Podwodny zabójca.pdf

CLIVE CUSSLER

PAUL KEMPRECOS

PODWODNY ZABÓJCA

(Przeło Ŝ ył: Maciej Pintara)

AMBER

2003

PROLOG I

Na zachód od Wysp Brytyjskich, rok 1515

Diego Aguirrez obudził si ę z niespokojnego snu z wra Ŝ eniem, Ŝ e po twarzy przebiegł

mu szczur. Wysokie czoło miał mokre od zimnego potu, serce mu waliło. Wsłuchiwał si ę w

chrapanie swojej ś pi ą cej załogi i plusk małych fal, uderzaj ą cych o drewniany kadłub.

Wszystko było w porz ą dku. A mimo to nie mógł si ę pozby ć niepokoju i uczucia, Ŝ e w mroku

czai si ę niebezpiecze ń stwo.

Wygramolił si ę z hamaka, zarzucił na opalone ramiona gruby wełniany koc i wspi ą ł

si ę na zasnuty mgł ą pokład. W przy ć mionym blasku ksi ęŜ yca solidnie zbudowana karawela

l ś niła, jakby utkano j ą z paj ę czej nici. Aguirrez podszedł do skulonej postaci obok Ŝ ółtej

plamy ś wiatła lampy oliwnej.

- Dobry wieczór, kapitanie - odezwał si ę marynarz trzymaj ą cy wacht ę .

- Dobry wieczór - odrzekł Aguirrez. - Wszystko w porz ą dku?

- Tak jest. Ale wci ąŜ nie ma wiatru.

Aguirrez zerkn ą ł w gór ę na widmowe maszty i Ŝ agle.

- Nadejdzie. Czuj ę to.

- Tak jest - odparł marynarz i ziewn ą ł mimo woli.

- Zejd ź na dół i prze ś pij si ę troch ę . Zast ą pi ę ci ę .

- Moja wachta sko ń czy si ę dopiero z nast ę pnym odwróceniem klepsydry.

Kapitan przestawił klepsydr ę , stoj ą c ą obok lampy.

- Ju Ŝ si ę sko ń czyła.

Marynarz podzi ę kował i powlókł si ę do kwater załogi. Kapitan zaj ą ł jego miejsce na

wysokiej prostok ą tnej rufie. Spojrzał na południe i wpatrzył si ę w g ę st ą mgł ę . Unosiła si ę nad

wod ą niczym para, morze było gładkie jak lustro. Aguirrez nadal tkwił na posterunku, gdy

wzeszło sło ń ce. Oliwkowoczarne oczy bolały go ze zm ę czenia i były zaczerwienione, koc

przesi ą kł wilgoci ą . Z wła ś ciwym sobie uporem nie zwracał na to uwagi i spacerował tam i z

powrotem po mostku jak tygrys w klatce.

Był Baskiem, mieszka ń cem skalistych gór mi ę dzy Hiszpani ą i Francj ą . Lata na morzu

wyostrzyły mu instynkt i nie lekcewa Ŝ ył go. Baskowie byli najlepszymi Ŝ eglarzami na

ś wiecie. Ludzie tacy jak Aguirrez regularnie zapuszczali si ę na wody, które bardziej boja ź liwi

marynarze omijali w obawie przed w ęŜ ami morskimi i wielkimi wirami. Miał krzaczaste

brwi, du Ŝ e odstaj ą ce uszy, długi prosty nos i podbródek niczym półka skalna. Wiele lat

pó ź niej naukowcy zasugeruj ą , Ŝ e grube rysy twarzy Basków mog ą ś wiadczy ć o ich

pochodzeniu w linii prostej od człowieka z Cro-Magnon.

W szarym ś wietle przed ś witu pojawiła si ę załoga. Marynarze ziewali, przeci ą gali si ę i

zabierali powoli do pracy. Kapitan ci ą gle jeszcze nie chciał zej ść z mostka. I okazało si ę , Ŝ e

miał racj ę . W pewnym momencie przekrwionymi oczami dostrzegł jaki ś błysk za grub ą

zasłon ą mgły. Trwało to tylko moment, ale Aguirrez poczuł dziwn ą mieszanin ę ulgi i strachu.

Serce zabiło mu szybciej. Uniósł mosi ęŜ n ą lunet ę , zawieszon ą na szyi. Rozci ą gn ą ł j ą

na cał ą długo ść , zmru Ŝ ył jedno oko, a drugie przyło Ŝ ył do okularu. Najpierw widział w

powi ę kszeniu tylko szary wał mgły, skł ę bionej na styku z morzem. Przetarł oczy r ę kawem,

zamrugał powiekami i ponownie uniósł lunet ę . Znów nic nie zobaczył. Pomy ś lał, Ŝ e była to

tylko gra ś wiatła.

Nagle dostrzegł jaki ś ruch. Z mgły wyłonił si ę ostry kształt. Przypominał dziób

drapie Ŝ nego ptaka, badaj ą cego otoczenie. Potem ukazał si ę cały statek. Czarny smukły kadłub

wystrzelił naprzód, sun ą ł wolno przez kilka sekund, potem znów przyspieszył. Pojawiły si ę

dwa nast ę pne statki. Ś lizgały si ę po gładkiej powierzchni morza jak gigantyczne owady

wodne. Aguirrez zakl ą ł cicho.

Galery wojenne.

Sło ń ce odbijało si ę w mokrych wiosłach, które rytmicznie zanurzały si ę w wodzie.

Ka Ŝ dy ich ruch szybko przybli Ŝ ał smukłe okr ę ty bojowe do Ŝ aglowca.

Aguirrez przygl ą dał si ę im okiem do ś wiadczonego budowniczego statków. Prawdziwe

charty morskie, zdolne rozwija ć du Ŝą szybko ść na krótkich odcinkach. Bojowe okr ę ty,

skonstruowane przez Wenecjan i u Ŝ ywane przez wiele krajów europejskich.

Ka Ŝ d ą galer ę nap ę dzało sto pi ęć dziesi ą t wioseł, w trzech rz ę dach po dwadzie ś cia pi ęć

z ka Ŝ dej burty. Niski, płaski kadłub miał niespotykany dot ą d opływowy kształt. Z tyłu

wyginał si ę wdzi ę cznie do góry ku nadbudówce mostka kapita ń skiego. Wydłu Ŝ ony dziób nie

słu Ŝ ył ju Ŝ za taran, jak w dawnych czasach. Teraz umieszczone były na nim działa.

Z pojedynczego masztu blisko rufy zwisał mały trójk ą tny Ŝ agiel łaci ń ski, ale szybko ść

i manewrowo ść zapewniały galerze ludzkie mi ęś nie. Hiszpa ń skie s ą dy zapewniały stały

dopływ galerników, skazanych na ś mier ć przy ci ęŜ kich, dziesi ę ciometrowych wiosłach. Po

corsii , w ą skim pomo ś cie mi ę dzy dziobem i ruf ą , chodzili nadzorcy i pop ę dzali wio ś larzy

gro ź bami i uderzeniami biczów.

Aguirrez wiedział, jak wielk ą ma przeciwko sobie sił ę ognia. Galery były niemal

dwukrotnie dłu Ŝ sze od jego p ę katej, dwudziestoczterometrowej karaweli. Zwykle miały na

pokładzie pi ęć dziesi ą t jednostrzałowych, gładkolufowych arkebuzów, ładowanych od przodu.

Na ich dziobowych platformach artyleryjskich montowano mo ź dzierze nazywane

bombardami. Umieszczano je z prawej strony, co pozostało z czasów, kiedy strategia walki

morskiej polegała głównie na taranowaniu przeciwnika.

Galera przypominała mocny okr ę t grecki, jakim Odyseusz przepłyn ą ł z wyspy

czarodziejki Kirke do kraju cyklopów, karawela natomiast była statkiem przyszło ś ci. Szybka i

zwrotna mogła Ŝ eglowa ć po wodach całego ś wiata. Ł ą czyła południowy takielunek z

wytrzymałym północnym kadłubem o gładkim poszyciu i sterze na zawiasach. Łatwe w

obsłudze o Ŝ aglowanie łaci ń skie, pochodz ą ce od arabskich dhow , dawało jej przewag ę

manewrow ą nad ka Ŝ dym ówczesnym Ŝ aglowcem.

Na nieszcz ęś cie dla Aguirreza te wspaniałe Ŝ agle zwisały teraz bezwładnie z dwóch

masztów. Przy bezwietrznej pogodzie były bezu Ŝ ytecznymi kawałkami tkaniny. Karawela

tkwiła nieruchomo na powierzchni morza niczym statek w butelce.

Aguirrez zerkn ą ł na martwe Ŝ agle, przeklinaj ą c Ŝ ywioły, które sprzysi ę gły si ę

przeciwko niemu. Był w ś ciekły na siebie za karygodn ą krótkowzroczno ść . Nale Ŝ ało od razu

wypłyn ąć na pełne morze. Galery, ze wzgl ę du na niskie burty, nie mogłyby go ś ciga ć daleko

od wybrze Ŝ a. Nie spodziewał si ę jednak martwej ciszy na morzu. Ani tego, Ŝ e galery tak

łatwo go znajd ą .

Nie czas jednak na obwinianie si ę za popełnione bł ę dy. Odrzucił koc na bok niczym

matador peleryn ę i ruszył wzdłu Ŝ statku, wykrzykuj ą c rozkazy. Marynarze o Ŝ ywili si ę na

d ź wi ę k dono ś nego głosu kapitana, rozbrzmiewaj ą cego od rufy do dziobu. Po kilku sekundach

pokład przypominał ruchliwe mrowisko.

Aguirrez wskazał zbli Ŝ aj ą ce si ę okr ę ty wojenne.

- Spu ś ci ć łodzie! - zawołał. - Uwijajcie si ę , chłopcy, bo inaczej damy katom zaj ę cie na

cały dzie ń i noc.

Załoga rzuciła si ę do pracy. Wszyscy na pokładzie Ŝ aglowca wiedzieli, Ŝ e czekaj ą ich

tortury i ś mier ć na stosie, je ś li wpadn ą w r ę ce ludzi na galerach. W ci ą gu kilku minut

wszystkie trzy szalupy karaweli znalazły si ę na wodzie. Zaj ę li w nich miejsca najsilniejsi

wio ś larze. Liny przymocowane do statku napi ę ły si ę jak ci ę ciwy łuków, ale uparta karawela

ani drgn ę ła. Aguirrez krzykn ą ł do marynarzy, Ŝ eby wiosłowali mocniej. Apelował do ich

baskijskiej m ę sko ś ci i miotał najgorsze przekle ń stwa, jakie tylko przyszły mu do głowy.

- Ci ą gnijcie razem! Wiosłujecie jak banda hiszpa ń skich dziwek!

Wiosła spieniły spokojn ą wod ę . Statek zadr Ŝ ał, zaskrzypiał i w ko ń cu ruszył. Aguirrez

krzykn ą ł jeszcze słowa zach ę ty i pobiegł z powrotem na ruf ę . Oparł si ę o reling i przyło Ŝ ył

lunet ę do oka. Zobaczył wysokiego, szczupłego m ęŜ czyzn ę , który patrzył na niego przez

lunet ę z platformy dziobowej galery na czele po ś cigu.

- El Brasero - szepn ą ł Aguirrez z nieukrywan ą pogard ą .

Ignatius Martinez zobaczył, Ŝ e Aguirrez patrzy na niego i wykrzywił grube, lubie Ŝ ne

wargi w triumfalnym u ś miechu. Z jego bezlitosnych, gł ę boko osadzonych Ŝ ółtych oczu

wyzierał fanatyzm. Długi, arystokratyczny nos był zmarszczony, jakby poczuł smród padliny.

- Kapitanie Blackthorne - mrukn ą ł do rudobrodego m ęŜ czyzny - niech pan obieca

wio ś larzom, Ŝ e odzyskaj ą wolno ść , je ś li dopadniemy nasz ą zdobycz.

Kapitan wzruszył ramionami i wykonał rozkaz. Wiedział, Ŝ e to okrutne oszustwo i

Martinez nie zamierza dotrzyma ć obietnicy.

El Brasero znaczyło po hiszpa ń sku “kotlarz”. Martinez zawdzi ę czał to przezwisko

gorliwo ś ci w paleniu heretyków na stosie podczas autodafe, jak nazywano publiczne

spektakle wymierzania kary. Był znan ą postaci ą na quemerdo - placu ka ź ni. U Ŝ ywał

wszystkich ś rodków, ł ą cznie z przekupstwem, by zapewni ć sobie zaszczyt podpalenia stosu.

Cho ć oficjalnie nosił tytuł oskar Ŝ yciela publicznego i doradcy inkwizycji, przekonał swych

zwierzchników, by powierzyli mu rol ę głównego inkwizytora i oskar Ŝ yciela Basków. Ich

ś ciganie było wyj ą tkowo opłacalne. Inkwizycja natychmiast konfiskowała maj ą tek

oskar Ŝ onego. Zagarni ę te bogactwa ofiar finansowały wi ę zienia inkwizycji, jej tajn ą policj ę ,

armi ę , izby tortur i urz ę dników oraz szły do kieszeni inkwizytorów.

Baskowie opanowali do perfekcji sztuk ę nawigacji i budowy statków. Aguirrez wiele

razy wypływał na sekretne łowiska na Morzu Zachodnim. Polował na wieloryby i łowił

dorsze. Baskowie byli urodzonymi lud ź mi interesu. Wielu - jak Aguirrez - wzbogaciło si ę na

rybołówstwie. Jego stocznia na rzece Nervion budowała statki wszystkich typów i rozmiarów.

Aguirrez wiedział o okrucie ń stwach inkwizycji, ale był zbyt zaj ę ty prowadzeniem ró Ŝ nych

interesów, swoj ą pi ę kn ą Ŝ on ą i dwojgiem dzieci, by zwraca ć na to wi ę ksz ą uwag ę . Kiedy ś po

powrocie z rejsu przekonał si ę , Ŝ e Martinez i inkwizycja to wrogie siły, których nie wolno

lekcewa Ŝ y ć .

Gdy statki pełne ryb zawin ę ły do portu, by wyładowa ć połów, przywitał je wzburzony

tłum. Ludzie błagali Aguirreza o pomoc. Inkwizytorzy aresztowali grup ę miejscowych kobiet

i oskar Ŝ yli o uprawianie czarów. W ś ród uwi ę zionych była Ŝ ona Aguirreza. Rzekome

czarownice postawiono przed s ą dem i uznano za winne.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: