full-version-rozwoj-inteligencji-emocjonalnej-twojego-dziecka-przewodnik-swiadomego-rodzica_roinem.pdf

Rozwój inteligencji

emocjonalnej Twojego

dziecka. Przewodnik

œwiadomego rodzica

Autor: Linda Lantieri, Daniel Golemanr

ISBN: 978-83-246-1941-2

Tytu³ orygina³u: Building Emotional Intelligence

Format: A5, stron: 208

Dziecko emocjonalnie szczêœliwe i inteligentne

Pragniesz, aby Twoje dziecko mia³o wszystko, co potrzebne mu do szczêœcia. Dlatego

jak najwczeœniej zaczynasz myœleæ o jego przysz³oœci. Jesteœ œwiadomy tego, ¿e

by osi¹gn¹æ w ¿yciu sukces, musi ono wyró¿niaæ siê z otoczenia — znaæ jêzyki obce,

graæ na instrumentach, uprawiaæ sporty. Jednak czy pamiêtasz o tym, ¿e to wszystko

s¹ wielkie wyzwania, wyzwalaj¹ce równie wielki stres? ¯e Twoje dziecko na drodze

do kariery spotka ludzi równie dobrze wykszta³conych i nieprzeciêtnych? Musi ono

zatem od najm³odszych lat uczyæ siê, jak radziæ sobie w trudnych sytuacjach i budowaæ

pozytywne relacje z ludŸmi.

Szczególnie wa¿ne jest zbudowanie wewnêtrznej odpornoœci Twojej pociechy,

pozwalaj¹cej na swobodne radzenie sobie z wszelkimi problemami, jakie mog¹ stan¹æ

na jej drodze. Aby pomóc Tobie i Twojemu dziecku uporaæ siê z tym zadaniem,

doœwiadczona pedagog, Linda Lantieri, oraz znany psycholog zajmuj¹cy siê rozwojem

inteligencji emocjonalnej, Daniel Goleman, opracowali zestaw nowoczesnych technik

i æwiczeñ dla Twojego dziecka. Ich celem jest kszta³towanie poczucia w³asnej wartoœci,

poprawianie zdolnoœci do koncentracji i komunikacji z otoczeniem, rozwijanie empatii

oraz umiejêtnoœci panowania nad negatywnymi emocjami. Mo¿esz byæ pewien, ¿e

z takim baga¿em inteligencji emocjonalnej Twoja pociecha szczêœliwie przejdzie

przez ¿ycie!

• Æwiczenia uspokajaj¹ce, redukuj¹ce stres i poprawiaj¹ce samopoczucie.

• Techniki pomagaj¹ce rozluŸniæ cia³o i skupiæ uwagê.

• Budowanie umiejêtnoœci odczytywania sygna³ów w³asnego cia³a.

• Nauka reagowania w obliczu negatywnych wydarzeñ.

SPIS TREŚCI

Podziękowania

Wprowadzenie — Daniel Goleman

ROZDZIAŁ 1

Budowanie gotowości wewnętrznej

ROZDZIAŁ 2

Przygotowanie do nauczania dzieci ćwiczeń,

które pomogą im uspokoić ciało i skupić uwagę

ROZDZIAŁ 3

Ćwiczenia pomagające uspokoić ciało i skupić uwagę,

przeznaczone dla dzieci w przedziale wiekowym 5 – 7 lat

ROZDZIAŁ 4

Ćwiczenia pomagające uspokoić ciało i skupić uwagę,

przeznaczone dla dzieci i młodzieży

w przedziale wiekowym 8 – 11 lat

ROZDZIAŁ 5

Ćwiczenia pomagające uspokoić ciało i skupić uwagę,

przeznaczone dla młodzieży w wieku 12 lat i starszej

131

ROZDZIAŁ 6

Przygotowanie dzieci do wejścia w XXI wiek

179

Lista przydatnych materiałów

191

Dodatkowe źródła dla zainteresowanych

195

O autorce

201

ROZDZIAŁ 1

Budowanie

gotowości wewnętrznej

ankiem 11 września 2001 roku nikt na Dolnym Manhat-

tanie nie zdawał sobie sprawy, że za kilka godzin ponad

pięć tysięcy uczniów i dwustu nauczycieli będzie uciekać

w popłochu, walcząc o życie. Był to dopiero szósty dzień szkoły

i w większości klas oddawano się typowym porannym czynnościom,

takim jak wypakowywanie książek czy witanie się z kolegami. Prawdę

mówiąc, odgłos pierwszego uderzenia wcale nie wydawał się jakiś

nietypowy dla ruchliwego, jesiennego poranka w Nowym Jorku.

Dopiero kolejny huk wstrząsnął pobliskimi budynkami i odbił się

echem o trochę bardziej oddalone bloki. Niektórzy widzieli, co się stało,

przez okna klas, w których się znajdowali. Do dyrektorów i nauczy-

cieli zaczęły docierać strzępki informacji na temat bieżących wyda-

rzeń. Wyczekujące spojrzenia tysięcy dzieci spodziewających się

wyjaśnienia tego, co właśnie zobaczyły, uzmysłowiły dorosłym, że

znaleźli się w centrum jakichś niewyobrażalnych wydarzeń.

Opiekunowie zdawali sobie sprawę, że będą w stanie podjąć

dobre decyzje tylko wtedy, kiedy postarają się zachować spokój i po-

mogą dzieciom zrobić to samo. Uczniowie w większości szkół zostali

Rozwój inteligencji emocjonalnej Twojego dziecka

zgromadzeni w salach gimnastycznych i szkolnych stołówkach. Roz-

dano im kredki i papier, a dzieci zaczęły rysować to, co zdążyły zoba-

czyć, zanim spuszczono rolety w oknach. Na obrazkach pojawiały się

dwie bliźniacze wieże z ptakami czy motylami, które wylatywały

z okien i spadały. Tak przynajmniej wyglądało to w oczach dzieci.

Dorośli mieli bardzo małe pole manewru. Ich zwierzchnicy radzili

im robić różne rzeczy, zanim wszystkie środki komunikacji zostały

odcięte. Ale zwierzchnicy znajdowali się z dala od tragicznych wyda-

rzeń i nie byli w stanie wyobrazić sobie tego, co widzieli znajdujący

się w pobliżu katastrofy dyrektorzy i nauczyciele. W samym środku

wielkiej niewiadomej i wielkiego niebezpieczeństwa dorośli musieli

podjąć najważniejszą decyzję w swojej karierze wychowawcy: aby

uratować dzieci, należy ewakuować szkołę i uciec tam, gdzie jest bez-

piecznie.

Po wydostaniu się na zewnątrz wiele osób pochłonęła czarna

chmura kurzu. Dzieci szły lub biegły, trzymając się za ręce, prowa-

dzone przez swoich opiekunów, którzy śpiewali im znane piosenki,

aby odwrócić ich uwagę od tego, co działo się wokół. Wiele nauczy-

cielek zdjęło swoje buty na wysokich obcasach, aby móc szybciej

uciekać. Jedna z wychowawczyń trzeciej klasy powiedziała: „Dwoje

trzymających mnie za ręce ośmiolatków biegło tak szybko, jak tylko

ja byłam w stanie. Nie wiem, co dodawało mi sił, kiedy gnałam do

przodu wraz z rzeką uciekających ludzi... Pamiętam, że dzień czy dwa

później jedno z tych dzieci powiedziało do mnie: »Niech pani spojrzy,

nawet psy są przerażone«”.

Jakimś cudem, mimo spadających wszędzie szczątków budowli

i wszechogarniającego chaosu, żaden z uczniów ani nauczycieli nie

stracił życia podczas ucieczki. Dorośli poszli za głosem wewnętrznej

mądrości, odwagi i spokoju, co umożliwiło bezpieczną ewakuację

szkół pełnych dzieci. Młodzi uczniowie będący świadkami niedają-

cych się opisać słowami scen w jakiś sposób zdołali kontynuować

Budowanie gotowości wewnętrznej

swój marsz ku bezpieczeństwu. Próbując usilnie zrozumieć oglądaną

katastrofę, wyobrażali sobie, że ciała wypadające z płonących budyn-

ków wież to ulatujące z nich ptaki 1 .

Umiejętności, które pomogły tym niezwykłym dorosłym i dzieciom

przeżyć tamtego dnia, nie miały na pewno nic wspólnego z wiedzą,

którą sprawdzał ich ostatni test w szkole. O zdaniu tego trudnego

egzaminu, jaki ułożyło dla nich życie, nie zdecydowało przygotowa-

nie naukowe, ale raczej wewnętrzna gotowość. Dyrektorzy, nauczy-

ciele i uczniowie wykazali się tą gotowością i połączyli ją z głęboko

zakorzenioną mądrością. Dzięki temu byli w stanie zachować spo-

kój i opanowanie w obliczu niesamowitej katastrofy, której świad-

kami się stali. Właśnie ten stan wewnętrznej czujności umożliwił im

podjęcie właściwych decyzji, dzięki którym mogli znaleźć się w bez-

piecznym miejscu.

To, że byłam na Manhattanie tamtego wrześniowego dnia jako

jedna z osób służących wsparciem nauczycielom i uczniom z Ground

Zero, pomogło mi uświadomić sobie kilka ważnych kwestii. Jeszcze

dobitniej zdałam sobie sprawę z tego, że prawdziwe egzaminy życiowe

mogą spotkać dziecko w każdej chwili i że my jako dorośli nie jeste-

śmy w stanie uchronić naszych dzieci od wydarzeń, na które nie

mamy wpływu. Zaczęłam się jednocześnie zastanawiać, jak zaszczepić

w dziecku wewnętrzną siłę, potrzebną nie tylko do tego, aby umiało

stawić czoła wielkim wyzwaniom, które przed nim staną, ale aby

potrafiło także wykorzystać możliwości, jakie się z tymi wyzwaniami

wiążą. Czy rzeczywiście można się nauczyć takich sposobów reago-

wania w trudnych i niepewnych sytuacjach, które pomogły uczniom

1 Opisywane tu historie z 11 września pochodzą ze wstępu oraz roz-

działów 1. i 9. książki Forever after: New York City Teachers on 9/11 , zredago-

wanej przez M. Grolnick i wydanej przez Teachers College Press w 2006 r.

Wykorzystane za zgodą wydawcy.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: