Los artysty w państwie totalitarnym [wypracowanie].pdf

17 grudnia 2009

Ewa Koperkiewicz kl. 3B nr 11

Temat: Los artysty w państwie totalitarnym w „ Mistrzu i Małgorzacie” .

Los artysty w państwie totalitarnym (ukazanym w powieści na przykładzie ZSRR) jawi

nam się jako ciężki i niesprzyjający artyzmowi samemu w sobie. Z biografii Michaiła

Biłhakowa wiemy, że tworzył on w takim właśnie systemie, będąc na swego rodzaju

„marginesie pisarskim”. Niejednokrotnie jego powieści były znacznie okrojone

lubnie wydane wcale ze względu na cenzurę.

Społeczność literacka w Moskwie została skupiona w Massolicie- zbiurokratyzowanej

instytucji, mającej na celu kontrolowanie procesu tworzenia dzieł litererackich. Bogato

wystrojone wnętrze i sławna na całe miasto ekskluzywna restauracja wprawiała przechodnia

w uczucie zazdrości. Każdy artysta moskiewski marzył o otrzymaniu legitymacji

massolitowskiej, dostania się w szeregi owych trzech tysięcy uprzywilejowanych.

Jednak większość poetów pisała swoje utwory „na zamówienie”, co w zasadzie

niejako przeczy ich talentowi. Każdy z wierszy był podporządkowany ideologi i programowi

państwa. Świadczy o tym chociażby rozmowa Berlioza z Bezdomnym w pierwszych scenach

powieści, w której to dyrektor Massolitu przekonuje poetę do przeredagowania dzieła.

Dowiadujemy się wtedy również, że artyści byli niejako zmuszani do ateizmu, zaprzestania

wiary w istnienie Boga i Jezusa. Nie do końca różowo również rysuje się rzeczywistość tych,

którzy nie są w swej twórczości tak posłuszni „rozkazom”- mają problemy mieszkaniowe i nie

dostają urlopów na Jałcie, gdzie znajdowało się jedno z prywatnych uzdrowisk Massolitu.

Ciekawą kwestią powieści jest tajemnicze znikanie literatów albo umieszczanie ich w

klinikach psychiatrycznych. Symbolizuje to zsyłki „nieposłusznych obywateli” w Rosji drugiej

połowy dwudziestego wieku. Powszechna była korupcja, donosicielstwo, nadzór społeczny i

ogólne zakłamanie.

W zasadzie według powieści w państwie totalitarnym dobrze żyło się tylko tym

artystom, którzy w swej twórczości podporządkowali się władzy. Nie interesuje ich tak

naprawdę sztuka sama w sobie, ale korzyści, jakie niesie ze sobą pisanie, podporządkowane

rygorowi- jak wyjazd na Jałtę. Wiedzą, że jeśli nie będą posłuszni, spotka ich taki sam los,

co resztę społeczeństwa, w tym mistrza, który dla swej sztuki zaprzedał wszystko-

nawet miłość.