Eysenck.pdf

(317 KB) Pobierz
H.J. Eysenck - Teoria PEN
H.J. Eysenck - Teoria PEN
326648703.016.png 326648703.017.png 326648703.018.png 326648703.019.png 326648703.001.png 326648703.002.png 326648703.003.png
Plan wykładu
H.J. Eysenck (1916-1997)
Dwa wymiary osobowości: E i N
Trzeci – P
Podłoże biologiczne
Ekstrawertyczność
Neurotyczność
Psychotyczność
326648703.004.png 326648703.005.png 326648703.006.png 326648703.007.png
Taksonomia osobowości
Inspiracje: Galen-Wundt, C.G. Jung
Ile cech: 3, 5, czy 16?
Przekonujący argument musi wyjść poza
opis zachowania
Badania międzykulturowe (Barrett i Eysenck,
1984)
Stałość w zakresie cech
Genetyczne podłoże (Eaves, Eysenck i Martin,
1989)
326648703.008.png 326648703.009.png 326648703.010.png 326648703.011.png
niestały
humorzasty
drażliwy
lękliwy
agresywny
impulsywny
pesymistyczny
z rezerwą
melancholik
choleryk
optymistyczny
cichy
aktywny
Introwertyczny
ekstrawertyczny
bierny
flegmatyk
sangwinik
uspołeczniony
ostrożny
rozmowny
rozważny
responsywny
spokojny
zrównoważony
zrelaksowany
beztroski
cichy
stały
326648703.012.png
Ekstrawertyczność i neurotyczność
Eysenck wykazywał, że te dwa wymiary
wyczerpują znaczącą większość
zmienności u osób o przeciętnym IQ
N –odzwierciedla głęboko osadzoną,
motywującą „aktywację” (dowolnego
rodzaju)
E-I –odnosi się do mechanizmów
kontroli; introwertycy bardziej podatni na
socjalizację
326648703.013.png 326648703.014.png 326648703.015.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin