bioenergoterapeuci.pdf

Nie będziesz miał bogów

Bioenergoterapeuci

Naga prawda!

Od Harisa do egzorcysty czyli zgubny wpływ bioenergoterapii.

W wieku 10 lat zachorowała moja córka. Choroba uciąŜliwa i nieuleczalna. Właśnie

do naszej diecezji przyjechał Haris. Załatwiłam wejściówki za jakąś opłatą, w części

przeznaczoną na budujący się kościół. Zabrałam takŜe moją siostrę, osobę samotną, od lat

leczącą się na lęki i depresję. W atmosferze modlitwy i pieśni religijnych w budującym się

kościele, oczekiwaliśmy bardzo długo w deszczowy i zimny dzień na „ dotyk rąk

uzdrowiciela ”. Wtedy nie zdawałam sobie sprawy jak ogromny wpływ i konsekwencje na

nasze Ŝycie będzie miało to wydarzenie.

Moja siostra od razu poczuła się znacznie gorzej . W szybkim czasie odeszła na

rentę. Miała stałą opiekę siostry psychiatrycznej i opieki społecznej. Kiedy oczekiwała na

miejsce w szpitalu zabrałam ją do siebie, bo straciła poczucie rzeczywistości. Wtedy

odkryłam, Ŝe przedawkowuje leki, będąc od lat na maksymalnych dawkach. Po czasie

odkryłam takŜe, Ŝe zapijała to swoje leczenie najmocniejszym i najtańszym piwem. Do mnie

odnosiła się tylko roszczeniowo, gdyŜ posiadała długi i oskarŜała mnie, Ŝe rozpowiadam jej

sprawy, które ona czyni w ukryciu. Przyznaję, Ŝe te sprawy przerastały mnie zupełnie i nie

widziałam moŜliwości udzielenia jej pomocy.

Córka w dziwny sposób lgnęła do dzieci trudnych . W wieku 13 lat zaczęła chodzić

z chłopcem. Bardzo zachęcali ją do tego „chodzenia” rodzice chłopca (ojciec jest

alkoholikiem). Kiedy widziałam, Ŝe nie było w tym umiaru, zabraniałam jej takiego

randkowania. Ale ona kłamała. Potem poszła na studia. Wokół niej ciągle kręcili się ludzie

trudni. Okazywałam jej głęboką troskę i zainteresowanie. Lecz kaŜde moje słowo było

odrzucone. AŜ kiedyś w jej oczach ujrzałam nienawiść, odrzucenie i odcięcie się od nas.

Mój mąŜ wtedy mocno „komunizował” i robił karierę . W domu zaczęli bywać

ludzie o bardzo niewłaściwym, wzajemnym zainteresowaniu i intencjach. KaŜde spotkanie

zakrapiane było alkoholem. Kłamstwa, lekcewaŜenie, ignorancja. Ciągle grający TV i

niemoŜliwość rozmawiania o trudnych sprawach. Nie umiałam Ŝyć w takim otoczeniu

najbliŜszych! W pracy takŜe waliło się wszystko. Układy, nieczyste intencje, obciąŜanie pracą

bez instrumentów do wykonania. Czułam, Ŝe jestem coraz słabsza, tracę cierpliwość, choruje

moje serce, potwornie bolą mnie mięśnie, prostują się lordozy kręgosłupa, problemy

trawienne i kobiece, i coraz częstsze potworne bóle głowy a wewnątrz mojego kręgosłupa

palił się ogień odbierający mi siły. Lecz lekarze (znajomi) ignorowali mój stan. Musiałam

wręczyć kopertę. I tak będąc młodym i twórczym człowiekiem siedziałam w domu na rencie.

Czułam się potwornie!

Kiedy Ojciec Święty przybył do Polski, pojechałam na spotkanie z Nim do Zakopanego.

TuŜ przed Jego przyjazdem musiałam opuścić plac zgromadzenia. Widziałam, jak podjeŜdŜał.

Wyszłam i w najbliŜszym hotelu wykupiłam pokój. LeŜałam tam bardzo zimna bez

moŜliwości poruszenia się i wypowiedzenia słowa przez 7 godzin. Kiedy minęło usłyszałam

powracających ze spotkania ludzi. Takie rzeczy się ze mną działy. Nie rozumiałam wtedy,

dlaczego? W moim sercu słyszałam często słowa: „ Bóg jest Ojcem Wszechmogącym ”.

Wierzyłam, Ŝe tak jest. Nigdy nie miałam myśli samobójczych, ale pragnienie śmierci tak!

Chciałam uciec z mojego domu na koniec świata i to bez powrotu! W intencji uproszenia

łaski śmierci jechałam do Medziugorja pierwszy raz. Kiedy kończył się czas pobytu u

Królowej Pokoju odeszła ode mnie ta myśl i poprosiłam, aby Matka BoŜa ściągnęła do siebie

całą moją rodzinę. I tak się stało!

Zaczął się inny czas: proces mojego uzdrowienia a takŜe całej rodziny . WyjeŜdŜałam na

rekolekcje i spotkania wspólnotowe. Tam Pan powoli i stopniowo leczył mnie i ukazywał

prawdę. Przede wszystkim byłam bardzo zniewolona troską o córkę. Choć była człowiekiem

wolnym i dorosłym, ja bałam się o jej przyszłość i o jakość jej małŜeństwa. Oddałam ją w

czasie Eucharystii Panu. I wtedy zostałam obdarzona pokojem, który wypełnił mnie całą tak

mocno, Ŝe stałam się innym człowiekiem. Wszystkie trudne sprawy, które zaistniały z jej

powodu, juŜ tylko odbijały się ode mnie, jak fala odbija się od statku. A kiedy sytuacja

stawała się trudna to w moim sercu słyszałam modlitwę Credo , modlił się we mnie sam Duch

Święty przypominając o zawierzeniu tej sytuacji Bogu samemu i umacniał moją wiarę.

Na wyraźne słowa Pana przeszłam modlitwę przebaczenia. Bardzo wielu ludzi

zobaczyłam z całego przeszłego Ŝycia, którym musiałam przebaczyć. Następnie Pan wskazał

mi drogę rekolekcji ignacjańskich. W czasie ich trwania odsłonił we mnie bardzo

przestraszone przez pijanego ojca 4-letnie dziecko a potem młodą dziewczynę 14-letnią,

pozbawioną mądrej porady i moŜliwości w wyborze zawodu i rozwoju talentów poprzez

ubóstwo mojego domu. Odsłaniając te momenty we mnie uzdrawiał mnie. W czasie jednej z

modlitw ujrzałam siebie złapaną w sieć, związaną jak tobołek z głową wiszącą na zewnątrz,

jakby martwą. Wisiałam tak w czarnej otchłani zawieszona na sznurze, nie widziałam, kto go

trzymał. W godzinie świadectw miałam podejść do ołtarza, lecz nie mogłam, bo tą sieć

odczułam wokół siebie.

Miałam takŜe bardzo wielkie problemy ze spowiedzią. Bałam się księŜy. Wychodziłam z

kolejki, nie wiedziałam, jak mam się spowiadać, uwaŜałam, Ŝe ksiądz mnie nie zrozumie lub

odczuwałam ogromny ucisk wokół gardła. W Medziugorju odbyłam spowiedź z całego Ŝycia.

Odczułam jak zamknęły się za mną ogromne, podwójne, wahadłowe drzwi i doszły do mnie

słowa Pisma Świętego mówiące o tym, Ŝe : moje grzechy oddalone są ode mnie jak wschód

od zachodu. Po tej spowiedzi kiedy pojawiały się myśli, które wiodły do przeszłości, i

prowadziły jak ścieŜka do otwarcia rany serca, to dochodziłam do tych drzwi i nie mogłam

ich otworzyć. Wtedy jasno zrozumiałam moc sakramentu pojednania . Nie ma tego, co

stare, nie ma tego u Boga i nie ma u mnie. Nie wolno odwracać się. Jest nowe i trzeba iść do

przodu.

Będąc na naboŜeństwie do Królowej Pokoju w tym kościele gdzie kiedyś byłam u

„uzdrowiciela ” ujrzałam przy ołtarzu obrzydliwego i ogromnego węŜa. I wtedy

uświadomiłam sobie, Ŝe tutaj stał Haris. Teraz jest to kościół Miłosierdzia BoŜego a kaplica

poświęcona jest św. siostrze Faustynie. ZauwaŜyłam przy tym, Ŝe mając świadomość

bliskości złego ducha zachowywałam obojętność do jego towarzystwa i towarzyszył mi

pokój. Wiedziałam tylko, Ŝe muszę z tym coś uczynić. Pisałam do księŜy, których poznałam

na rekolekcjach ale oni milczeli.

Przed wyjazdem na rekolekcje do Łagiewnik przyśnił mi się o. Józef, który był juŜ wtedy

w śpiączce. Poznałam go na rekolekcjach ignacjańskich. W tym śnie wielu ludzi z róŜnych

stron zjeŜdŜało się w jedno miejsce. Wchodzili przez małe drzwi z prawej strony do

ogromnego, okrągłego i wysokiego budynku. Wewnątrz były ogromne drabiny. Wszyscy

wchodzący wchodzili na nie. Na drugiej drabinie, po przeciwnej stronie ukazywały się

potwory zwinne, szybkie i wściekłe. Goniły ku górze, jakby chciały kogoś złapać. Środek był

pusty. Tkwiłam w rogu na samej górze a tuŜ obok był balkon. Wyszedł do nas o. Józef bardzo

słaby z butelką kroplówki w ręku. Bardzo cierpiał. Odwrócił się do nas będących po jego

prawicy i powiedział: „ To jest brama nieba. Nawracajcie się i czyńcie pokutę, bo wkrótce

zgaśnie słońce i nastaną dni ciemności…”. W Łagiewnikach miałam mówić o tym, jak

wieloletnie kłamstwo, lekcewaŜenie, ignorancja niszczy rodziny i nie buduje właściwych

osobowych więzi. Ale nie mogłam bo ucisk wokół gardła odbierał mi głos i mówiłam nie o

tym, o czym chciałam. Ale anioły Królowej Pokoju wiedziały, Ŝe potrzebuję egzorcysty.

Wracając pociągiem siedziałyśmy z koleŜanką przy oknie. Przedział wypełniony był ludźmi.

Miałyśmy mówić o modlitwie przebaczenia i wtedy „coś” z ogromną siłą uderzyło w nasze

okno w pustej polnej przestrzeni. Poczułam, jak wagon drgnął w pędzącym ekspresie.

Wyciągnęłyśmy róŜańce i juŜ do celu trwałyśmy na modlitwie.

Będąc w Licheniu zamówiłam Mszę św. w intencji zawierzenia mojej rodziny Matce BoŜej,

uwolnienia jej od wpływu szatana i o dary Ducha Świętego. Pomoc przyszła od Maryi. W

ubiegłym roku w „postną” środę na rekolekcjach u o. Tomislava w Medziugorju modlił się

nade mną o. Edmund z Lichenia egzorcysta. Ewangelia dnia była o powołaniu i posłaniu

kapłanów, uzdrawianiu i uwalnianiu jako darze darmo danym i rozdawanym w Imię

Chrystusa w posłudze potrzebującym. Kiedy mówił słowa egzorcyzmu po łacinie (nie znam

języka) czułam, jak ze mnie spadają sieci i staję się wolnym człowiekiem. Cieszyliśmy się i

śmialiśmy się ze szczęścia razem z tym cudownym Kapłanem. Zapytał mnie wtedy czy byłam

na wizycie u bioenergoterapeutów? Odpowiedziałam, Ŝe byłam dwukrotnie: u Harisa i u

„lekarza” z Rosji, do którego odwiedzenia zachęcał nas nasz proboszcz. I to okazało się

przyczyną tego tak wielkiego cierpienia. A potem Pan pokazał mi najgłębsze zranienie,

któremu towarzyszył ból i Ŝal do biskupów i księŜy z powodu dopuszczenia takich

eksperymentów w Kościele, czynionych za ich zgodą. Ujrzałam wtedy czarne niebo i

ogromną błyskawicę spadającego ognia na ziemię. Ale takŜe zaraz zrozumiałam, Ŝe w tym

Kościele są odpuszczane grzechy nas wszystkich. Moje takŜe. Pan odkrył wtedy przede mną

grzech, który był bardzo mocno ukryty, popełniony po wizytach u „ uzdrowicieli ”. I uczynił to

w taki sposób, Ŝe nie wpadłam w rozpacz. Wcześniej byłam w ciąŜy 3 razy. Jedno dziecko

zmarło, gdyŜ przedwcześnie urodziło się. Z następnym leŜałam 8 m-cy, faszerowana lekami.

KaŜde dziecko przyjmowałam z miłością, jako dar od Boga i Jego dzieło. Mimo zagroŜenia

Ŝycia dziecka i mojego podjęłam to ryzyko, przekazując intencje do Matki BoŜej

Częstochowskiej. I dzięki temu Ŝyje drugie dziecko. A dlaczego jednak miałam ten grzech

aborcji? Ujrzałam siebie. To byłam jakby nie ja. Z tamtej pełnej poświęcenia kobiety tu była

inna. To dziecko dopiero co zaistniało. Nie zostałam zatrzymana przez mojego męŜa. Taka

bezduszna, bez emocji sytuacja. Wychodzi tu sprawa świadomego i odpowiedzialnego

ojcostwa. Pan przyszedł mi z pomocą. Dziecko zostało ochrzczone przez chrzest duchowy.

Dlatego tak bardzo, w sposób podświadomy bałam się o małŜeństwa moich córek i o ich

jakość!

Pan takŜe natchnął mnie w niesieniu pomocy siostrze. Przy Jego łasce doprowadziłam ją

do sakramentu chorych. Wielu, w jej podobnej sytuacji, po powtórnym zapiciu juŜ odeszło.

Teraz jest materiałem badawczym i naukowym dla terapeutów. Po przyjęciu

błogosławieństwa z rąk o. Piotra w Oborach minęły mi bóle głowy. Mój mąŜ po powrocie z

rekolekcji u o. Jozo po raz pierwszy powiedział: dziękuję wam, Ŝeście ze mną wytrzymały .

Moja córka sama poprosiła o spotkanie z egzorcystą. Ja kilka lat temu powróciłam do pracy.

Modliłam się o nią. Jest to praca bardzo dobra. Jestem w pełni aktywnym człowiekiem. Będąc

na rencie ukończyłam Kurs Biblijny i obecnie pomagam (społecznie) w przygotowaniu

młodzieŜy do sakramentu Bierzmowania. Poszłam równieŜ do ks. Dziekana w moim mieście i

opowiedziałam mu moją historię. Był zdumiony i pogratulował mi, Ŝe wyszłam cało z tych

trudnych sytuacji, a takŜe obiecał, Ŝe będzie o tym mówił na spotkaniach proboszczów. Na

pięć parafii w moim mieście, tylko w jednej, w parafii ks. Dziekana, nie było spotkań z

„ lekarzem ” z Rosji.

Przekazać nagą prawdę o sobie jest trudno i trudno pisało mi się to świadectwo.

Doświadczam, jak najbardziej wścieka się złośliwiec naszego zbawienia, kiedy odkrywam

prawdę o jego istnieniu tak lekcewaŜoną w naszych czasach. Bardzo kocham mój Kościół a

codzienny mój róŜaniec ofiaruję w intencji kapłanów i za świętość rodzin. Chwała i

dziękczynienie Panu i Królowej Pokoju!

Dziecko Maryi - Maria

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: