Opisz co czujesz i odczuwasz podczas burzy.
Kiedy każdy z nas widzi burzę, widzi także jaką siłę może mieć świat natury. Człowiek jest częścią tego świata, ale także może stać się jego ofiarą. To z tego powodu w wielu ludziach rodzi się uczucie strachu, a nawet lęku na samo wspomnienie nieprzyjemnych tego rodzaju przeżyć.
Kiedy widzę, że wiatr się wzmaga i porusza z coraz to większą siłą wielkimi konarami drzew, boję się, czy aby nie uszkodzi nam domu, albo nie porwie jakiś przedmiotów z podwórka. Wielokrotnie można zobaczyć w telewizji skutki straszliwych nawałnic, wichur czy nawet trąb powietrznych i to powoduje, chyba nie tylko u mnie, przyspieszone bicie serca i rosnące obawy.
Z burzą wiążą się nachodzące ciemności, nieustanne wycie wiatru, odgłosy spadającego deszczu, no i chyba najbardziej przerażające, do szpiku kości, błyski i grzmoty piorunów. Z każdym takim błyskiem wstrzymuję oddech i w nerwowym napięciu oczekuję ogłuszającego grzmotu. Te wyładowania są bardziej i mniej widoczne, ale żadne z nich mnie nie uspokaja i tylko przerywają ciszę. Nie gra wtedy żadna muzyka, wyłączamy telewizor, komputer i wszystkie telefony. To wszystko powoduje, że jeszcze bardziej przeżywam i głębiej w pamięć zapadają mi obrazy związane z burzą.
Cały świat wokół: podwórko, droga i pola, zmieniają się szybko, a nawet gwałtownie. Ludzie i zwierzęta uciekają, żeby się schronić. Czasami zdarzają się jakieś wypadki, a ja myślę tylko, by tym razem nie dotknęły naszego domu. Czasami nawet w czasie najstraszniejszych burz mama zapalała gromnicę, aby blask jej światła rozpraszał mroki naszego strachu. Myślę, że czasem warto przeżyć burzę i zobaczyć siłę natury, aby można było sobie zdać sprawę z tego, że człowiek jest bardzo zależny od świata przyrody i losu, jaki w tym świecie zostanie każdemu z nas wyznaczony.
grzracz