużył oczy i zaczął myśleć.

 Coś jak „na zawsze”... I beg, I wanna be forever... - wymruczał, łapiąc drugi ołówek w

długie, smukłe palce i napisał pod spodem. Jego pismo było wielkie i niedbałe. Ciekawe,

czy się doczytamxD. Cóż, jestem leworęczna, więc nie szturchaliśmy się.

Z pismem Michaela potrzebowaliśmy kilku kartek, by napisać ten tekst. Po ponad trzech

godzinach (Mike był baaardzo drobiazgowyxD) skończyliśmy. Byłam bardzo zadowolona:).

 To jeden z moich najlepszych tekstów:D!

 To dobrze:D – ucieszył się – Wybacz mi tę drobiazgowość, ale chciałem, by ten tekst był

jak najlepszy...

 W porządku:) - uśmiechnęłam się – przynajmniej może Leszek będzie miał trochę racji

z tą Grammy...

 Z Grammy? Przepowiada ci wygraną?

 Tak – przewróciłam oczami – wysłał już wszystkie przygotowane piosenki na mastering,

pracują nad bookletem... W ostatniej chwili skończyłam Déšť, pewnie go dziś

nagrywają. Och, właśnie... Pozwolisz, że zadzwonię i się upewnię... - Mike pokiwał

głową z uśmiechem, więc wyjęłam telefon i wybrałam numer producenta – póki w

Pradze przyzwoita pora.

 O, cóż to się stało, że pani do mnie dzwoni, panno Rock?

 Ha, ha, ha. Chciałam się dowiedzieć, czy nagrywaliście dzisiaj moją kompozycję.

 Tak, nagrywaliśmy. Mówiłem ci, że to jest naprawdę piękna piosenka?

 Nie, nie mówiłeś. Aczkolwiek miło słyszeć:D.

 Bitte. - powiedział, więc zazgrzytałam zębami, bo nienawidzę Niemców za II wojnę

światową! - Szkoda, że do Grammy można nominować tylko jeden utwór, a jestem

pewien, że wasza piosenka będzie zajebista, no i teledysk – w końcu to Król...

Znów zazgrzytałam zębami.

 Przestań w końcu! Nie sądzisz, że jestem zbyt młoda na Grammy?! I tak nie mam

miejsca na te nagrody, które ostatnio wygrałam!

 No co, przecież ci mówiłem, że jak będziesz miała 18 lat, to będziesz miała Grammy:D

– zaśmiał się. - Nie bój się o sodówkę, naprawdę masz wokół siebie ludzi, którzy nie

pozwolą, żebyś poczuła się KrólowąxD...

 Królowa jest tylko jedna, a ja jej do pięt nie dorastam – zaśmiałam się. - Tyle dobrego,

że ona mnie lubi...

 Doda ci kibicuje:D! I jesteś od niej dużo lepsza. Masz talent, dziewczyno, i nie

potrzebujesz się rozbierać, żeby mieć platynowe płyty!

 No helou, takie widoki to tylko dla Ziutka... - wybuchnęłam śmiechem. - OK, to nie

zajmuję ci czasu. Skończyliśmy właśnie tekst, wiesz:D?

 Tak, już? Wspaniale:D! Jaki tytuł?

 Forever.

 Forever... Pięknie. OK, dowiem się reszty w poniedziałek... Pa!

 Pa – pożegnałam się.

 Um, czy ja dobrze zrozumiałem? Sądzisz, że jesteś za młoda, by dostać Grammy?

 Tak, tak sądzę. - wzruszyłam ramionami. - Nie chcę się chwalić, ale zdobyłam już sporo

nagród... Sądzę, że to byłoby za szybko. Byłam już nominowana do Grammy, to i tak

wielkie wyróżnienie. Byłam chyba trzecia...

 Tak, pamiętam coś, zemdlałaś... - uśmiechnął się delikatnie.

 Ach, miałam zabić za to Joe'ego... - znów zazgrzytałam zębami. Dowiedział się

wcześniej o nominacjach i ustawił ukrytą kamerę na mnie. Był bardzo ciekawy mojej

reakcji i dostał to, czego chciał;/. Byłam tak zaskoczona, zszokowana i szczęśliwa, że aż

zemdlałam:|. - Przynajmniej nie wygrała do tej pory Panna Blond:/...

 Kto?

 Taylor McKenzie – powiedziałam z pogardą. Ta dziewczyna nie budziła moich

najcieplejszych uczuć.

 Ach, więc było trochę prawdy w tych plotkach?... - westchnął Mikey. On na pewno

wiedział sporo o plotkach:(.

 Cóż, chyba nawet całkiem sporo:|.

 Nawet bez względu na to, czy to, co powiedziała, było prawdą, czy nie, zachowała się

naprawdę po chamsku. To poniżej granic! - pokręcił głową z dezaprobatą. - Sądziłem,

że jest naprawdę dobra i ją szanowałem, ale od tamtej sytuacji...

 Nie znałam jej wcześniej i kiedy Joe powiedział mi, że ona będzie z nami w trasie było

mi nawet głupio i pobiegłam sprawdzić ją w Wikipedii:/... Cóż, ona była zazdrosna. I to

cholernie zazdrosna. O moją karierę i Joe'ego. Do tej pory jest. Gdy on był w pobliżu,

ciągle się na niego gapiła. Wręcz podrywała go na moich oczach! A wiedziała, że

jesteśmy razem. Na początku udawała dla mnie milutką, a naprawdę utopiłaby mnie w

łyżce wody! - wyjawiłam wściekła. - Nic do niej nie miałam, a ona od początku

zachowywała się naprawdę podle!

 Przejmujesz się?

 Nie. Robię swoje i mam ją gdzieś. Nie obchodzi mnie, co ludzie mówią o tym, co

powiedziała. Powinna się wstydzić swego zachowania. Właściwie nawet czytałam coś o

tym, jak pisali o niej złośliwie, że nie umie śpiewać, więc ratuje swoją popularność

historyjkami z naszego łóżka. Cóż, nie kwestionuję tego. Plotki mnie nie ranią, mam

odpowiednie nazwisko:) - uśmiechnęłam się - jestem silna.

 Mądrze. - uśmiechnął się, kiwając głową.

To be continued...

Thank You for download this file! Check out my deviantART for more stories, lyrics of

songs, graphic and other stuff!

♥ Enjoy! ♥

Please don't copy this file! If U download this file from other site than my web site , dA or

Chomikuj , let me know !

L.O.V.E.,

Zuz@nka

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: