KRYSTIAN
Pochodzenia grecko-łacińskiego, od słów Christos lub Christus (Pomazaniec). Oznacza: chrześcijanin. Imię znane w Polsce od XI wieku. Zdrobnienia: Krysiek, Krystek, Krystianek, Krzystek, Krzyś.
KONRAD
Pochodzenia staroniemieckiego, od słów kuoni (śmiały) i rad (rada). Oznacza: odważny, skory w udzielaniu rad innym. Zdrobnienia: Konio, Konradek.
KAROLINA
Pochodzenia starogermańskiego, od słowa charal, carl (mąż, mężczyzna). Oznacza: wierna małżonkowi, oddana domowi.
KINGA
Pochodzenia węgierskiego, wywodzące się od imienia niemieckiego Kunegunda. Imię to pojawiło się w Polsce w XIII wieku wraz z księżniczką węgierską Kingą, żoną Bolesława Wstydliwego. Zdrobnienia: Kingusia, Kinia.
KACPER
Nowsza wersja imienia → Kasper. Pochodzenia perskiego, prawdopodobnie oznacza: podskarbi królewski. W Polsce imię to notowane jest od XIV wieku jako: Gaspar, Gasper, Kasper. Zdrobnienia: Kacperek, Gasparek.
KATARZYNA
Pochodzenia greckiego, od słowa katharos (czysty, bez skazy). Oznacza: czysta, dziewicza. Zdrobnienia: Kacha, Kachna, Kasia, Kasieńka, Kasiunia, Kaśka.
SZYMON
Pochodzenia hebrajskiego, od słów szim on (Bóg wysłuchał). Pierwotne imię Piotra Apostoła i kilku innych postaci z Nowego Testamentu.
Zdrobnienia: Szymcio, Szymek, Szymonek, Szymuś.
EWELINA
Pochodzenia celtyckiego (radość, światło) lub wywodzące się z hebrajskiego imienia Ewa, od słów hajja lub hawwa (wzięta od męża lub dająca życie). Zdrobnienia: Ewelinka.
MAGDALENA
Pochodzenia hebrajskiego. Oznacza: pochodząca z Magdalii (miasta położonego na północny zachód od Tyberiady nad jeziorem Genezaret w Palestynie. W Polsce imię to znane jest od czasów średniowiecznych. Zdrobnienia: Macha, Mada, Madzia, Magda, Magdalenka, Magdusia, Magduszka, Magdzia, Lena.
HUBERT
Pochodzenia staroniemieckiego, od słów hugu (duch, dowcip) i beracht (jaśniejący, błyszczący). Oznacza osobę, którą charakteryzuje bystry umysł i poczucie humoru. W Polsce notowane od XIII w. Dziś imię to częściej występuje na Śląsku. Zdrobnienia: Bercik, Bertuś, Hubercik.
MACIEJ
Pochodzenia hebrajskiego, od słowa Mattijjah (dar Jahwe). Oznacza: ten, który jest darem Boga. W Polsce imię to nadawane jest od XIII wieku w formach: Maciej, Maciek, Maćko, Matej, Matusz. Obecnie przeżywa renesans. Zdrobnienia: Mach, Maciek, Maciuś, Maćko.
ALEKSANDRA
Żeńska forma imienia → Aleksander. W Polsce używane od XIV wieku w formie Aleksandra, Oleksandra. Imię spopularyzował H. Sienkiewicz, nadając je bohaterce Potopu. Zdrobnienia: Ala, Alka, Ola, Oleńka, Olesia, Olka. Inne formy: Aleksandryna. Aleksja, Oleksandra.
ŁUKASZ
Pochodzenia łacińskiego, od słowa Lucanus (pochodzący z Lukanii, krainy południowej Italii) lub od imienia Lucjusz. Według innej wersji może wywodzić się ze słowa lux (światło), oznaczałoby wówczas: urodzony o świcie. W Polsce imię nadawane od XIV wieku. Zdrobnienia: Łuka, Łukaś, Łukaszek.
DANIEL
Pochodzenia hebrajskiego, od imienia Danijjel. Oznacza: sędzią moim jest Bóg albo (wg tekstów akadyjskich) potężny jest mój Bóg. Imię proroka ze Starego Testamentu, uprowadzonego do niewoli babilońskiej. W Polsce imię notowane od XIV wieku jako Daniel. Zdrobnienia: Danek, Daneczek, Danielek. Danio, Dasz.
PAULINA
Żeńska forma imienia → Paulin. W Polsce największą popularnością cieszyło się w XIV wieku. Ostatnio znów bardzo popularne. Zdrobnienia: Paulincia, Paulinka, Paulka. Inne formy: Paula. Obce formy: Pauline (ogólnie przyj. forma).
WOJCIECH
Pochodzenia starosłowiańskiego. Oznacza: wojak przynoszący pociechę lub wojownik, któremu walka sprawia radość. Zanotowane w dokumentach z roku 1218. Znane było także w formach Wociech, Wojciech, Wojciej, Wojciesz, Wojcieszko, Wojtaszek, Wosiek, Woś. Zdrobnienia: Ciesiek, Wojtek, Wojteczek, Wojtunio, Wojtuś.
OLGA
Pochodzenia starorosyjskiego, prawdopodobnie przekształcenie skandynawskiego imienia Helga, od słowa helge (szczęśliwy, pomyślny, zdrowy). Imię dotarło na Ruś w IX wieku wraz z Wikingami. W Polsce notowane od XIII wieku, również jako Alga, Holga. Zdrobnienia: Ola, Olgunia.
ALDONA
Pochodzenia litewskiego o niewyjaśnionej etymologii, być może związane z białoruskim przekształceniem greckiego imienia Eudokia. W Polsce stało się popularne dzięki zawieraniu małżeństw z litewskimi księżniczkami. Szczególnie często nadawano je w XIX w. Zdrobnienia: Alda, Aldonka, Dona, Donka.
SEBASTIAN
Pochodzenia greckiego, od słowa sebastos (dostojny, czcigodny, znakomity). Łacińskim odpowiednikiem tego imienia jest August. Oznacza człowieka ogólnie szanowanego lub mieszkańca Sebasty. Zdrobnienia: Bastek, Bastuś, Sebastianek, Sebastuś, Sebek, Sebuś, Sobek, Sobiech, Sobuś.
PATRYCJA
Żeńska forma imienia → Patrycjusz. Zdrobnienia: Pati, Patrysia. Obce formy: Patricia, Patrizia (ogólnie przyj. forma), Patrikija (ros.), Patricija (połud.-słow.).
NATALIA
Pochodzenia łacińskiego, od słowa dies natalis (dzień narodzin). Oznacza: ta, która oczekuje ponownych narodzin w życiu pośmiertnym. W Polsce notowane od XIV wieku. Zdrobnienia: Nacia, Nastusia, Natalcia, Nata, Natala, Natalka, Natka, Natusia, Natuś.
SZCZEPAN
Polska wersja imienia Stefan. Pochodzenia greckiego, od słowa stephanos (wieniec, korona). Oznacza: ukoronowany lub nagrodzony wieńcem (symbolem zwycięstwa). Zdrobnienia: Stefcio, Stefek, Szczepcio, Szczepek.
MICHAŁ
Pochodzenia hebrajskiego, od słowa mikha’el (któż jak nie Bóg?). Może również oznaczać: do Boga podobny. W Starym i Nowym Testamencie imię jednego z archaniołów. W Polsce występuje od czasów średniowiecza, obecnie znów stało się modne. Zdrobnienia: Michałek, Michaś, Misiek, Miś.
MARZANNA
Rzekoma słowiańska bogini. Pozostałością jej kultu jest wiosenny obrzęd topienia kukły symbolizującej zimę. Zdrobnienia: Marzenka. Inne formy: Marzana, Marzena
MIKOŁAJ
Pochodzenia greckiego, od słów nike (zwycięstwo) i laos (lud). Oznacza: bohater, który odniósł zwycięstwo dla swojego ludu. W Polsce nadawane już od okresu średniowiecza jako: Zdrobnienia: Mika, Miklos, Mikuła, Mikołajek, Mikosz, Misza, Miś, Nicz, Niklos. Inne formy: Nikola, Nikodem.
AGNIESZKA
Wywodzi się od greckiego słowa hagneia (czystość, bez skazy, świętość). Do Polski dotarło z Czech. Zdrobnienia: Agna, Agneta, Agnisia, Agnusia, Angneta, Gnieszka, Jagienka, Jagna, Jagniesz, Jagnieszka, Jagosza, Jagusia, Nieszka. Inne formy: Jaga, Jagienka.
KRZYSZTOF
Pochodzenia greckiego, od słów Christos (Chrystus) i phero (nieść). Oznacza: niosący (w sobie), wyznający Chrystusa. W Polsce imię to nadawane było od XIV wieku, początkowo wyłącznie wśród arystokracji. Zdrobnienia: Krzych, Krzysiek, Krzysio, Krzyszek, Krzysztofek, Krzyś.
JOANNA
Żeńska forma imienia → Jan. W Polsce nadawane od XIII wieku i do dziś bardzo popularne. Zdrobnienia: Asia, Aśka, Jasia, Joasia, Joaśka. Inne formy: Jana, Janina, Janna, Johanna, Jena, Jenna, Anita, Żanna.
ADRIANNA
Żeńska forma imienia → Adrian, spopularyzowana dopiero w obecnym wieku. Zdrobnienia: Adrianka, Ara, Arianka, Hadrianka. Inne formy: Adriana, Adriana, Andria, Ariana, Hadriana.
JAKUB
Pochodzenia hebrajskiego, od słowa aqeb (pięta), lub skrót aramejskiego słowa ja’aqob’el (niech Bóg ochrania). Imię to nadano drugiemu z bliźniaków Izaaka i Rebeki, który wg Biblii urodził się trzymając brata Ezawa za piętę. W nowych czasach używane często w formie Kuba, Kubuś. Zdrobnienia: Jakubek, Jakusz, Kuba, Kubuś.
MARTA
Pochodzenia aramejskiego, od słowa marta (pani, władczyni). W Polsce popularne już od XIII wieku. Zdrobnienia: Marcia, Marteczka, Martunia, Martusia.
KLAUDIA
Żeńska forma imienia → Klaudiusz. W Polsce imię to przyjęło się dopiero w XVIII wieku. Zdrobnienia: Klaudynka, Klaudeńka, Klaudusia, Klaudzia. Inne formy: Klaudiana, Klaudyna, Kławdia.
KARINA
Pochodzenia włoskiego, oznacza: miła. Również skrót imienia Katarzyna. Inne formy: Karen, Karin, Karine.
KAMIL
Pochodzenia łacińskiego, od nazwy znanego rzymskiego rodu Camilli. Łacińskie camillus oznacza dosłownie: szlachetny chłopiec lub urodzony z wolnych rodziców, szlachetny. Tak nazywano również pomocnika przy wykonywaniu czynności obrzędowych. W Polsce notowane od XV wieku. Zdrobnienia: Kamilek, Milek. Inne formy: Kamilian, Kamill.
BARTŁOMIEJ
Pochodzenia aramejskiego, od słowa Bar-Tolmai lub Bar-Talmai (syn Tolmy lub syn oracza). W Polsce używane od XIV wieku, również jako Bart, Barta, Bartek, Bartel, Barto, Bartol, Bartoń, Bartosz. Często identyfikowane z dawnym polskim wyrazem bartidziej (wyrabiacz barci). Zdrobnienia: Baczko, Bartek, Bartko, Bartosz, Bartuś, Baszko. Inne formy: Bartosz, Baszko, Baczko.
RYSZARD
Pochodzenia staroniemieckiego, od słów richi (bogaty, potężny) i hart (silny, mocny). Oznacza: potężny, bogaty, sprawujący mocną władzę. W Polsce imię to było znane już od średniowiecza (również jako Rykard), ale częściej nadawane jest dopiero od XIX w. Zdrobnienia: Rysiek, Rysio, Ryś.
...
gosiak234